Ilk evliliğinden çocuğu olan bir adamla evli olan var mı


Birbirimizin yüz ifadeleriniz göremediğimiz için birbirimizi yanlış anlayıp düşüncelerimiz sert şekilde ifade edebiliyoruz maalesef... Konu sahibinin yorumlarını okuyunca gerildiğini düşündüm...Belki gerginliğin vermiş olduğu sinirle kendini yanlış ya da sert ifade etmiş olabilir.

Ne demişler tatlı dil yalanı deliğinden çıkarır...
 
keşke karadutşarabı nickli arkadaş şu an siteye girseydi bence en verimli tavsiyeleri o verirdi. eşinin çocuğuyla çok sağlam ve güzel bir ilişkisi vardı. (/ ne kadar daha sonra eşiyle ilgili problemler çıksa da ) sanırım şimdi doğum yapmıştır ondan giremiyordur. onun anlatımı konu sahibi ve ihtiyacı olan herkes çok faydalı olurdu. neyse kulaklarını çınlatmış oldum karadutşarabının bu vesileyle
 

Ben size siz koparıyorsunuz demedim ki, en başta babası koparıyor dedim, iyi okuyun yazdığımı. Bu saydığın şeyler bir amcanın ya da dayının da yaptığı şeyler, merak etmeyin. Yani eşinizin bir yeğeni olsaydı da bu kadarını yapacaktı. Eşinizi korumanızın bir anlamı yok, eşiniz babalığı sprem bağışı olarak algılamış. Çocuğu yapmış, annesinden boşanınca çocuktan da boşanabileceğini sanmış. Bu kadar basit.

Ben sizi suçlamıyorum, ben eşinizi suçluyorum. Daha ağır ifadeler de kullanabilirdim ama gerek yok. Sizin tek hatanız çocuğu olan biriyle o çocuğun sorumluluğunu bir gün mutlaka almanız gerektiğini düşünmeden evlenmeniz. Yani kçvalideniz hiç ölmeyecek mi? Çocuk evlenip kendini kurtarana dek babaanne sağ salim duracak mı?
 

Haklı olduğunu düşündüğüm için konunun başından itibaren tekrar göz gezdirdim..
Ama inan çocuk hakkında hiç olumlu ya da onun durumuna anlayış gösteren bir cümle bulamadım..
Konu sahibinin haklı olduğu konu, eşine herşeyi açıkça söylediği halde, eşinin vermiş olduğu sözleri tutmamış olması..
Ama burada çocuğun suçu ne?
Çocuk için baştan itibaren sürekli "kıskanç" kelimesini kullanmış.."Huzursuz" demiş..
10 yaşında ve ne annesi ne de babası tarafından istenmemiş bir çocuk nasıl bir ruh halinde olabilir ki?

Benim konu sahibini eleştirdiğim nokta bu..
 

Konuyu açma sebebiniz içinde bulunduğunuz duruma bir çözüm bulmak sanıyorum,enazından ben öyle anladım.

Bizlerin size duygusal gelen açıklamalarının sebebide size yardımcı olmak,

Çocuğun sizin beğenmediğiniz davranışlarının sebeplerini açıklamaya çalışıyoruz ki çocukla iltişim probleminizi belki çözebilirsiniz diye.

Açıkçası başka ne gibi yorumlarla size yardımcı olmaya çalışabilirdik bilmiyorum.

Biz çocuk için ''fesat,kıskanç'' desek bu bir çözüm önerisi mi olurdu,sadece dedikodu yapıp içinizi mi boşaltırdınız?
 
bu yaz okuduğum bi kitaptan alıntıyla başlamak istiyorum. yazar kristin hannah. kitap gece yolu
o beni benden alan cümle :"SENİN ANNENİN ALASKA BÜYÜKLÜĞÜNDE KALBİ VAR..."
benmi durumummu?
sevdiceğin bi veleti var.kız... annesi kızını görmüyor.(mahkeme babaya vermiş veledi) sevdicek ilk boşandıklarında kızın annesine yalvarmış bari haftada 1 gün 1 kaç saat gör diye. ama hep derim bazı kadınlar anne olmak için uygun değiller diye...
Allah nasip ederse evlenirsek ben şimdi o kızı istemem diyemem.
hatta o ufacık yaşında yaşadıklarını bildiğimden o minicik yüreğinde ne acılar biriktirdiğini bildiğimden aksine daha çok isterim...
kendimi çok iyi tanıdığımdan (29 yaşındayım) benim sevgim veletede kendi doğuracağım çocuğada yeterde artar bile...
he zamanı gelince biyolojik anne ortaya çıkarsa göremezsin de demem...
onun kendi içinde ne yaşadığını kim bilebilirki?belki aklı başına sonradan gelir...
ama veleti üzerde o gülen yüzüne gölge düşürürse o zaman cadıya dönüşebilirim..
sanırım olay empatide bitiyor...
sanırım olay yürekte bitiyor...
 
