gercekten o zamanlar hic dusunmemisim. bu insan bana uygun kafamiz uyuyor mu vs.Soyle soyliyim eger 20 yasimda o zamanki sevgilimle evlenseydim muhtemelen sizinle ayni durumda olacaktim. Sizin iliskiniz bir de ortaokulda baslamis, bastan ask veya hoslanti olarak artik her ne ise baslamis sonra aliskanlik vs sebeplerden devam etmis. Muhtemelen bu arada esinizle mutlu olup olmayacaginizi, baska biriyle daha mutlu olabilme ihtimalini dusunmediniz bile. O yaslarda dusunulmez cunku, cok normal. Zamanla ask aliskanliga donusunce de artik kendinizi sorgulamaya baslamissiniz "acaba daha mutlu olabilir miydim" diye. Size bosanin veya bosanmayin diyemem. Fakat bilmeniz gereken bir sey var ki cogu evlilik ayni heyecanla devam etmiyor. En renkli ciftler bile bir yerden sonra monoton hale geliyor. Belki karsiniza heyecan duyacaginiz, onunla olmak icin can atacaginiz biri cikacak. Ama mutlu olup olmayacaginiz da mechul. Huzurlu bir hayatiniz olacak mi bilinmez. Cunku insanlar belli bir yastan sonra sadece huzur ariyor.
Bosanmayacaksaniz cok sey kaybetmezsiniz, herkes degisiyor cunku. Hayatiniza yeni giren birinin degismeyecegini garanti edemezsiniz.
Bosanacaksaniz da yeniden asik olma durumunuz olursa en azindan 35 olmayi filam bekleyin. Insan ancak o yaslarda ne istedigini biliyor.
Onun yerine kendimi koymaktan yoruldum. sanki ben cok matahmisimda karsimdakine uzuluyorum hissiyati cok yorucu kendime uzulmeyi unutmak uzereyim.Kendimi onun yerine koyuyorum gerçekten kötü..
Sizin yerinize de koyunca anlıyorum ne kadar zorlandığınızı..
Olmuşa çare yok, yaşanması gerekiyormuş.
Psikolog kafanızda yapmanız gerekenleri netleştirebilir, kendinizle daha cesaretli yüzleşebilirsiniz, daha iyi irdeleyerek tartarsınız durumu.
Ayrılırsanız pişman da olabilirsiniz, yapmazsanız içinizde de kalabilir bu hisleriniz, sonra dışa vurumunuz artabilir eşinize karşı.. Belki bir geçiş evresidir.. Belki de hiç pişman olmayacaksınız...
Hakkınızda hayırlısı olur umarım doğru kararı verebilirsiniz.
evet bu sebepler ama ikinci sebebi gercekten gectim artik isteyen istedigini desin karar verebilirsem babamin dediklerinide kaldiricam.Bu evliliğe devam etmenizin bence iki sebebi var, biri vicdanınız, eşiniz özünde iyi biri, çabalıyor bunları görüyorsunuz, öte yandan ben ayrılmak istiyorum derseniz geçerli sebep sayılmayacak hiçbir nedeniniz, bizde boşanma sebepleri mutlaka aldatma, şiddet, kumar vb olmalı hep, başka sebepleri kabul etmiyoruz nedense toplum olarak.
Diğer sebep babanızın sizin kıymetlinizde olsa ben sana demiştim demesini kaldıramayacak olmanız belki de.
Tüm bunlardan soyutlanarak evliliğinizi gözden geçirme imkanınız olsa belki de bavulunuzu toplamaya başlardınız, bu gizli baskılardan kurtulmanız sıyrılmanız lazım önce, sonra evlilik, hayat beklentilerinizi yeniden gözden geçirmelisiniz.
Ben sizin yaşadığınız ikilemi haklı buluyorum, sadece sevilmek, desteklenmek yetmiyor, insan aynı yatağa girdiği erkek için aşk hissetmek istiyor.
Aşkı bulur da pişman olur musunuz eşiniz aklınıza gelince içiniz burulur mu yaşamadan öngörmek mümkün değil, öyle fena bir durum ki sizin ki hani böyle keskin, gemileri yakıp gidecek bir sebep olsa bu kadar zor olmayacak, erkeklerde kabul gören, artık sevmiyorum seni istemiyorum sözlerini kadınlar söyleyince nankörlük olarak görülüyor ne hikmetse.
