- 22 Ağustos 2016
- 2.196
- 1.573
- 53
- 41
Mükemmel yazmışsınız
Mükemmel yazmışsınızKadınlar olarak aslında çoğumuzun yaptığı hata şu. Hepimiz sevgi ve ilgi istiyoruz. İnsan zaten sevgi ve ilgiye şefkate muhtaçtır.
Sonra bir gün biri karşımıza çıkıyor ve kendimizi bile düşünmeden elimizde avucumuzda ne varsa veriyoruz, kendimizden bile feda ediyoruz. Sevgi kırıntıları için....
Buluşma zamanı, onu işi varsa biz anlayışla karşılarken, bizim işimiz varsa işimizi bile bırakıp koşa koşa gidiyoruz iki taşın arasında."Hayır" diyemiyoruz.
Kıyamıyoruz onlara. Sanki bizim çocuklarımızmış gibi...
İlişkinin ilk başlarında, o herkesin ayağının yerden kesildiği dönemlerde, çoğu şey görülmüyor, görmezlikten geliniyor ya da zamanla düzeltirim diye kulak arkası yapılıyor.
Karşı taraf ilk zamanlar ağzının ucuyla yapma ben yaparım dese de zamanla bazı şeyler normalleştiriliyor ve bu kadının da sorumluluğu gibi algılanmaya başlıyor, bir bakıyorsunuz sizin göreviniz olmuş zamanla.
Ufacık sevgi kırıntısı göreceğim diye veriyoruz da veriyoruz. Sanıyoruz ki "hayır" dersek bizi sevmeyecek, çekip gidecek, bitirecek ve yalnız kalacağız. Biz verdikçe mutlu oluyoruz, onlar aldıkça... Ufak bir bakış, bir sarılma, bir el tutma, küçük sevgi kırıntısı için.... Aradan yıllar geçtikçe bir tuhaflık olduğunu anlamaya, gerçekleri görmeye başlıyoruz. Bu sefer de onca yıllık emeğim var diye bitiremiyoruz ilişkiyi. Hep almaya alışmış erkek vermeyince ilgisini çekmeye başlıyor üzerimizden. Sen böyle değildinler başlıyor, aramalar kesiliyor, ilgisizlik dönemine giriliyor. Biz de eski güzel ilişkiyi yeniden kazanmak için vermemiz gerektiğini düşünüyoruz ve bu kısır döngü böyle devam ediyor... taaaa ki erkek başka fedakar birini bulup bizi terk edene kadar... sonra ayıkıyoruz ama iş işten geçiyor.
Halbuki ne gerek var bu kadar kişiliğinden bile vazgeçecek kadar emeğe. Verdiklerin aldıklarına değiyor mu diye sormuyoruz kendi kendimize. Hele bir evlenelim de düzeltirim ben onu diyoruz. Evlenince düzelmiyorlar, kimse de düzelmez. Başta yapamadığımız ayrılık konuşmaları sonra boşanma davalarına kadar gidiyor. Neden? Ufak sevgi kırıntısıyla yetinmek için tek taraflı saçını süpürge etme meselesi yüzünden....
Ben bu konuyu baz alarak yorum yaptim.evet normalde kadinda ödeyebilir ama bu durumun nadir olmasi gerekir.yoksa iş böyle firsatciliga dönüyor.bu tipler evlenince kadinin maaşına bile göz dikebiliyor.simdiki erkek milleti bir tuhaf zaten parayi bi bayandan alıp kasaya gitmek nedir?10 yillik evliyim esimin eline para verip kasaya yolladigimi bilmem odersem ben öderim eline para vermek nedir?bide alan da aliyor bunu?yok ışte insanlar iyi niyetli değil ,bir yapıyorsun iki yapıyorsun üçüncü dördüncü hep üstüne kalıyor.saygı seviye şart...Ne alaka yahu? Parayla mı adamlık anlaşılıyor? Burda tonlarca konu açan kadınların da bir çoğu muhtemelen flört döneminde hesap ödememiştir. "Adam evlenince değişti flört döneminde bambaşkaydı" konuları nasıl çıkıyor acaba
Sürekli erkeğe ödetmek asalaklıktan başka bir şey değil.
edit: Konu sahibinin sevgilisi fırsatçı ve bencil, konu sahibi de ödeme işini abartmış .
Iyi alistirmissiniz. Boylede gider.Arkadaşlar öncelikle herkese merhaba :)
Benim 1 hafta önce 1.yılımızı tamamladığım bir sevgilim var.
İlişkide ilk ay hesap ödeme konusunda benden bir adım öndeydi.
Ben "hep erkek ödemeli" kafasında değilim.
Ama bir adım önde olmalı kafasındayım. Biz ilk ay hariç 11 ay boyunca hep Alman Usulü yani, herkesin kendi hesabını ödediği bir ilişki yaşıyoruz.
En başında bana: "Hesap konusunda ben kadına ödetmeyi sevmiyorum" demişti.
Ben de kıyamam yani ki kıyamadım; her seferinde elimi cebime attım .
Ben kendi paramı onun eline veriyorum o gidip ödüyor geliyor.
