OTE="Jennny, post: 39583909, member: 199722"]Herkese tekrar merhaba. Bu kadar uzun sure ara verdigim icin gercekten cok ozur diliyorum. Hele hele beni merak edip ne yaptigimi sormus olmanizdan dolayi cok mahcup oldum. Bundan sonra forumu daha fazla takip edecegim. Buraya son yazdigim zamandan bu yana neler olmadi ki?? Dertlesmeye uzun uzun yazmaya nasil ihtiyacim oldugunu anlatamam. Maddi gucum yerinde olsa evlilik terapistine gitmeyi cok isterdim. Neyse.
Ben biliyorsunuz Amerika'da yasiyordum son 5 yildir. Esim orda doktora yapmis, hayatta hem kendi icin hem de karisi icin kariyer hirslari olan, mukemmeliyetci, sinirli, ama onemli kararlar alamayacak kadar da korkak bir insandir. Ben de onun tam aksine oldukca esnek, uyumlu, sakin, hayir diyemeyen, duygusal, hayati biraz da akisini birakan bir insanim. Ne uyumlu bir cift olmusuz di mi? Ilk yazimi okumamis olanlar vardir diye bunlardan kisaca bahsetmek istedim.
Ben esime asik oldugum icin evlendim. Flort ederken ne yazikki bazi gercekleri goremeyecek kadar kor olmustum. Cunku esimi Turkiye'de en iyi universitelerde okumus, Amerika'da doktora yapmis, kendini surekli yetistiren, her konuda konusacak bilgisi olan, fiziksel olarak da cevremdeki herkesin yakisikli buldugu sosyal bir insan olarak goruyordum. 4 yillik bir flort doneminden sonra ailemi, arkadaslarimi, butun sevdiklerimi arkamda birakip gurbet ele goctum. Sirf o ugruna neler yapabilecegim erkek ile aile kurabilmek icin. Hayatta en cok istedigim seye ulasmistim sanki. Ama evlendikten sonra bu saydigim ozelliklerin beni mutlu etmedigini anladim. Daha ilk ay yanlis bir evlilik yaptigimin farkina varip gunlerce agladim. Sessiz sessiz saatlerce agladigim gunleri hic unutamiyorum. Neden mi? Cunku ben hic esime yetemedim. Benim basarili, iyi para kazanan, kasli seksi bir vucudu olan, guzel, alimli, zeki bir is kadini olmami istiyordu.
Ben onun istedigi kadin olmak icin ne cok cabaladim!. Ne buyuk aptallik simdi daha iyi anliyorum. Neler mi yaptim? Ingilizcemi gelistirdim. Master yapabilmek icin sinavlara hazirlandim. Masterimi derece ile bitirdim. Okuldan asistanlik buldum. Bu sayede egitim bursu aldim. Is bulmakta zorlanmamak icin ucretsiz staj yaptim. Surekli ekonomi haberlerini takip ettim ki mulakatlarda basarili olabileyim. Dunyada basari orani yuzde 20 olan kariyer alanimla ilgili onemli bir sinavi gectim. Spora gittim geldim bu sure icinde. Evimin temizligini ve yemeklerini yaptim. Is dunyasindan insanlarla tanismak isin tanimadigim insanlara email atip bulusma teklif ettim. Bulusup sirketlerindeki is olanaklariyla ilgili sorularimi sordum. Vize ile kaldigimiz icin butun cabalarima ragmen iki sene is bulamadim. Bu sure icinde esim Almanya'dan is teklifi aldi. Ben is bulamadigim icin hergun icindeki nefret daha cok buyuyordu. Cunku esim beni ben oldugum icin degil, hayalinde yarattigi beni seviyordu. Tasi taragi toplayip Almanyaya goctuk. Onun kariyerinde ilerleyebilmesine engel olmak istemedigim icin duzenli bir hayata gecmesek de olur diye dusundum. Amerikadan gocmeden once de dedim ki: Avrupaya tasindigimiz zaman, ben is bulursam hic beklemeyelim artik bir cocuk sahibi olalim. Ailemize yakinken bu sureyi iyi degerlendirelim. Cunku Amerikaya geri donme dusuncesi var esimde. Esim