Keşke size kesin çıkış yolunuz şu diyebilseydik, ama arkadaşların terapist önerisine bende katılıyorum, birkaç seans sonrası bana kalırsa kafanızda birşeyler şekillenecektir.
cook zor hemde. cok dusunen ve cok irdeleyen bi yapim var malesef.Galiba fazla kendini dinleyen, sorgulayan insan olmak da zor... Aynı tarz şeyleri ilişkim oturduktan sonra yani ilk heyecan geçince ben sürekli yaşıyorum... Ve böyle sorgularsam, böyle seninki tarzında ikilemlere düşersem; kimseyle ömür boyu beraber olamam... Veya evlendikten sonra böyle olurum diye korkuyorum bazen..
fazlasiyla monotonlasti ama monotonluktan ziyade benim hislerimin soguklugu daha zor. uzaklikta olsa bir aliskanlik var sanirim aliskanlik bagimlilik adi her neyse ondan kurtulmam lazim.Bir süre kafanizi dinleme imkaniniz varsa sizin icin cok iyi oluf. Belki esinizin degerini anlarsiniz belki de aa gercekten olmuyo deyip ayrilma karari verirsiniz. Monotonlasmis sanki biraz iliskiniz. Hakkinizda hayirlisi olsun
bunlar farkli tabiki gecikse telefonunu acmasa merak ederim onun icin endiselenirim.Daha 26 yasindasin ve 5 yillk evlisin neredeyse.20 yssinda evlenmek le 25 26 27 de evlenmrk coookkk farkli oluyo.ben 28 de evlendim genckizligimi doya doya yasadim.evlilik buyuk sorumluluk cok buyuk hemde.kucuk yasta yapilsn evlilikler 30 a gelince bitiyor ornegi cok.karekter oturuyo cahilligin bitip kendine guvenin geliyor mantik isliyor artik.dogruyu yanlisi ayirt edebilecek kivama geliyosun.ozamanda kafaya dank ediyor karar sizin ama bosaninca hersey gulluk gulistanlik olmayacak bir beyaz atli prens sizi bekliyormu bilinmez.rahat batmis bana ya naptim ben diyebilirsiniz tam tersi de olabilir tabi.
Ama once siz depresyondamisiniz yoksa esinizdenmi sıkıldıniz bunu bir cozume kavusturun.severek evlendiyseniz sevgi bitmez ask bitmez ben 9 yillik evliyim esim ondakka gec kalsa kalbim carpar teli acmasa aglamakli olurum.yasanilan anilar hatiralar birlikte gecirilen yazlar kislar unutulur mu.iyi dusunun esinize ve kendinize yazik etmeyin..yuva kurmak herkese nasip olsada mutlusu huzurlusu olmuyor.......
kafa dengi degil derken ben hareketli disadonuk bi insanim o cogu seyi sadece ben mutlu olayim diye yapan ve ben istedigim icin yapan birisi. ikimizin keyif aldigi seyler cok farkli.nasil kafa dengi degil aslinda orneklerle aciklarsan daha iyi olur. not. ben bosanmazdim
onsuz yapamamamin tek sebebi aliskanliklarim... askindan oluyorum onsuz yapamam devri bitti bunca yil onlaydim onsuz nasil yasanir ki modundayimOnsuz yapabir miyim deyin bir sorun kendinize.
kafam o kadar uzun zamandir karisik ki artik son olarak buraya yazdim.
cok uzun zamandir kafa dinlemek icin cekildim bunu denedim ama nedense ayni girdapta surukleniyorum anlam veremedigim sekilde.
iste benim derdim bu ask mi guvenli liman mi? guvenli limanda omur gecirmek omru heba etmek mi? cesarette lazim degil mi?
boyle bisey yapmak istemiyorum suanda.Bende kısa bır tatıl yapın ama tek yapmayın esınızle yapın hafta sonu bı yerlere gıdın. Bırlıkte oynayabılecegınız oyunlar alın. Olumsuzluklarıda gormemezlıkten gelin. Kımse dort dortluk degıl bu hayatta. Yinede iyi evliligin var esin calısıyo belkı cocugunda var. Toparlanmaya bak karamsar olma.
geriye donup baktigimda bi daha dunyaya gelsem yine kendi hayatimi yasardim demek istiyorumGüvenli bir limanda ömür geçirmek, ömrü heba etmek değildir öncelikle
Ne için boşanmak istiyorsunuz önce bunu düşünün ; cesaret ettiniz hadi, holding mi kuracaksınız, dünyayı mı gezeceksiniz, yeniden okula mı döneceksiniz , çantanızı sırtınıza vurup nerde akşam orada sabah mı yaşayacasınız ? Yapmak istediklerinizi gerçekleştirecek imkanınız var mı tabi.
