Ben de diyorum bi tandık geldi
Ben de diyorum bi tandık geldiahha bu konuda da varmış
Çok teşekkür ederim, evet artık kabullendim gibi ben de maalesef, kendi içimdeki sıkıntılar açığa çıkıyor bazen böyle, sizin yaşınız daha genç, ben evlendiğimde 33 yaşındaydım, doğru insan bazen geç çıkıyor insanın karşısına,zor zamanlar geçirmişsiniz siz de, en önemli şey siz şimdi mutluysanız gerisi boş. Kendimize değer vermek lazım çok haklısınız ben bu ara bunu hep ihmal ettim, çok teşekkür ederim tekrar, sevgilerÖncelikle şunu söylemek istiyorum herşey çocuk değil ,çocuğu olanların bir sürü derdi var,olmayanın bir derdi var olmaması. bazen birşeyleri artık kabullenmek gerekiyor olmuyorsa da zorlamanın bir anlamı yok o kadar ilaçlar tedaviler Allah korusun siz sağlığınızdan olabilirsiniz bunda da vardır bir hayır siz elinizden geleni yapmışsınız zaten yaş 41 çocuk olduğunu düşünelim çocuk 10 yaşında olunca siz 51 yaşında olacaksınız çocuğa gerçekten istediği şeyleri verebilecek misiniz ve bu durum onu da zorlayacak her şekilde bu devirde çocuk yetiştirmekte çok zor gercekten. En azından eşiniz yanında çekip gitmemiş birbirinizin kıymetini bilin,gezin tozun aktivitelere katılın hayatın tadını beraber çıkartın ,siz de sosyal etkinliklere katılabilirsiniz doğa yürüyüşleri vs gibi ben öyle yapıyorum ve bir sürü kişiyle tanışıyorum sohbet ediyorum kafam dağılıyor başka türlü ömür geçmiyor benimde olmadı çocuğum yaşım 34 çok tedavi gördük ,uğraştık ama artık ben kabullendim 10 yıllık beraberliğimizin sonucunda eşim bu durumlardan sıkıldı boşanmak istedi ve boşandık çok zor zamanlar geçirdim iki buçuk yıl geçti adam gitti başkasıyla evlendi. Sizi çok iyi anlıyorum ,yaşayan anlar çünkü.kendinize değer verin hayat çok kısa
Allah bağışlasın tatlı çocuğunuzu, ne güzeldir o şimdisizin yerinize o kadar içten hissederek empati yaptımki benimde üç yıl çocuğum olmadı o kadar üzülüdürdümki şükür rabbime şimdi 3 yaşında bi kızım var keşke tanışıp dertleşsek bazen kan bağından öte dostluklar kuruluyor öyle değerli dostlarım varki kardeşimden bile bazen daha çok seviyorum
Çalışan bayansaniz kendi paranız var. Çocukta yok adama sizi bağlayan ne tam olarakBende hayattan keyif alamıyorum. Bende 34 yaşında evlendim evlilikte 6. Yılıma giriyorum. Benimde çocuğum olmadi erken menapoz sorunu yaşıyorum. Iki kez hamile kaldim bir tüp bebek yaptim. Iki kez hamileliğim düşükle sonuçlandı yani kalbi durduğu için tıbbı kürtaj yapıldı. Tüp bebek tedavisinde ise sabahları karnıma acı çeke çeke iğne yapıp öyle ise giderim. Ne acılar çektim fiziksel ruhsal olarak yıprandım. Herkes çocuk konusuna karıştı es ailesi hep çocuk sordu detaya indi ablası Sun u bile dedi eşimi göstererek bunlar kime atsa olur gibisinden sözler bile soyledi sorun sende mi gibilerden eniştesi falanca kişinin çocuğu olmadi soyu kurudu soyu kurudu falan gibi sözler sarf etti evimde hep allah verirse olur dedim çenesi kapanmadı çirkin sözlerine devam etti durdu biz düşünmüyoruz demek çok çırkinmis ben öyle diyordum sürekli sorduklarında sonra cubku sonra ailesi istermiş oğullarının çocuğu olsun bende hep allah verirse olur vermezse ne yapalim diye karşılık verdim ama çirkin ağızları kapanmadı bir türlü.