7 Aydır işsizim. Harçlıkla geçiniyorum. Kimseye muhtaç değilim çok şükür. Ama yine de bu 7 ayda insan bir yemek ısmarlayıp (çok pahalı şeyler olmasına gerek yok, sandviç bile olabilir) ,"bu sefer benden olsun" demez mi insan ? Ya da tuvalete kalkar gibi yapıp ödeyip gelip , ben ödemeye yöneldiğimde: "ben ödedim bile" diyemez mi ? Hiç yani.
Ben hep ödesin taraftarı tabi ki değilim ona da yazık, sonuçta ama insan ne bileyim biraz da böyle yapıp bir adım öne geçmez mi ? Çünkü bu bana göre çok ayrı gayrı bir durum. Yani bu tarz jestler insanın "elinden geleni yaptığının, sahiplendiğinin" göstergesidir.
Geçenlerde yıldönümümüzdü, sağolsun bana hediye almış. Orda bile kendi paramı kendim verdim ki kişi başı 50 tl gibi bir rakam. Parası yok herhalde diye düşündüm ki zaten birkaç gün öncesinde parasının olmadığına dair birkaç söylemi olmuştu. Hani pek üstünde durmamaya çalıştım ama Yıldönümü yemeği çıkışı, nargile içmeye gitmek istedi. Kendisi nargileye çok düşkünde. Nargile de 25 tl gibi bir rakam. Yani demek ki parası varmış. Ama benden mi sakınmış ?
Yiyici biri değilim. Sürekli o ödese rahat hissedemem. Ama ben dostluk ilişkilerimde bile böyle jestler yapıyorum ve bana da yapıyorlar. Ben sadece sahiplenilmiyor gibi hissediyorum ya da benden sakınılıyor gibi, ayrı gayrı hissediyorum... Fikirlerinizle yardımcı olabilir misiniz bana ?
Naif ve duygusal olduğunu hissettim. İlişkinin başlarında hesap paylaşılabilir, ben de eşimle ilk sevgililik dönemlerimizde ona ödetmezdim, o zaman özel sektördeydi fazla geliri yoktu kıyamazdım. Bir de sonuçta birbirimizi yeni tanıyorduk, belki yürümez anlaşamayız sonradan vicdan azabı duymak istemedim. Kendi hesabımı öderdim, ben ödiyim derdi ama ısrar da etmezdi açıkçası. Arabası da yoktu, ben çoğu zaman onu alırdım bırakırdım, hiç talep etmezdi ben ısrar ederdim, ama arabam olmadığı günlerde de o beni evime kadar taksiyle bırakırdı hiç esirgemezdi. Karşılıklı birbirimize değer veriyorduk, ciddileştiğimizde daha da sahiplendi sağolsun, herşeyi o ödedi, özel günlerde ve haricinde sık sık hediyeler aldı, evlilik öncesi bu hareketler çok önemli bence. Çiftleri daha da yakınlaştırıyor. Şimdi şükür işi iyi arabasını aldı, bir dediğimi iki etmez Allah razı olsun. Ama bana sorarsan ilişkide en önemlisi o flört dönemindeki davranışlar. Seninki bu dönemde resmen sınıfta kalmış. Yarın söz nişan olsa, tüm masraflardan kaçınır, üstüne düşeni yapmaz. Rahatlıkla param yok diyebilen erkeklerden hoşlanmıyorum. Parası yoksa sevgilisine aşkım bugün çıkmasak olur mu maaşımı haftaya alıyorum o zaman seni yemeğe götüreyim der, hiç itici olmaz bence. İşi ve geliri olmadığını bildiğin kız arkadaşına hesap ödetmek bayağılığın ve ezikliğin göstergesi. Bence kendini suçlama, gurursuzluk eden erkeklerin karşısında biz kadınlar daha gururlu durduğumuz için özverilerimiz sömürülebiliyor. Çok yakın bir kız arkadaşım hiçbir erkek arkadaşıylayken hesap ödemez, ailesi varlıklı, kendi işi iyi geliri iyi, çok güzel bakımlı bir kızdır, ama bir erkekleyken asla elimi cebime atmam diyor. Hesabı ödersem değer vermiyorlar, ama herşeyi erkek arkadaşıma ödettiğimde el üstünde tutuluyorum hediyelere boğuluyorum diyor. Haklı galiba. Mesela biz onla yemek yiyelim hep o ısmarlamaya çalışır tartışır illa ben davet ettim ben ödiycem diye, doğum günlerinde yılbaşlarında çok kıymetli pahalı hediyeler alır bana, asla cimri değildir, ama erkeklere karşı öyle davranıyor, tecrübe edinmiş. Sanırım erkekler hesabı ödediklerinde egoları şişiyor, karşısındaki kadının onlara saygı duyduğunu itaat ettiğini düşünüyorlarOrtadan kaybolma derken şu olur: Hayatım bu hafta çıkmayalım benim de param kalmadı :)))
Çok teşekkür ederim mahçup olduğumu ve utandığımı hissedebilmenize . Çünkü cidden o kadar ince hassas bir konu ki her an yanlış anlaşılabilir gibi geliyor. Bir de beni tanımıyorsunuz ya haklı olarak yanlış anlayabilirsiniz, ama hepimiz kadınız neticede. Ben onun için değerli değilmişim gibi hissediyorum gerçekten..
