Olsun illlede yüz yüze mi olmalı dertleşmek. Yazın bize 1 kişi değiliz ki kaç kişiyiz burda. Yazmak konuşmaktan daha çok rahatlatır.Kardeşim dinlemedi çünkü evde olmuyor çoğu vakti iş yerinde geçiyor ama siz de haklısınız. İnsan böyle bir durum içindeyken farketmiyor belki ama karşı taraf için can sıkıcı bir durum sürekli olayları dinlemek. Ama ben anlatmadım zaten o yüzden doldum
Bilerek anlatmanızı istememiş olabilir mi?Okuyanlara ilgilenenlere şimdiden sonsuz teşekkürler...
2 yıllık evliyim, son 1 aydır annemlerdeyim. 6 aylık bebeğim var. Eşimle şiddetli geçimsizlik yaşayınca annemlerde kaldım. Eşimle ne olacağımız belli değil. Gittikçe daha da kırgın hissediyorum.
Eski arkadaşlarımla görüşmüyorum. Eşimin kıskançlığından dolayı hepsiyle mesafe koydum arama. Kız kardeşim var. İstiyorum ki şu zor zamanlarımda ilgilensin benimle. Zaten çalışıyor kendisi ilgi dediysem konuşmaktan başka birşey beklemiyorum. Ama az önce o kadar üzüldüm ki... Bugün yağmura karışıp karışmamak arasında gidiyor zaten gözlerim bir de üstüne kız kardeşim halimden anlamayınca resmen kalbimin acıdığını hissettim!... Film izledik komşumuzun kızı da vardı. Saat nasılsa erken dedik bir film daha izleyelim dedik. O sırada kardeşim filmi ayarlarken ben de çayları tazeledim falan neyse. Komşu kızıyla sahi ne oldu da kavga ettiniz geldin falan diye laf açıldı. Ben de kavganın ilk başlama sebebini anlatıyordum. Düşünün konu benim açımdan ne kadar mühim. Kardeşim oradan off tamam abla hadi filmi açıyorum susun dedi çıkıştı birden. Ben de tamam kavganın sebebini anlatıyorum dedim kardeşim üstüne daha da azarlar tarzda susturdu film izleyeceğiz dediniz burada o kadar uğraştım açtım falan demeler... Neye uğradığımı şaşırdım. Yani parmaklarının ucunda olan bir filmi 5 dakika sonra başlatsa kim ne kaybederdi ki? Ya da şu psikolojimde anlatmaya ihtiyacım varken gerekirse o çok zahmet çekip! açtığı filmi (internetten açtığı film) izlemesek ne çıkardı? Komşumuzun kızı kardeşimin arkadaşı oluyor o bile çok bozuldu ve gitmek istedi. Kardeşim filmi kapattı tamam ben hatalıyım siz konuşun diyerek olayı büyüttü. Komşumuzun kızı evlerine gitti onu uğurladı sonra odasına girdi. Yanıma bile gelmedi konuyu konuşmak için... Evliliğim bitme noktasına gelmiş kardeşimin yaptığına bak! Halimden anlayacağına ben çıkışsam alttan alacağına şu yaptığı o kadar üzdü ki beni...
Annem bana üzülmesin diye belli etmiyorum ama bazen o kadar dayanılmaz geliyor ki yaşadıklarım. Ölmek rahmet diyorum ölsem keşke... Sonra hemen aklıma kızım geliyor ve onu düşünüp mutlu olmaya çalışıyorum. Kendimi oyalayacak birşeyler bulmaya çalışıyorum. Yapayalnız hissediyorum kendimi!... Derdimi paylaşabileceğim kimse yokmuş gibi hissediyorum. Kabıma sığamıyorum... Halim böyleyken kızkardeşim de beni anlamazsa kim anlasın...
Çok sağolun. Hepiniz de iyi ki varsınız. Ben de yazınca rahatlıyorum derdimi paylaşınca. Site daha önce bir konuda birşey araştırırken karşıma çıkardı bakar geçerdim. Sonra hastalıkla ilgili bir konu için üye olmuştum. Derken buradaki dayanışmayı gördüm çok hoşuma gitti ve ben de paylaştım kimseyle konuşamadığım birçok şeyi. İnsanı çok rahatlatıyor. Buradaki tecrübeler hayat tecrübesi olduğu için hepsi ayrı ayrı çok değerli. Kadın dayanışması böyle olmalı dedirtecek cinsten...Olsun illlede yüz yüze mi olmalı dertleşmek. Yazın bize 1 kişi değiliz ki kaç kişiyiz burda. Yazmak konuşmaktan daha çok rahatlatır.
