- 29 Ağustos 2025
- 161
- 187
- 18
- 31
- Konu Sahibi SARI PAPATYAM06
-
- #41
Abla cidden rahatlik mi batti derler ya ne yapiyosun geri don hemen
Vslla değişmez. Daha da beter olur. Ayrıca kariyer sahibi ve bunca yıl tek başına mücadele etmiş birinin kaoslu bir ilişkiyi benimsemesi tuhaf. Ortak tek bir noktanız yok. Daha önce evlenip boşanmış biri olarak konuya daha gerçekçi yaklaşın lütfen. Amacınız hayatınıza eş destek yoldaş almaksa kriterlerinize göre birini bulun bence.Merhabalar;
48 yaşında çalışan bir kadınım.
Özel sektörde satış pazarlama sorumlusu olarak çalışıyorum.
Eşimden 12 yıl önce ayrıldım. 24 yaşında bir oğlum var.
kendi düzenimi kurdum. Oğlum, annem ve ben yaşıyoruz.
Hayatıma birini almayı hiç düşünmedim. Ama yaşımın ilerlediği ve oğlumun kendi düzenini kuracağını bildiğim için bu sıralarda evlilik yapmayı düşünmeye başladım. Annem 76 yaşında, Rabbim uzun ömürler versin. Ona bir şey olursa yalnız kalmak beni düşündürmeye başladı. Yaşım ilerliyor ve oğlumda evlenip kendi düzenini kuracak. Ben de yaşlandığımda yalnız kalmak istemediğimi fark ettim. Şimdiye kadar böyle bir şey düşünmemiştim. Her şeyi kendim hallediyordum, halletmeye de devam ediyorum. Asıl sizden tavsiye almak istediğim sorun şu...
Yaklaşık 7 ay önce birisi ile tanıştım. Haymanalı Kürt. Nasıl oldu bilmem, insanlar konusunda ayırım yapmam. Herkesin hayatı eşit değil. Kimi okumuştur, kimi zenginlik içindedir, kimi de çalışmak zorundadır. Ama bu kişiyle birbirimizden çok farklı olsak da 7 aydır görüşüyoruz. Bu 7 ayın çoğu tartışma ve anlaşmazlıkla geçiyor. Uzun süredir biriyle görüşmediğim için midir bilmiyorum ilgisi çok hoşuma gidiyor. Konuşmadığımda özlüyorum. Ama kendini fazla geliştirmemiş birisi. Ben olsun diyorum kendi kendime. Onun yaşam koşulu da bu şekildeymiş diyorum. Anlayışlı olmaya çalışıyorum. Ama olmuyor. Ben işim gereği şehir dışına çok fazla çıkan birisiyim. Kıskançlık yapıyor. Bende kıskancım. Onun için anlayışla karşılıyorum. Mesaj gönderdiği veya aradığı zaman , o kadar yoğunluğumun içinde dönüş yapmaya çalışıyorum. Hiç zaman bulamasam da , müsait değilim diye bilgilendiriyorum. Ben onu aradığımda bu inceliği göstermiyor. Ona sürpriz yapmak için habersiz köyüne gitmeye karar verdim. Kendisi köyde olduğunu söylemişti. Köye yaklaştığımda, yanına gelmek üzere olduğumu söyledim. Müsait olmadıklarını söyledi. Apar topar geri döndüm. Belki bendede suç vardı. Habersiz gitmemeliydim. Sorduğumda köylerinde dedikodu olacağını annesinin müsait olmadığını söyledi. Üzüldüm, kırıldım ama atlattım.
Başka bir zaman oğlu (14) hastaneye yattı. Telefonla konuştuğumuzda çok üzgün olduğunu, bana ihtiyacı olduğunu söyledi. Yanında olmak adına sabah erkenden işten izin alarak hastaneye gittim. Kapıda karşıladı beni ama hastane odasına gitmedik. Hastane kafeteryasında oturduk, teselli ettim, moralini yüksek tutmasını söyledim. Garibime giden hastanede herkesin olduğunu söyledi ama beni kimsenin yanına götürmedi. 48 yaşındayım, oturup kalkmasını, nerde nasıl konuşulmasını bilen bir insanım. Buna çok içerledim. Aramız bozuldu. Çok kırılmıştım. Ailesinden çekiniyorsa iş arkadaşım diyebilirdi. Bunu atlatmam kolay olmadı. Bu arada oğlu hastaneden çıktı. Ama beni rahat bırakmıyor. Telefonda engelledim. Başka numaradan arıyor. Sonuçta özür dilemeler, açıklamalar... Aramız düzeldi. Ciddi bir konuşma yaptım. Benim değer yargılarım bunlar , Önemli olan saygı ve davranışlar gibi. Beni bırakmıyor,, bende onun yanında kendimi iyi hissediyorum. Bazı hareketlerini ve huylarını değiştirmesi gerektiğini söyledim. Ablası, kardeşi bu olaylarda onu suçluyorlar.
