- 16 Temmuz 2023
- 6.121
- 16.722
- 178
- Konu Sahibi life without anxiety
-
- #81
Boşanan abim bizimle yaşıyor yeğenimin velayeti abimde. Benden küçük evli kardeşim de bizimle aynı apartmanda yaşıyor.
Boşanan abim bizimle yaşıyor yeğenimin velayeti abimde. Benden küçük evli kardeşim de bizimle aynı apartmanda yaşıyor.Abinin ailesi de mi sizle kalıyor veya altlı üstlü mü oturuyorsunuz?
Bebeğin sürekli seni istemesi geçici bir durumsa normal ama sen kendine yeterince vakit ayırmayıp sürekli evde olursan bebişin bu halleri uzun vadede çok sıkıntı olur.
İlk evlilikte yaşadığım birden fazla travma oldu ama aradan 6 yıl geçti. Boşandığım için çok şanslıyım. Bazen burda açılan bazı konular bana eski evlilikle ilgili kötü olayları hatırlatıyor tetikleniyorum. Fakat bu yaşadığım gel gitli ruh hali varoluşsal sancılardan, hayatı sorgulayıp potansiyelimi gerçekleştirmemekten kaynaklı.Acaba evlenip boşanma olayı sizi yıpratmış ve tramva bırakmış olabilir mi?
Evet biliyorum ama doktora anlatmadığım, eksik söylediğim detaylar vardı. Muhtemelen bana koyulan tanı değişecek. O yüzden eczaneden almadım randevuyu bekledim. Büyük ihtimalle ilaç ve doz değişimi olacak.Canimm ilaclarini duzenli kullanman lazim yoksa ilerleme olmaz eczaneden ucretlide alabilirsin.
Anladimm ama ilaci aniden birakirsan daha kotu olursun o yuzden kafana gore birakma birdahakineEvet biliyorum ama doktora anlatmadığım, eksik söylediğim detaylar vardı. Muhtemelen bana koyulan tanı değişecek. O yüzden eczaneden almadım randevuyu bekledim. Büyük ihtimalle ilaç ve doz değişimi olacak.
Yaşadığımız herşey bizde bir şeyler bırakıyor. Birazda yapısal olarak sanki melankoliksiniz bundan dolayı da sizi etkiliyor olabilir. Birde fazla overthink var anladığım. Gerçekten yeni bir iş size çok iyi gelecektir. Fazla düşünmek insanı yıpratan bir şey.İlk evlilikte yaşadığım birden fazla travma oldu ama aradan 6 yıl geçti. Boşandığım için çok şanslıyım. Bazen burda açılan bazı konular bana eski evlilikle ilgili kötü olayları hatırlatıyor tetikleniyorum. Fakat bu yaşadığım gel gitli ruh hali varoluşsal sancılardan, hayatı sorgulayıp potansiyelimi gerçekleştirmemekten kaynaklı.
Özgüven eksikliğinden bunlar.Şimdiye kadar 4-5 farklı psikiyatriste gittim, tek görüşme sonrası tekrar gitmedim, o zamanlar düzenli olarak ilaç kullanmadım. Fakat doktora bu kaygılarımdan bahsetmiştim. Mesela bir arkadaşım erkeklerle konuşurken kendini çok kasıyor, hiç rahat değil, az konuşur, kendini ifade etmekte zorlanır. Yıllar önceki halime göre daha iyi olduğumu düşünüyorum çünkü o zamanlar 182yi arayıp randevu almaya, sekreterle konuşmaya bile çekinirdim, otobüse bindiğimde ineceğim yeri nasıl söylerim diye düşünüyordum.
Psikolojik kitaplar okuyarak, videolar izleyerek, 1 yıl psikolog desteği alarak kendimi daha rahat ifade etmeye başladım. Artık kolaylıkla randevu alıyorum hatta evdeki herkese ben randevu ayarlıyorum. Doktorla, hemşireyle, sekreterle konuşuyorum. Otobüse binince " müsait bir yerde" diyorum mesela. Kendimi iyi ifade ediyorum, erkeklerle ve kadınlarla yüz yüze konuşurken gayet rahatım. Çocukken çok içine kapanık,sessizdim. Misafir gelince korkar odama saklanırdım birisi beni görüp soru sormasın diye.