Dünyaya bir kere geldik lafı her şeyi mahvetmek için uydurulmuş bir martaval bence
Evet bir kere geldik ama kim ömrünü rengarenk yaşıyor, kim harikalar yaratıyor. Bu bence çevre ve sosyal yaşam etkisi.
Evlilikte insanların yorulduğu zamanlar olabiliyor, hep aynı renkte hep aynı tatta olmayabiliyor. Teyzem gelir aklıma hep böyle konularda, 35 yıl evliliğin ardından kaybetti eşini, eniştem öleli 15 yıl oldu neredeyse şimdi diyor ki, artık onu bir başka seviyorum, ya olmasaydı ne yapardım ! Yani sevgi hep aynı şekilde kalmıyor, rutin evlilik dediğiniz şey kendi içinde her gün başka bir duygu geliştiriyor zaten. İnsanın korkmadan sırtını dayayabileceği biri olması bu dünyada en büyük şans.
Ha boşanılmaz mı, boşanılır tabi bu kişisel tercihtir ama zannımca pişman olmanız çok sürmez gibi. Bence biraz dinlenin, evliliğinizi dinlendirin
Basliga dahi ne yazacagimi bilemedigim icin.. neresinden baslayacagimi bilmeden basliyorum.
Belki derdim cogunuza dert bile gelmez bilemiyorum ama ozelimi paylasmayi karsi bulurken objektif yorumlara ihtiyac duydum sanki bir buhran donemindeyim...beni tanimayan gozlerin disardan bakisini merak ettim bir akila ihtiyac duydum.
Esimle orta okul askiyiz.9 senelik bir iliskinin ustune evlendik.4.5 yildirda evliyiz.26 Yasindayim bu arada.
ailemi dinlemedim esimle evlendim babam istememisti.
ailem kultur farki dolasiyla istememisti esimi.
ikimizin ergenligide herseyide birlikte gecti zor bir bi insandi cahil cesareti dedikleri olsa gerek herseye gozu kor bir sekilde bakarak suan ki aklimla asla kabullenmeyecegim seylerle bugunlere geldim.
Dugunumde igrenc bir sekilde boykot edilerek kabus gibi bir dugun sureci gecirdim. esimin ailesi tarafindan baya sikinti cektim. normal gelin kaynana kavgasi disinda cok cirkin durumlara geldik. Esim her zaman yanimda oldu destek oldugu taraf hep ben oldum.
Ailesiyle kesinlikle gorusmuyoruz ikimizde hala hazmedememis olsamda esimin yanimda olmasiyla biseyleri sindirmeye calistim. Ailemi kucuk duruma dusurmenin pismanligini cok yasadim. ama esim allah icin yuzumu hic kara cikarmadi kimseye karsi.
Elimden geldigince kisa kisa geciyorum sorulariniz olursa elbet cevaplarim.
velhasil suanda neredeyse 5 yillik evliyim.
Esimin evlilik surecine alisma surecimiz disinda bir sorunumuz olmadi en azindan bosanma sebebi olabilecek hic birseyle karsilasmadim.(aldatma siddet vs ) belli basli seyler gormedim ama bunlar disinda belkide karsilastim ama gormek istemedim bilmiyorum.bunlari anlatmamin sebebi biraz hayatimi bilerek yorum yapmaniza yardimci olmak.
suanima gelirsek evet cogu zorlugu cok sikinti cekerek atlattim.
dedigim gibi simdiki aklimla olsaydi belki bitirirdim cogu seyi coktan.
Suanda esim cok iyi bir aile babasi olabilcek potansiyelde isinde gucunde ara sira arkadaslariyla olan evinin eksikleriyle ilgilenen karisini seven normal bir evlilik surecinde olmasi gereken seyleri yapan bir es.
ama ben nedense kendimle ilgili celiskilere dusuyorum cok iyi ve cok degerli bir insan olmasina ragmen hayat enerjimizin kafa yapilarimizin ayni olmadigini dusunuyorum
evet iyi bir insan ama benim icimdeki askin tukendigini sadece saygi ve sevgiyle evlilik yurur mu diye dusunerek buluyorum kendimi. sogudugumu hissediyorum cogu zaman.
ben cook disa donuk o tam tersi daha agir bir insan. bazen mazeret aradigimi bazende onun iyiliklerine karsi vicdan yaparak gercekleri gormedigimi dusunuyorum.
sonucta bu hayata bir kere gelecegim evli mutlu cocuklu olmak disindada hayallerim olmasi gerektigine inaniyorum.