Şimdi sormak istediğim...
Ben bu kişiyle evlilik yapabilir miyim? Ya da insanların huyları değişir mi?
Daha anlatılacak çok şey var ama, bu kadarla yetinelim.
Tavsiyelerinizi bekliyorum.
Dertsiz başıma büyük bir dert alıyorsun.Evlenme diyemem ama bu adamla değil kesinlikle.Merhabalar;
48 yaşında çalışan bir kadınım.
Özel sektörde satış pazarlama sorumlusu olarak çalışıyorum.
Eşimden 12 yıl önce ayrıldım. 24 yaşında bir oğlum var.
kendi düzenimi kurdum. Oğlum, annem ve ben yaşıyoruz.
Hayatıma birini almayı hiç düşünmedim. Ama yaşımın ilerlediği ve oğlumun kendi düzenini kuracağını bildiğim için bu sıralarda evlilik yapmayı düşünmeye başladım. Annem 76 yaşında, Rabbim uzun ömürler versin. Ona bir şey olursa yalnız kalmak beni düşündürmeye başladı. Yaşım ilerliyor ve oğlumda evlenip kendi düzenini kuracak. Ben de yaşlandığımda yalnız kalmak istemediğimi fark ettim. Şimdiye kadar böyle bir şey düşünmemiştim. Her şeyi kendim hallediyordum, halletmeye de devam ediyorum. Asıl sizden tavsiye almak istediğim sorun şu...
Yaklaşık 7 ay önce birisi ile tanıştım. Haymanalı Kürt. Nasıl oldu bilmem, insanlar konusunda ayırım yapmam. Herkesin hayatı eşit değil. Kimi okumuştur, kimi zenginlik içindedir, kimi de çalışmak zorundadır. Ama bu kişiyle birbirimizden çok farklı olsak da 7 aydır görüşüyoruz. Bu 7 ayın çoğu tartışma ve anlaşmazlıkla geçiyor. Uzun süredir biriyle görüşmediğim için midir bilmiyorum ilgisi çok hoşuma gidiyor. Konuşmadığımda özlüyorum. Ama kendini fazla geliştirmemiş birisi. Ben olsun diyorum kendi kendime. Onun yaşam koşulu da bu şekildeymiş diyorum. Anlayışlı olmaya çalışıyorum. Ama olmuyor. Ben işim gereği şehir dışına çok fazla çıkan birisiyim. Kıskançlık yapıyor. Bende kıskancım. Onun için anlayışla karşılıyorum. Mesaj gönderdiği veya aradığı zaman , o kadar yoğunluğumun içinde dönüş yapmaya çalışıyorum. Hiç zaman bulamasam da , müsait değilim diye bilgilendiriyorum. Ben onu aradığımda bu inceliği göstermiyor. Ona sürpriz yapmak için habersiz köyüne gitmeye karar verdim. Kendisi köyde olduğunu söylemişti. Köye yaklaştığımda, yanına gelmek üzere olduğumu söyledim. Müsait olmadıklarını söyledi. Apar topar geri döndüm. Belki bendede suç vardı. Habersiz gitmemeliydim. Sorduğumda köylerinde dedikodu olacağını annesinin müsait olmadığını söyledi. Üzüldüm, kırıldım ama atlattım.
