- 21 Şubat 2016
- 2.975
- 7.495
- 158
Evet kendimi çok köşeye sıkışmış hissediyorum ve sağlıklı düşünüp düşünemediğini bilmiyorum, dışarıdan bir bakışa ihtiyacım var.
Eşime karşı artık hiç birşey hissetmiyorum. Sevgi ya da saygı hiç bir duygu yok. Cinsellik anlamında aylarca birlikte olmasak umrumda olmayacak, hatta tercih ederim.
Çok zor geçti son yıllarımız, eşim birkaç yıldır iş bulamıyor, ekmeğini taştan çıkarabilecek bir adam değil, is bulursa çalışır evet gayette başarılıdır iş hayatında ama hani ailesine her şartta bakabilen, sorumluluk alan erkekler vardır ya, öyle bir adam değil.
Son zamanlarda öfke kontrolü yok, zaten hic birzaman yoktu, ama bu kadar değildi. Sinirlenince bağırıp çağırıyor, işin kötüsü eskiden alttan alan bendim ama artik bende de tahammül yok. Ben de bağırıp çağırıyorum.
Az evvel yine tartıştık bağrış ve gelip omuzuma bir tane vurdu. Ilk defa el kaldirdi bana. Vurduğu yer acımıyor, zaten çok hafifti ama kalbim çok acıyor.
9 yıllık evliyim, bu ilk fiziksel şiddet. Anlayacağiniz iyice civiklasti ilişkimiz. Ne saygı ne tahammül kalmamış ikimizde de.
Aklımın bir köşesinde sürekli boşanma düşüncesi dönüp duruyor ama ona bile emin değilim. Tahammülün bittiği bir evlilik yürür mü, boş yere uzatmalari mi oynuyoruz onu da bilmiyorum Gerçekten hiç birşey bilmiyorum.
Eşim maddi sıkıntılardan böyle olduğunu düşünüyor, düzeleceğine inanıyor. Daha önceki konuşmalarımız bu şekilde.
Ama ben düzeleceğinmize inanmıyorum.
Hele ki ilk defa fiziksel şiddet oldu bugün,
Şimdi ayrı odalardayız ve benim eşime ya da evliliğime saygım filan kalmadi.
Daha önce psikoloja gitmiştim, eşimi sevdiğimi ama ona karşı çok öfkeli olduğumu söylemişti. Gerçekten seviyor muyum acaba? Ona bile emin olamıyorum.
Iki yavrum var, çok sık kavga etmiyor olsak da onlar da şahit oluyor kavgalarımıza malesef.
Sorum şu, bitmiş mi bu evlilik yoksa mücadeleye değer mi sizce?
Özellikle çocuklarim açısından soruyorum.
Sizce onların hatırına kurtarılabilir mi, yoksa işin içine fiziksel şiddet girince bitmeli mi?
Bir defa el kaldıran tekrar mı kaldırır?
Ve en önemlisi, ben bundan sonra nasıl davranmalıyım?
Gerçekten sağlıklı düşünemiyorum.
Eşime karşı artık hiç birşey hissetmiyorum. Sevgi ya da saygı hiç bir duygu yok. Cinsellik anlamında aylarca birlikte olmasak umrumda olmayacak, hatta tercih ederim.
Çok zor geçti son yıllarımız, eşim birkaç yıldır iş bulamıyor, ekmeğini taştan çıkarabilecek bir adam değil, is bulursa çalışır evet gayette başarılıdır iş hayatında ama hani ailesine her şartta bakabilen, sorumluluk alan erkekler vardır ya, öyle bir adam değil.
Son zamanlarda öfke kontrolü yok, zaten hic birzaman yoktu, ama bu kadar değildi. Sinirlenince bağırıp çağırıyor, işin kötüsü eskiden alttan alan bendim ama artik bende de tahammül yok. Ben de bağırıp çağırıyorum.
Az evvel yine tartıştık bağrış ve gelip omuzuma bir tane vurdu. Ilk defa el kaldirdi bana. Vurduğu yer acımıyor, zaten çok hafifti ama kalbim çok acıyor.
9 yıllık evliyim, bu ilk fiziksel şiddet. Anlayacağiniz iyice civiklasti ilişkimiz. Ne saygı ne tahammül kalmamış ikimizde de.
Aklımın bir köşesinde sürekli boşanma düşüncesi dönüp duruyor ama ona bile emin değilim. Tahammülün bittiği bir evlilik yürür mü, boş yere uzatmalari mi oynuyoruz onu da bilmiyorum Gerçekten hiç birşey bilmiyorum.
Eşim maddi sıkıntılardan böyle olduğunu düşünüyor, düzeleceğine inanıyor. Daha önceki konuşmalarımız bu şekilde.
Ama ben düzeleceğinmize inanmıyorum.
Hele ki ilk defa fiziksel şiddet oldu bugün,
Şimdi ayrı odalardayız ve benim eşime ya da evliliğime saygım filan kalmadi.
Daha önce psikoloja gitmiştim, eşimi sevdiğimi ama ona karşı çok öfkeli olduğumu söylemişti. Gerçekten seviyor muyum acaba? Ona bile emin olamıyorum.
Iki yavrum var, çok sık kavga etmiyor olsak da onlar da şahit oluyor kavgalarımıza malesef.
Sorum şu, bitmiş mi bu evlilik yoksa mücadeleye değer mi sizce?
Özellikle çocuklarim açısından soruyorum.
Sizce onların hatırına kurtarılabilir mi, yoksa işin içine fiziksel şiddet girince bitmeli mi?
Bir defa el kaldıran tekrar mı kaldırır?
Ve en önemlisi, ben bundan sonra nasıl davranmalıyım?
Gerçekten sağlıklı düşünemiyorum.