Ilk evliliğinden çocuğu olan bir adamla evli olan var mı

o zaman herkes gidip öksüz yetim bulsun bi çocuk yetiştirsin vatana millete hayırlı evlat yapsın
anlayamadım
bir kadın için kendi canından olmayan bi çocuk çocuğu olamaz onun

şu yorumu yeni gördüm..konu sahibinin belki de haklı olduğu taraflar var ediyordum ki bu cevapla anladım bazı şeyleri..

biliyor musunuz,dünyada kendi çocuğu olmayan insanlar da var? onlar evlatlık alıyorlar bazen ve inanın bir çok annneden daha iyi annelik yapıyorlar.öyle de güzel anneler ki ki,ellerini öpmek lazım..

bir söz vardır duydunuz mu hiç;önemli olan bir çocuğu "karnında" büyütmek değildir,"kalbinde" büyütmektir..

tabii o kalpler nasırlaşmadıysa.
 
Konu sahibi arkadasım, herkes senin zihniyetinde olursa, ben onun cocuguna bakmak zorunda degilim, haksızlık falan, filan..
E anne de evlenebilir, esi istemedigi zaman cocugunu adam haklı mı oluyor?
Ya zaten cocuklu biriyle evleniyorsan, bastan nasıl anlasırsan anlas, bir gün o cocugu görecegini, evine gelecegini, belki daha fazlasını yasayabilecegini göz önünde bulundurman gerekirdi.




























 
Ay inanmıyorum ya!!

Şu anda eşimle boşanma aşamasındayım, sırf buradaki üvey anne yorumları yüzünden vazgeçmeyi düşünüyorum

Ne biçim kadınlar varmış meğer dünyada, ya benim eşim de bu türden biri ile evlenirse ve çocuk oraya gittiğinde üvey annelik yaparsa !

Ya yeminle o kadını oracıkta boğazlarım..Olay yaratırım ..

Neymiş anneler rahat vermiyormuş, yahu kırk yılda eve gelen çocuğa adam gibi davranmazsanız tabi ki de vermezler.

Off Allah herkesi iyi insanlarla karşılaştırsın. Sevgisizlik diz boyu, ufacık çocuklar bile batıyor insanlara !
 
allah size ve sizin gibilerin kalbine merhamet versin bizimde başımızda var böyle bir olay çok üzülüyorum bunları okurken rabbim kimsenin evladını kimseye düşürmesin((
 
Işte en ufak sorunda boşan diyenler ve azıcık sıkıyı görünce boşanmaya kalkanlar çocuklarınızı neler bekliyor görün.
 
Son düzenleme:
 

valla canım onu spermlerini salmadan once dusunecektı
sız ne kadar rahatsınız ben anlamıyorum ne varkı bu kadar rahat ve duygusuz olacak

bak kardesım bır cocuk o hayvan degıl barınaga gerı gonderemezsın ve sızın esınız o cocuga sahıp cıkmıyor aramıyor sormuyor
arada cocuk esırgemeye gıdıp cocuk sevındıren ınsanlar kadar olamamıs eınız

tansastan goturup cıkolata almıslar ne demek ya
bazen cıdden bazı ınsanların cocuk sahıbı olmaması gerekıyor bır test fılan yapılsın

buarada bende olayın baska yuzuyum

benim cocugumu ıstemeyen adamın cehennemın dıbıne kadar yolu var

konu sahıbının esının hatası bastan bunu kabuletmeyen hatat calıstıgı ıcın cocuk dogurmak dahı ıstemeyen bır bayanla hayatını bırlestırmesı olmus devamıda bu sekılde gelısmıs
ama adam bellıymıskı beraber yasamayı ıstermıs

benım cocugumu gecen sene bıyolojık baba gormek ıstedı o zaman bız sevgılıydık ama gened ebenım oglumun baba özlemi o zaman oglum 18-19 aylıktı esımle dınıyordu

benım suanda esım olan o zaman sevgılım hungur hungur aglamıstı , ben paylasmak ıstemıyorum kabul edemıyıorum dıye

esımın tek sıkıntısı bır gun bızı bırakıp gıdermı gıderse dayanamam dıyor cunku bence o bır cok sey feda edıyor , bastan hayata cocuklu bır bayanla basladı yanı ben evde artı 3.bır kısı varlıgı oldugundan + masraf + yorgunluk ++++bilmem ne tum arkadasları bılıyor
hıc bunları sorun etmıyor bıze sahıp cıkıyor koruyup kolluyor
ben esım ızınlıyken pazartesı oglumuda esımıde evde bırakıpg onul rahatlıgıyla ıse gelebıldım vs vs
daha cok yenıyız bazı seylerı bılemeyız evet ama benım esım cocuk sevıyor

bende yolda metroda orada buırada kucuk bır cocuk sevdıgınde kıskanıyorum onu !

demekkı herkez bu fedakarlıgı etmıyor ama erkeklerde ne kadar basiretsizmişki kendi kanlarından canlarından olma cocukları kabul etmeyen siz bayanlarla evlenmeyı kabul edıyor, en nıhayetınde oncekı kadında uyusturucu alkol ve aldatma yoksa tum kadınlar bırbırıne benzıyor suan ulasılmaz gelen herne varsa normale dönüyor tıpkı ılk evlılıklerınde oldugu gıbı..