cocuklari cok sever. Kendisinin de olsun cok ister ama benim kariyerim onun icin herseyden daha onemli. Inanmayacaksiniz ama Almanyaya tasindiktan bir sure sonra 3 farkli yerden is teklifi aldim. Calismaya basladim. Bu sure icinde ben de bircok evli bayan gibi 30-35 yas araligina ulastim. Ve icimdeki bebek sahibi olma istegi her gecen gun biraz daha artti. Son 1 senedir o kadar cok anne olmak istedigimi farkettim ki. Artik herseyi is bulduktan sonrasina gore planlamaya basladim. Ama bu konuyu esimle detayli olarak konusma cesaretim hic olmadi. Niye mi? Cunku esim cabuk sinirlenen ilk duydugu herseye hayir diyen dogru kosullar olmadan asla adim atmayan kurallari olan biri. Bu konuda tartismaya girmek cok sacma geldi bana. Cocuk icin siddetle tartisan birbirini kiran bir cift cocugu nasil yapabilir !! Mantik olarak ters bi durum. Gidip cep telefonu almak gibi bir karar degil bu. Bu yuzden hep is bulacagim gunu bekledim sabirla. Ise basladiktan sonra esim 180 derece degisti. Bana karsi saygisi artti, kibarlasti, sebepsiz yere opmeler basladi. Resmen baska bir insan oldu. Simdi bana kizabilirsiniz ama onun bu degisimi bana cok sahte geldi. Beni ben oldugum icin degil, kariyer yaptigim icin sevdigini dusunuyordum artik tamamen emin oldum. Neyse. Tabiki bana karsi saygili olmasini, bana deger vermesini engelleyecek degilim. Zaten bunu istiyordum son 5 yildir.
Butun cesaretmi toplayip artik anne olmak istedigimi soyledim yumusak bir ses tonuyla. Sen ne dusunuyorsun dedim. Fena olmaz, evililigimize heyecan gelir, mutluluk gelir. Yuzume bile bakmadan "erken daha" dedi. Aslinda hic erken olmadigini, 5 yildir evli oldugumuzu, benim 33 kendisinin 40 oldugunu soyledim. Bana dondu ve sinirli bir sekilde dedi ki: Sen ev kadini mi olmak istiyorsun, cocuk olursa ben size nasil bakacagim, sen madem kariyer yapmayacaksin neden cocugu onceden istemedin, senin hayattaki amacin ne daha bilmiyor musun, cocuk demek ev hanimligi demek. Bu dusunceleri aklina kim sokuyor, kimden ogut aliyorsun dedi. Benim en dogal hakkim olan annelik istegimi aldi yuzume carpti. Bunu istedigim icin de beni resmen kinadi. Daha yeni is buldun. Ne cocuguymus, nerden cikariyorsun falan gibi asagilayici laflar ve siddetli bir tartisma... Kisacasi korktugum basima geldi. Belki de Allahin sevgili kuluyum ki boyle bir insandan cocuk sahibi olmamam gerekiyor. Bazen dusunuyorum. Bana herkes deli diyecek ama boyle birinden bosansam beni ben oldugum icin seven biriyle evlensem nasil olur diye. Ama biz Turk kulturunde buyuduk. Oyle bosanma karari kolay verilebilecek bir karar degil. Cesaretim yok. Ailemi de uzmek hayal kirikligina ugratmam istemiyorum. Bazen o asik oldugum adami sevmedigimi dusunuyorum. Ben cok yoruldum. Hem uzun suren issizliklikten, hem de esimden saygi gormedigim icin. Esra Erolu izliyordum gecen gun. Soyle bir cumle kurdu ve bana ilk duydugumda cok mantikli geldi. Sizlerin neler dusundugunu cok merak ediyorum. Demisti k: Esimden bosansam, tekrar biri ile flort etsem, evlensem. Yeniden birini taniyip evlenene kadar hayatima soktugum esime vakit ayirir, onunla olan iliskimi gelistiririm daha iyi.
Cok uzun yazdim. Kusura bakmayin. Sanirim bugune kadar yazamadiklarimin acisi.[/QUOTE]
Tek tek diyecgm arkana bile bakmaaa