Kafa karisikligim sebebiyle karisik ve uzun yazmis olabilirim simdiden yorumlariniz icin tesekkurler. cevap verebilme firsatimda yanitlayacagim.
Iste ben bile bu sekilde goruyorum oysa ki ben onun icin ondan daha fazla fedakarlik yaptim.Eşin senin için herkesi karşısına almış hep senden yana olmuş .Demek ki seni çok sevmiş değer vermiş.O kadar şey yaşadıktan sonra şimdi bırakıp gitmen bana doğru gelmiyor.
Monotonluktan sıkılmış gibisin.Eşin düşünmüyorsa sen düşün ve değişik aktiviteler yapın.
Tum sorununuzun sebebı bana kalırsa cok kucuk yasta evlenmenızden kaynaklanıyor
Buyuyunce fıkırler begenıler zevkler de degısıyor halıyle aradakı farlar buyuyor
Tolere edemeyecegınız hale gelıyor
Her evlılıkte zorluklar olur
Ikı ayrı cınsıyet bambaska ıkı farklı kultur bı evde tabıkı zor ama altından kalkamayacak problem yoksa nıye bosanasın
kesinlikle cok iyi ozetlemissiniz
Fikirlerim begenilerim zevklerim herseyim degisti ve suan tolore etmekte zorlaniyorum
pismanlik yasiyorum
altindan kalkamayacagim tek sey benim duygularim
evet yanimda durdu ama o kadar cirkin seyler yasadim ki kimse yanimda durmasaydida kendimi o hallere sokmasaydim bunlar kafama gec dank etti sanirim
Basliga dahi ne yazacagimi bilemedigim icin.. neresinden baslayacagimi bilmeden basliyorum.
Belki derdim cogunuza dert bile gelmez bilemiyorum ama ozelimi paylasmayi karsi bulurken objektif yorumlara ihtiyac duydum sanki bir buhran donemindeyim...beni tanimayan gozlerin disardan bakisini merak ettim bir akila ihtiyac duydum.
Esimle orta okul askiyiz.9 senelik bir iliskinin ustune evlendik.4.5 yildirda evliyiz.26 Yasindayim bu arada.
ailemi dinlemedim esimle evlendim babam istememisti.
ailem kultur farki dolasiyla istememisti esimi.
ikimizin ergenligide herseyide birlikte gecti zor bir bi insandi cahil cesareti dedikleri olsa gerek herseye gozu kor bir sekilde bakarak suan ki aklimla asla kabullenmeyecegim seylerle bugunlere geldim.
Dugunumde igrenc bir sekilde boykot edilerek kabus gibi bir dugun sureci gecirdim. esimin ailesi tarafindan baya sikinti cektim. normal gelin kaynana kavgasi disinda cok cirkin durumlara geldik. Esim her zaman yanimda oldu destek oldugu taraf hep ben oldum.
Ailesiyle kesinlikle gorusmuyoruz ikimizde hala hazmedememis olsamda esimin yanimda olmasiyla biseyleri sindirmeye calistim. Ailemi kucuk duruma dusurmenin pismanligini cok yasadim. ama esim allah icin yuzumu hic kara cikarmadi kimseye karsi.
Elimden geldigince kisa kisa geciyorum sorulariniz olursa elbet cevaplarim.
velhasil suanda neredeyse 5 yillik evliyim.
Esimin evlilik surecine alisma surecimiz disinda bir sorunumuz olmadi en azindan bosanma sebebi olabilecek hic birseyle karsilasmadim.(aldatma siddet vs ) belli basli seyler gormedim ama bunlar disinda belkide karsilastim ama gormek istemedim bilmiyorum.bunlari anlatmamin sebebi biraz hayatimi bilerek yorum yapmaniza yardimci olmak.
suanima gelirsek evet cogu zorlugu cok sikinti cekerek atlattim.
dedigim gibi simdiki aklimla olsaydi belki bitirirdim cogu seyi coktan.