Acayip derecede rezil olma korkum var. Biriyle konuşurken "acaba hakkımda ne düşünüyor, dışardan tuhaf görünüyor muyum , yanlış bir cümle kullandım mı" diye defalarca düşünüyorum. Diksiyon kursuna gittiğimde acaba ordaki kişilerle anlaşır mıyım, öğretmen nasıl birisi, uyum sağlar mıyım alışır mıyım diye düşünüyordum. Oraya gittikten sonra tüm endişelerim uçtu gitti. Grup halinde tekerleme söylüyor, hikayeler okuyor, sohbet ediyorduk. Güzel, sıcak bir ortamdı. Ama çalışma konusunda neden böyleyim ben de anlam veremiyorum.
Overthinkingin zirvesini yaşıyorum. Aslında daha önce bu kadar melankolik, negatif değildim.Yaşadığımız herşey bizde bir şeyler bırakıyor. Birazda yapısal olarak sanki melankoliksiniz bundan dolayı da sizi etkiliyor olabilir. Birde fazla overthink var anladığım. Gerçekten yeni bir iş size çok iyi gelecektir. Fazla düşünmek insanı yıpratan bir şey.
Bu sanrı genelde ergenlikte oluyor. Hayatınızda mükemmelliyetçi birileri varsa ondan kaynaklı da olabilir. Veya zorba bir akrannkardeş vb.Kendi deneyimimden yola çıkarak söyleyeceğim; zorba ve alaycı bir erkek kardeşle büyüdüm ve bunu aşması benim için zorlayıcıydı. Neyse ki atlattım.Sanki bir simülasyon oyunu içindeyim, labirente girdim de birisi uzaktan beni izliyor benimle dalga geçiyor "ahahaha salağa bak, bir türlü çıkamadı labirentten hep aynı yolda yürüyor" diyor gibi
Zorba bir anneyle büyüdüm ve ailemle yaşıyorum. Annemin yıkıcı eleştirileri oldu ve oluyor bazen. Peki siz nasıl atlattınız bunu?Bu sanrı genelde ergenlikte oluyor. Hayatınızda mükemmelliyetçi birileri varsa ondan kaynaklı da olabilir. Veya zorba bir akrannkardeş vb.Kendi deneyimimden yola çıkarak söyleyeceğim; zorba ve alaycı bir erkek kardeşle büyüdüm ve bunu aşması benim için zorlayıcıydı. Neyse ki atlattım.
Bu yaptiginiz dogru degil. Ilaci 2 gun unutsam alak bulak oluyorum hersey basa dönüyor. Doktorunuzu arayip randevu gunume kadar kullanimmi deme sansiniz varda hemen arayin bence.İlacım bittikten sonra tekrar almadım randevu gününü bekledim. Yakın zamanda randevum var.
Devlet hastanesi olduğu için öyle bir imkan yok . Gerçekten de ilaç bitince çok kötü oldum dengem şaştı. Yakın zamanda randevum var, bu süreci kendimi başka şeylerle oyalayarak geçiriyorum.Bu yaptiginiz dogru degil. Ilaci 2 gun unutsam alak bulak oluyorum hersey basa dönüyor. Doktorunuzu arayip randevu gunume kadar kullanimmi deme sansiniz varda hemen arayin bence.
Sizi eleştiren iç sesinizi susturablsnz hayatınıza farklı bir pencereden bakablrsnz. Kuvvetle muhtemel aşırı eleştireldi ebeveynleriniz. Yada size bakım veren kişiler kimse.Herkese Günaydın, bana gün aydı mı emin değilim. Uyku düzenim karmaşık bazen 11-12 gibi uyuyorum ve 4-5 gibi uyanıyorum bazen gece 2-3 gibi uyuyup 9 gibi uyanıyorum. Ağır depresyonda olduğum zamanlarda öğlen 1e kadar uyur, yataktan kalkamazdım. Bu son zamanlarda kendimi değiştirmekle, geliştirmekle meşgulüm. Daha fazla yürüyüş yapıyorum, her gün kitap okuyorum, duygularımı düşüncelerimi deftere not ediyorum, film izliyorum, denize gidiyorum, online oyunlar oynuyorum , avmye gittim kendime yeni kıyafetler aldım, saçımı boyadım, yeni ayakkabı, çanta falan aldım. Kafeye gittim kendime bir şeyler ısmarladım. Bunlar bana iyi gelmişti.