Eşimle çok kavga ettik onlar böyle söylediler şöyle söylediler diye eşim de ailesinden yana birşey söylememe dayanamıyor. Sadede bana soktukları lafları söylüyorum anlatıyorum ama ağzıma da sicsalar sesimi cikartmayacakmisim ona anlatmayacak misim kaldıramıyormuş
Ya ben nasıl kaldıracağım bu kadar lafı sözü zaten böyle bir sorunum var ve zaten kendim üzüntü icerisindeyken birde insanların lafları sözleri ile üzüldüm
Eşimle.paylastim eşimle huzursuz oldum
Bu sefer eşim hep bizden biri gelmeye kalmasın onlarin varlıkları yetiyor sana diyor nefret ediyorsun diyor
Eşim evliyken benim evde eksikliklerimi gidemezken eniştesi borç istiyor ablası bmw yi düz duvara vurmuş araba pert olmuş yeni araba alacaklar diye Bende gizli borç veriyor ben bilmiyorum sonra bir şekilde öğreniyorum neden bana da söylemiyorsun diye çok büyük kavga ediyoruz boşanmaya kalkıyoruz ev alıyoruz ben kendi anlamdan borç istiyorum onarda bizim borcumuz var kardeşim sen ev aldım asil şimdi ihtiyacın vardır demiyorlar iki kişi çalışıyoruz yaa bunlarinnevine çok para giriyor diye düşünüyorlar.
Hep kendilerini dusunuyorlar kardeşlerini düşündükleri yok sonra ben daha az zarar görmek için mesafeli durunca onlardan dolayı sitem edince sen benim ailemi sevmiyorsun nefret ediyorsun oluyor
Birde alkolü eksikti küfelik oldu eve bıraktılar holde sızıp kaldı saat sabahın 5i gözüme gram uyku girmiyor yaşadığım şeyin ağırlığı yüzünden
Ama ben kötü tabi
Eve bir kez harçlık birakmisligi yoktur bu 6 yılda nasıl olsa karısıda çalıştır yaa paraya ihtiyacı yok yaa o an acil bir durum olsa yaa cüzdanında nakit olmasa yaa yaa yaa bir sürü baks şey olsa
Bana hiç para harcamaz ben kendi masrafımı hep kendim görürüm ona tek kuruşluk masrafım yok ev aldık kredi ödüyorum nakit paranın yarısini ben koydum. Adam faturaları ödüyor sadece
Marketten kendine iş yeri için küçük dış macunu dış fırçası seti aliyor sadece kendine aliyor bir tane aliyor ilk o tane almıyor eşime de alayim demiyor
Bir ilacım alınacak işten sonra eczaneye yetişemiyorum o evdeyken ona diyorum alir misin diye beni bekliyor almıyor
Daha öyle şeyler var ki
Üstüne uzun süreli kusuyor teması kesiyor bırak cinselliği koluma bilr temas etmekten kaçınıyor çok uzun-süreli küslük yapıyor
Birde onun tarafında hiç fayda girmediğim.gibi zarar gördüğüm halde evliliğimiz onun taraf-ı yüzünden yipratildigi halde birde anasını babasını baktırmak istiyor annesi babası bakıma muhtaç kaldırsalarmis 6 ay olarak 3 kardeş arasında bakilirsaymis bizde 6 ay boyunca alıp bakacakmışız yengesi ev kadını ablası ev kadını ben calisiyorum diyorum bana düşmez diyorum bizde başka türlü destek oluruz diyorum maddi yönden destek oluruz diyorum yok efendim birde anasına babasına batıracak bana
Kendisine çocuk gibi baktigim yetmiyor kapılardan küfelik aldığım yetmiyor daginikligini topladığım yetmiyor birde annesini babasını üstüme getirecek bastıracak
Hadi bana yardım eden insan olsa neyse büyük yük üzerimde bir süpürge tutmuslugu yok bir çamaşır katlamisligi yok
Birde üstüne sarhoş yolu gozluyorum birde üstüne kapıdan elin adamlarının elinde alıyorum gecenin birinde
