Onlar mutluysa doğur gitsin çok dert etme o zaman
Onlar mutluysa doğur gitsin çok dert etme o zamanKızlarım en büyük destekçim. Onların rızası olmadan bir şey yapmadım yapmam. Her seferinde anne sen nasıl mutluysan derler. Hayattaki tek şansım çocuklarım şükür ki. Konu benim. Benim kendi içimde hissettiklerim aşamadıklarım.
Şöyle söyliyim aylarca beni korunmakla suçladı ondan gizli korunduğumu iddia etti ve aslında 9 ay boyunca biz zaten korunuyorduk. Hazır olmayı bekliyordum. Dediğim gibi son ay kaçışım kalmamıştı ve olmaz nasılsa dedim. Bu konu baştan yanlıştı biliyorum.Ben çok merak ediyorum yasınız itibarıyla zaten çocuğunuzun olmaması ihtimali çok yüksek yani gizlice korunuyor olsanız ve eşinize çocuğum olmuyor deseniz ruhu bile duymazdı
Ben sanıyorum ki insan yaş aldıkça daha mantıklı kararlar alabiliyor hayatında ama 40 yaşlarda bir kadın bile böyle davranabiliyorsa demek ki olmuyor
Eşinle boşama durumunda yine küçük bir çocukla geçim savaşı vereceksin. Buna hazır mısın önce bunu düşün. 22 yaşındaki kızına güvenmiyorsundur umarım.Şöyle söyliyim aylarca beni korunmakla suçladı ondan gizli korunduğumu iddia etti ve aslında 9 ay boyunca biz zaten korunuyorduk. Hazır olmayı bekliyordum. Dediğim gibi son ay kaçışım kalmamıştı ve olmaz nasılsa dedim. Bu konu baştan yanlıştı biliyorum.
Hadi evlendiniz, ikinci ayda pişman oldunuz. Bu kişilikte olduğunu bilerek çocuk işine hic bulasmamaliydiniz.evlendiğim ikinci ay pişman oldum orası ayrı konu. Hayatımda birşey değişmediğini farkettim aksine yüküm artmıştı ve maalesef narsist bir kişilikle karşı karşıyaydım.
Vallahi hayatın bir yere yönlendirdiği yok ne ekersen onu biçmişsin. 41 yaşında kadınsın biz mi anlatalım sana şimdi?Biliyorum birçok kişi beni yargılayacak ama kendimi kontrol edemiyorum. 10 ay önce ikinci evliliğimi yaptım. İlk evliliğimden 2 kızım var 22 ve 14 yaşlarında. Ben 41 yaşımdayım. İlk evliliğimi çok severek yapmıştım 19 yıl sürdürebildim çocuklarım için bekledim dayandım. Aldatmaların şiddetin ardı arkası kesilmedi. Sancılı süreçler sonunda nihayet boşanabildim ve tam kendimi buldum işim mesleğim derken karşıma mantığıma çok uyan bir kişi çıktı iyi de biriydi. Aynı yaştaydık ve hiç evlenmemişti. Hatta tanıştığımız sıralar çocuk isteğinden bahsetmişti ve ben sırf bu sebeple defalarca ayrılmıştım. Çocuk istemiyordum bunu biliyordu. Her seferinde gelip beni ikna etmeye çalışmıştı türlü mantıklı açıklamalar vaadler de bulunarak. Aslında hiç istemedim ama hayat şartları ailem çevrem her şey beni ona itti. Yine çok düşünceli ayrıl barış ayların sonunda evlendik. Evlendik ama içimdeki bu çocuk meselesini hiç atamadım çünkü istemiyordum. Yani ben zaten çok küçük yaşta anne oldum birlikte büyüdük kızlarımla ve onlar benim her şeyim. Şimdi tam kendimi buldum derken yapamazdım ekstra bir sorumluluk alacak halim her şeye sıfırdan başlama mecalim yoktu. Bunları eşimle de konuştum ve fark ettim ki anlamıyo. Hatta başka sıkıntılar da fark ettim eşime dair ama görmezden geldim çünkü daha beteriyle yıllarca yaşamıştım. Bu 10 aylık süre içinde düşünüp çocuk istemediğimi söylediğim anda da boşanma meselesi açılıyordu. Boşanmaya yeltendik bir çok defa yine aileler şartlar vs ket vurdu. Sonuç olarak hep bir bahaneyle ertelediğim bu düşünce için artık kaçış yolum kalmamıştı artık eşim ciddi ciddi istiyor en ufacık istemediğimi fark ettiği durumda psikolojik baskı tavır altında kalıyordum. Tamam dedim. Ve ilk denemede kaldım. Şuan 4 haftalık hamileyim. Kabullenirim sanmıştım isterim sanmıştım ama yok , günlerdir ben ben değilim. Hayat bitti gibi hissediyorum. Hatta düşsün istiyorum o kadar istemiyorum ki. Elimde değil, kendimi suçluyorum sürekli sorguluyorum yani bu alışılacak birşey değil ki yapamıcam galiba ve hayatım yine altüst olacak.