Suanda esim cok iyi bir aile babasi olabilcek potansiyelde isinde gucunde ara sira arkadaslariyla olan evinin eksikleriyle ilgilenen karisini seven normal bir evlilik surecinde olmasi gereken seyleri yapan bir es.
ama ben nedense kendimle ilgili celiskilere dusuyorum cok iyi ve cok degerli bir insan olmasina ragmen hayat enerjimizin kafa yapilarimizin ayni olmadigini dusunuyorum
evet iyi bir insan ama benim icimdeki askin tukendigini sadece saygi ve sevgiyle evlilik yurur mu diye dusunerek buluyorum kendimi. sogudugumu hissediyorum cogu zaman.
ben cook disa donuk o tam tersi daha agir bir insan. bazen mazeret aradigimi bazende onun iyiliklerine karsi vicdan yaparak gercekleri gormedigimi dusunuyorum.
sonucta bu hayata bir kere gelecegim evli mutlu cocuklu olmak disindada hayallerim olmasi gerektigine inaniyorum.
Kafa karisikligim sebebiyle karisik ve uzun yazmis olabilirim simdiden yorumlariniz icin tesekkurler. cevap verebilme firsatimda yanitlayacagim.
bu sozu sevdim. gectigim duraklari degistirmem gerekiyor artik. tesekkurler.Uzun uzun yazılmış okuyamadım
Ben ilk yazdığında belki başka hayallerim olurdu kısmına takıldım
Olsun hayalleriniz eşiniz engel değil ki
Yani hayalinizi netleştirin ve peşinden gidin eğer o hayal hayata geçecekken bir yerde eşiniz set olursa o Zaman düşünün hayalim mi eşim mi diye
O zaman hayatım farklı mı olurdu diyorsunuz anlıyorum bu duygu bazen insanlara gelir ama şu anınızı değiştirerek başlayın da bunun için boşanma gerekmez
Hayatınızda makas değiştirin tren farklı bir yoldan gitsin belki yine aynı istasyona gelir ama geçtiği duraklar sizi tatmin eder
oyle diyorum. ve bundan 5 sene sonrada geriye donup keske ozaman yapsaydim simdide gec kaldim demek istemiyorum. yani isin acikcasi kendini degistirse bile duygularim degismez gibi geliyor. bi kere aklima soguma girince sanki ne yapsam bu kalicak gibi.21 yaşında evlendin.Çok küçüktün.İnsanın kişiliği beğenileri zamanla değişiyor.30 ve üstünde daha da farklı olacaksın.Bende 20 yaşında evlendiğim için biliyorum.Sen büyüdükçe ve değiştikçe kendini tanımaya başladıktan sonra başta farkında olmadığın şeylerin farkına varmaya başlıyorsun.Özelliklede başlangıç kısmı hayallerindeki gibi değilse niye böyle yaptım diyorsun
Senin konuna dönenecek olursak olan şeylerden eşin sorumlu değil aileler anlaşamamış olgun davranamamışlar .Eşin yapması gerekeni yapmış ve sana sahip çıkmış, ailem istemiyor diye yarı yolda bırakmamış elinden tutmuş.Elele bir yolculuğa başlamışsınız.
Şimdi önünüze bakmalısınız.Farklılıklarınız olabilir.Beklentileriniz değişmiş olabilir.Bunları kırıcı olmadan eşinle konuşmalısın.Bazı davranışlarının seni üzdüğünün ya da mutsuz ettiğinin farkında olmayabilir.Sana değer veriyorsa düzeltmeye çalışacaktır.Yakıp yoketmeden önce konuşmayı ve evliliğini beraberce düzeltmeyi düşün.
Nelerden hoşlanıyorsan açık açık söyle .
bunu bir arkadasimda soylemisti hayir demistim ama zamanla ustunde dusununce sanirim yasananlari hazmedemedim.4.5 sene sonra evlenırken yasadıgınız sorunları bahane ederek esınızle hıc sorununuz olmamasına ragmen acaba benım degerımı bılmedıler dıye ıntıkam mı almaya calısıyorsunuz, Zıra bır erkek ıstese aılesını engelleyebılır dı dıye dusunuyor olabılırsınız kı haklısınızda bunda
farkli bir hayat yasayabilirdim pismanligi var evet.siz ortaokuldan beri birlikte olduğunuz için aslında birbirinizden başkasını bilmiyorsunuz. bence seninki merak. farklı şeyler de yaşayabilirdimin biraz pişmanlığı.