Şanslısınız ki siteyi kesfedenlerdensiniz. Avukatında psikoloğuna herkes var en önemlisi tecrübesi olanlar var.
Biz yanındayız.
Yani böyle düşüneceği biri değildi karşıdaki çünkü annesi zaten konuları annemden dolayı biliyordur. O sırada film izlemenin heyecanı kapladı herhalde diyorum :) Bir de ruh halinizi en iyi siz biliyorsunuz. Ben de çok yansıtmadığım için muhtemelen ne kadar üzgün ve konuşmaya ihtiyacımın olduğunu anlamadı.Bilerek anlatmanızı istememiş olabilir mi?
Özel hayatınız olduğu için, aileden biri olmadığı icin soran kişi?
Ya da kendi arkadaşı bu konuda fikir sahibi olsun istemiyordur? Bence kötü düşünmeyin. Benim kardeşim aynı şeyi yaşasa üzülmemesi için çok fazla başkalarının yanında bu konunun açılmasına izin vermezdim.
-komşusu olan arkadaşının sizin özelinizi bilmesini istememiştir.Okuyanlara ilgilenenlere şimdiden sonsuz teşekkürler...
2 yıllık evliyim, son 1 aydır annemlerdeyim. 6 aylık bebeğim var. Eşimle şiddetli geçimsizlik yaşayınca annemlerde kaldım. Eşimle ne olacağımız belli değil. Gittikçe daha da kırgın hissediyorum.
Eski arkadaşlarımla görüşmüyorum. Eşimin kıskançlığından dolayı hepsiyle mesafe koydum arama. Kız kardeşim var. İstiyorum ki şu zor zamanlarımda ilgilensin benimle. Zaten çalışıyor kendisi ilgi dediysem konuşmaktan başka birşey beklemiyorum. Ama az önce o kadar üzüldüm ki... Bugün yağmura karışıp karışmamak arasında gidiyor zaten gözlerim bir de üstüne kız kardeşim halimden anlamayınca resmen kalbimin acıdığını hissettim!... Film izledik komşumuzun kızı da vardı. Saat nasılsa erken dedik bir film daha izleyelim dedik. O sırada kardeşim filmi ayarlarken ben de çayları tazeledim falan neyse. Komşu kızıyla sahi ne oldu da kavga ettiniz geldin falan diye laf açıldı. Ben de kavganın ilk başlama sebebini anlatıyordum. Düşünün konu benim açımdan ne kadar mühim. Kardeşim oradan off tamam abla hadi filmi açıyorum susun dedi çıkıştı birden. Ben de tamam kavganın sebebini anlatıyorum dedim kardeşim üstüne daha da azarlar tarzda susturdu film izleyeceğiz dediniz burada o kadar uğraştım açtım falan demeler... Neye uğradığımı şaşırdım. Yani parmaklarının ucunda olan bir filmi 5 dakika sonra başlatsa kim ne kaybederdi ki? Ya da şu psikolojimde anlatmaya ihtiyacım varken gerekirse o çok zahmet çekip! açtığı filmi (internetten açtığı film) izlemesek ne çıkardı? Komşumuzun kızı kardeşimin arkadaşı oluyor o bile çok bozuldu ve gitmek istedi. Kardeşim filmi kapattı tamam ben hatalıyım siz konuşun diyerek olayı büyüttü. Komşumuzun kızı evlerine gitti onu uğurladı sonra odasına girdi. Yanıma bile gelmedi konuyu konuşmak için... Evliliğim bitme noktasına gelmiş kardeşimin yaptığına bak! Halimden anlayacağına ben çıkışsam alttan alacağına şu yaptığı o kadar üzdü ki beni...
Annem bana üzülmesin diye belli etmiyorum ama bazen o kadar dayanılmaz geliyor ki yaşadıklarım. Ölmek rahmet diyorum ölsem keşke... Sonra hemen aklıma kızım geliyor ve onu düşünüp mutlu olmaya çalışıyorum. Kendimi oyalayacak birşeyler bulmaya çalışıyorum. Yapayalnız hissediyorum kendimi!... Derdimi paylaşabileceğim kimse yokmuş gibi hissediyorum. Kabıma sığamıyorum... Halim böyleyken kızkardeşim de beni anlamazsa kim anlasın...
