Ilk evliliğinden çocuğu olan bir adamla evli olan var mı

Konu şu an çokkkkk farklı bi yere geldi
ben bu durumda olanların nasıl aştıklarını merak ettim
herşey burada yazılanlar kadar basit değil malesef yaşayanlar biliyor
bence de çocuğa yazık suçu yok vs vs ama yaşanan şeyler karşısında da tepkisiz kalmak peygamber işi..
Keşke herkes haddini durması gereken yeri bilse de kimse bu tarz problemler yaşamasa
ayrıca herkesin kişisel bi düşüncesi yok mu ya
şu kocamın sevdiğini ben de severim falan çok klişe geliyo banaaaa
yapmayın nolurrrr
 
Çocuğun sizinle yaşayacağı belli değilmiydi baştan... Birde evlenmeden önce hiç tanışmadınız mı çocukla...Babası evlilik konusunda çocuğun gönlünü almadı mı acaba :26::26::26:
 

Haddini ve durması gereken yeri bilmeyen kim?
 
çocuğun sizinle yaşayacağı belli değilmiydi baştan... Birde evlenmeden önce hiç tanışmadınız mı çocukla...babası evlilik konusunda çocuğun gönlünü almadı mı acaba :26::26::26:

ben başında eşimle konuştum ve bir çocuğun sorumluluğunu alamayacağımı söyledimçünkü çalışıyorum ve bu yüzden bir çocuk yapmayı da düşünmüyorum aksi bi düşüncesi varsa evlenmemeyi de önerdim 1,5 yıllık evliyiz evet çocuk bizimle değil babanesiyle yaşıyor ve ayrı bir evdeyken bile bisürü problem oluyo
 

Bakış açınızı değiştirin biraz. Karşınızdaki bir çocuk. Yaşayan bilir diyorsunuz eyvallah da sizi dövüyor mu sövüyor mu evden mi atıyor? Çocuk yani, ne kadar ne yapabilir? Kaldı ki siz o çocuğu bilerek evlendiniz. Ne kadar eşiniz gelmeyecek kalmayacak dese de günün birinde geleceğini kalacağını hesap etmeliydiniz.
 
Yorumlardan anladığım kadarıyla tamamen şans işi.. kimisinin ki küfürler etmiş, kimisinin ki kendi annesi gibi benimsemiş.. çocuğa bağlı iş yani. sizde deneyin bakalım kendinizi sevdirmeyi olmuyorsa eşinizle konuşursunuz. Evlenmişsiniz bi kere..

Ben olsam en başından kabul etmezdim karşıma ne gbi zorluklar çıkacağı belli değil sonuçta güvenemezdim..
 
iyide canım çocuk daha 10 yaşında, hareketleri sözleri senin yorumladığın gibi olmayabilir, bence 10 yaş erkek çocuk özelliklerini, nasıl davranılacağını araştır öğren, kitaplar al, bunu çocuk için değil ilkin kendin ve huzurunuz için yap, sonuçta eşinin oğlu ve sonsuza kadar onun hayatında olacak, nasıl davranacağını bilmek önce senin yararına, bence onu anlamaya çalıştıkça endişelerinin yersiz olduğunu göreceksin
bi de sorun ne onu iyi tespit etmelisin, sorun gerçekten çocukmu yoksa babasımı, babasınıdan yeterli duygusal doyumu alan çocuk onun yakasına yapışmaz, ama o doyumu alamıyorsa peşinden düşmez, belkide sorun eşinin hatalı davranışları ama sen öfkeni çocuğa çeviriyosun, altını çiziyorum öyle demiyorum sadece tespiti doğru yaptığına eminmisin diyorum
hayat hepimiz için ve hepimizin başına herşey gelebilir, empatik olmak lazım birazda
zaten yakında ergenlik çağına girecek dikkati babasından arkadaşlarına kayacak ama yinede en çok ihtiyacı olan babası olacak
evdeki kuralları belirler ve kendisine bakmasını sağlarsanız, ona bakmak zorunda kalmazsın zaten kendi bakımını temizliğini vs yapacak yaşta
 
Son düzenleme:

O zaman eşiniz en iyisi çocuğunu evlatlıktan reddetsin..Sizde rahat rahat evliliğinizi sürdürün..
Bunu mu isterdiniz?

Eşinizin de hatası çok büyük..Nasıl bir baba çocuğunu istemeyen bir kadınla evlenir anlamak mümkün değil
 
Yorum yazan herkese teşekkür ederim
çok duygusal bir yere geldi olay ve bundan sonrasında zaten kendimi ifade etmem mümkün değil
duygusallığı okuyan herkes gelip üstüne başka bi duygu ekliyo
iş bu kadar duygusal değil ama..
 
vallah açıkcası ben istemem diyemem sonuçta onun çocugu ama başka bir akdından birde ona frlan benzer onu hatırlatır kıskancımda birazçç bılemiyorum

BU adamdan cocuk yapmayı dusunuyormusunuz peki ?
evet olabilir hayat
Yok zaten açıkcası benimkide pek görüşmek istememiş çünkü hatayla kazayla yapılan bir çocukmuş çocuk yuzunden evlenmışler zaten.. 6 ay sonrada ayrılmışlar zaten. Ama çocuk 5 yaşındayken anneannesi gtrmiş görsün diye görmüş iki dakka alışveriş yapmış tansaştan çikolata flan yarım saat sonra kalkmış annesi anlatırdı..
 