evlilik nedir dersen ben huzurdur derim. aynı evde huzurun varsa aşk bir çok şekilde evrimleşebilir. eskiden kaşına gözüne aşık olursun sonra seni koruyuşuna evrilir, eskiden kokusuna aşık olmuşsundur şimdi evi süpürüşüne sana yardım edişine..
ben huzurlu bir eşim olsa onunla aynı frekansta bir şeyler yapmak için çaba sarf eder boşanmazdım.
ben de evlilik sürecinde eşimin babası sebebi ile bir çok sıkıntı yaşadım ve eşim yanımda oldu. uzun bir süre onları affedemedim ama sonra bunun beni yıprattığını ve iyi bir eşim iyi bir evim olduğunu fark ettim ve kafamda affettim. tabi babası ile hala iletişim kurmuyorum ama iç huzuru buldum.
evlilikte dönem dönem eşlerin birbirinden bunalması çok normal. birbirinizden ayrı bir tatil bir aktivite birbirinize olan bağlılığınızı sınar. o mesafe süresince oh rahatım dersen evliliğini bir daha gözden geçirebilirsin ama özledi ise kesinlikle kurtarılacak bir çok şey var demektir.
hemde cook karisti. icinden cikamaz oldum.Kafan karışmış senin gerçekten. Ayrıl istersen, ama sen ölmeyi bayılmak sanıyorsun muhtemelen. O imzayı verip boşanıyorsun ya o an öyle zormuş ki yaşayanlar biliyor. Kendince geçerli bir sebebin yok. O yüzden söylemeliyim ki boşandığın zaman canın acıyacak, eksik kalacaksın ve çok pişman olacaksın.. O yüzden bunlar sadece düşünce olarak kalsın bence. Bana biraz heyecana ihtiyacınız var gibi geldi. Bi tatile ne dersiniz?
denemeye enerji ve his bulamiyorum ama kendimi bunun icinde zorlayip birseyleri degistirmeye caliscagim. keske dememek icin.Tüm bunca emeği yıkıp, aşkı baştan aramaktansa, yeni hayaller kurmaktansa;
Eşinize tekrar aşık olmayı, ilişkinize tekrar heyecan getirmeyi, onla bambaşka hayaller kurmayı, deneseniz
hayir oyle bir inancim yok daha kotu olucak diye bir inancimda yok.BOŞANSANIZ HAYAT PLANINIZ VAR MI? HEDEFLERİNİZ HAYALLERİNİZ VAR MI? BUNDAN ÇOK DAHA HARİKA BİR HAYAT YAŞAYACAĞINIZA İNANIYOR MUSUNUZ?
yeterli gelmemesi cok uzucu benim icinde.Nedense bende uzun evliliklerin önce saygı sonra sevgiyle olabileceğini düşünenlerdenim.
Sizi seven, sayan, arkanızda duran bir kocanız var.
Çoğu kişinin olmasını istediği şeyler.
Ama bunlar yeterli gelmeyebiliyor işte bazen.
Alın elinize bir kağıt kalem artılarını eksilerini, boşansanız sizi nelerin beklediğini, devam etseniz neler olacağını yazın.
Bazen insan kafasında toplayamıyor yazınca bütüne bakmak daha kolay olabiliyor.
İş işten geçtikten sonra pişman olmanı, keşke demeni istemem.
diğer yorumlarını okumadım henüz.Basliga dahi ne yazacagimi bilemedigim icin.. neresinden baslayacagimi bilmeden basliyorum.
Belki derdim cogunuza dert bile gelmez bilemiyorum ama ozelimi paylasmayi karsi bulurken objektif yorumlara ihtiyac duydum sanki bir buhran donemindeyim...beni tanimayan gozlerin disardan bakisini merak ettim bir akila ihtiyac duydum.
Esimle orta okul askiyiz.9 senelik bir iliskinin ustune evlendik.4.5 yildirda evliyiz.26 Yasindayim bu arada.
ailemi dinlemedim esimle evlendim babam istememisti.
ailem kultur farki dolasiyla istememisti esimi.
ikimizin ergenligide herseyide birlikte gecti zor bir bi insandi cahil cesareti dedikleri olsa gerek herseye gozu kor bir sekilde bakarak suan ki aklimla asla kabullenmeyecegim seylerle bugunlere geldim.