Kız kardeşiniz kaç yaşında belki gereken olgunluğa ulaşamamış olabilir. İnsanın kardeşi bile olsa kendi başına gelmediği için, sizin yaşadığınız durumu anlamayabilir. Bebeğiniz varmış, en önemli yaşama sebebiniz o olmalı, ondan umut almalısınız. Biraz büyüsün dillensin size annem desin, sarılsın, öpsün, onun size bu bağlılığı sizide yaşama bağlayacaktır. Bebeğiniz için güçlü durun. Ailenizin yanında yaşıyormuşsunuz annenizin bebeğinizle ilgilenme imkanı varsa işe girmenizi öneririm. Hem kendi paranızı kazanmanız hemde yeni arkadaşlıklar edinmenize vesile olur, kendinizi daha güçlü daha dik hissedersiniz.Okuyanlara ilgilenenlere şimdiden sonsuz teşekkürler...
2 yıllık evliyim, son 1 aydır annemlerdeyim. 6 aylık bebeğim var. Eşimle şiddetli geçimsizlik yaşayınca annemlerde kaldım. Eşimle ne olacağımız belli değil. Gittikçe daha da kırgın hissediyorum.
Eski arkadaşlarımla görüşmüyorum. Eşimin kıskançlığından dolayı hepsiyle mesafe koydum arama. Kız kardeşim var. İstiyorum ki şu zor zamanlarımda ilgilensin benimle. Zaten çalışıyor kendisi ilgi dediysem konuşmaktan başka birşey beklemiyorum. Ama az önce o kadar üzüldüm ki... Bugün yağmura karışıp karışmamak arasında gidiyor zaten gözlerim bir de üstüne kız kardeşim halimden anlamayınca resmen kalbimin acıdığını hissettim!... Film izledik komşumuzun kızı da vardı. Saat nasılsa erken dedik bir film daha izleyelim dedik. O sırada kardeşim filmi ayarlarken ben de çayları tazeledim falan neyse. Komşu kızıyla sahi ne oldu da kavga ettiniz geldin falan diye laf açıldı. Ben de kavganın ilk başlama sebebini anlatıyordum. Düşünün konu benim açımdan ne kadar mühim. Kardeşim oradan off tamam abla hadi filmi açıyorum susun dedi çıkıştı birden. Ben de tamam kavganın sebebini anlatıyorum dedim kardeşim üstüne daha da azarlar tarzda susturdu film izleyeceğiz dediniz burada o kadar uğraştım açtım falan demeler... Neye uğradığımı şaşırdım. Yani parmaklarının ucunda olan bir filmi 5 dakika sonra başlatsa kim ne kaybederdi ki? Ya da şu psikolojimde anlatmaya ihtiyacım varken gerekirse o çok zahmet çekip! açtığı filmi (internetten açtığı film) izlemesek ne çıkardı? Komşumuzun kızı kardeşimin arkadaşı oluyor o bile çok bozuldu ve gitmek istedi. Kardeşim filmi kapattı tamam ben hatalıyım siz konuşun diyerek olayı büyüttü. Komşumuzun kızı evlerine gitti onu uğurladı sonra odasına girdi. Yanıma bile gelmedi konuyu konuşmak için... Evliliğim bitme noktasına gelmiş kardeşimin yaptığına bak! Halimden anlayacağına ben çıkışsam alttan alacağına şu yaptığı o kadar üzdü ki beni...
Annem bana üzülmesin diye belli etmiyorum ama bazen o kadar dayanılmaz geliyor ki yaşadıklarım. Ölmek rahmet diyorum ölsem keşke... Sonra hemen aklıma kızım geliyor ve onu düşünüp mutlu olmaya çalışıyorum. Kendimi oyalayacak birşeyler bulmaya çalışıyorum. Yapayalnız hissediyorum kendimi!... Derdimi paylaşabileceğim kimse yokmuş gibi hissediyorum. Kabıma sığamıyorum... Halim böyleyken kızkardeşim de beni anlamazsa kim anlasın...
Bence halinizi etrafa anlatmayin derimOkuyanlara ilgilenenlere şimdiden sonsuz teşekkürler...
2 yıllık evliyim, son 1 aydır annemlerdeyim. 6 aylık bebeğim var. Eşimle şiddetli geçimsizlik yaşayınca annemlerde kaldım. Eşimle ne olacağımız belli değil. Gittikçe daha da kırgın hissediyorum.
