canım bence çok düşünme.düşünsen ancak sorunlar büyür kafanda.akışına bırak.allah daha büyük dert vermesin de ve evliliği kötü gidenlere bakıp şükret.onlar da sana imrenir eminim.ben izmirde kalıcıyım.en azından senin geçici bir süreymiş...
Benm anlamadigim calismiyorsun. Yani esinden aliorsun para
canım durumumuz biraz farklı olsada bende tam 5 aylık ewiyken aynı konuya benzer bi konu açmıştım...seni çok iyi anlıyorum ama benim durumum ozamnlar daha beterdi eşim kendi işimiz olduğu için gece çalışıyor ve izin bile kullanmıor çoğu zaman ben hep tek başımaydım ailem ve eşimin aileside çok yakın bana aynı semtteyiz ama ozamnlar eşim akşam 8 de işe gider sabah 9 10 gibi gelir yatar akşam 8 e yakın anca kalkabilir ve 10 dakka ewde durup işe giderdi ben eşimle 3 ay aynı masaya oturup bir bardak çay içmediğimi bilirim bir zamanlar...eşim gündüz uyuduğum zaman aklım sende kalıyor dışarı çıkma annnene gitme derdi içime attım attım bunalıma girdiğim bu dönemde eşimin aileside dert dinlememek için yanıma uğramıyor hergün ewde tek başıma sıkıntıdan patlıyordum inan... oturdduğumuz bina yeni yapı oduğu için hemen hemen her dairesi boştu ve komşu falan kimsede yoktu bi iletişim kuracak...annem ve kardeşlerimde çok yakın olmalarına rağmen çalıştıkları için kapımı açan yoktu izin günlerindede herkes nişanlısıyla sewgilisyle birlikte zaman geçirir bana uğramazlardı bile o dönem herkesden öle nefret etmiştim ki anlatamam sana...daha sonra eşimle konuştum daraldım artı bu böle olmıycak birazda beni anla diye konuştum bunu anlatırken sinirden elim ayağım titiryordu...eşim durumu farketti özür dilei tamam dedi ve şuan 7.ayımız bitti ben ewime gelen misafirden kalabalıktan üst kattaki komşumun hadi gel her hafta birimizde toplanıyoruz sende gel demesinden bıktımyani bu durum düzeliyor seni çok iiyi anlıyorum inanki aynı şekilde çok feryat ettim konularımı oku anlarsın nekadarda daralmış sıkılmıştım ozamanlar...şimdi eşim ewde 10 dakka olsa bile zaman geçirmek için etrafımda pervane eşimin ablası sürekli yanıma gelir gündüz çıkar alışverişimide yaparım annemede giderim...ewlilkte ilk zamanlar eşler ilgisiz gelebiliyor bizleri ama daha sonra düzeliyor canım...mesela akşam bi film seç bunu izleyelim de güzel yemekler yap konuş eşinle ilgini belli et oda bi adım atarak senin bu ilgin karşısında ezilmemek adına adım atsın...kendine bi hobi bul ewde oyalan yaşadığın yerde sürekli kalmak zorundaysan daha merkezi bi yere geçmeyi teklif et eşine hem insan korkar yaa herkesden uzak bir yerde bütün gün tek başına yaşamak çok zordur eminim....ALLAH yardımcın yeni yılın kutlu olsun...
Benm anlamadigim calismiyorsun. Yani esinden aliorsun para
nasıl bir soru?
komşunun kocası para verecek değil ya,tabi ki kocasından alacak
Pardon canim ya yanlis topige yazmisim..kusura bakma ne olur.. Umarim 2012 guzel bir yil olur sizin icin.bunu sonradan gördüm pardon. Ama eşimden para almıyorum kalkıpta harçlık verir gibi para vermiyor bana çünkü onun parası benim param diye birşey yok aramızda taa flört dönemimizden beri. Neden sordunuzki?
