eşini evli çocuklu adamla aldatıp bir de bununla gurur duyan kadın başkalarına akıl vermeye gelmiş millet kaçın
Sen çok iyi biliyosun tabi bu işleri pink_
Evli olduğun halde eşini çocuklu bi adamla aldattığın için..
Çocuktan çok kendini düşünüyorsun eminim o konuda.. Senin kaçamak yaptığın sevgilinin eşi de bebeğinin aldırtsaydı vs. hayalindesin hala..
eşini evli çocuklu adamla aldatıp bir de bununla gurur duyan kadın başkalarına akıl vermeye gelmiş millet kaçın
valla beni topa da tutsalar yazıcam yoksa çatlıycam sizin gibi evliliğin zedelenmesine sebep olan biri olmasa insanların hayatında, biz bu tür olaylarda sizin değiminizle geri kafalı olduğumuz için ne yuva yıkılır nede o çocukların hayatı dağılır.siz şuan bu arkadaşın çocuğunu düşünseydiniz bu hatayı sizde yapmaz sayenizde dağılıcak bir ailenin çocuklarının ve eşinin mutsuz olmasına sebep olmazdınız
kimseyi tanımıyorum, pink dediginiz uyenin de hikayesini bilmiyorum. acıkcası bu yorumunuz beni rahatsız etti. herkes kendi hayatından sorumludur. insanları yadırgamak hele ki rencide etmek hic hos degil. sizden akıl istese fikrinizi soylersiniz ama bu sekilde degil
bitmek üzere olan bir evlilikte başa gelecek en kötü şey hamile kalmak olmalı..ama eşinizle aranız bu denli kötüyken hamile kalabildiğinize göre aslında aranızda bazı şeyler bitmemiş bence..hala birbirinze dokunabiliyorsunuz sonuçta...
ne sizin ne eşinizin aielesnin ne dediğinin önemi yok,siz ne düşünüyorsunuz bu önemli..eğer kesin boşanacaksanız...
ama ben olsaydım yani kendi adıma konuşuyorum hiçbir şeikde bebeğimi aldırmazdım! iki evladı olan bir anne olarak şunu diyebilirim ki kıyamazdım ona.
arkadaşa altdan altdan bu bebeği doğurursan yazık edersin mesajı veriosun yani...
ne olmuş bebeğin hayatına... doğdu, annesi babası ayrıldı... bebek annesiyle kalıyo...nolmuş yani, sokağa mı atıldı, suçlu damgası mı yedi.. bu çocuk, ömür boyu travma yaşayacak mı demek oluyo yani... ne alakası var ya. bu ülkede milyonlarca annesi babası ayrı çocuk var... asıl saçma olan, bu kadar gülünç bi bahane yüzünden, bi insanın yaşama hakkının elinden alınması...
hani bi ara kürtaj gündemi çok meşgul etmişti ve kadınlar elerinde pankartlarla "bedeneim benimdir dokunma" diye yürüyüş yapıolardı...
peki karnınızda ki bebeğin tek suçu "bedenim benir dokunma diyememesi mi... inanın, ona sorsanız o da o kadınların söylediğinin aynısını sölicekti...
bu ne annelikle, ne duygusallıkla, ne hormonlarla alakalı... bu tamamen vicdanla alakalı....
Sen çok iyi biliyosun tabi bu işleri pink_
Evli olduğun halde eşini çocuklu bi adamla aldattığın için..
Çocuktan çok kendini düşünüyorsun eminim o konuda.. Senin kaçamak yaptığın sevgilinin eşi de bebeğinin aldırtsaydı vs. hayalindesin hala..