Eski arkadaşlarımla görüşmüyorum. Eşimin kıskançlığından dolayı hepsiyle mesafe koydum arama. Kız kardeşim var. İstiyorum ki şu zor zamanlarımda ilgilensin benimle. Zaten çalışıyor kendisi ilgi dediysem konuşmaktan başka birşey beklemiyorum. Ama az önce o kadar üzüldüm ki... Bugün yağmura karışıp karışmamak arasında gidiyor zaten gözlerim bir de üstüne kız kardeşim halimden anlamayınca resmen kalbimin acıdığını hissettim!... Film izledik komşumuzun kızı da vardı. Saat nasılsa erken dedik bir film daha izleyelim dedik. O sırada kardeşim filmi ayarlarken ben de çayları tazeledim falan neyse. Komşu kızıyla sahi ne oldu da kavga ettiniz geldin falan diye laf açıldı. Ben de kavganın ilk başlama sebebini anlatıyordum. Düşünün konu benim açımdan ne kadar mühim. Kardeşim oradan off tamam abla hadi filmi açıyorum susun dedi çıkıştı birden. Ben de tamam kavganın sebebini anlatıyorum dedim kardeşim üstüne daha da azarlar tarzda susturdu film izleyeceğiz dediniz burada o kadar uğraştım açtım falan demeler... Neye uğradığımı şaşırdım. Yani parmaklarının ucunda olan bir filmi 5 dakika sonra başlatsa kim ne kaybederdi ki? Ya da şu psikolojimde anlatmaya ihtiyacım varken gerekirse o çok zahmet çekip! açtığı filmi (internetten açtığı film) izlemesek ne çıkardı? Komşumuzun kızı kardeşimin arkadaşı oluyor o bile çok bozuldu ve gitmek istedi. Kardeşim filmi kapattı tamam ben hatalıyım siz konuşun diyerek olayı büyüttü. Komşumuzun kızı evlerine gitti onu uğurladı sonra odasına girdi. Yanıma bile gelmedi konuyu konuşmak için... Evliliğim bitme noktasına gelmiş kardeşimin yaptığına bak! Halimden anlayacağına ben çıkışsam alttan alacağına şu yaptığı o kadar üzdü ki beni...
Annem bana üzülmesin diye belli etmiyorum ama bazen o kadar dayanılmaz geliyor ki yaşadıklarım. Ölmek rahmet diyorum ölsem keşke... Sonra hemen aklıma kızım geliyor ve onu düşünüp mutlu olmaya çalışıyorum. Kendimi oyalayacak birşeyler bulmaya çalışıyorum. Yapayalnız hissediyorum kendimi!... Derdimi paylaşabileceğim kimse yokmuş gibi hissediyorum. Kabıma sığamıyorum... Halim böyleyken kızkardeşim de beni anlamazsa kim anlasın...
Kaç yaşlarında peki kardeşiniz?Yani böyle düşüneceği biri değildi karşıdaki çünkü annesi zaten konuları annemden dolayı biliyordur. O sırada film izlemenin heyecanı kapladı herhalde diyorum :) Bir de ruh halinizi en iyi siz biliyorsunuz. Ben de çok yansıtmadığım için muhtemelen ne kadar üzgün ve konuşmaya ihtiyacımın olduğunu anlamadı.
Çok haklısınız. Gönül umduğu yere küsüyor. Aile olmak demek biri yardıma ihtiyaç duyduğunda seferber olmak demek ama günümüzde böyle değerler kalmadı ne acıdır ki... Söyledğiniz hiçbir cümleyi de yanlış anlamadım. Aksine çok güzel ifade etmişsiniz. Adeta hislerime tercüman olmuşsunuz. Ben de sanırım günümüzün aksine kardeşimden daha ince düşünceli olmasını bekledim. Ertesi gün daha sakin oluruz diye konuyu açıp yaptığının olmadığını söyledim ama baktım hala kendini savunuyor konuyu kapattık :) Ergenlik çağında değil, neredeyse yuva kuracak yaşta ama anlamayınca anlamıyor demek ki deyip ben de sustum. Bulunduğum şehirde denizin olmasını çok isterdim ama ne yazık ki yok. Yürüyüş yapmak istiyorum ama sanırım bu aralar mecalim yok. Sağolun güzel tavsiyeleriniz ve desteğiniz için...Aile olmayi unutmusuz. Bireylerden biri dustugunde digerlerinin onun elinden tutmasi gerekmez mi? Ozveri nerede? Ailem beni anlamayacaksa, dinlemeyecekse elin insani ne yapsin? Benim kizkardesim bosanacak, her lafinda bir sey ararim acaba onu kiracak bir sey mi yaptim, yanlis bir sey mi dedim, yanlis anlasilmaya mi meyil verdim diye. Kendini kotu hissetmemesi icin. Bosanip ailesinin evine donen kadin kendini zaten egreti hissediyor. Konu sahibi, yanlis anlamayin. Ben de 8 yil once oglumla baba evine geldim:) iki de kiz kardesim var. Bu surecte daha anlayisli, daha sevecen olmasi gerekirdi. Boyle terslemeleri degil. ( ergenlik caginda degilse tabi)
Bir arkadas demis, sagdan soldan dinleye duya ici sismistir. Artik dinlemek istemiyordur diye. Iyi de o zaman kimden dinliyorsa onlari sustursun yeter diye. Olayi yasayan ablasini degil.