 
Son düzenleyen: Moderatör:
bi kere o kadınla alakası kalsa siz olmazdınız annesine benziyorsada bu çocuğun suçu diyil bu arada sizinkide bugün o çocuğa sahip çıkmaz yarın sizinkine iyiki öyle bir duygusuz bir eşim yok hata yada kaza o zaman yaparken düşünmemiş doğmadan düşünücekti
 
doğru şekerim bunları toplayıp kısırlaştırmalı
 
klişe diyil canım ben yaşayan biriyim ve eşimle evleneli tam 7 yıl bitti heralde sorun olsa şimdiye kadar olurdu ahkam kesmiyorum ve yaşıyorum gayette mutluyum ozaman baştan uzak durucaktınız
 
Konuya bir göz attım, çok ilginç yorumlar olmuş,

Ya çocuklu bir adamla evlenmeyeceksiniz ya da merhametli ve korumayı bilen, sabırlı bir abla olacaksınız.

Sevgilimin çocuklarıyla tanıştım, kız 15, oğlan 9 yaşında. Aynı benim o yaşta olduğum durumdalar. Anne babaları ayrı, ikisi de sevgiye aç, güvensiz, her an birini kaybetme korkusu. Anneye gitseler babasız, babaya gitseler annesiz kalıyorlar. Ben bunları yaşadım, nasıl bir duygu olduğunu biliyorum.O yüzden incitemem, çocukların duyguları çok hassas, fevri olsalar da, dolduruşa gelseler de sonunda sevgiyi anlıyorlar.

Henüz evlenip evlenmeyeceğimi bilemiyorum ama bu olursa, o çocuklar başımın tacı, sevgilimle de konuştuk bunu, velayet problemi olmamalı, sonuçta yaşı büyük çocuklar, canları nerede çekiyorsa orada kalabilirler. Bana bu konuda sabır düşer, dedim ya nereye doğru gideceğini bilemiyorum, belki aşamayacağım problemler de olacak, sonuçta bende insanım ama çocuklara ön yargılı davranmak istemiyorum, iyi başlasın ve iyi gitsin istiyorum. Dedim ya bunları yaşadım, boşanmış bir çiftin çocuğuyum; kızın gözlerine bir baktım, içim sızladı, o günlere gittim sanki.

Zor işler bunlar, iyi düşünmek lazım. Ama fıtratınızda fedakarlık yoksa, asla bu işlere kalkışmayın.
 
Ben evli degilim çocugum yok çevremde yaşadıgım bir olayı paylaşmak istiyorum çok yakın bir komşumuz boşandı çocukların velayetini baba aldı birisi kız birisi erkekti daha sonra baba bir evlilik yaptı o evlilikten bir çocugu oldu annede bir evlilik yaptı onunda o evlilikten bir çocugu oldu o 2 çocugu ne üvey anne nede üvey baba istemedi şimdi çocukları babaanne büyüttü halada babaanne bakıyor çocuklara bu tür boşanmalarda olan o çocuklara oluyor eger ben boşanmış yada eşi vefat etmiş birisi ile evlenmiş olursam ve karşı tarafın çocukları varsa ben onları seve seve kabul ederdim ister annesinin evi olsun ister babasının evi olsun çocuk misafir gibi olmamalıdır her iki evdede o çocukların odası hazır olmalıdır biraz empati kuralım konu sahibi arkadaşım eşinizin yerine kendinizi koyun sizin çocugunuz var ama eşinizin çocugu yok ve eşiniz sizin çocugunuzu istememiş olsa tepkiniz ne olurdu.Başka bir olay ise bir akrabamın eşi vefat etmişti 3 çocugu vardı adamın daha sonra başka biriyle evlendi ve kadın onlara üvey annelik degil öz annelik yaptı hatta çocukların babaannesi eger sen bakmazsan ben bakarım dedi ama kadın asla göndermedi onlar benim çocuklarım dedi yanımızda ben onların üvey annesi degil öz annesi gibi oldum dedi onlardan asla ayrı kalamam dedi çocuklarda çok seviyor annelerini.
 