Başka bir zaman oğlu (14) hastaneye yattı. Telefonla konuştuğumuzda çok üzgün olduğunu, bana ihtiyacı olduğunu söyledi. Yanında olmak adına sabah erkenden işten izin alarak hastaneye gittim. Kapıda karşıladı beni ama hastane odasına gitmedik. Hastane kafeteryasında oturduk, teselli ettim, moralini yüksek tutmasını söyledim. Garibime giden hastanede herkesin olduğunu söyledi ama beni kimsenin yanına götürmedi. 48 yaşındayım, oturup kalkmasını, nerde nasıl konuşulmasını bilen bir insanım. Buna çok içerledim. Aramız bozuldu. Çok kırılmıştım. Ailesinden çekiniyorsa iş arkadaşım diyebilirdi. Bunu atlatmam kolay olmadı. Bu arada oğlu hastaneden çıktı. Ama beni rahat bırakmıyor. Telefonda engelledim. Başka numaradan arıyor. Sonuçta özür dilemeler, açıklamalar... Aramız düzeldi. Ciddi bir konuşma yaptım. Benim değer yargılarım bunlar , Önemli olan saygı ve davranışlar gibi. Beni bırakmıyor,, bende onun yanında kendimi iyi hissediyorum. Bazı hareketlerini ve huylarını değiştirmesi gerektiğini söyledim. Ablası, kardeşi bu olaylarda onu suçluyorlar.
Şimdi sormak istediğim...
Ben bu kişiyle evlilik yapabilir miyim? Ya da insanların huyları değişir mi?
Daha anlatılacak çok şey var ama, bu kadarla yetinelim.
Tavsiyelerinizi bekliyorum.
Yaşadıklarınız sizi ikna etmekten çok uzak arkadaş iyi insanlardır o yöreyi biliyorum dese koşup evlenecek misiniz? Ayrılmak için tüm kanıtlar gözünüzün önündeyken hâlâ kanıt arıyorsunuz , hayret......nasıl insanlar...
rahat battı diyorsunuz yaniBu 7 ayın çoğu tartışma ve anlaşmazlıkla geçiyor
Huzurunuzu kaçıracak kişilerden uzak durmanızı tavsiye ederim. Kaliteli yalnızlık, kalitesiz kalabalıktan çok daha iyidir.Merhabalar;
48 yaşında çalışan bir kadınım.
Özel sektörde satış pazarlama sorumlusu olarak çalışıyorum.
Eşimden 12 yıl önce ayrıldım. 24 yaşında bir oğlum var.
kendi düzenimi kurdum. Oğlum, annem ve ben yaşıyoruz.
Hayatıma birini almayı hiç düşünmedim. Ama yaşımın ilerlediği ve oğlumun kendi düzenini kuracağını bildiğim için bu sıralarda evlilik yapmayı düşünmeye başladım. Annem 76 yaşında, Rabbim uzun ömürler versin. Ona bir şey olursa yalnız kalmak beni düşündürmeye başladı. Yaşım ilerliyor ve oğlumda evlenip kendi düzenini kuracak. Ben de yaşlandığımda yalnız kalmak istemediğimi fark ettim. Şimdiye kadar böyle bir şey düşünmemiştim. Her şeyi kendim hallediyordum, halletmeye de devam ediyorum. Asıl sizden tavsiye almak istediğim sorun şu...
Yaklaşık 7 ay önce birisi ile tanıştım. Haymanalı Kürt. Nasıl oldu bilmem, insanlar konusunda ayırım yapmam. Herkesin hayatı eşit değil. Kimi okumuştur, kimi zenginlik içindedir, kimi de çalışmak zorundadır. Ama bu kişiyle birbirimizden çok farklı olsak da 7 aydır görüşüyoruz. Bu 7 ayın çoğu tartışma ve anlaşmazlıkla geçiyor. Uzun süredir biriyle görüşmediğim için midir bilmiyorum ilgisi çok hoşuma gidiyor. Konuşmadığımda özlüyorum. Ama kendini fazla geliştirmemiş birisi. Ben olsun diyorum kendi kendime. Onun yaşam koşulu da bu şekildeymiş diyorum. Anlayışlı olmaya çalışıyorum. Ama olmuyor. Ben işim gereği şehir dışına çok fazla çıkan birisiyim. Kıskançlık yapıyor. Bende kıskancım. Onun için anlayışla karşılıyorum. Mesaj gönderdiği veya aradığı zaman , o kadar yoğunluğumun içinde dönüş yapmaya çalışıyorum. Hiç zaman bulamasam da , müsait değilim diye bilgilendiriyorum. Ben onu aradığımda bu inceliği göstermiyor. Ona sürpriz yapmak için habersiz köyüne gitmeye karar verdim. Kendisi köyde olduğunu söylemişti. Köye yaklaştığımda, yanına gelmek üzere olduğumu söyledim. Müsait olmadıklarını söyledi. Apar topar geri döndüm. Belki bendede suç vardı. Habersiz gitmemeliydim. Sorduğumda köylerinde dedikodu olacağını annesinin müsait olmadığını söyledi. Üzüldüm, kırıldım ama atlattım.
