Sourlife
merhaba inanın ki geçen gün aklımdan geçtiniz eşi iş buldu mu acaba diye.
ablacığım her yazdığınız mesajda aynı biz aynı biz tepkileri vererek gözlerim dolu dolu okudum.
benim eşimde 2 senedir işsiz. bir tane de kızımız var. eşimin de psikolojisi o kadar bozuk ki. o kadar saçma tepkiler veriyoruz ki olaylara artık ikimizde. zaman geçtikçe tükendik, tükettik birbirimizi..
dediğiniz gibi çok severek evlendik bizde. ama şu anda ne aşk kaldı ne sevgi ne saygı gibi hissediyorum bende.
sizin eşinizin dediği gibi işe başlarsam seni tatillere çıkaracağım çok yıprandın bu süreçte diyor.
bir kaç gün ayrı kaldığımızda göresim geliyor onu. içimdeki merhamet mi acıma mı sevgi mi inan bende çıkmazdayım.
çok çok zor kararlar.. boşanmakta devam etmekte..
2 gün önce bizimde bir tartışmamız oldu elini kaldırdı bana. aramızda 2 metre vardı hani o el sinirle bir kalkar ya o şekilde oldu. vurmadı ama benim içimde ne yaralar açtı.. en kötüsü de ne biliyor musun bu adam böyle değildi merhametliydi beni el üstünde tutardı. sevgimizin evliliğimizin bu raddelere gelmesi o kadar üzdü ki beni. halbuki ben ne hayallerle evlenmiştim. onu 5 sene bu günleri yaşamak için mi beklemişim diye soruyorum kendime..
boşansam onunla olan hayatımdan çok daha rahat bir hayatım olacak maddi olarak. ona rağmen çocuğumu düşünüyorum bu süreçte babası bakıyor, çok seviyor çok düşkünler birbirlerine. belki işe başlarsa yine sabahları ıslık çalarak şarkılar türküler söyleyerek işe gitmeye hazırlanan adam geri gelir diye bekliyorum..
bekliyorum ama beklemek o kadar yıprattı ki her şeye olan inancım hevesim bitti..
içim dolup dolup taşıyor konunuzu görünce döküldüm bende.