Popüler Konu Kan Pıhtılaşması nedeniyle düşük yaşayanların paylaşım alanı

marguerite .!.:

sagol canim cok sukur iyiyiz zorda olsa idare ediyoz tabi tahliller kontroller kosturuyoz anlican bizde 24 haftayi bitiriyoz allahin izniyle sen nasilsin varmi biseyler kib optum canim:1hug:

Genişletmek için tıkla...

calikusu1978 .!.:

Canim Papatyasüreyyam, umut sevgim , celenim, ve diger tüm arkadaslarim.
Sizlerle yazismak bana cok iyi geliyor.
Bana zor günlerimde Moral oldugunuz icin hepinize ayri ayri cokk tesekkür ederim.
Bazen böyle tüm ümidimi kaybedip cok kötü seyler düsünüyorum.
Hic olmayacak yerde göz yaslarimi saklamak icin kendimi zor tutuyor ve bogazimdaki dügüm yüzünden konusamayacak hale geliyorum.
Benim bir dosyam var evde ,her dolabi actigimda o dosyaya bakiyorum. Yere oturup icindekileri kucagima döküp tek tek bakiyorum. 1. Bebegimin ultrason resimleri ve kürtaj mektuplarim 2. bebegimin ultrason resimleri ve.............. 4. bebegimin ....Hatta o dosyada Miyomumun ve kistimin resmi bile var hepsini tarihine göre yazdim düzenledim.
Kizkardesimin bana ilk hamile kaldigimda aldigi minik bebek coraplari ( bebeklerime hic giydiremedigim coraplar) onlara bakip bakip agliyorum.
Bazende hic takmiyorum ben böylede mutluyum diyorum.
Acaba kafayimi yiyorum yoksa böyle davranmam normalmi.
Adetim bitti yeni bir ümid basliyor yeni bir bekleyis ve yine yeni bir cöküs.
Kendime soruyorum daha kac sene daha bu böyle devam edecek ve ben pes edecegim acaba bu kac sene sonra olacak. Simdi 30 yasindayim 1 Marta 31 olacagim ve sonra .....peki sonra ya hic anne olamassam buna nasil dayanacagim yada yasantim nasil olacak her cocuk gördügümde nasil davranacagim ve ne hissedecegim bu siralar benim kafam bunlarla mesgul ve kendimi ve esimi yavas yavas yiyip bitiriyorum

Genişletmek için tıkla...

calikusu1978 .!.:

Canim Papatyasüreyyam, umut sevgim , celenim, ve diger tüm arkadaslarim.
Sizlerle yazismak bana cok iyi geliyor.
Bana zor günlerimde Moral oldugunuz icin hepinize ayri ayri cokk tesekkür ederim.
Bazen böyle tüm ümidimi kaybedip cok kötü seyler düsünüyorum.
Hic olmayacak yerde göz yaslarimi saklamak icin kendimi zor tutuyor ve bogazimdaki dügüm yüzünden konusamayacak hale geliyorum.
Benim bir dosyam var evde ,her dolabi actigimda o dosyaya bakiyorum. Yere oturup icindekileri kucagima döküp tek tek bakiyorum. 1. Bebegimin ultrason resimleri ve kürtaj mektuplarim 2. bebegimin ultrason resimleri ve.............. 4. bebegimin ....Hatta o dosyada Miyomumun ve kistimin resmi bile var hepsini tarihine göre yazdim düzenledim.
Kizkardesimin bana ilk hamile kaldigimda aldigi minik bebek coraplari ( bebeklerime hic giydiremedigim coraplar) onlara bakip bakip agliyorum.
Bazende hic takmiyorum ben böylede mutluyum diyorum.
Acaba kafayimi yiyorum yoksa böyle davranmam normalmi.
Adetim bitti yeni bir ümid basliyor yeni bir bekleyis ve yine yeni bir cöküs.
Kendime soruyorum daha kac sene daha bu böyle devam edecek ve ben pes edecegim acaba bu kac sene sonra olacak. Simdi 30 yasindayim 1 Marta 31 olacagim ve sonra .....peki sonra ya hic anne olamassam buna nasil dayanacagim yada yasantim nasil olacak her cocuk gördügümde nasil davranacagim ve ne hissedecegim bu siralar benim kafam bunlarla mesgul ve kendimi ve esimi yavas yavas yiyip bitiriyorum