Pardon canim ya yanlis topige yazmisim..kusura bakma ne olur.. Umarim 2012 guzel bir yil olur sizin icin.
evet canım konunu okumuştum. Senin durumun daha kötüymüş tabii bi de kıskançlık olunca... Ama nolduda düzeldi peki? Yine eşin aynı saatlerde çalışmıyormu? Eskiden geçirdiğiniz zaman yetmezken şmdi nolduda yetmeye başladı? Apartma:nı komşuları sormucam çünkü bende oda yok=) ders alacağım bir tarafı olmaz. Aile desen kimsemiz yok onuda karıştırmim:)
bilmiyorum ne oldu ama eşim ailesine karım ewde herzaman yalnız diyip biraz daha geç gidiyor işe canım...eşimin aileine ben çok kez dedim bakın ben çok daralıyorum bi eleman daha alınsın kendimi kaybediyorum dedim oralı olmadı kimse kendi işi yapcak bişey yok denildi hep bana babası hasta rahatsız olduğu için bende babasına çok düşkün olduğum için eşime bugünde izin kullan diyemedim hiçbizaman halada öledir gitme diyemem o ayarlar böle durumları...bi ara yani o dönem annesi otomatiğe bağlamıştı canım akşam 8 e 5 kala arar hadi dükkana gel ben ewe çıkıcam derdi ama kendi işimiz gitme diyememki eşime tek erkek çocuk başka kimse yoktu kasamızda duracak...şimdi ne oldu dersen bilmiyorum ama eşim artık daha erken kalkıyo gece dükkanda şu filme baktım hadi netten bunu izleyek diyo...mesela dün yılbaşı gecesi ben eşimin ablasını ve onun nişanlısını kardeşlerimi ve bi kardeşimin nişanlıısnı ewe çağırdım bizde kutladık yeni yılı ama eşim gee 1 de işe gitti yeni yıla yanında giriyim sonra gitcem dedi ölee oldu ama inanki eşim giidnce okadar misafir okadar hazırlık hepsi söndü gitti gözümde herkesin bi an önce gitmesini ve ewimde yanlız kalmayı istedim...oysaki ne çamaşırlar almış ne hazırlık yapmıştım aşkım için...kırmızı uyku setimi biler sermiştim ama yine koltukta uyudum eşim yanımda olmadığı için...şimdi uyuyor biliyorumki birazdan kalkıp işe gitcek ve ben onu doğru düzgün en son dün gece gördüm hayatım...yarın daha erken kalkıp yada izin kullanıp yanımda olucak bunuda biliyorum ve inanki artık onun için üzülüyorum onuda düşünüyorum...ewinde vakit geçiremiyor doğru düzgün...eşinde bu duurma içerliyordur eminim ama erkeklerin elinden daha fazlası gelmiyor inan onlarda bizi ve ewimizi geçindirmek yüküyle hauyatı sıtlıyor...yani şartlar buyken sıkma fazla eşini...zamanla düzelir herşey daha kaliteli bi yaşam için bukadar çalışma eşlerimizin işde olup yanımızda olmaması onlarda istemezler emin olki...bak şimdi yine kayınvalidem aradı işe gelsin dediben çocuk yapsam gece tek başıma korkmıycvakmıyım bu ewde tek başıma bu ewde loğusalıkta yanımda eşim değilde ailesi yada ailem olcak bunlar bile şimdiden canımı sıkıyo ama yapıca bişey yok...sen en azından bu konuda çok şanslısın gece yanında yatan bi eşin var ben 7 aydır doğru düzgün yatağımda uyumuyorum koltukta yatıyorum...korkuyorum tek başıma orda yatmaya büyük ve karanlık bi oda çünkü...tv karşısında uyuyakalıyorum her gee 6 aydır geceleri sabaha kadar oturup tv izleridm daha yeni yeni uykum düzene girdi...eşim bazen gece 2 3 gibi işden kaçıp yanıma gelir 1 saat yanımda durur bu bile bizim için çok güzel bişeydir...yani canım nasıl düzeldi ne oldu bilmiyorum ama ben eşime çok sıkılıp daraldığımı birkere izza ettim sanırım ewlilkten soğuduğumu düşündü ve kendine geldi yoksa fena kaptırmıştı kendini bu iş ew olayına şimdi herşey düzgün çok şükür...kayınvalidem yie aradı işe gelsin diye ama artık buna bile kızmıyorum çünkü beni düşünen bi eşim var başkalarının düşünmemesi umrumda bile değil artık...nişanlılık dönemimizde annme eşime ewe bukadar masraf yapmaya ne gerek var eşyaları çok pahalı aldın oğlum dediğinde eşim anneme anne ben kendime değil senin kızına aldım onları tabiki en iyisi olcak o ewde kzıın olcak o eşyaları kzıın kullancak genelde ben değil dediğinde çok kızmıştım eşime yüüzmemi vuruyorsun diye... ama şimdi anlıyorum nekadar doğru demiş...