Ne kibar bir yazım şekli. Okurken umarım aynı şehirdeyizdir diyordum. Ama değilmisiz. Size kocaman sarılmak isteyenlerden biri de benim. Kendinizi hiç üzmeyin lütfen. İstediğiniz zaman canınız sıkılırsa banada yazabilirsiniz. istediğiniz zaman size arkadaş olurum.Merhaba arkadaşlar. Uzun bir süredir hiçbir şeyden keyif alamıyorum. 7 yıllık evliyim çocuğumuz olmadı yaşım 41 şu an. 10 kez tüp bebek tedavisi denedik iyi doktorlarda olmadı maalesef. Kader dedik. 3 yıl önce çocuk esirgeme kurumuna başvurduk, sıramız gelmeden sıradan çıktık maalesef. 40 yaş üstüne 0-1 yaş verilmiyor bulunduğum şehirde. Diğer yaş grupları da zaten çok az geldiğinden bu maceramız da sona erdi. Eşim şehir dışında çalışıyor, haftanın yarısı orda yarısı burda gibi. Hatta bazen sadece haftasonu burda kalıyor. Belli bir düzenimiz yok. Bu düzensizlik benim canımı çok sıkıyor. Kendimi hala bekar gibi hissediyorum. Eşim yok diye doğru dürüst yemek yapmıyorum geçiştiriyorum. Hoş, olduğunda da tencere yemekleri pek sevmez, hazır şeyleri daha çok seviyor. Ailem bana yakın arada o yapar yemeklerimi. Yani sorun yemek değil tabi ki ama evde ne tencere kaynıyor ne de bir ses, eğlence var. Yaşıtlarımın hepsinin çocuğu var, bizim olmadığı için görüştüğümüz kişiler de azaldı hatta hiç kalmadı desem yeridir. Çalışıyorum öğretmenim, okulda da hiç arkadaşım yok gibi. Arkadaşlarımla konuşacak vaktim de olmuyor okulda sorun bu sanırım.(teneffüsümüz yok ondan) konuşabileceğimiz dertleşebileceğim, akıl alabileceğim bir kişi bile yok. 7 yıldır aynı apartmanda oturuyorum kimse kapımı çalmaz. Görünüş olarak sevecen, yardımsever, mütevazı, özümde iyi bir insan olduğumu düşünüyorum ve tanıyanlar da öyle söylerler. Ama bundan mıdır bilmiyorum unutulan, akıla gelmeyen, tercih edilmeyen biri oldum sanki. Çevreme bakıyorum insanlar birbirleriyle nasıl samimiler yakınlar, imreniyorum. Dertleşecek arkadaşım yok, beni sadece dinleyip beni ben olduğum için seven arayan soran hiçkimse yok ailem dışında. Ailemle de her şeyi konuşamıyorum, annem özelllikle üzülünce hemen kafaya takıp dertleniyor. Eşim zaten kendi havasında geldiği günler telefondan kaldırmaz başını. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Evde çocuk odamızla ilgili hayallerim vardı, ama çocuk olmayınca o odayı resmen çöp odaya çevirdim. Elime geçeni oraya koyuyorum, ve toplamak da gelmiyor içimden. Evde ses olsun diye muhabbet kuşları aldık, onlar bile ev sessizken, tv kapalıyken ötmüyorlar sessiz sessiz duruyorlar. Bütün gün evde tek başıma sessizlikten deliriyorum. Dışarlardan, diğer katlardan konuşma sesleri çocuk sesleri geliyor ama bizim ev o kadar sessiz ki. Bazen dışarı çıkayım diyorum ama yek başıma sıkılıyorum. Eskiden kendi kendime yeterdim sıkılmazdım yalnızlıktan ama bu sıralar yalnızlık beni boğuyor. Arada ailem eşim dışında telefonum çalsın birileri halimi sordun gel kahve içelim ya da geliyorum sana desin istiyorum ama maalesef koca bir hüsran. Her şey benden kaynaklı farkındayım ama 41 yaşında bu iletişimsizlik, sevgisizlik, düşüncesizlik çok daha fazla sinirimi bozuyor. Bazen annem ve babamla dışarıya çıkıyorum, onda da sadece tek bir gayem var, özellikle annem mutlu olsun diye. İnsanlar kendilerini çocuklarına adarlar onları gezdirirler ya, ben de aynısını annem için yapıyorum. Ablam başka şehirde olduğu için onlarla yakından ilgilenmek benim görevim, seve seve de yapıyorum ama benim tek derdim bu olmuş bakıyorum da. Hayatımda eksikler var. Manevi olarak elimden geldiğince ibadetlerimi yapmaya çalışırım, ama beni anlayan birilerine acil ihtiyacım var sanırım. Çok uzun oldu umarım sonuna kadar okuyanlar olur aranızda, lütfen bana bir şeyler yazın..