Genişletmek için tıkla...

calikusu1978 .!.:

Canim Papatyasüreyyam, umut sevgim , celenim, ve diger tüm arkadaslarim.
Sizlerle yazismak bana cok iyi geliyor.
Bana zor günlerimde Moral oldugunuz icin hepinize ayri ayri cokk tesekkür ederim.
Bazen böyle tüm ümidimi kaybedip cok kötü seyler düsünüyorum.
Hic olmayacak yerde göz yaslarimi saklamak icin kendimi zor tutuyor ve bogazimdaki dügüm yüzünden konusamayacak hale geliyorum.
Benim bir dosyam var evde ,her dolabi actigimda o dosyaya bakiyorum. Yere oturup icindekileri kucagima döküp tek tek bakiyorum. 1. Bebegimin ultrason resimleri ve kürtaj mektuplarim 2. bebegimin ultrason resimleri ve.............. 4. bebegimin ....Hatta o dosyada Miyomumun ve kistimin resmi bile var hepsini tarihine göre yazdim düzenledim.
Kizkardesimin bana ilk hamile kaldigimda aldigi minik bebek coraplari ( bebeklerime hic giydiremedigim coraplar) onlara bakip bakip agliyorum.
Bazende hic takmiyorum ben böylede mutluyum diyorum.
Acaba kafayimi yiyorum yoksa böyle davranmam normalmi.
Adetim bitti yeni bir ümid basliyor yeni bir bekleyis ve yine yeni bir cöküs.
Kendime soruyorum daha kac sene daha bu böyle devam edecek ve ben pes edecegim acaba bu kac sene sonra olacak. Simdi 30 yasindayim 1 Marta 31 olacagim ve sonra .....peki sonra ya hic anne olamassam buna nasil dayanacagim yada yasantim nasil olacak her cocuk gördügümde nasil davranacagim ve ne hissedecegim bu siralar benim kafam bunlarla mesgul ve kendimi ve esimi yavas yavas yiyip bitiriyorum

Genişletmek için tıkla...

funda1980 .!.:

sevgili çalıkuşu inan yaşadıklarının aynısını yaşıyoruz ben her elime dosyamı aldığımda eşim bırak artık o dosyaları yeter hala yorulmadınmı bakmaktan diyor bende 30 a girdim 4 yıl çoçuk düşünmedim eşim istiyordu ama ben biraz beklemek istedim bana kalsa bu 5 yıl olacaktı ailelerin yoğun isteği üzerine karar verdik ikiz bebeklerim karnımda öldü aldırdım o kadar acıydıki ben daha hamileliğime alışamadan bebeklerimi benden almışlardı hala rüyalarını görüyorum rüyamda bebek bile emzirdim ama uyandığımda kucağım bomboştu bir gün bende yaşıyacakmıyım o duyguyu bilmiyorum yoksa sadece rüyalardamı kalacak ben valizimi bile topladım gidiyordum kendimi o kadar yorgun o kadar çaresiz hissediyordum ki kimse beni ne teselli nede mutlu edebilirdi sanki tek mutluluk bir bebeğinin olması sana anne demesi evliliğide mutlu edecek varlık çocuktu eşim bile yabancı gelmeye başladı bu topiğe üye olmadan önce yazılarınızı tek tek okudum ümit oldunuz bana artık umutluyum ne olur sende umudunu yitirme

Genişletmek için tıkla...

sonuyok .!.:

eserizmir sen nasılsın nasıl gidiyor hamilelik

Genişletmek için tıkla...