Dugunumde igrenc bir sekilde boykot edilerek kabus gibi bir dugun sureci gecirdim. esimin ailesi tarafindan baya sikinti cektim. normal gelin kaynana kavgasi disinda cok cirkin durumlara geldik. Esim her zaman yanimda oldu destek oldugu taraf hep ben oldum.
Ailesiyle kesinlikle gorusmuyoruz ikimizde hala hazmedememis olsamda esimin yanimda olmasiyla biseyleri sindirmeye calistim. Ailemi kucuk duruma dusurmenin pismanligini cok yasadim. ama esim allah icin yuzumu hic kara cikarmadi kimseye karsi.
Elimden geldigince kisa kisa geciyorum sorulariniz olursa elbet cevaplarim.
velhasil suanda neredeyse 5 yillik evliyim.
Esimin evlilik surecine alisma surecimiz disinda bir sorunumuz olmadi en azindan bosanma sebebi olabilecek hic birseyle karsilasmadim.(aldatma siddet vs ) belli basli seyler gormedim ama bunlar disinda belkide karsilastim ama gormek istemedim bilmiyorum.bunlari anlatmamin sebebi biraz hayatimi bilerek yorum yapmaniza yardimci olmak.
suanima gelirsek evet cogu zorlugu cok sikinti cekerek atlattim.
dedigim gibi simdiki aklimla olsaydi belki bitirirdim cogu seyi coktan.
Suanda esim cok iyi bir aile babasi olabilcek potansiyelde isinde gucunde ara sira arkadaslariyla olan evinin eksikleriyle ilgilenen karisini seven normal bir evlilik surecinde olmasi gereken seyleri yapan bir es.
ama ben nedense kendimle ilgili celiskilere dusuyorum cok iyi ve cok degerli bir insan olmasina ragmen hayat enerjimizin kafa yapilarimizin ayni olmadigini dusunuyorum
evet iyi bir insan ama benim icimdeki askin tukendigini sadece saygi ve sevgiyle evlilik yurur mu diye dusunerek buluyorum kendimi. sogudugumu hissediyorum cogu zaman.
ben cook disa donuk o tam tersi daha agir bir insan. bazen mazeret aradigimi bazende onun iyiliklerine karsi vicdan yaparak gercekleri gormedigimi dusunuyorum.
sonucta bu hayata bir kere gelecegim evli mutlu cocuklu olmak disindada hayallerim olmasi gerektigine inaniyorum.
Kafa karisikligim sebebiyle karisik ve uzun yazmis olabilirim simdiden yorumlariniz icin tesekkurler. cevap verebilme firsatimda yanitlayacagim.
evet herseyi onunla yasadim. iyi bir secim yapmisim mantik olarak ama evlilik icin yeterli degilmis. yeni anladim.pisman olmaktan korkuyorum cesur degilim. pisman olma korkum olmasa durmazdim zatendiğer yorumlarını okumadım henüz.
ilk aklıma gelen şey; çocukluktan itibaren her şeyi kocanla yaşamışsın.
şimdi ise sıkıldın, hayatının monoton olduğunu düşünüyorsun, heyecan arıyorsun.
elindekilerin kıymetini bil. ileride pişman olursun.
Bak canım bu aralar yaşantımız ezber modunda. sabah işe git, akşam gel. çocuk, yemek, ev işi hooop yatak.. sabah sil baştan.. Kocam dünya iyisi oyle üzmez beni, problem yaratmaz hayatımızda. bize çok düşkün. Ama bu monotonluk beni öyle bunaltıyor ki bazen ben bile uzaklaştığımı hissediyorum. Bu hafta sonu kartepeye gittik. İnan o bile benim baskımla.. Adam koltuğa uzanıp elinde telefon oyun oynamaya proglanmış gibi bu aralar. Aman allahım çocuklar gibi eğlendik. Kaydık, kartopu oynadık tadını çıkardık istanbulda göremediğimiz karın.. Eve geldiğimizden gözlerimizde monoton hayattan ötürü sonen o pırıltı var ya yeniden canlandı yine. 1 günlük kaçamaklar bile insanın ruhunu besliyor. Bir deneseniz faydası olur.hemde cook karisti. icinden cikamaz oldum.
heyecani bulamamak uzucu evet belki disardaki dunyada gulluk gulistanlik degil.
eksik kalicam. neymis aradigin al diye uzulucem. zaten bu ikilem yuzunden bu kadar didikliyorum kendimi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?