Başka bir zaman oğlu (14) hastaneye yattı. Telefonla konuştuğumuzda çok üzgün olduğunu, bana ihtiyacı olduğunu söyledi. Yanında olmak adına sabah erkenden işten izin alarak hastaneye gittim. Kapıda karşıladı beni ama hastane odasına gitmedik. Hastane kafeteryasında oturduk, teselli ettim, moralini yüksek tutmasını söyledim. Garibime giden hastanede herkesin olduğunu söyledi ama beni kimsenin yanına götürmedi. 48 yaşındayım, oturup kalkmasını, nerde nasıl konuşulmasını bilen bir insanım. Buna çok içerledim. Aramız bozuldu. Çok kırılmıştım. Ailesinden çekiniyorsa iş arkadaşım diyebilirdi. Bunu atlatmam kolay olmadı. Bu arada oğlu hastaneden çıktı. Ama beni rahat bırakmıyor. Telefonda engelledim. Başka numaradan arıyor. Sonuçta özür dilemeler, açıklamalar... Aramız düzeldi. Ciddi bir konuşma yaptım. Benim değer yargılarım bunlar , Önemli olan saygı ve davranışlar gibi. Beni bırakmıyor,, bende onun yanında kendimi iyi hissediyorum. Bazı hareketlerini ve huylarını değiştirmesi gerektiğini söyledim. Ablası, kardeşi bu olaylarda onu suçluyorlar.
Şimdi sormak istediğim...
Ben bu kişiyle evlilik yapabilir miyim? Ya da insanların huyları değişir mi?
Daha anlatılacak çok şey var ama, bu kadarla yetinelim.
Tavsiyelerinizi bekliyorum.
S SARI PAPATYAM06 foruma giriyorsunuz konunuza el cevap yazacak misiniz?Israrla sorulmuş; ısrarla cevap vermemişsiniz. Adamın evli olmadığını nereden biliyorsunuz?
Yedi ayın çoğu tartışma ile geçti demişsiniz. Olmaz o iş. Başka adaylara bakın. Evlenin ama bence de iyi birini bulursaniz.Merhabalar;
48 yaşında çalışan bir kadınım.
Özel sektörde satış pazarlama sorumlusu olarak çalışıyorum.
Eşimden 12 yıl önce ayrıldım. 24 yaşında bir oğlum var.
kendi düzenimi kurdum. Oğlum, annem ve ben yaşıyoruz.
Hayatıma birini almayı hiç düşünmedim. Ama yaşımın ilerlediği ve oğlumun kendi düzenini kuracağını bildiğim için bu sıralarda evlilik yapmayı düşünmeye başladım. Annem 76 yaşında, Rabbim uzun ömürler versin. Ona bir şey olursa yalnız kalmak beni düşündürmeye başladı. Yaşım ilerliyor ve oğlumda evlenip kendi düzenini kuracak. Ben de yaşlandığımda yalnız kalmak istemediğimi fark ettim. Şimdiye kadar böyle bir şey düşünmemiştim. Her şeyi kendim hallediyordum, halletmeye de devam ediyorum. Asıl sizden tavsiye almak istediğim sorun şu...
