Bir erkekten mi, nesneden mi , hayalden mi bahsediyorsun. Tamamen kaybettigim bir suru sey oldu. Sacma sapan seyleri kafama taktigimi gordum. Oyle olmasi gerektigi icin olmamis. Simdi gunluk yasiyorum. Ne yarini ne de gecmisi dusunuyorum.
Sevdiğiniz birinden mi ayrıldınız?
Herşey bir imtihan elbet bu sınavı geçip ödülünü alacağım diye düşünürüm ben.. Sabrederim
zaman unutturuyor işte önce saatler geçiyor sonra günler sonra haftalar sonra aylar hergün kaybettiğin şey aklından bir parça çıkıyor tabi sende hergün biraz daha iyileşiyorsun ama öncesinde dibe vurduğunu hissediyorsun canın bişey yapmak istemiyor mutsuz olduğunu hissediyorsun ama sonunda birgün kabulleniyorsun yok artık böylede yaşanıyormuş hayata katılınıyormuş sonraaa hissetmiyorsun artık bazen aklına geliyor düşünnmek bile istemiyorsun artık geri gelsede boş sen yoksun çünkü...
Hayatımda ikinci kez böyleyim diğerini atlatmam daha kolay olmuştu. En kötüsü de kimsenin seni anlamaması, yanında oluyormuş gibi yapması..Acını yaşıyorsun ölücekmişsin gibi geliyor ama ölmüyorsun sonra yavaş yavaş daha az canın acıyor ama kalıyor bir yerlerde acın geçmiyor...
Hayatımda ikinci kez böyleyim diğerini atlatmam daha kolay olmuştu. En kötüsü de kimsenin seni anlamaması, yanında oluyormuş gibi yapması..
Hayatımda ikinci kez böyleyim diğerini atlatmam daha kolay olmuştu. En kötüsü de kimsenin seni anlamaması, yanında oluyormuş gibi yapması..
Annemi kaybettim, şuana kadar hiç acı çekmediğimi gösterdi bu acı bana, arkasından işlerimiz tehlikeye girdi ve 1 yıldır çırpınıyoruz, en son olarak bugün benim ruhumu daraltıp işyerinden firar etmeme sebep olan olay ise; babamın iş yerini devretmeyi düşünmesi ciddi ciddi, bir yandan da bir sürü borç, öyle az buz değil 100-200 bin gibi, daha fazlası.
Geçmişte yapılan hatalar, babamın üzgün ve düşünceli halleri, emeklerini düşünmesi..
Yaptığım ise, hiç bir şey..!
Ne yapılabilir ki? Beynimde türlü sorular var başı belli olup sonu olmayan..
Karmakarışığım..
Hangisine çare bulabilirim? Ölüm acısına mı? İflas etmemeye mi?
Bunları yaşamış ve yaşıyorken hangi sebep beni mutlu edebilir ki?
Daha ne kadar dibe vurabilirim ki dediğim de bi dip daha görüyorum. Bu yaşta bu kadar bıkılır mı herşeyden?
Sorunda pozitif olamamak zaten yapamıyorumgeç ayna karsısına kendınle dertleş kendını sev halıne şükret pozıtıf düşün
valizini topla terkedemezsen de kaç bi kaç günlüğüne bi yerlere ve giderken arkada bırak herşeyi...
yaşadıklarını unutmazsın ama onlarla beraber yaşamaya alışırsın zamanla...
bunun için zamana şans vermelisin...
Siz neyin acısını çekiyorsunuz bilemiyorum ama kendi adıma hiç aşk acısı çekmedim amann dedim hep, kimse için kendimi yiyip bitiremem. Babam öldüğünde çok küçüktüm anlamadım. Ama kaybetiğim bebeğim bitirdi beni, olmuyorken olmuyor diyorsun ama olup gitmesi feci.
Eğer gerçekten dibe vurmuşsam, hikaye oluyor toparlanmak hele de eskisi gibi olmak (kendi adıma) Sadece sevdiklerim için oscarlık oynuyorum. Yani kelin merhemi yok başına sürmeye.
Allah korusun bir evlat acısı değilse yaşadığınız, inanın yıllar sonra bugüne bakınca boşuna kendimi hırpalamışım demeniz kuvvetle muhtemel
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?