doğurup babanneye anneanneye bırakmanın yetimhaneye terketmekten ne farkı var

bencillikten başka birşey değil

babası küfretti diye görüşmesin anası babasına kızdığı için başından atsın ne kolay dünya

ne kadar bencil anneler bide üstüne ikinciyi doğurmalar sanki 1.ye bakabildi de...

sonra ben anneyım analık hakkım var hadi oradan...
 
is bu kadar duygusal degilse
bu cocuk evliliginizi sabote etmek isteyen bir dusmanmi? mantiginiza gore

sizi benimsememis olabilir
ve sanirim sizi tanidiginda 7-8 yaslarindaydi
ve babaya en duskun yaslardaydi
annesiyle babasinin mutlu bir tabloda gormek isterken
tanimadigi bir kadini babasiyla mutlu ve aile olmus sekilde goruyor
bunu cogu cocuk gibi icerliyor
ve sonucta babasiyla yasamadigi icin
en ufak firsatlari babasiyla yasamak istiyor
yasli babanne ona pazar sabahi babasiyla konusmak gibi
gezmek gibi keyif vermiyordur ve annesinden daha yakin olan babasina siginmak istiyordur
bu inanin cok ama cok normal

annesiyle arasinda mesafe olmasaydi belki bu kadar duskun olmazdi
ama hem annesinden ayri hem babasindan ayri yetmiyor iste verilen ilgi
annelik duygulariniz gelismemis olabilir hazir olmayabilirsiniz bunu esiniz anlayisla karsilamali
ama biraz daha hosgorulu bakin olaya
ve bu tamamen duygusal bir olay
sadece 10 yasinda bir cocugun babasina olan ilgisi
kendi kucuk dunyasinda sizi kabul edememesi
zamanla anlayacak ve ona tebessum ettiginiz kadar
sicak davrandiginiz kadar size samimi olacak ve kabullenecek

umarim bos bir aninizda bu sikayetlerinizi dillendirmezsiniz esinize karsi
 

Kendi dogacak cocugunuz cocuk
sevdicegin kizi VELET
oyle mi?

sakin empatiden bahsetmeyin
yorumunuzla celisiyor

annemin bir lafi var
analik (uvey anne) hicbir zaman analik oldugunu unutmaz

konu ve yorumunuz bunu cok guzel acikliyor
 
Kendi dogacak cocugunuz cocuk
sevdicegin kizi VELET
oyle mi?

sakin empatiden bahsetmeyin
yorumunuzla celisiyor

annemin bir lafi var
analik (uvey anne) hicbir zaman analik oldugunu unutmaz

konu ve yorumunuz bunu cok guzel acikliyor

:) hakikaten bazı insanlar sırf eleştirmek için yada yanlış anlamak için gelmişler dünyaya
yada ben kendimi iyi ifade edemedim...
bizim sülalede sevimli yenilesi mıncırılası küçük çocuklara VELET denir...
bu bizde sevgi göstergesidir.
tüm abilerimde kazık kadar kız olmama rağmen evin en küçüğü olduğum için hala VELET diye kayıtlıyım ben. (sizin mantığa göre abimlere dünyayı dar edeyim bari)
yeğenlerimede VELET derim.. VELET ler çünkü. haşarı ama sevimli...
kendi çocuğum olursa o'da VELET olacak... yani inşallah ben uslu çocukları sevmem. haşarı olacak biraz...

çok geniş bir açıklama oldu ama umarım bu defa anlayabilmişsinizdir yada ben kendimi ifade edebilmişimdir.
 
aslında çözümü o kadar basit bir şey ki ,, sevgi yaa sadece sevgi...
kimseyi dil,, din ,, ırk olarak ayırmadan kimseyi bu onun çocuğu ,, bu benim çocuğum diye ayırmadan..
maddi şeyleri kenara at sadece maliyeti bir gülümseme olan sevgi ...
biraz sevgiyle bir insanı ,, bir hayatı ,, bir dünyayı değiştirmek mümkünken neden bu cimrilik ...
bu onun çocuğu bakmak zorunda değilim !!!! arkadaşım zaten hiç bir şey yapmak zorunda değilsin ...
annene bakmak ,, kayınvalidene bakmak ,, eşine destek olmak ,, bir yuvayı ayakta tutup bir çocuğun kalbinde ışık olmak zorunda değilsin ..
bunlar zorundayım diyerek yapılacak şeyler değil..
aşkla yapılan,, sevgiyle yapılan şeylerin zorunluluğu olmaz..
yani işin özü ; sen kariyerini düşün ,, kendi mutluluğuna odaklan ve birini gülümsetebilmenin mutluluğyla ilgilenme..
hayat birlikte yenilen bir yemek gibidir,, tek farkı kendi hesabını yanlız ödersin ...
 