Akıl akıldan üstündür düşünceleriniz benim için önemli lütfen kırıcı yorum yapmayın. Hayat bazen öyle yerlere yönleniyor ki kontrol edemiyorsunuz.
Çok sorumsuzsunuz ya gerçekten inanılmaz. Tek başına çok zordu diyorsun şimdi küçük bebekle 41 yaşında hayata baştan başlayacaksın o adam çok durmaz belli zaten. Gerek var mı her şeyi baştan yaşamaya? Kızların ne diyecek anne mutlu ol diyecek de kim ister 20 yaşındayken anası üvey babadan hamile kalsın. Sorumsuzluk bencillik her şey var. Yargılamak değil bu olani soyluyoruz hoşuna gitmiyor tabiiŞöyle söyliyim aylarca beni korunmakla suçladı ondan gizli korunduğumu iddia etti ve aslında 9 ay boyunca biz zaten korunuyorduk. Hazır olmayı bekliyordum. Dediğim gibi son ay kaçışım kalmamıştı ve olmaz nasılsa dedim. Bu konu baştan yanlıştı biliyorum.
Çocuğu aldırıp boşanin bunu dile getirenleri görmek için gelmişsiniz buraya zaten.Biliyorum birçok kişi beni yargılayacak ama kendimi kontrol edemiyorum. 10 ay önce ikinci evliliğimi yaptım. İlk evliliğimden 2 kızım var 22 ve 14 yaşlarında. Ben 41 yaşımdayım. İlk evliliğimi çok severek yapmıştım 19 yıl sürdürebildim çocuklarım için bekledim dayandım. Aldatmaların şiddetin ardı arkası kesilmedi. Sancılı süreçler sonunda nihayet boşanabildim ve tam kendimi buldum işim mesleğim derken karşıma mantığıma çok uyan bir kişi çıktı iyi de biriydi. Aynı yaştaydık ve hiç evlenmemişti. Hatta tanıştığımız sıralar çocuk isteğinden bahsetmişti ve ben sırf bu sebeple defalarca ayrılmıştım. Çocuk istemiyordum bunu biliyordu. Her seferinde gelip beni ikna etmeye çalışmıştı türlü mantıklı açıklamalar vaadler de bulunarak. Aslında hiç istemedim ama hayat şartları ailem çevrem her şey beni ona itti. Yine çok düşünceli ayrıl barış ayların sonunda evlendik. Evlendik ama içimdeki bu çocuk meselesini hiç atamadım çünkü istemiyordum. Yani ben zaten çok küçük yaşta anne oldum birlikte büyüdük kızlarımla ve onlar benim her şeyim. Şimdi tam kendimi buldum derken yapamazdım ekstra bir sorumluluk alacak halim her şeye sıfırdan başlama mecalim yoktu. Bunları eşimle de konuştum ve fark ettim ki anlamıyo. Hatta başka sıkıntılar da fark ettim eşime dair ama görmezden geldim çünkü daha beteriyle yıllarca yaşamıştım. Bu 10 aylık süre içinde düşünüp çocuk istemediğimi söylediğim anda da boşanma meselesi açılıyordu. Boşanmaya yeltendik bir çok defa yine aileler şartlar vs ket vurdu. Sonuç olarak hep bir bahaneyle ertelediğim bu düşünce için artık kaçış yolum kalmamıştı artık eşim ciddi ciddi istiyor en ufacık istemediğimi fark ettiği durumda psikolojik baskı tavır altında kalıyordum. Tamam dedim. Ve ilk denemede kaldım. Şuan 4 haftalık hamileyim. Kabullenirim sanmıştım isterim sanmıştım ama yok , günlerdir ben ben değilim. Hayat bitti gibi hissediyorum. Hatta düşsün istiyorum o kadar istemiyorum ki. Elimde değil, kendimi suçluyorum sürekli sorguluyorum yani bu alışılacak birşey değil ki yapamıcam galiba ve hayatım yine altüst olacak.
Akıl akıldan üstündür düşünceleriniz benim için önemli lütfen kırıcı yorum yapmayın. Hayat bazen öyle yerlere yönleniyor ki kontrol edemiyorsunuz.
Ben 10 haftalık sanmışım, evlilik ayıyla karıştırmışım.4 haftalıkmış henüz.