Sevgi ve ortamın kötü olmadi yanliz bir bayanın ac köpeklerin arasında hayatta kalmadı zorÇalışan bayansaniz kendi paranız var. Çocukta yok adama sizi bağlayan ne tam olarak
Kim o aç köpekler dışarda ki hayatı kastediyorsaniz evden iyidir benceSevgi ve ortamın kötü olmadi yanliz bir bayanın ac köpeklerin arasında hayatta kalmadı zor
Eğer evlat edinmekten siz vazgeçmişseniz tekrar başvuru yapabilirsiniz. Ama kurum sizi uygun görmediyse yapamazsınız.Çok teşekkür ederim benim için üyeliğinize, keşke aynı yerde olsak ne güzel olurdu. Şöyle ki evlatlık için başvuru yaptık zaten tekrar yapamıyoruz, burda 40 yaş üzerine 0-1 yaş arası bebek verilmiyor, 40 yaş üstüne 2-3-4-5 verilebiliyor ama bu üst yaş gruplarında da çocuk çok az geldiği için bize sıra gelmiyor maalesef çünkü kuruma en çok gelen yaş 0-1.
Eşimin de benim de ailelerimiz burda o da ben de taşınmak istemiyoruz, çünkü benim ailemle de ilgilenmem gerekiyor burda başka kardeşim yok maalesef.iş arkadaşları konusunda evet dediğiniz gibi olabilir ama okulda görüşemediğimiz için hep bir kopukluk oluyor.
Güzel dilekleriniz için çoook teşekkürler umarım sizin de güzel gönlünüze göre olur her şey
Çok teşekkür ederim keşke aynı şehirde olsaydık..Ne kibar bir yazım şekli. Okurken umarım aynı şehirdeyizdir diyordum. Ama değilmisiz. Size kocaman sarılmak isteyenlerden biri de benim. Kendinizi hiç üzmeyin lütfen. İstediğiniz zaman canınız sıkılırsa banada yazabilirsiniz. istediğiniz zaman size arkadaş olurum.
Rica ederim umarım denk geliriz bir gün.Çok teşekkür ederim keşke aynı şehirde olsaydık..
Gezmeyi denediniz mi turlara farklı şehirler görmeyi yurt dışına çıkmayı gezmeyi falan ya ne bileyim garip bu kadar yanlızlık farklı çevreler de edinebilirsiniz bu sayede sosyal medyaya ağırlık verebilirsiniz gezip gezdiğiniz şehirleri youtuba vidio çekip yükleyebilirsiniz instegramda çeşitli fotoğraflar çekip videolar yapabilirseniz bu da sizin için uğraş olur bu sayede bir çok insan sizi tanır ve kitleniz de büyür çok garip gelecek ama bende instegramda çok takipciye sahip biriydim biraz gizemli bir isim seçtim ve burdan başladım olaya çok büyüdü herşey artık o kadar çok insan iletişime geçmeye calisiyor sorular soruyordu ki yanlızlığı özledim kpss gerekçesi ile de kapatmak zorunda kaldım sabır ile ve ilgi çekecek videolar içerikler ile hesabınızı buyutebilirosniz illa gezmek ile değil yemek vidiolari farklı tarzda güzel içeriklerde var bence denemekten zarar gelmez ilk etapta çekinceleriniz varsa gerçek isminizle açıp yüzünüzü göstermeyin daha sonra emin olursanız sayfanız büyüdükçe kendinizi de paylaşırsınızMerhaba arkadaşlar. Uzun bir süredir hiçbir şeyden keyif alamıyorum. 7 yıllık evliyim çocuğumuz olmadı yaşım 41 şu an. 10 kez tüp bebek tedavisi denedik iyi doktorlarda olmadı maalesef. Kader dedik. 3 yıl önce çocuk esirgeme kurumuna başvurduk, sıramız gelmeden sıradan çıktık maalesef. 40 yaş üstüne 0-1 yaş verilmiyor bulunduğum şehirde. Diğer yaş grupları da zaten çok az geldiğinden bu maceramız da sona erdi. Eşim şehir dışında çalışıyor, haftanın yarısı orda yarısı burda gibi. Hatta bazen sadece haftasonu burda kalıyor. Belli bir düzenimiz yok. Bu düzensizlik benim canımı çok sıkıyor. Kendimi hala bekar gibi hissediyorum. Eşim yok diye doğru dürüst yemek yapmıyorum geçiştiriyorum. Hoş, olduğunda da tencere yemekleri pek sevmez, hazır şeyleri daha çok seviyor. Ailem bana yakın arada o yapar yemeklerimi. Yani sorun yemek değil tabi ki ama evde ne tencere kaynıyor ne de bir ses, eğlence var. Yaşıtlarımın hepsinin çocuğu var, bizim olmadığı için görüştüğümüz kişiler de azaldı hatta hiç kalmadı desem yeridir. Çalışıyorum öğretmenim, okulda da hiç arkadaşım yok gibi. Arkadaşlarımla konuşacak vaktim de olmuyor okulda sorun bu sanırım.