- Konu Sahibi butterfly811
-
- #61
offfff çok sert olmuş yazdıklarınız ama haklısınız şu yönden bir çocuğunuz var ve durumu bu doğrultuda değerlendiriyosunuz..ben de aynı duyguları tatmış olsam düşüncelerim farklı olurdu...yine de teşekkürler paylaştığınız için..
Galiba şöyle bir sonuç çıkıyor ortaya
davullar genelde dengi dengine çalıyor
insanlar yaşamadan hiçbir duygunun ne olduğunu anlamıyor..çok anaç ve çok fedakar olmak gerekiyor böyle bir durumla başa çıkabilmek için..
Itiraf ediyorum ben değilim..
31 yaşındayım ve bir çocuk sahibi olmaktan yana değil gönlüm henüz
önce kendime sağlam bi gelecek oturtmaya çalışıyorum
ve bunun için de ayağıma bir çocuk dolamak istemiyorum
kendimin yada başkasının
sanırım benim hayattaki duruşumla alakalı bu durumu kabullenmemem
haksızmıyım bilmiyorum
yoksa vicdansız üvey anne kalıbı bana uymuyo aslında
Galiba şöyle bir sonuç çıkıyor ortaya
davullar genelde dengi dengine çalıyor
insanlar yaşamadan hiçbir duygunun ne olduğunu anlamıyor..çok anaç ve çok fedakar olmak gerekiyor böyle bir durumla başa çıkabilmek için..
Itiraf ediyorum ben değilim..
31 yaşındayım ve bir çocuk sahibi olmaktan yana değil gönlüm henüz
önce kendime sağlam bi gelecek oturtmaya çalışıyorum
ve bunun için de ayağıma bir çocuk dolamak istemiyorum
kendimin yada başkasının
sanırım benim hayattaki duruşumla alakalı bu durumu kabullenmemem
haksızmıyım bilmiyorum
yoksa vicdansız üvey anne kalıbı bana uymuyo aslında
offfff çok sert olmuş yazdıklarınız ama haklısınız şu yönden bir çocuğunuz var ve durumu bu doğrultuda değerlendiriyosunuz..ben de aynı duyguları tatmış olsam düşüncelerim farklı olurdu...yine de teşekkürler paylaştığınız için..
empatiden giderek uzaklaşıyormuyuz acaba ????
Anne olmak insanı daha vicdan sahibi yapar ama olduğundan daha bir insan yapmaya yetmez.
O yüzden insanlara merhamet duymak için anne olmayı beklemeyin ...
Ya o yavru sizin olsaydı ,, ölüm hepimiz için siz gidince o üvey anne elinde büyüseydi ,, bu kadar rahat yorum yapabilecekmiydiniz..
Yada daha yakına gidin ya o çocuk siz olsaydınız,, sizin için böyle düşünen biriyle yaşamak istermiydiniz ,, babanıza hasret büyümek .....
Siz evlendiniz birde çocuk yaptınız ama bunu bedelini o çocuğa ödetiyorsunuz.. Böylesine üzülmem ben ,, merhamet etmeyene merhamet edilmez..
Allaha büyük konuşmuyorum ama ben gerekirse çöp toplarım bir göz odada yaşarımda çocuğumu bırakmam ..
Allah herkese hidayet ve doğru yol nasip etsin ...
bir kadın doğurduğu için anne olmaz, annelik emek verip topluma iyi birey yetiştirmektir. Annelik sabırdır,güvendir, bunu çoçuklara hissettirmek gerekir.
o zaman herkes gidip öksüz yetim bulsun bi çocuk yetiştirsin vatana millete hayırlı evlat yapsın
anlayamadım
bir kadın için kendi canından olmayan bi çocuk çocuğu olamaz onun
çocuk sahibi olanların konuya bakışı çok farklı...
Bunu daha öncede söylemiştim
teşekkür ederim arkadaşlar yorumlarınız için ama vicdansızlık bende değil o çocuğu babasına bırakan annesindedir..
eşimin çocuğu 10 yaşında velayeti babada ama çocuk babanesinde kalıyor çünkü eşinden ayrılırken çocuğu annesine vermek istememişler ve babanesi ben bakarım diyerek çocuğun sorumluluğunu almış yaklaşık 1,5 yıldır evliyiz ve çocuk erkek olmasına rağmen babasına inanılmaz düşkün aslında bu düşkünlük değil kıskançlık gibime geliyor..biz her pazar sabahı erkenden onun telefonlarıyla uyanıyoruz.bir yere giderken yada birşey yapacağımız zaman asla duyurmuyoruz.ben çalışıyorum ve ona bakabilecek durumda değilim zaten bir çocuğun sorumluluğunu alabilecek olsam bir tane doğururum.en başında ben eşime bir çocuğa bakamayacağımı bu sorumluluğu şu anda alamayacağımı söyledim o da bunu kabul etti ve benimle evlendi...gayet açıktım yani ve şu andada başta söylediklerimin dışında birşey yapmıyorum ama eşim çocuğunun bizimle yaşamasını istiyor farkındayım..sürekli aramızda böyle bi itiş kakış var çocuk kıskanıyor onun tavırlarından ben rahatsız oluyorum huzurumuz kaçıyor ben kafamda şu meseleyi bir türlü aşamıyorum.kişilik özelliğim bu özgürlüğüme düşkünüm ve en önemlisi aslında bu çocuğun bi annesi var hani annesi olmasa tamam ama annesi dururken bana mı düşer ya bakmak kızlar lütfen yanlış mı düşünüyorum ben yaaaaa
Ne oulr yanlış anlamayın, haddim değil ama konu vicdansızlıksa eğer
hepiniz vicdansızsınız o halde...
Anne bırakıp gittiği için vicdansız.
Babası vermem deyip direttiği, kendini çocuğuna bakan bir 'baba' olarak değil bekar bir adam
olarak ifade ettiği, sende öyle bir izlenim bıraktığı için vicdansız.
Sen de herşeye rağmen bir babanın bir baba olduğunu kabul etmediğin ve bir çocuğu ayak
bağı olarak gördüğün için vicdansızsın.
Herhangi bir nesne değil, kendini idare edebilecek bir yetişkin değil, mantığı
henüz yeterince faal değil. Sadece çocuk. Bence sizin ona önyargınız nedeniyle
temkinli yaklaşıp, kendine güvenli bir alan oluşturmaya çalışıyor çocuk. Davranışlarının
nedeni bu.
Tamamen hatalısınız demiyorum size. Evliyken bile insan bin türlü hesaplama ile
çocuk sahibi olma planı yaparken, sizin doğurmadan 'anne' olmanız elbette zor.
Anne rolü üstlenmek yerine, ona abla olsanız daha iyi olur sanki. Sonuçta onun
zaten bir annesi var. Ama bu durumu öncelikle eşiniz idrak etmeli, size eşi gibi
davranırken çocuğunun annesi değil, ablası olduğunuzu hissettirmeli. Rekabeti
böylece ortadan kaldırabilir. Siz, size biçilmesinden korktuğunuz 'annelik' görevinden
kurtulursunuz, çocuk da olası tehdit olarak gördüğü size sempatiyle bakmayı
öğrenir. Biraz destek de alabilirsiniz hatta profesyonel olarak.
Galiba en yerınde olan yorum bu oldu
o zaman herkes gidip öksüz yetim bulsun bi çocuk yetiştirsin vatana millete hayırlı evlat yapsın
anlayamadım
bir kadın için kendi canından olmayan bi çocuk çocuğu olamaz onun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?