Kişiliğimi, fiziğimi, tarzımı her şeyimi baştan yaratıp değiştirmek istiyorum.
Kişiliğimi dedim evet çünkü kendi kişiliğimden yoruluyorum bazen. Bazı geceler mide bulantısına , yanmasına ya da kötü bir rüya görerek uyanıyorum. Bu sabah da mide yanmasıyla uyandım aç olmama rağmen. Kendimden nefret ediyorum çoğu zaman. Bu kadar hassas, duygusal, sulugöz, güçsüz, zayıf , dirayetsiz olmayı istemezdim. Psikolojik olarak sağlam olan insanlara özeniyorum onlara hayran oluyorum ve onlar gibi olmak istiyorum. Yaşama hevesim hep bir pamuk ipliğine bağlı gibi sanki. Birkaç gün keyfim yerindeyse 10 gün modum düşük oluyor. Telefona da bağımlı oldum iyice, birçok insanın sorunundan birisi telefon bağımlılığı diye düşünüyorum.
Kendimi keşfetme ,sevme, değer verme yolculuğunda kendime saydırırken buluyorum yine kendimi. Ne çok kendimi dedim öyle. Bu sitede elimden geldiğince insanlara destek olmak , güzel önerilerde bulunmak için yorumlar yapıyorum. Terzi kendi söküğünü dikemez misali kendime olan tavırlarım çok farklı. Kendi kendimin düşmanı olduğumu düşünüyorum bazen. İnsan ne ister kendinden? Durmadan beni sabote eden bir ses var sanki. Korkularım, kaygılarımla yüzleşmeye çalışıyorum her seferinde. Biriyle tartışsam hayattan kopuyorum, mide bağırsak sorunları yaşasam yine aynı şekilde. Kötü bir haber duysam ruh halim çöküyor.
En ufak bir zorlukta aklıma intihar düşünceleri geliyor. Allah hepimize bir akıl,irade vermiş ama Allah akıl dağıtırken ben şemsiye tutmuşum galiba. Kendime bazen öyle hakaretler ediyorum, öyle acımasızca eleştiriyorumki. Hırsım, öfkem geçmiyor. Daha fazla acıtmak istiyorum canımı. Ölsem de kurtulsam kendimden diyorum. Kısa bir ömrüm olması için dua ediyorum. Sevmiyorum öyle uzun yıllar yaşamayı. En büyük korkularımdan birisidir uzun yaşamak. Çünkü rahmetli ninem 90 yaşlarına kadar yaşadı.
Evet doğru ebeveynlerim eleştireldi. Türkiye'de birçok ailenin böyle olduğunu düşünüyorum. Toksik olmayan, koşulsuz seven, dengeli bir aile varsa da çok nadirdir bence. Aile içi şiddet vardı. Özellikle annem çok fazla eleştirel biridir. Birisi bana kırmadan, hakaret etmeden düzgünce eleştiri yapsa dinlerim ama annemde sınır denilen bir şey yok.Sizi eleştiren iç sesinizi susturablsnz hayatınıza farklı bir pencereden bakablrsnz. Kuvvetle muhtemel aşırı eleştireldi ebeveynleriniz. Yada size bakım veren kişiler kimse.
Çünkü o iç ses eleştirel ebeveynden geliyor ve o sizi yargıladkca kısır döngüye girmissiniz. İntihara kadar varan olaylar varsa tahlilleri yaptırp tahviye alın arkdslarla zaman geçirmeye çalışın
Çok nadir değil böyle aileler, her koşulda olursa olsun iyi anneler babalar var. Ama siz de destek alırsanz farkdip yolunuza devam ederseniz bu depresif halden kurtulur, zinciri kırar ilerde güzel bir anne olablrsnzEvet doğru ebeveynlerim eleştireldi. Türkiye'de birçok ailenin böyle olduğunu düşünüyorum. Toksik olmayan, koşulsuz seven, dengeli bir aile varsa da çok nadirdir bence. Aile içi şiddet vardı. Özellikle annem çok fazla eleştirel biridir. Birisi bana kırmadan, hakaret etmeden düzgünce eleştiri yapsa dinlerim ama annemde sınır denilen bir şey yok.
