- 25 Nisan 2017
- 764
- 556
- 23
- Konu Sahibi 06kelebek_s
-
- #1
Okuyanlara ilgilenenlere şimdiden sonsuz teşekkürler...
2 yıllık evliyim, son 1 aydır annemlerdeyim. 6 aylık bebeğim var. Eşimle şiddetli geçimsizlik yaşayınca annemlerde kaldım. Eşimle ne olacağımız belli değil. Gittikçe daha da kırgın hissediyorum.
Eski arkadaşlarımla görüşmüyorum. Eşimin kıskançlığından dolayı hepsiyle mesafe koydum arama. Kız kardeşim var. İstiyorum ki şu zor zamanlarımda ilgilensin benimle. Zaten çalışıyor kendisi ilgi dediysem konuşmaktan başka birşey beklemiyorum. Ama az önce o kadar üzüldüm ki... Bugün yağmura karışıp karışmamak arasında gidiyor zaten gözlerim bir de üstüne kız kardeşim halimden anlamayınca resmen kalbimin acıdığını hissettim!... Film izledik komşumuzun kızı da vardı. Saat nasılsa erken dedik bir film daha izleyelim dedik. O sırada kardeşim filmi ayarlarken ben de çayları tazeledim falan neyse. Komşu kızıyla sahi ne oldu da kavga ettiniz geldin falan diye laf açıldı. Ben de kavganın ilk başlama sebebini anlatıyordum. Düşünün konu benim açımdan ne kadar mühim. Kardeşim oradan off tamam abla hadi filmi açıyorum susun dedi çıkıştı birden. Ben de tamam kavganın sebebini anlatıyorum dedim kardeşim üstüne daha da azarlar tarzda susturdu film izleyeceğiz dediniz burada o kadar uğraştım açtım falan demeler... Neye uğradığımı şaşırdım. Yani parmaklarının ucunda olan bir filmi 5 dakika sonra başlatsa kim ne kaybederdi ki? Ya da şu psikolojimde anlatmaya ihtiyacım varken gerekirse o çok zahmet çekip! açtığı filmi (internetten açtığı film) izlemesek ne çıkardı? Komşumuzun kızı kardeşimin arkadaşı oluyor o bile çok bozuldu ve gitmek istedi. Kardeşim filmi kapattı tamam ben hatalıyım siz konuşun diyerek olayı büyüttü. Komşumuzun kızı evlerine gitti onu uğurladı sonra odasına girdi. Yanıma bile gelmedi konuyu konuşmak için... Evliliğim bitme noktasına gelmiş kardeşimin yaptığına bak! Halimden anlayacağına ben çıkışsam alttan alacağına şu yaptığı o kadar üzdü ki beni...
Annem bana üzülmesin diye belli etmiyorum ama bazen o kadar dayanılmaz geliyor ki yaşadıklarım. Ölmek rahmet diyorum ölsem keşke... Sonra hemen aklıma kızım geliyor ve onu düşünüp mutlu olmaya çalışıyorum. Kendimi oyalayacak birşeyler bulmaya çalışıyorum. Yapayalnız hissediyorum kendimi!... Derdimi paylaşabileceğim kimse yokmuş gibi hissediyorum. Kabıma sığamıyorum... Halim böyleyken kızkardeşim de beni anlamazsa kim anlasın...
2 yıllık evliyim, son 1 aydır annemlerdeyim. 6 aylık bebeğim var. Eşimle şiddetli geçimsizlik yaşayınca annemlerde kaldım. Eşimle ne olacağımız belli değil. Gittikçe daha da kırgın hissediyorum.
Eski arkadaşlarımla görüşmüyorum. Eşimin kıskançlığından dolayı hepsiyle mesafe koydum arama. Kız kardeşim var. İstiyorum ki şu zor zamanlarımda ilgilensin benimle. Zaten çalışıyor kendisi ilgi dediysem konuşmaktan başka birşey beklemiyorum. Ama az önce o kadar üzüldüm ki... Bugün yağmura karışıp karışmamak arasında gidiyor zaten gözlerim bir de üstüne kız kardeşim halimden anlamayınca resmen kalbimin acıdığını hissettim!... Film izledik komşumuzun kızı da vardı. Saat nasılsa erken dedik bir film daha izleyelim dedik. O sırada kardeşim filmi ayarlarken ben de çayları tazeledim falan neyse. Komşu kızıyla sahi ne oldu da kavga ettiniz geldin falan diye laf açıldı. Ben de kavganın ilk başlama sebebini anlatıyordum. Düşünün konu benim açımdan ne kadar mühim. Kardeşim oradan off tamam abla hadi filmi açıyorum susun dedi çıkıştı birden. Ben de tamam kavganın sebebini anlatıyorum dedim kardeşim üstüne daha da azarlar tarzda susturdu film izleyeceğiz dediniz burada o kadar uğraştım açtım falan demeler... Neye uğradığımı şaşırdım. Yani parmaklarının ucunda olan bir filmi 5 dakika sonra başlatsa kim ne kaybederdi ki? Ya da şu psikolojimde anlatmaya ihtiyacım varken gerekirse o çok zahmet çekip! açtığı filmi (internetten açtığı film) izlemesek ne çıkardı? Komşumuzun kızı kardeşimin arkadaşı oluyor o bile çok bozuldu ve gitmek istedi. Kardeşim filmi kapattı tamam ben hatalıyım siz konuşun diyerek olayı büyüttü. Komşumuzun kızı evlerine gitti onu uğurladı sonra odasına girdi. Yanıma bile gelmedi konuyu konuşmak için... Evliliğim bitme noktasına gelmiş kardeşimin yaptığına bak! Halimden anlayacağına ben çıkışsam alttan alacağına şu yaptığı o kadar üzdü ki beni...
Annem bana üzülmesin diye belli etmiyorum ama bazen o kadar dayanılmaz geliyor ki yaşadıklarım. Ölmek rahmet diyorum ölsem keşke... Sonra hemen aklıma kızım geliyor ve onu düşünüp mutlu olmaya çalışıyorum. Kendimi oyalayacak birşeyler bulmaya çalışıyorum. Yapayalnız hissediyorum kendimi!... Derdimi paylaşabileceğim kimse yokmuş gibi hissediyorum. Kabıma sığamıyorum... Halim böyleyken kızkardeşim de beni anlamazsa kim anlasın...