benim annem we eşi boşandı (eşi diyorum o adama baba demek ona değer wermek istemiyorum öyle nefret doluyum) daha sonra kardeşimin babası bnden 2 yaş büyük bi cahili kaçırdı.şimdi sor o cahile çekmediği çile kalmadı.kocası kapıları kilitler içerde bilgisayarda ne b.. yer belli değil aslında belli bi kaç kere karısı yakalamış camda kadınların soyunurken bunun zewk aldığını filan.artık takmıyo oturup yanına izliyo kocası nasıl kırıştırıyo diye yaşlandı resmen cahil aramızda 2 yaş war ama o annemden daha better çökmüş durumda.kardeşim onlarla kalıyo 16 yaşındA delikanlı.ağzını açıp bişi diyemiyo üweyy aklı çıkıyo kocası boşar diye.çocuk tedavisi görüyo kocasıda en ufak tartışmada sana çocuk mocuk yok haketmiyosun diyo tehdit ediyo buyrun durum böyle işte ben zaten asla we asla bir bardak suyuma muhtaç olsalar ikiside geberin derim yüzlerine bakmam..o şerefsiz öyle ağır bi çocukluk yaşattıki bana we kardeşime her gün bedduamı alır Allahta onu beter etsin.hadi ben ewlendm mutluyum annem babam war benim(eşimin ailesi)ama kardeşim hala üwey anneyle yaşıyo we asla geçinemiyo bi gün elimde kalcak bu kadın diyo hepimiz diken üstündeyiz korkuyoruz çnkü kardeşimde pskoloji die bişey kalmadı.
 
Dünden beri okuyorum okuyorum, hala anlayamadığım birşey var. Anne babası olan bir çocuk nasıl babaannede ya da anneannede kalır? Ya o çocuk doğmak istedi mi? O çocuğa sordunuz mu "seni doğuracağım ama biraz büyyünce babaannende kalacaksın." diye. Yapamazsınız, yapılmaz. Bu hastayken rapor alıp işe gitmemek gibi birşey değil, patrona kızıp istifayı basmak gibi hiç değil. Boşanmasanız da, boşansanız da, iş için uzağa gitmak sorunda olsanız da ne bileyim hatta ölseniz de anne baba olarka yükümlülükleriniz var. Ölüp giderken bile çocuğunuza temiz bir isim bırakmakla yükümlüsünüz. Doğurduğunuz çocuğun hem maddi hem de duygusal ihtiyaçlarını karşılamak ZORUNDASINIZ. Bu bir seçenek değil. Kendi çocuğunu bir başkasına bırakmak bir seçenek değil.
Eğer eşinizden ayrı bir çocuk büyüten bir anne ya da baba iseniz yeni evliliğinizi yaparken bu gerçeği kafanıza kazımak zorundasınız. Ve eğer bakmak zorunda olduğu bir çocuğu olan biriyle evlenen bir kadın ya da adamsanız da bu gerçeği kafanız akazımak zorundasınız. Çocuğu olan birinin 18 yaşına kadar onu başkasına vermek gibi bir lüksü yok.
Ya sokaktan bir kedi aldım. Hamile kaldım ve toksoplazma bağışıklığım yoktu, doktor kesinlikle yasak etti evde kediyi, kardeşime verdim. KEdi aşırı saldırgan ve ısıran bir kediydi. Bir akşam kardeşimin elini kanatasıya parçalamış getirdi geri, "Abla bakamıyorum" diye. Kediyi eve alamadım ve bahçeye indirdim yem kabını su kabını. Orada bakmaya başladım. Birkaç gün sonra görünmez oldu, ev kedisi barınamadı sokakta. Onun vicdan azabı ile yaşıyorum 3 senedir. Her sokak kedisi gördüğümde içim cızlıyor. Doğruduğumu nasıl vereyim başkasına? Hem de ne diye? Bir daha evleneyim de duygularım tatmin olsun diye. Beynimi oynatırım herhalde.
 
Son düzenleme:

evet bu yasananlar kader değil kişilerin secimleri

yorumunuzu desteklıyorum
 
Kızlar bizde de çocuk babanede kalıyor. Arada bir annesine kalmaya gidiyor.
Evlenince yanımıza almamızın sakıncası yok. Çocukları çok severim kıyamam.
Ama beni çok zorluyor yüzüme karşı birşey yapamıyor ama öyle bir kıskanıyor ki babasını aldırış etmiyorum
bazen cidden yıpratıyor.Annesi dolduruşa getiriyor, çocuğun psikolojisi altüst olmuş durumda.Pedegog ile görüştük
ama annesi sürekli aşılamaya devam ediyor.Düşünsenize onun çocuğu,psikolojisi için ben uğraşıyorum o bozuyor.
 