İlaçla beraber psikolog desteği de alacağım. Bu zinciri kırmak benim çabalarıma da bağlı. Anne olmayı düşünmüyorum, hem sorumluluğu çoook fazla hem de ona güzel bir hayat sunamamaktan, iyi sağlıklı bir anne olamamaktan endişe ediyorum. Benim yıllar önce anneme " neden beni doğurdun, keşke beni hiç doğurmasaydın" dediğim gibi çocuğumun da aynı şeyi bana demesi, onun hayatını mahvetmem korktuğum şeylerden birisi. Hem zaten ben yıllardır yeğenimin bakımıyla ilgilendim. Çocuğun ç sini duymak istemiyorum. Seslere de tahammülüm kalmamış. Huysuz nineler gibi olmuşum. Ama psikolojik destekle özgüvenim yerine gelir, kendi hayatımı kurtarırım, bekarlığın tadını çıkarırım diye düşünüyorum.Çok nadir değil böyle aileler, her koşulda olursa olsun iyi anneler babalar var. Ama siz de destek alırsanz farkdip yolunuza devam ederseniz bu depresif halden kurtulur, zinciri kırar ilerde güzel bir anne olablrsnz
Evet o ayeti biliyorum. İnşirah suresini eskiden kalbim daraldığında , stresli ve üzgünken çok okurdum. İyi bir insan olmaya ve insanlara, hayvanlara faydam dokunsun diye uğraşıyorum tabi çok daha fazla şeyler yapmam lazım. Dediğiniz gibi kendimizin ebeveyni olmalıyız. Pilates kursuna yazıldım bakalım, havam değişir. Uzun zamandır namaz kılmıyorum, kılma isteği gelmiyor. İnancım ruh halime göre değişiyor. Bir gün Allah'a dua ederken, başka bir gün isyan ediyorum, sanki ateistmiş gibi hissediyorum, cehennem yolunu garantilediğimi düşünüyorum. Neyse onu bunu boşverelim de umarım içimizdeki çocuğun yaralarını sarıp onu iyileştirebiliriz.Bende çoğunlukla senin gibi hissediyorum.. huzurum yerindeyse herşey güzel geliyor ,ama moralimi bozan birşey olduysa Karalar bağlıyorum ,depresif hallerim sürüp gidiyor.. bakıyorum zaman aynı geçip gidiyor..
Sonra bir kursa yazıldım haftada iki gün rölyef yaptık ,iyi geldi biliyor musun.. rutinim değişti ,ortam degisikligi ,birşey üretiyor olmak gerçekten iyi geliyor insana .
Sen de bak bakalım resim olur,takı olur ,ahşap boyama ,birşeylerle uğraşmak insana iyi geliyor .
İki günü eşit olan ziyandadir diyor bir hadiste, bir ayette de bir işi bitirdiginde diğer işe başla diyor İnşirah süresinde ,gönlüme ferahlık ver diye bitiyor süre,hatta bu süreyi kendimizi kötü hissettigimizde okuruz ferahlık versin diye . Görüyor musun bizi yaratan nasilda sistemi kurmuş ,namazda keza öyle prensip disiplin katıyor hayatımıza ,bir amaç ,bir anlam ..
İnan ki boş kaldıkça zihin başlıyor konuşmaya ,zaten yaraliyiz ,çocukken sağlam kök yapmamız böylece hayata güvenle tutunmamiz gerekirken ,eleştiriler ,küçümseme ler ,belki şiddet ile ,hayal kırıklığı ile,güvenli bag kuramamak ile gelisemedi koklerimiz ,düşüp durmalarimiz ,bu kadar kirilganligimiz hep bu yüzden..
Artık kendimizin ebeveyni olalım ,iyi bakalım emanete ,bir yetim bulalim destek olalım,cüzi de olsa her hafta sadaka ayıralım.. insanlara güzel sözler söyleyelim.. iyilikte öncü olalım.. derken derken şu kısacık ömrümüz bitip ahirete goctugumuzde ins cenette ne bir üzüntü ne bir keder.. sonsuz bir mutluluk için yaşamaya ,iyi insan olmaya değer...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?