eğer sormam garip olmazsa merak ettim ne işi bu 24saat sanırım değilmi? Bence bir eleman alınsa hem eşiniz rahat bir nefes alır hem siz. Hiç değilse haftasonları için alınabilir. Sırf okul harçlığı için sadece haftasonları çalışabilcek yer arayan o kadar çok üniversite öğrencisi varki... Yada seninde eşinle gidip ona yardım edebileceğin bir iş yeri değilmi? Hem birlikte zaman geçirmeniz açısından hemde evde TV izliceğine eşine yardım edip onun daha az yorulmasını gelince daha az uyumasını sağlamak açısından?
yok canım ben gidip yardım edemem7/24 saat açık bi lokanta gündüzleri annesi duruyor gecede eşim ve babası zaten 10 tane personelimiz var ama bunlar usta,şef garson, ve komi ve garson ibaret kasada duurlması gerek hesap alınması için...bide gece sarhoşlar falan geliyor yani dükkan sahibinin orda olması şart bayramda bile açıktır ve çalışır eşim ve ailesi...benim orda gece çalışmam imkansız...gündüz nie çalışmıyorsun peki annesine neden yardım etmiyorsun dersen eşim benim çalışmamı istemiyor...kendi işyerinde bile olsa ki kaldıi illaki çalışmam icap etse benim mesleğim var kayınvalidemin yanında çalışsam fazla yüz göz olmaktan başka bişey geçmez elime...bende böle bişeyi asla istemem...haa kayınvaliden yaşlanınca kim durcak gündüz kasada dersen illaki ben durcam ama eşim bi 10 15 sene sonra anca diyor...ben dükkana saat gece12 1 den sonra girmem bile bikere girip yemek yedim ordaki müşteriler(adamlar gözünü diktiler eşim kudurdu sinirden)anlıycağın orda onun yanında olmam imkansız buarada işyerimizde çok yakın ailem,eşimin ailesi,işyerimiz hepsi aynı semtte çok yakınız birbirimize yüürmeyle 5 dakka bile değil mesafeler...ben eşimle ewlenmeden önce hem tek başıma korkarım diye ilk 6 ay gündüz çalışıcaktı öle konuşup karar vermiştik ve binada biz ve en alt kattaki daire dışında kimse yoktu mahallemizdeki her ew yeni yapı ve sokak lambası bile yoktu eşim 1.5 ay sonra personel eksik olduğu için işe başladı yeni bi ew yeni düzen sesiz bir bina bide beni düşün ne halde olduğumu sabahı sabah ediyodum korkudan ölücek gibi oluyordum...kayınvalidem çok korkuyorsan gel bizde kal diyordu ama benim bi ewim vardı ve alışmak zorunda olduğum için buna kendimi adapte edip alıştım hem yoğun çalışan bi eş hemde boş bir binada gece tek başına sabahlamak beni sinir hastası etmişti artık...yani eşinin işinin kıymetini bil belki keşke kendi yerimiz olsada böle olsa diyen bayanlar vardır ama inan çok zor...yinede RABBİME şükrediyorum bundan başka ciddi bi sorunumuz olmadı hiç...şimdi eşim çok yoğun olarak çalışsada ben biliyorumki o buna mecbur ve bizim geleceğimiz için çalışıyor...diğer kıskançlık sorunlarınıda aşınca ewlilik çok güzel bişey bunu anladım eşinle güzelce konuş derim ben dışarı çıkmanız zorsa ewinizde yapılıcak daha güzel vakit geçircek şeyler bul film izleyin oyunlar bulup oynayın kahve yap getir içerken eminimki seninle muhabbet edicktir benim belki fazla tecrübem yok ve yaşım genç ama güzel dille anlatınca her erkek yola geliyor seninde bu ilgi konuusndan başka sorunun yoksa herşey düzelir inan...herşey gönlünce olsun ve eşinle bir ömür boyu mutlu yaşa inş.yaşın kaç buarada yaşadığınız yer neresi daha merkezi biyere taşınmanız zor bir durummu?