Eee ne diyebilir ki çocuklar? Yarın öbür gün büyüdükleri zaman, ben sizin yüzünüzden, sizin için evlenmedim dersiniz diye nasıl desinler evlenme annecim istemiyoruz diye. Onlar ağır şeyler hissetmiştir muhtemelen ama siz üzülmeyin diye söyleyememişlerdir. Zaten babaları yüzünden çok çekmişsiniz. Yaşadıklarınızı babalarıyla onlar gördü, kalplerinde hissettiler sizin üzüntülerinizi. Üçünüz birbirinize destek olup bugünlere gelmişsiniz, hiç kolay değil bilirim. Belki bu şekilde yüzünüz güler mutlu olursunuz diye düşünmüşlerdir. İnsan anneciğini paylaşmak ister mi? Ben 13 yaşımdayken babam vefat etti. Nasıl kıskanırdım annemi biriyle görüşürse falan diye. Hele bebek mebek ergen aklımla neler düşünürdüm o bebek hakkında.Kızlarım en büyük destekçim. Onların rızası olmadan bir şey yapmadım yapmam. Her seferinde anne sen nasıl mutluysan derler. Hayattaki tek şansım çocuklarım şükür ki. Konu benim. Benim kendi içimde hissettiklerim aşamadıklarım.
Bu adam çocuğu kadına vermez, ne yapar eder alır.Eşinle boşama durumunda yine küçük bir çocukla geçim savaşı vereceksin. Buna hazır mısın önce bunu düşün. 22 yaşındaki kızına güvenmiyorsundur umarım.
Senin düşüncene eş yorumlar ne demek. Çocuğu aldır boşan denmesini bekliyorsun. İnşallah o masum can senin bedeninde durmak istemez de, kendisi terkederKızlar bi sakin.. iyiki yargılamayın dedim sağolun döktürmüşsünüz. Evet bende biliyorum neyin ne olduğunu nasıl bir saçmalık yaptığımın bende farkındayım. Buralara gelene kadar ne savaşlar verdim tahmin edemezsiniz. Bu dediğiniz herşeyin daha fazlasıyla mücadele ettim aylarca hepsi de benim ağzımdan çıktı. Öncelikle boşandıktan 4 yıl sonra evlendim bu süreçte tek başıma savaştım ailemin olmadığı bir şehirde kendi ayaklarım üzerinde durarak kimseden birşey beklemeden iki kızımla tek başımıza mücadele verdik. Yaşımı göstermeyen bir kadınım ve karşıma çıktı elbette asla onay vermediğim kişiler ve kimseyi hayatıma almadım. Bir noktada yalnızlığın zor olduğunun da bilincindeydim. Ayrıca kira da oturuyorduk ve yorulmuştum. Büyük kızıma yük olmamak için en mantıklı evliliği yapmam gerekiyordu. Bu saatten sonra ne aşkı diyip mantığıma uyan biriyle evlendim evet çocuksuzdu, karşıma çocuklu evlenme niyetli insanlar da çıktı ama istemedim çünkü kızlarım huzursuz olsun istemedim olursa kendi çocuğum kendi kardeşleri olur diyip zar zor karar verdim. Kaldı ki doğru düzgün adam şu devirde zor. Ha sanmayın ki evlendiğim kişi maddi açıdan iyi falan. Değil. Evet ilk başlarda yaparım çocuk dedim ama evlendiğim ikinci ay pişman oldum orası ayrı konu. Hayatımda birşey değişmediğini farkettim aksine yüküm artmıştı ve maalesef narsist bir kişilikle karşı karşıyaydım. Buraya kadar acaba haksızlık mı ediyorum ona yanlış mı düşünüyorum diyerek geldim. Ve bence benim en büyük sorunum kendimden çok başkalarını düşünmek mutlu etmeye çalışmak. Ve sonuç olarak Bana sorarsanız yalnızlık en güzeli ben tek başıma gayet mutluydum tek sorun hayat şartlarıydı. Şimdi çok pişmanım keşke yapmasaydım onu yapmasaydım bunu yapmasaydım. Ama hala umut var diye düşünüyorum. Buraya konuyu açtım çünkü belki dedim düşünceme eş değer yorumlar bulurum veya farklı açıdan bakmamı sağlayacak yorumlar. Evet vardı arada onları okuduğumda derin bir nefes çektim. Çok teşekkür ederim.
Şöyle söyliyim aylarca beni korunmakla suçladı ondan gizli korunduğumu iddia etti ve aslında 9 ay boyunca biz zaten korunuyorduk. Hazır olmayı bekliyordum. Dediğim gibi son ay kaçışım kalmamıştı ve olmaz nasılsa dedim. Bu konu baştan yanlıştı biliyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?