eşini evli çocuklu adamla aldatıp bir de bununla gurur duyan kadın başkalarına akıl vermeye gelmiş millet kaçın
valla beni topa da tutsalar yazıcam yoksa çatlıycam sizin gibi evliliğin zedelenmesine sebep olan biri olmasa insanların hayatında, biz bu tür olaylarda sizin değiminizle geri kafalı olduğumuz için ne yuva yıkılır nede o çocukların hayatı dağılır.siz şuan bu arkadaşın çocuğunu düşünseydiniz bu hatayı sizde yapmaz sayenizde dağılıcak bir ailenin çocuklarının ve eşinin mutsuz olmasına sebep olmazdınız
kimseyi tanımıyorum, pink dediginiz uyenin de hikayesini bilmiyorum. acıkcası bu yorumunuz beni rahatsız etti. herkes kendi hayatından sorumludur. insanları yadırgamak hele ki rencide etmek hic hos degil. sizden akıl istese fikrinizi soylersiniz ama bu sekilde degil
pink daha öncede yazmıştım bir başlığa
bir söz vardır bilirmisin? evliye gönül verme eve gider unutur diye..
boşuna yuvanı dağıtma, sana kocana, o adamın karısına ve masum 2 yavruya yazık etme..
yuvanı kurtarmaya bak kimsenin günahına girme..
Türkan şorayın bir filmi vardı bilmem izledinmi?
hani filmde çocuklu dul kadın , muhtarın oğlu peşine düşüyor, muhtar kadının evine geliyor, oda kendisini oğluna isteyecek sanıyor seviniyor ve orada muhtar bir laf ediyor
işte erkeklerin çoğu kadınları elde etmek için bu yollara başvurabiliyor. Evinde problem olsada , olmasada karşıdaki kadını elde edene kadar böyle devam ediyor.
o kadının yerinde sen olsan dahi o adamla durum değişmeyecek emin ol.. Atalarımızın dediği gibi "yastık değişir fakat kader asla değişmez"
doğru yolu bulman ve kendin dahil kimseyi üzmemen dileği ile..
COK guzel ıfade etmıssın tesekkur ederım oncelıkle sana..tamam elbette haklısınızzzzz..ama sole dusunun ben zaten yasadıklarımdan memnun olsam neden burda boyle bır konu acayıım..hemde bır derdım var kısmındaaaa..en bastada yazdığım gıbı bana dedı kı herseyı gerıde bırakıp baska bır hayat kuralım kendımızeeeee bende yazdım burda kendı mutluluğumuz ıcın baska hayatlarımı yakalımm...diye ve sızlerden fıkır almak ıstedım.ama daha olay nasıl gelıstı nasıl bır hayat suruyoruz diye sormadan yargılandım ben ve kabul edın kı ağır kelimelerde kullanıldı yani..benım bıldığım onla bunla yatıp bunun karşılığında para kazanan bayanlara o kotu kelımeyı kullanıyoruz...evlıyken baska evlı adama asık oldum dıye mı ors.oldumm...
arkadaşa altdan altdan bu bebeği doğurursan yazık edersin mesajı veriosun yani...
ne olmuş bebeğin hayatına... doğdu, annesi babası ayrıldı... bebek annesiyle kalıyo...nolmuş yani, sokağa mı atıldı, suçlu damgası mı yedi.. bu çocuk, ömür boyu travma yaşayacak mı demek oluyo yani... ne alakası var ya. bu ülkede milyonlarca annesi babası ayrı çocuk var... asıl saçma olan, bu kadar gülünç bi bahane yüzünden, bi insanın yaşama hakkının elinden alınması...
hani bi ara kürtaj gündemi çok meşgul etmişti ve kadınlar elerinde pankartlarla "bedeneim benimdir dokunma" diye yürüyüş yapıolardı...
peki karnınızda ki bebeğin tek suçu "bedenim benir dokunma diyememesi mi... inanın, ona sorsanız o da o kadınların söylediğinin aynısını sölicekti...
bu ne annelikle, ne duygusallıkla, ne hormonlarla alakalı... bu tamamen vicdanla alakalı....