Burasıda olmasa sanırım rahatça dertleşecek kimse bulamayacağım. Ben 5 aylık evliyim. Eşimle uzun zaman flört ettikten sonra evlendik ve evlendikten sonra onun işinin olduğu şehire geldim. Ne onun ailesi ne benim ailem kimse yok bu şehirde ve benim evlenmeden önce yaşadığım şehire göre çok çok küçük bir yer. Ayrıca bir mesleğim var ama iş bulamadım. Buraya zaten alışamadım ne gezecek bir yeri var nede akşam dışarı çıkıp oturcak bir yer. Ayrıca tanıdığım görüştüğüm kimsede yok. Müstakil evde oturuyoruz ve haliyle komşuda yok. Bu yüzden zaten kafayı yemek üzereyim. Birde üstüne eşim her gün sabah gidiyor akşam geliyor, yemek ye, bişeyler iç, bişeyler izle derken gece oluyor uyuyoruz ve hiç vakit geçiremiyoruz. Bütün gün evde yalnızım zaten. Dışarı çıkıyorum ama her zaman değil çünkü dediğim gibi gezcek inanın bir yer yok. Eşim pazar günleri evdeykende sorun oluyor bu, sıkılıp bir yere gidelim desek gezecek yerler hep uzakta ve arabamız yok, kaç vesait değiştir in bin gideceğine pişman olur insan. Gitmesek otursak patlıyorum. Hadi gezme kısmınıda geçtim eşime her yakınmamda "tamam ilgileneyim seninle.Mesela napayım" diye cevap alıyorum. "senin bana yapıpta benim sana yapmadığım ne var? o zaman sende benle ilgilenmiyorsun demekki. Sen benle ilgilen farkı göreyim, napmam gerektiğini anlayaym" diyor. Halbuki bugüne kadar beraber ne yaptıysak hepsini ben düşünüp ben ayarlamışımdır. Hiç kafa yorupta benimle ilgilenmek adına yada değişiklik olsun diye birşeyler yaptığını görmedim. Her ne kadar farklı yollarla anlatmaya çalışsamda artık daha fazla da uğraşamıyorum. Şimdi tavrımı koydum, ben hep bu evde herşeyi tek başıma yapıyorum, bi gelip akşam yemeğini birlikte yemekle olmuyor. Ben bu evde yalnız yaşıyor gibiysem oda yalnız yaşasın. Birlikte yemek yemiyorum, birlikte oturmuyorum artık ama nereye kadar... Çözüme ulaştırıcı bir fikri olan var mı?
