31 yaşındayım evlenmedim brn de hiç zaten acikcasi istedigim sekilde gonlume gore bi kismet de cikmadi karsima. Boyle yalniz mutlu muyum peki yooo degilim ama evlenince nolcak uzun zamandir da bunu dusunuyorum.
Yillarca saf saf bi sevdigim olsa, bi eşim olsa bana şöyle destek olurdu, böyle koruyup kollardi, bana şöyle güç verirdi deyip duruyordum. Ancak burdaki evlilelerin yazdiklari kaynana esimin ailesi esimin anlayissizligi vb gibi basliklardaki sorunlardan ya da cevremde duyduklarimdan anliyorum ki ömür boyu kimse kimseye cani gonulden tahammül etmiyor çünkü aşk kalmiyor. O saf sevgi, heyecan kalmiyor. Dolayisiyla al basina dert.
Uzun yıllar evli olanlar haksiz miyim ?
Keşke evlilik öncesi hissedilen o mecnunun daglari delme istegi cesareti gücü aşkı hala devam etse leyla için evlendikten sonra da..