- 13 Mayıs 2010
- 1.117
- 215
- 123
- Konu Sahibi TersAlfabe
-
- #1
Hanımlar merhaba,
Bu zamana kadar küçük de olsa dertlerim konusunda konular açtım, fikirleriniz benim için değerli oldu. Şimdi ise hiç dile getiremediğim, senelerdir azap içinde olduğum ve yüzleşmek zorunda kalacağım anı beklediğim bir derdim var.
2 haftadır birisiyle görüşüyorum, birdenbire hayatıma girdi. Aslında tanıdığım ancak bu anlamda hiç görüşmediğim biriydi ama ben bir adım atarak aramızda seviyeli, düzgün bir ilişki başlamasına önayak oldum. Çok uzun yıllar hem kendime, hem de başka kimseye güvenememem sebebiyle ilişkim olmamıştı ama Allah'ın işi, beğendiğim ve beni beğenen biri karşıma çıkıverdi.
Bundan 6-7 sene önce hayatımın dönüm noktası diyebileceğim şeyler yaşadım. Çok acılar çektim, kendimi bulma yolunda yürüdüğüm yol çok çetrefilliydi ve ben bu yolda canımdan bile vazgeçmeye yeltendim. Okuldayken sevdiğim insanla evlenmemize mani olmuştu ailelerimiz, kıskançlıklarıyla beni çok üzüyordu çünkü. Çok büyük kavgalar yaşandı ama biz yine de ayakta durmaya çalışarak, çok karmaşık sebeplerle gittik kimsenin haberi olmadan dini nikah kıydık. Birliktelik de yaşandı.
Sonra yine çok büyük ailevi kavgalarla ayrıldık, benim ailem nikahı hıç bilmedi, dinden soğutmak istemedim çünkü onları. Kararım ne derece doğru bilmiyorum.
Şimdi ise görüştüğüm insan benimle ciddi düşündüğünü söylüyor, çevresine benden bahsetmeye başladı. Ben de aileme bu durumu söylemek istiyorum, sonuçta 28 yaşındayız ve ciddi olmayan ilişkiye ne halim var ne tahammülüm.
Bu durumda geçmişimi ona şu aşamada anlatmalıyım gibi hissediyorum. İşin içine aileler girmeden bilmesi lazım; öte yandan bunu kimseye anlatmadığım için büyük bir korkum var. Onu da henüz doğru düzgün tanımıyorum, bu durumu anlatınca ne tepki vereceğini bilmiyorum, bana ne gözle bakacağını kestiremiyorum. Ama bildiğim tek şey, bunu bilmeden asla ilerlemememiz gerektiği.
İşin içinden çıkamıyorum, ben bu sebeple çok ağır bedeller ödedim, ailemi kaybetme noktasından döndüm, canımı kaybetme noktasından döndüm, 5 yıl kimseyle görüşmedim, bu yıl kendimi dışarıya açtım. Mesleki ve eğitim durumum açısından çok iyi bir noktadayım ve yeniden ağır buhranlara sürüklenmek istemiyorum. Ne yapmalıyım.. Ne yapmalıyım..
Okuyanlara teşekkür ederim..
Bu zamana kadar küçük de olsa dertlerim konusunda konular açtım, fikirleriniz benim için değerli oldu. Şimdi ise hiç dile getiremediğim, senelerdir azap içinde olduğum ve yüzleşmek zorunda kalacağım anı beklediğim bir derdim var.
2 haftadır birisiyle görüşüyorum, birdenbire hayatıma girdi. Aslında tanıdığım ancak bu anlamda hiç görüşmediğim biriydi ama ben bir adım atarak aramızda seviyeli, düzgün bir ilişki başlamasına önayak oldum. Çok uzun yıllar hem kendime, hem de başka kimseye güvenememem sebebiyle ilişkim olmamıştı ama Allah'ın işi, beğendiğim ve beni beğenen biri karşıma çıkıverdi.
Bundan 6-7 sene önce hayatımın dönüm noktası diyebileceğim şeyler yaşadım. Çok acılar çektim, kendimi bulma yolunda yürüdüğüm yol çok çetrefilliydi ve ben bu yolda canımdan bile vazgeçmeye yeltendim. Okuldayken sevdiğim insanla evlenmemize mani olmuştu ailelerimiz, kıskançlıklarıyla beni çok üzüyordu çünkü. Çok büyük kavgalar yaşandı ama biz yine de ayakta durmaya çalışarak, çok karmaşık sebeplerle gittik kimsenin haberi olmadan dini nikah kıydık. Birliktelik de yaşandı.
Sonra yine çok büyük ailevi kavgalarla ayrıldık, benim ailem nikahı hıç bilmedi, dinden soğutmak istemedim çünkü onları. Kararım ne derece doğru bilmiyorum.
Şimdi ise görüştüğüm insan benimle ciddi düşündüğünü söylüyor, çevresine benden bahsetmeye başladı. Ben de aileme bu durumu söylemek istiyorum, sonuçta 28 yaşındayız ve ciddi olmayan ilişkiye ne halim var ne tahammülüm.
Bu durumda geçmişimi ona şu aşamada anlatmalıyım gibi hissediyorum. İşin içine aileler girmeden bilmesi lazım; öte yandan bunu kimseye anlatmadığım için büyük bir korkum var. Onu da henüz doğru düzgün tanımıyorum, bu durumu anlatınca ne tepki vereceğini bilmiyorum, bana ne gözle bakacağını kestiremiyorum. Ama bildiğim tek şey, bunu bilmeden asla ilerlemememiz gerektiği.
İşin içinden çıkamıyorum, ben bu sebeple çok ağır bedeller ödedim, ailemi kaybetme noktasından döndüm, canımı kaybetme noktasından döndüm, 5 yıl kimseyle görüşmedim, bu yıl kendimi dışarıya açtım. Mesleki ve eğitim durumum açısından çok iyi bir noktadayım ve yeniden ağır buhranlara sürüklenmek istemiyorum. Ne yapmalıyım.. Ne yapmalıyım..
Okuyanlara teşekkür ederim..