( Konuyu açtıktan sonra farkettim ki benim durumumda olup benim gibi düşünen peeek çok bayan var. Erkeklerle kadınlar arasındaki duygusal farklılıktan kaynaklandığını düşünmeye başladım. Erkeklerin çoğu maddeci, ortada net bir sorun yoksa mutlular problem yok bu nedenle derine inmeye yada karşısındakini anlamaya çalışmıyorlar. Kadınlar için durum aynı değil, manevi olarak küçük bir boşluk gördüklerinde düzeltmeye çalışıyorlar sorun olarak görüp ama erkekler bunu anlamıyor. Anlamışmıyım bilmiyorum ama sanırım mesele bu?:) )
Burasıda olmasa sanırım rahatça dertleşecek kimse bulamayacağım. Ben 5 aylık evliyim. Eşimle uzun zaman flört ettikten sonra evlendik ve evlendikten sonra onun işinin olduğu şehire geldim. Ne onun ailesi ne benim ailem kimse yok bu şehirde ve benim evlenmeden önce yaşadığım şehire göre çok çok küçük bir yer. Ayrıca bir mesleğim var ama iş bulamadım. Buraya zaten alışamadım ne gezecek bir yeri var nede akşam dışarı çıkıp oturcak bir yer. Ayrıca tanıdığım görüştüğüm kimsede yok. Müstakil evde oturuyoruz ve haliyle komşuda yok. Bu yüzden zaten kafayı yemek üzereyim. Birde üstüne eşim her gün sabah gidiyor akşam geliyor, yemek ye, bişeyler iç, bişeyler izle derken gece oluyor uyuyoruz ve hiç vakit geçiremiyoruz. Bütün gün evde yalnızım zaten. Dışarı çıkıyorum ama her zaman değil çünkü dediğim gibi gezcek inanın bir yer yok. Eşim pazar günleri evdeykende sorun oluyor bu, sıkılıp bir yere gidelim desek gezecek yerler hep uzakta ve arabamız yok, kaç vesait değiştir in bin gideceğine pişman olur insan. Gitmesek otursak patlıyorum. Hadi gezme kısmınıda geçtim eşime her yakınmamda "tamam ilgileneyim seninle.Mesela napayım" diye cevap alıyorum. "senin bana yapıpta benim sana yapmadığım ne var? o zaman sende benle ilgilenmiyorsun demekki. Sen benle ilgilen farkı göreyim, napmam gerektiğini anlayaym" diyor. Halbuki bugüne kadar beraber ne yaptıysak hepsini ben düşünüp ben ayarlamışımdır. Hiç kafa yorupta benimle ilgilenmek adına yada değişiklik olsun diye birşeyler yaptığını görmedim. Her ne kadar farklı yollarla anlatmaya çalışsamda artık daha fazla da uğraşamıyorum. Şimdi tavrımı koydum, ben hep bu evde herşeyi tek başıma yapıyorum, bi gelip akşam yemeğini birlikte yemekle olmuyor. Ben bu evde yalnız yaşıyor gibiysem oda yalnız yaşasın. Birlikte yemek yemiyorum, birlikte oturmuyorum artık ama nereye kadar... Çözüme ulaştırıcı bir fikri olan var mı?
( Konuyu açtıktan sonra farkettim ki benim durumumda olup benim gibi düşünen peeek çok bayan var. Erkeklerle kadınlar arasındaki duygusal farklılıktan kaynaklandığını düşünmeye başladım. Erkeklerin çoğu maddeci, ortada net bir sorun yoksa mutlular problem yok bu nedenle derine inmeye yada karşısındakini anlamaya çalışmıyorlar. Kadınlar için durum aynı değil, manevi olarak küçük bir boşluk gördüklerinde düzeltmeye çalışıyorlar sorun olarak görüp ama erkekler bunu anlamıyor. Anlamışmıyım bilmiyorum ama sanırım mesele bu?:) )
Korkuyorum sonumuz öyle olacak. Ya ben çekip gideceğim ailemin yaşadığı, 24 yıldır yaşadığım alıştığım ve en azından tanıdığım insanlarla dolu şehre yada burda didişe didişe o gidecek. Yokmu başka yolu bilmem. Hadi meşguliyet buldum yada çalışmaya başladım diyelimki e ozamanda yine aynı bütün gün saaaadece 3-4saat oturup yemek yemek, çay içmek içinmi evlendim ben. Böyle monotonluk sıkıyor zaten..