.
bu şekilde yorumluyorsanız katılıyorum...hesap öderken dışarıda kuraldır erkeklerin önüne konur adisyon, ben mesela karşıdakini kötü hissettirmemek için "aaa yeter bu kez benden kahve/sinema senden hadi bakalım" der öderim mesela. Ama tutup da kimsenin eline ezik gibi para sıkıştırmam. Konu sahibi sevgilisine sponsor olmuş resmen. Madem eline sıkıştırıp uluorta veremeyecek kadar utanıyorsun, yada hediyeyi bilmem neyi kendin para koyarak aldırıyorsun nerede ilişkideki kadın-erkek dinamiği? Burda pasif bir kadın ve pasif bir erkek var parayı kadın verse kadın da pasif (bu konuya göre yorumladım).Ben bu konuyu baz alarak yorum yaptim.evet normalde kadinda ödeyebilir ama bu durumun nadir olmasi gerekir.yoksa iş böyle firsatciliga dönüyor.bu tipler evlenince kadinin maaşına bile göz dikebiliyor.simdiki erkek milleti bir tuhaf zaten parayi bi bayandan alıp kasaya gitmek nedir?10 yillik evliyim esimin eline para verip kasaya yolladigimi bilmem odersem ben öderim eline para vermek nedir?bide alan da aliyor bunu?yok ışte insanlar iyi niyetli değil ,bir yapıyorsun iki yapıyorsun üçüncü dördüncü hep üstüne kalıyor.saygı seviye şart...
Ben ankette erkek dedim çünkü genelde yıl donumu yemeğine erkekler çıkarıyor. Ancak görgü kuralları gereği aslında kim yemeğe davet ediyorsa o öder.Arkadaşlar öncelikle herkese merhaba :)
Benim 1 hafta önce 1.yılımızı tamamladığım bir sevgilim var.
İlişkide ilk ay hesap ödeme konusunda benden bir adım öndeydi.
Ben "hep erkek ödemeli" kafasında değilim.
Ama bir adım önde olmalı kafasındayım. Biz ilk ay hariç 11 ay boyunca hep Alman Usulü yani, herkesin kendi hesabını ödediği bir ilişki yaşıyoruz.
En başında bana: "Hesap konusunda ben kadına ödetmeyi sevmiyorum" demişti.
Ben de kıyamam yani ki kıyamadım; her seferinde elimi cebime attım .
Ben kendi paramı onun eline veriyorum o gidip ödüyor geliyor.
7 Aydır işsizim. Harçlıkla geçiniyorum. Kimseye muhtaç değilim çok şükür. Ama yine de bu 7 ayda insan bir yemek ısmarlayıp (çok pahalı şeyler olmasına gerek yok, sandviç bile olabilir) ,"bu sefer benden olsun" demez mi insan ? Ya da tuvalete kalkar gibi yapıp ödeyip gelip , ben ödemeye yöneldiğimde: "ben ödedim bile" diyemez mi ? Hiç yani.
Ben hep ödesin taraftarı tabi ki değilim ona da yazık, sonuçta ama insan ne bileyim biraz da böyle yapıp bir adım öne geçmez mi ? Çünkü bu bana göre çok ayrı gayrı bir durum. Yani bu tarz jestler insanın "elinden geleni yaptığının, sahiplendiğinin" göstergesidir.
Geçenlerde yıldönümümüzdü, sağolsun bana hediye almış. Orda bile kendi paramı kendim verdim ki kişi başı 50 tl gibi bir rakam. Parası yok herhalde diye düşündüm ki zaten birkaç gün öncesinde parasının olmadığına dair birkaç söylemi olmuştu. Hani pek üstünde durmamaya çalıştım ama Yıldönümü yemeği çıkışı, nargile içmeye gitmek istedi. Kendisi nargileye çok düşkünde. Nargile de 25 tl gibi bir rakam. Yani demek ki parası varmış. Ama benden mi sakınmış ?
Yiyici biri değilim. Sürekli o ödese rahat hissedemem. Ama ben dostluk ilişkilerimde bile böyle jestler yapıyorum ve bana da yapıyorlar. Ben sadece sahiplenilmiyor gibi hissediyorum ya da benden sakınılıyor gibi, ayrı gayrı hissediyorum... Fikirlerinizle yardımcı olabilir misiniz bana ?
Canım parası olsun olmasın farketmez bu bir yazılı olmayan kuraldır..nezaket kuralıdır..elini cebine atmamalısın.. arada bir tabiki sen de birşeyler ısmararsın ama erkek bir adım önde olsun maalesef ataerkil toplumuz. Bu dengeyi bozarsan ileride çok sorun yaşarsınYoook ben ödedim yıldönümünde kendi hesabımı canımParası yoktur diye düşündüm ama yemek çıkışında gitti nargile içti parası da varmış yani.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?