Yaklaşık 7 ay önce birisi ile tanıştım. Haymanalı Kürt. Nasıl oldu bilmem, insanlar konusunda ayırım yapmam. Herkesin hayatı eşit değil. Kimi okumuştur, kimi zenginlik içindedir, kimi de çalışmak zorundadır. Ama bu kişiyle birbirimizden çok farklı olsak da 7 aydır görüşüyoruz. Bu 7 ayın çoğu tartışma ve anlaşmazlıkla geçiyor. Uzun süredir biriyle görüşmediğim için midir bilmiyorum ilgisi çok hoşuma gidiyor. Konuşmadığımda özlüyorum. Ama kendini fazla geliştirmemiş birisi. Ben olsun diyorum kendi kendime. Onun yaşam koşulu da bu şekildeymiş diyorum. Anlayışlı olmaya çalışıyorum. Ama olmuyor. Ben işim gereği şehir dışına çok fazla çıkan birisiyim. Kıskançlık yapıyor. Bende kıskancım. Onun için anlayışla karşılıyorum. Mesaj gönderdiği veya aradığı zaman , o kadar yoğunluğumun içinde dönüş yapmaya çalışıyorum. Hiç zaman bulamasam da , müsait değilim diye bilgilendiriyorum. Ben onu aradığımda bu inceliği göstermiyor. Ona sürpriz yapmak için habersiz köyüne gitmeye karar verdim. Kendisi köyde olduğunu söylemişti. Köye yaklaştığımda, yanına gelmek üzere olduğumu söyledim. Müsait olmadıklarını söyledi. Apar topar geri döndüm. Belki bendede suç vardı. Habersiz gitmemeliydim. Sorduğumda köylerinde dedikodu olacağını annesinin müsait olmadığını söyledi. Üzüldüm, kırıldım ama atlattım.
Başka bir zaman oğlu (14) hastaneye yattı. Telefonla konuştuğumuzda çok üzgün olduğunu, bana ihtiyacı olduğunu söyledi. Yanında olmak adına sabah erkenden işten izin alarak hastaneye gittim. Kapıda karşıladı beni ama hastane odasına gitmedik. Hastane kafeteryasında oturduk, teselli ettim, moralini yüksek tutmasını söyledim. Garibime giden hastanede herkesin olduğunu söyledi ama beni kimsenin yanına götürmedi. 48 yaşındayım, oturup kalkmasını, nerde nasıl konuşulmasını bilen bir insanım. Buna çok içerledim. Aramız bozuldu. Çok kırılmıştım. Ailesinden çekiniyorsa iş arkadaşım diyebilirdi. Bunu atlatmam kolay olmadı. Bu arada oğlu hastaneden çıktı. Ama beni rahat bırakmıyor. Telefonda engelledim. Başka numaradan arıyor. Sonuçta özür dilemeler, açıklamalar... Aramız düzeldi. Ciddi bir konuşma yaptım. Benim değer yargılarım bunlar , Önemli olan saygı ve davranışlar gibi. Beni bırakmıyor,, bende onun yanında kendimi iyi hissediyorum. Bazı hareketlerini ve huylarını değiştirmesi gerektiğini söyledim. Ablası, kardeşi bu olaylarda onu suçluyorlar.
Şimdi sormak istediğim...
Ben bu kişiyle evlilik yapabilir miyim? Ya da insanların huyları değişir mi?
Daha anlatılacak çok şey var ama, bu kadarla yetinelim.
Tavsiyelerinizi bekliyorum.
Israrla odaya çıkmak istemedim ki. Ziyarete gelmiştim, doğal olarak görmek isterim. Benim annem 3 ay hastanede yattı. Bütün gelen ziyaretçileri odasında buyur ettik.Adamın hiç oluru yok herkes gerekçeleri yazmış zaten.
Ama hastaneye adama destek için gittiğinizde ısrarla odaya çıkmak istemenizi anlamadım ben ,siz 24 yaşındaki oğlunuzla tanıştırmaya lüzum görmemişken14 yaşında başka bir çocuk niye böyle bir emrivakiye maruz kalsın ki (büyük ihtimalle annesi de yanındadır )
Evlenmek isteyebilirsiniz kimseyi ilgilendirmez ama bir aceleniz yok sonuçta daha makul kişiler çıkacaktır karşınıza.
Israrla veya değil odaya çıkmak sizin durumunuz da başlı başına absürt, o çıkalım dese bile çıkmanız uygun değil, hiç tanışmadığınız bir çocuğun nesini göreceksiniz, annenizi de ömrünüzde hiç görmediğiniz kişilerin ziyaret ettiğini sanmıyorum, çok açık aslında ama.Israrla odaya çıkmak istemedim ki. Ziyarete gelmiştim, doğal olarak görmek isterim. Benim annem 3 ay hastanede yattı. Bütün gelen ziyaretçileri odasında buyur ettik.
Evlenmek isteme benim değil, onun isteği. Bende olur mu, yapabilir miyim diye düşünüyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?