kesinlikle tespit doğru! Ben tabiri caizse evlenmeden önce ev kızı olsaydım bu yaşantıya alışık olmuş olacaktım. Okuyorken her gün okula gidiyordum, haftasonu ya arkadaşım ya eşimle geziyordum. Mezun oldum bu kez iş aramak için yada gezmek için yine her gün dışarıya çıkmaya devam ettim yada çıkmasamda birilerinin bize gelmesine alışkınım. Hoş kimse gelmese bile biz 3 kardeştik. Zaten ev 5 kişi. Tüm gün konuşacak uğraşacak insan çok evde:) Bi gün biriyle uğraşsan diğer gün diğeriyle uğraşırsın kalabalık ailede, ama burda benim eşimden başka derdimi sıkıntımı anlatacağım sinirlenince saracağım kimse yok:) İş arama streside bunun içinde tabiiki. 5 aydır başvurmadığım yer, görüşmeye gitmediğim mesafe kalmadı. Buranın insanı saygısız diyorumya, misal adam fabrikaya iş görüşmesine çağırıyor ama taa bilmem hangi ilçenin organize sanayi bölgesi. Herkeste araba olmak zorundamı bir söyle servislerimiz var isterseniz onunla gelin diye. Ben kendi imkanlarımla gitmeye çalıştım görüşmeye, otobüs sanayi bölgesine girmiyormuş indirdi girişinde. Tam 40dakika yürüdüm tek başıma ve çevremde atletli bıyıklı tır şöförleriyle köpeklerden başka kimse yoktu. O kadar zahmet çekip gittim adam bana gidince demesinmi: "Aaa siz tecrübeli değilmiydiniz ama biz tecrübeli arıyorduk" Delirmezsinde naparsın. Tam trajedi. Başka bir fabrikanın genel müdürü adam neredeyse ayağıma kadar geldi görüşmek için, bizim evin burdaki bir restauranta, görüşme çok iyi geçti. Çok beğendim tamam inşallah bi dahaki görüşmede sözleşmemizi imzalarız ben sizi arıcam 3 4 güne dedi. Ses yok... Mail attım haber bekliyorum diye: Yönetim erkek personel almaya karar verdi dedi bana! Buna benzer bi sürü sıkıcı şeyden sonra artık iş aramayıda bıraktım, umutsuzluğa da kapılınca her konuda kapattım kendimi belkide olabilir.
canım bence çok düşünme.düşünsen ancak sorunlar büyür kafanda.akışına bırak.allah daha büyük dert vermesin de ve evliliği kötü gidenlere bakıp şükret.onlar da sana imrenir eminim.ben izmirde kalıcıyım.en azından senin geçici bir süreymiş...
canım erken pes etme. ben de evli değilim ama senin yaşadıklarına benzer bir sürü olay yaşadım büyük küçük yer fark etmiyor. insan her yerde aynı. komşularınla tanış illa okumamış diye cahil olacak değiller ya mutlaka ortak noktanız vardır. bir de şöyle düşün keşfedilecek bir sürü insan var. yada evin bahçeliyse çiçek falan ek. :) ben de küçük yerden büyük yere geldim. kasabada tek uğraşım bahçe işleri ya da orman olmuştur ya da resim. biz büyük şehirlerde aslında sevdiğimiz şeyleri koşuşturmaktan yapamıyoruz belki de fırsat bulamıyoruz senin de mutlaka seveceğin şeyler vardır bence bir keşfe çık. depresyona girersen eşini kendinden soğutursan toplaman daha zor olur başka şeylere odaklan eşini hayatının tamamına değil bir kısmına yani kocan olan kısmına koy
İzmir in neresinde yaşıyorsun bilmiyorum ama yapacak çok şey var izmir de... Öyle tenha bir yer değil...Büyük ve gelişmiş bir şehir..İnsanları da sıcak kanlı ve nezihtir...Şu an orada olmayı çok isterdim.....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?