Evlenince yüksek lisansa başlamıştım ve hemen ardından hamile kaldım. Bebeğim doğdu işten ayrılmadım ve yüksek lisansım vardı bu süreçte annem bizle yaşamaya başlamıştı biz annemlere gidiyorduk yatılı gibi sürekli bir dönem böyleydik ve daha sonra dubleks bir ev aldık, ortak aldık evi ve birlikte yaşamaya başladık. Bu arada ortak ev mevzunu içime sinmesede mecbur kaldığım için kabul etmiştim.
Evlenmeyen abimde geldi daha sonra ve evde sürekli sorun problem hiç eksik olmadı. Sürekli bankaya borç yapan bir abim var ailemin baş belası gibi bir şey, eşim onun geleceğini bilsem bu ortak ev işine girmezdim diyor. Sürekli yatıyor evde gitmiyor belim ağrıyor fıtık var diyor annemlerden geçiniyor. Babam emekli oldu o da halamın eşine kredi çekmiş alamamış parayı onları ödüyor zor geçiniyorlar. Bu evi ortak aldık her ay kredisini zor ödüyorlar. Eşim biz alalım 3 kuruş eksik verin ben satın alayım diyor annem hiç yanaşmıyor. Ben iyice bunalmaya başladım. Eşim benden soğumaya başladı hissediyorum
Keşke çalışmasaydım, yüksek lisans da yapmasaydım da bunları yaşamasaydım demeye başladım. Hala aklımız almıyor eşiminde benimde nasıl böyle aynı ev içine girdik. Anneme söylüyoruz satmıyor evi bize ve bizde ayrı eve kiraya çıkmaya karar verdik, onlarda çıkacak kiraya ve bu evi kiraya vereceğiz. Tam da corona salgını çıktı ve aynı evdeyiz, ayıramadık evleri... Özellikle bu son günlerde çok sorun yaşadım aynı evde.... Buraya yazamayacak kadar çok sorun yaşadım. Özellikle annemle
Birilkte olmuyor böyle deyince yaptığı iyilikleri yüzüme vuruyor. Ben işteyken çocuğuma bakıyor, yemekleri yapıyor ya ondan hemen bir şey deyince bunları söylüyor.
Bazı huylarından hoşlanmıyorum mesela; insanların arkasından konuşur, bir arkadaşım gezmeye oturmaya gelse yüzünü asar misafir sevmez, mutfakta yaptığım şeylere müdehale eder mesela kek yapsam sürekli başıma kakar. Artık tahammülüm kalmadı en sonunda bu sabah mutfakta oğluma pankek yaparken bana söylenince kavga çıktı ve şu an benimle konuşmuyor. Ev ev üstüne olmaz derlerdi hakketten onu diyen kişi ne doğru söylemiş. İnsan kendi ailesinden soğuyor keşke hiç beraber yaşamasaydık da uzaktan saygım sevgim devam etseydi. Sürekli ailemin sorunları kavgaları bitmiyor, apartmandan sürekli şikayet geliyor yapma dediğim her şeyi yapıyor. Çöpü sulu sulu çıkarıp delik poşetle atıyor kovada biriktir çıkarken atarız diyorum hep aynı şeyi yapıyor. Bir şey çırpma diyorum karanlıkta kimse görmez deyip çırpıyor. Gecenin köründe bağıra bağıra kavga ediyor babamla. Abim deseniz evde sigara içiyor odasında, kaç kere söylüyoruz tamam deyip aynı şeyi yapıyor. Eşim sürekli bana suratını asıp duruyor. Tek istediğim şu hastalık geçse de ayrılsak... Kusura bakmayın canımın sıkıntısından imla kurallarına uyamamış olabilirim...