Konu sahibi, tekrar soyluyorum. Ayni evde yasadiginiz kanınız gun gel elden öte olur. Fenalik yapma maksadinda demiyorum. Bir soz yeter kirmaya iste. Cok sevdigimizden daha cok kiriliyoruz zaten. Baskasi olsa umrunuzda olmazdi. Bu yuzden kardes de olsa anlayis dahil kimseden birsey beklemeyin. Kendi hayatiniza odaklanin. Bundan sonra kendiniz ve bebeginiz icin atacaginiz adimlari planlayin. Yakininizda sahil varsa gidip denizi izleyin. Tek basiniza aglayin. Konusun. Gunluk, kendinize mektuplar yazin. Bir de buraya yazin:)
Kardeşimin arkadaşı çok iyi bir kız, sakin kendi halinde. Konuyu da kasten açmamıştı zaten. Dedikoduculukla alakası yok anlayacağınız. Kardeşim de dertleşmiyor, tadım kaçmasın diye konuyu kapatmadı sadece film izleyeceğiz ben burada uğraşıyorum siz konuşuyorsunuz diye gereksiz bir çıkış yaptı. Onu da hislerimi anlamamasına veriyorum :)Biraz fazla soru olacak ama anlamak için soruyorum.
Kardeşinizin arkadaşı karakter olarak nasıl biri?
Acaba arkadaşı dedikoducu biri olması nedeniyle mi susturdu kardeşiniz?
Ya da siz zor günler yaşıyorsunuz şu anda tadımız kaçmasın amacıyla mı?
Kardeşiniz sizinle dertleşiyor mu?
Evet sanırım yaşadığım durumu anlamıyor. Ona da kızamam çünkü yaşamayan anlamaz gerçekten. Bebeğime odaklandım dediğiniz gibi. Onunla yatıp onunla kalkıyorum. Arada nefessiz kalıp sanki onunla nefes alıyorum. Bebeğim iyi ki var... İşe gidecek psikolojide değilim, izinliyim zaten bebekten dolayı. Annem ilgilenir ama bende şu an o güç yok. İnşallah toparlanınca döneceğim işime. Gerçi eşimle aynı iş yerindeyiz, muhtemelen işimi de değiştirmem gerekecekKız kardeşiniz kaç yaşında belki gereken olgunluğa ulaşamamış olabilir. İnsanın kardeşi bile olsa kendi başına gelmediği için, sizin yaşadığınız durumu anlamayabilir. Bebeğiniz varmış, en önemli yaşama sebebiniz o olmalı, ondan umut almalısınız. Biraz büyüsün dillensin size annem desin, sarılsın, öpsün, onun size bu bağlılığı sizide yaşama bağlayacaktır. Bebeğiniz için güçlü durun. Ailenizin yanında yaşıyormuşsunuz annenizin bebeğinizle ilgilenme imkanı varsa işe girmenizi öneririm. Hem kendi paranızı kazanmanız hemde yeni arkadaşlıklar edinmenize vesile olur, kendinizi daha güçlü daha dik hissedersiniz.
25 yaşında.Kaç yaşlarında peki kardeşiniz?
Çok da küçük değilmiş. Belki sizi depresif bir modda görmekten sıkılmıştır. Üzülmeyin bence iyi düşünün25 yaşında.
Hiç belli etmiyorum kardeşime aslında. İyi düşünüyorum tabi, geçti bile. Geçmeyen şeyler yaralıyor o başka...Çok da küçük değilmiş. Belki sizi depresif bir modda görmekten sıkılmıştır. Üzülmeyin bence iyi düşünün
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?