ek olarak bu kısının durusuyla alakalı bır durum ben annemlerle yasıyordum tasnısmamızın 14 gunu esım oglumla tanıstı sonrada hafta sonunun bır gunu mutlaka parka gezmeye cıktık beraber
nasıl olurda bana senın cocugunu ıstemıyorum dıyebılırkı benden boyle bı ısık gormeden ne curetle bunu sunacakkı bana olmaz yanı o ısıgı gormedıkı

ama ben boyle olmasaydım belkı yasamasın degıl ama , bızımlemı yasayacak dıyebılırdı
 
çok korkutucu şeyler yazıyor,inanamıyorum....
çocuklara sevgi ile yaklaştığınızda emin olun sevgi karşılığını alıyorsunuz....eşim ile flört ederken eşimin oğlu ile tanıştık değil ona dokunmamı kolumun çarpmasına bile müsade etmedi hep kaçtı ama ben biliyordum ki beni gözlemliyor,hediye v.s. aldım çünkü bu yaştaki çocukları maddi olarak bağlayabilirsiniz hoşuna giden oyuncaklar v.s.evlendiğimiz 1.yılının yazında yine beraberdik bu kez biraz daha yakındık ama ona sokulamazdım o bana yavaş yavaş yaklaştı ama ben yılmadım,herşeyi ile ilgilendim.o yıl sünnet oldu annesi gelemedi ben başındaydım ilk tuvaletini ben yaptırdım o gün daha iyi anladım o bir ana kuzusu ama yaslanıcak bir omuz nazlanacak bir kadın istiyor,eşim ilgilidir ama nihayetinde erkek onun canı acıdığında babanın canı ne kadar acır??sünnet olduğu gün herşey değişti bana naz yaptı ağladı ilacını verdim tuvaletini yaptırdım ve ilk kez beraber tatile gittik,evet bende isterdim eşimle ilk tatile başbaşa gitmeyi ama olmadı 3 kişide eğlendik....bu yıl herşey farklıydı benim çocuğum oldu....sarılarak uyuduk,sabah yatakta tepindik güldük,alışveriş yaptık,hatta dedikodu yaptık....eşim bana sesini yükseltince sen ablama bağıramazsın dedi,eşim koluma şakayla vururken sen ne yapıyorsun vurma benim ablama dedi....benim kuzum oldu....kuzeni ebah abla senin annenmi diye sorduğunda benim bir sürü annem var dediğini duymuş kayınvalidem....ben babasının yanındaki abla anneyim,annesi gerçek annesi...bu kadar şeyi neden mi anlattım ne kadar sabrettğimi görün diye....şunuda unutmayalım benim ailem eşimin oğlu olması konusunda arkamdaydı onlarda torunları olarak gördüler sahip çıkıp sevdiler...
hep canımdan çok sevdiğim minik yeğenim aklıma geliyordu ablam allah korusun ya boşansa eşi başka biriyle evlense tatile giderken onu götürmeseler onun boynu bükük kalsa,baba istemese onu evinde yeni eşiyle ilgilense.....şimdi baba baba diye peşinden koşarken o zaman yabancı olacak....allah korusun düşündükçe ağlamak istiyorum ve eşimin oğlu aklıma geliyor,ne onu bırakarak bir yere gidebilirim,ne babasını elinden alabilirim....çocuğunuz olmayabilir konu sahibi ama en sevdiğiniz bir çocuk üzerinden empati yapın belki işe yarayabilir....
 
su sunnet kısmı benı c ok etkıledı benım oglumda bır sene evvel bu ayda sunnet olmustu oglum klınıkte sunnet olurken oncesınde dugun gıbı eglencesı oldu sımdıkı esım dısarıda kafasını duvarlara vura vura bır paket sıgarayla bır sagı bır yukarı telefondan aglama sesını dınlıyordu

Allah sıze bu sabrınızın anaclıgınızn mukafatını mutlaka verır Rabbım cocuk nasıp etmıs sıze ne kadar yuce bır duygu suanda yaptıgınız herseyden her sabredısınızden memnunsunuzdur hatta ılk tatıle beraber basbasa gıdemedıgınız ıcın bıle ıcınızde buyutmuyorsunuzdur bu durumu
 

o çocugu dogururkenn yada hamile kalırken hangiii akılsız cahill delliii bir insan olsada sence o çocugu yaparmı allah aşkına biraz geniş düşününde öle yorum yapınnn kimin garantisi varrr ewt çok haklısınız olan çocuga oluyor ana babaya hiç birşey olmuyorr babaane yada anneane yoksa hiç bir ana veya baba sanmıyorum çocugunu ortalıga bıraksınn bırakamazzz bunu yaşayan bilirr herkesin derdi kendine agırdır bunu unutmayın..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…