Siz de aslında mevzunun oldukça duygusal bir mevzu olduğunun farkındasınız bence. Mevzu bir çocuğun babasından koparılması. Bunun da başlıca sorumlusu ne yazık ki babanın ta kendisi. Eşiniz babalığı sperm bağışıyla karıştırmış gibi.
 

Size tecrübesi olan da yazdı, klişe buldunuz...

Çocuk sizde sürekli kalmıyor, sanırım h.sonları geliyor, ayrıca annesi babası yeniden evlenen her çocuk sorun çıkarır, çocuğun kıskanması babasını paylaşamaması gayet normal durumlar. Siz kendinizi düşünmeyip çocuğun psikolojisini baz alan davranış şekillerini öğrenmeye çalışsaydınız bu sorunları en az şekliyle yaşardınız, bir müddet sonra da her şey yoluna girerdi. Yapamıyorum dayanamıyorumlarla kendinizi ve evliliğinizi yoruyorsunuz. Çocuğu benimsemediğiniz gibi tahammül edemiyorsunuz. Çocuklara tahammülü az biriyseniz çocuğu olan biriyle evlenmeyecektiniz. Bunu söyledik diye haddini aşan kişiler biz mi oluyoruz?
 

ben kimseyi kimseden koparmaya çalışmıyorum ki eşim onun herşeyiyle ilgileniyor zaten her akşam 2 saat civarını ona ayırıyor sabahları okuluna bırakıyor antremanlarına gidiyor hiçbişeyini eksik etmiyor pazar günleri beraber pikniğe vs gidiyoruz ama bunlar yetmiyor karşı tarafa hep fazlası isteniyor aynı evde yaşıyo olsalar emminim bu kadarı bile olamazdı buna inanınnnnn
 

oradaki haddini aşan kısmı burayla ilgili değil ki ya her yazdığım yanlış anlaşılıyor inanamıyorum
 
Konu sahibine çok yüklenilmiş bana kalırsa...Baştan bir çocuğun sorumluluğunu alamayacağını söylemiş eşine adam da bu şekilde kabul etmiş... Baştan üzerinde konuşulan konu yüzünden evliliğinde sorun çıkması yormuş olabilir arkadaşı... Konu sahibinin hatası bana kalırsa baştan enine boyuna düşünmemiş olması...Kendi çocuğunu bile hazır olmadığı için erteliyor iken çocuklu bir adamla evlenmiş olması hayatının düşüncesizliği olmuş bana göre... Bu aşamadan sonra yapabileceği en iyi şey bir uzmandan destek almak olmalı...
 
Madem bir çocuğa bakabilecek psikolojide değilsiniz; çocuklu bir adamla evlenmeyeceksiniz bu kadar basit.Yaşamayan bilemez falan demeyin lütfen, gerçekten bahanenin dk alası bu.Başınıza silah dayayan mı oldu evlenin diye?
Aşkınızdan ölseniz de oratada bir CAN var.Çocuk anesinde, ananesinde-babannesinde (bunu da hiç anlamam ya zaten,anası babası varken..) kalıyor olabilir.Ama bu hayatta hiç bir şeyin garantisi yok.Çocuğa bakan insanın başına bir şey gelebilir.O zaman ne olacak? Babasıyla yanınıza almayacaksınız biye anlaşınca o adam o çocuğun babası olmaktan çıkmıyor !
Ha bir de çocukken ben de babamı annemmden kıskanırdım, mutlaka aralarına oturmaya çalışırdım Hala arada yapıyorum, kazık kadar olmama rağmen
 

Canım, aslında olay bana kalırsa birazda üslupla alakalı..
Şöyle ki, konu sahibi, çocuk hakkındaki yorumlarında oldukça sert..

""her yaptığımızın üstünde gözü oldu
yanyana oturuyoruz diye suratını düşürdü....
Bunun gibi şeyler işte beni çok soğuttu
ben bi çocuk doğursam neler olur acaba
çocuk doğurmaktan bile soğuttu beni yaaaaa"

Bunu az önce de alıntılamıştım, çünkü çocuk hakkında genel ifade tarzı bu şekilde..

Eğer olaya biraz daha yumuşak yaklaşsaydı.Mesela :
"Çocuğun kırılmasını, yıpranmasını istemiyorum ama benim elimden de birşey gelmiyor..Neler önerirsiniz?" tarzında bir yaklaşım sergileseydi eminim gelen yorumlar çok daha farklı olurdu..

"Ne söylediğiniz değil nasıl söylediğiniz önemlidir" derler ya...Öyle işte..
 
Son düzenleme:
bende başkasının çocuğunu istemezdim açıkcası keşke evlenmeseydiniz çocuklu adamla .herkes çocuk sevmek zorunda değil ayrıca .zaten senin çocuğunda değil .çocuğa bakmak bir sorun .bide çocuğu olduğu için eski eşiyle irtibat halinde olması gerek .bilemiyorum ya zor durumun .
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…