(teneffüsümüz yok ondan) konuşabileceğimiz dertleşebileceğim, akıl alabileceğim bir kişi bile yok. 7 yıldır aynı apartmanda oturuyorum kimse kapımı çalmaz. Görünüş olarak sevecen, yardımsever, mütevazı, özümde iyi bir insan olduğumu düşünüyorum ve tanıyanlar da öyle söylerler. Ama bundan mıdır bilmiyorum unutulan, akıla gelmeyen, tercih edilmeyen biri oldum sanki. Çevreme bakıyorum insanlar birbirleriyle nasıl samimiler yakınlar, imreniyorum. Dertleşecek arkadaşım yok, beni sadece dinleyip beni ben olduğum için seven arayan soran hiçkimse yok ailem dışında. Ailemle de her şeyi konuşamıyorum, annem özelllikle üzülünce hemen kafaya takıp dertleniyor. Eşim zaten kendi havasında geldiği günler telefondan kaldırmaz başını. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Evde çocuk odamızla ilgili hayallerim vardı, ama çocuk olmayınca o odayı resmen çöp odaya çevirdim. Elime geçeni oraya koyuyorum, ve toplamak da gelmiyor içimden. Evde ses olsun diye muhabbet kuşları aldık, onlar bile ev sessizken, tv kapalıyken ötmüyorlar sessiz sessiz duruyorlar. Bütün gün evde tek başıma sessizlikten deliriyorum. Dışarlardan, diğer katlardan konuşma sesleri çocuk sesleri geliyor ama bizim ev o kadar sessiz ki. Bazen dışarı çıkayım diyorum ama yek başıma sıkılıyorum. Eskiden kendi kendime yeterdim sıkılmazdım yalnızlıktan ama bu sıralar yalnızlık beni boğuyor. Arada ailem eşim dışında telefonum çalsın birileri halimi sordun gel kahve içelim ya da geliyorum sana desin istiyorum ama maalesef koca bir hüsran. Her şey benden kaynaklı farkındayım ama 41 yaşında bu iletişimsizlik, sevgisizlik, düşüncesizlik çok daha fazla sinirimi bozuyor. Bazen annem ve babamla dışarıya çıkıyorum, onda da sadece tek bir gayem var, özellikle annem mutlu olsun diye. İnsanlar kendilerini çocuklarına adarlar onları gezdirirler ya, ben de aynısını annem için yapıyorum. Ablam başka şehirde olduğu için onlarla yakından ilgilenmek benim görevim, seve seve de yapıyorum ama benim tek derdim bu olmuş bakıyorum da. Hayatımda eksikler var. Manevi olarak elimden geldiğince ibadetlerimi yapmaya çalışırım, ama beni anlayan birilerine acil ihtiyacım var sanırım. Çok uzun oldu umarım sonuna kadar okuyanlar olur aranızda, lütfen bana bir şeyler yazın..
keşke sizinle aynı şehirde olsaydık ne güzel arkadaş, dost olurduk.İletinizi okuyunca çok çok üzüldüm. yalnızlık, arkadaşsızlık, komşusuzluk kendimi gördüm. Ben de 40 küsür yaşında iki çocuk annesiyim. bir kamu kurumunda alışıyorum. iş yerimde 3 bayanız biri 40 yakın bekar çok fazla aile sorunları olan biri diğeri 40 yaşında bekar annesi babası rahmetli iletişimsiz biri iş yıllardır aynı kurumda çalışıyoruz iş dışında bir sohbet olmaz ben evli barklı kadınım ev yemek, çamaşır bulaşık vs derken konuşacak ortak nokta yok bazen bunalıyorum. Apartmanda dersen hepimiz çalışıyoruz herkesin boş vakti kendi aileleri kayınvalde tarafı ile geçiyor. ne kapımı çalan ne kahve içebileceiğim biri var çocukların okulu uzak bazen veleilerden bari arkadaşım vs olsa diye iç geçiriyorum. bazen bakıyorum ki samimi olan veliler var üzülüyorum benim vaktim de yok yakın bir ilçede çalışıyorum ev, yemek, çamaşır vs vaktim yok ama arkadaşım olsa vakit yaratırdım.
hocam sizin adınıza ok üzüldüm yüce rabbimden umut kesilmez. inanın çocuğunuz olsaydı zaten bütün vaktinizi dolduracak çevrdeki herkesle ortak konuşma konunuz olacaktı. Bu mübarek cuma günü hürmetine bol bol dua edelim siizn için hepimiz için.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?