aklım almıyor........
anne yokkkk.......
baba yokkkk.......
ortalarda kalmış bir yavrucak....
tabiri caizse babaanneyle yaşamaya terkedilmiş....
babaannenin içinden gelirmi 60 yaşından sonra lunaparka gitmek... tiyatroya gitmek... havuza gitmek...
yada anne-baba gibi sevgisini hissettirebilirmi...yoksa bir babaanne yaşının gerektirdiqi hastalıklarla doktorlarla aqrılarla sızılarlamı geçirir günlerini...
konu sahibi eşinin çocukla ilgilendiqini yazmış...neye göre ilgileniyor...konu sahibine göre... çocuqa sordunuzmu? babasının ilgisi onun için yeterlimi? bir inat uqruna annedende koparılmış...hem anne hem baba sevgisini verebiliyormu bu baba evladına... bir aile sıcaklıqını verebiliyormu?? hafta sonu pikniqe götürmek yada antramanlarını takip etmek yeterlimi bir çocuqun dünyası doldurabilmek için....aynı şeyi konu sahibine yapsa eşi.....akşam 3-5 dakika ve hafta sonu ilgilense eşiniz sizinle...yetermi?? siz bilmem kaç yaşınıza gelmişsiniz o çocuk kadar duygusal olamazsınız buna raqmen yetermi??
benim çocuqum deqil diyerek geri çekiliyorsunuz...o çocuk siz babasının hayatında olduqunuz için bunları yaşıyor...hiç düşündünüzmü belki babasının yanında olmak istiyor birlikte aynı evde yaşamak aynı sofrada yemek yemek aynı evde uyumak istiyor....babasıyla aynı evde olmak ona güven veriyor...o aslında sizden hiç ayrılmak istemiyor..anneside yok..babasıda varda yok... sizse hala daha hesap peşindesiniz...son yorumlarınızda çocuktan bahsederken ''karşı taraf'' diye bahsetmişsiniz çok yazık...annemsiz ve babamsız olmak yaşım 37 hala düşünemiyorum..babaannemle büyümeyi hiç düşünemiyorum...kusura bakmayın belki çok aqır olucak ama o çocuqu kendinize rakip görüyorsunuz ve çok bencil davranıyorsunuz... hayatınızda olmasından rahatsızsınız...ben daha fazla yazmak istemiyorum ama son olarak size şunu soruyorum...''Allah için kendinizi o çocuqun yerine koyun...anne yok..baba evlenmiş cicihanım sizi istemiyor...yaşlı babaannede kalıyorsunuz...psikolojiniz ne durumda olur?? çocuqun babasıyla oynamak istemesi bile batmış size...pazar sabahı erkenden arıyor diye yakınmışsınız..demekki çocuqa akşamları babasını görmek yetmiyor... daha fazla birlikte olmak istiyor ve bundan daha doqal bişey yok...
son bişey daha;
eqerki bu şekilde devam ederseniz o çocuk ilerki yıllarda derin travmalar geçirecek ve çok büyük sorunlar yaşıcak...aklı başına geldiqinde asıl o zaman size rahat vermicek..benimle ilgilenmediniz kendi hayatınızı yaşadınız diyecek...size karşı tavır alıcak...hatta annesinden ayırdıqı için babasına kafa tutucak..madem anneme vermedin beni neden senin deqilde babaannemin yanındayım diyecek...görünen köy kılavız istemez... tvde görüyoruz çocuklar büyüyüp anne yada babalarını arıyorlar ve üvey anne yada üvey baba için bizlere çok iyi baktılar Allah razı olsun diyorlar...işte yavrularımıza bu sözleri söyletebiliyorsak cenneti haketmişiz demektir...eli öpülesi kişiler onlar...


(bu yazdıklarımada eminim verecek bir sürü cevabınız vardır...bırakın hesaplaşmayı...dünyası yıkılmış bir çocuqu sevindirin...ilginizi sevginizi gösterin...bir birey olduqunda gelsin sayqıyla elinizden öpsün... birlikte güzel bir aile olmayı deneyin...ve sizde kendinizi aşın artık)...
 