öncelikle herkese merhabalar arkadaşlar sizinle paylaşacağım bu konu benim için çok önemli ve biliyorum ki özellikle beni anne ve anne adayları çok iyi anlayacaktır birnevi çok çaresizi bir durumdayım duygularınıza ve düşüncelerinize çok ihtiyacım var...
beni eski konularımı okuyan arkadaşlar daha iyi tanır ve bu konumunda o konularım üstünden değerlendirilmesinde eminim ki fayda vardır ben evliyim ve yarın evlilik yıldönümümüz 1. yılımız... ve 23 yaşındayım zor süreçli bir evlilik geçirdim aile bağlarımız çok zedelendi ve eşimle özellikle ilk 6 ay çok ciddi tartışmalarımız oldu defalarca ayrılığın eşiğine geldik evliliğimizin bağları da kopmuştu ama öylesine yürütürsün ya bir şekilde ikimizde yürütüyorduk birara düzelmiştik herşey yoluna girmiş gibiydi sonra yine aynı olduk düzelemedik bir türlü ben artık aileme hak veriyor eşimle bu evliliğin yürümeyeceği kanaatine varıyordum ailemle 4 aydır görüşmüyordum evliliğim aile bağlarımı zedelemişti tam artık aileme hak verme kararındaydım ve ailemle irtibata geçip bitti demek onların yanına gitmek hayatıma ailemle devam etmek istiyordum bunun içinde özellikle bu bayramı bekliyordum ki 10 gün önce hiç beklemediğim ve beni şaşırtan bir haberle şok oldum hamileydim şuan 7 haftalık hamileyim...ilk haberi aldığım da inanamadım kanım donmuş gibiydi ilk gebeliğimdi bu haberi daha farklı şekilde almayı okadar isterdim ki hayatta hiçbirşey istediğim gibi olmadığı gibi hamilelik haberimde olmamıştı herşey üstüste gelmişti eşimin ailesi bebeği çok istiyor ve ilk torun olacağı için özellikle kaynanam çok seviniyor.zor bir hamilelik geçiriyorum birde üstüne bu sorunları düşünüyorum hamileliğe ne ben ne de eşim hazır değil çünkü biz kendi aramızda ki problemleri halledemedik ben boşanmayı aileme gitmeyi düşünürken hamileliğimi öğrendimve düşüncem eşimle bu problemlerimizin hiç bitmeyeceği bebek olunca sorumluluk daha fazla olacak bu bize de yansıyacak ne kadar dengeli hazır anne baba olabileceğiz bilmiyorum!! bebek olunca çocuk için evliliği sürdürmeye de pek pozitif bakmıyorum aldırmayı düşündüm ama cesaret edemiyorum, kıyamıyorum onun günahı ne diyorum!! arkadaşlar siz olsanız ne yapardınız herkesin yorumuna sonsuz saygım var... anlayışınız için teşekkür ederim...
1,5 yıldır çocuk için uğraşan biri olarak kendimi senin yerine koyuyorum...
ve ben olsam aldırırdım...
kürtajı ne destekliyorum ne de karşıyım...
ama seninde söylediğin gibi o bebeğin bi günahı yok..
günahsız bi yavruyu dünyaya getiripte daha kötü şeyler yaşatmak hem kendine hem bebeğe kötülük...
allah yardımcın olsun..
eşin istiyormu bu çocuğu..
size ilk sorum şu : böylesine sorunlu ve problemli bir evlilikte,hemde evliliğin ilk yılında neden korunarak önlem almadınız ?sonrasında bebeğini aldırma planları yapma derim.eşinle bu konuyu enine boyuna konuşmalısın bi karar alınacaksa beraber bir karar alın.eğer evliliğinizi yürütebilecek cesareti ikinizde göğüsliyebilecekseniz bebeği dünyaya getirmeyi düşün derim.eğer kavgası gürültüsü hiç bitmeyen bir evliliğin varsa boşanmak kaçınılmazdır.bu bebeğin olduğunda dahada zorlaşacak...gitmek istesen gidemiyceksin çocuğuna kıyamıycaksın...keşkelerin arkasına sığınmak yerine akıllıca hareket etmelisin...benzer şeyleri yaşamış olarak söylüyorum...emin ol çocuk yuvayı kurtarmıyor.... aksine dahada fazla sorumluluk ve fedakarlık gerektiriyor her ikiniz içinde...ve bu sorumluluklar dahada işin içinden çıkılmaz bir hale getiriyor insanı...ha biçok insan evliliğini bitirmiyormu bitiriyor çocukda olsa her dakika didişen kavga eden iki insanın yanında ne kadar iyi bir pskoloji ile büyüyebilirki....ama çocuk olmadan biten bir evlilik daha az iz bırakır bence....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?