Öncelikle kendinizle çelişmeyi kesin...
Bir mesajda annesine vermemişler diyorsunuz, bir mesajınızda vicdansızlık bende değil çocuğu babasına bırakan annesindedir diyorsunuz...
Anneye çamur atmaktanda geri kalmamışsınız... tebrik ederim...
Vicdansızlığın kitabını yazarsınız siz bu kötü düşüncelerle...
Boşanırken çocuğu anneye vermek istemeyen "baba" kılıklı kocanız, neden yanına alıp bakmıyor acaba çocuğuna...
Neden? çünkü kadını kırmak, yıkmak, üzmekti istediği... yaptı er"kek" liğini...
Bu saatten sonra, yok annesi bakmak istememiş falan yazıpta iyice yalancı konumuna düşmeyin...
Burda ben en çok anne ve evladının ayrılışına üzüldüm...

Sizin kıskançlık yapmaya zerre hakkınız yok, o daha bir çocuk...
Ocağı sönmüş bir ailenin evladı...anne ayrı baba ayrı, bir tarafı hep üzgün...
Kaldıramayacaksanız evlenmeyecektiniz...
Böyle bir adamla evlenirken, yaşacaklarınızı biliyordunuz...
Evlat çok farklı bişey... anlatılmaz... anlatsan sayfalar yetmez...evlat can ciğer kuzu sarması...
Asla eşiniz oğlunu sevdiği gibi sizi sevmeyecek...başka bir kadını da sevmeyecek...
Evlat sevgisinin önüne hiçbirşey geçemez...bunu bir defa kabul edin...
Evlat belden, eş elden gelir...
Çocuğu gereksiz yere kıskanmaktan vazgeçip, hayatınızı düzene sokmaya çalışsanız iyi olacak...
 

çok iyi yakalamışsın gerçekten

eski eşe çamur atmak çok kolay konu sahibi melaike olduğu için tü kaka eski eş..

yalancılığın da alası bu.

çöpsüz üzüm bul madem konu sahibi senin vicdanın yetmez o çocuğu kabullenmeyi sen kendin çocuk doğurur onu kral gibi yaşatmaya çalışırken o babaneye bırakılan çocuğun vebali üstünde eninde sonunda senden çıkar çıkacaktır ilahi adalet var nihayetinde...
 
Kızlar çok merak ediyorum ilk eşinden çocuğu olan bir kocası olan var mı aranızda
benim var ve ciddi problemler yaşıyorum da
bekliyorum cevaplarınızı ve yaşanmışlıklarınızı..

benim böyle bir durumum yok ama tanıdıgımda var evet insan ilk başta alışma evresinde çok problem yaşıyor bir iki sene zor geciyor sonra hersey rayına oturuyor. siz yeni mi evlendiniz acaba?
 

konu açanı kırmayalım yaa lutfen.
 

Velet kelimesinin anlamını gayet tabi biliyorum.

Oradaki ince ayrıntı çok dikkatimi çekti.

Peki madem masumane bir şekilde söylediniz,
neden kendi dogacak çocugunuz için de aynı tabiri kullanmadınız?
 
bütün yorumları okumaya çalıştım..bu konuda gördüğüm örneklerde tek üzüldüğüm şey çocuklar oldu..zavallı yavrucaklar nasıl da arada kalmışlar..10,11,13 yaşındaki çocuklardan bahsederken kıskanç,kötü niyetli vb..diye bahsetmek ne kadar ürkütücü..onlar çocuk daha,babalarını kıskanmaları da çok normal..çünkü annelerinin yerine geldiğinizi düşünüyorlar..bunu anlamak bu kadar mı zor? evet sizinde yaşadığınız şey kolay değil ama siz olgun olmalısınız..karşınızdaki yetişkin kötü niyetiyle hareket eden biri değil..çocuk aklıyla hareket eden,aslında bu kıskançlıkları bile bir yardım çığlığı olan çocuklar..

ve o babalar,onlara diyecek lafım bile yok..senin kanın canın.bazı şeyler böyle basit olmamalı..

burada çok iyi niyetli ikinci eş olan "anneler"de gördük biz..kocasının çocuğuna oğlum,kızım diye hitap eden..sevgiyle,sabırla herşeyi aşan insanlar da vardı..hayranlıkla okuduk onları..
 

Her zaman söylenen bir laf var,
Sevgi karın doyurmuyor işte...

Evet evlenmek için seveceksin, sevmediğin bir insanla evlenilmez,
fakat evlilik öyle bir şey ki her şeyi düşünmek zorundasın...
Siz de madem en başından biliyorsunuz evlenmeyecektiniz.

Aslında suç sizde degil,
sizin ogluyla aynı evde yaşamak istemediğinizi söylediğiniz anda,
hayatından çıkartmayan şu anki eşinizde....
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…