kızlar hepinize iyi akşamlar bende artık yolun sonuna gelenlerdenim... uzun bi zaman belkide giremiyeceğim için bişeyler paylaşmak istedim sizlerle... henüz iki yıllık evliyim ve bu ikinci bebeğim ilk bebeğimi 30 haftada preglemsi nedeniyle erken doğum yaparak kaybettik, yapılan tahliller üzerine kanda pıhtılaşma olduğu anlaşıldı ikinci bebeğimde iğne ve aspirin kullandım genel olarak tedavim bu şekilde gitti... aslında bahsetmek istediğim bu süreçlerde yaşadığım manevi zorluklar, ilk bebeğimiz 30. haftada olduğu ve 5 gün yaşadığı için kendimizi yaşayacağına cok alıştırmıştık, ama birden kaybedince cok büyük bi boşluğa düştüm, şükür isyan etmedim ama hep neden ben neden ben sorusu vardı aklımda... zaman galiba bunun ilacı oluyo, belli bi bekleme sürecinden sonra tekrar bebek düşünmeye başladık, bir iki ay olmadı sürekli aklımızda olduğu için galiba, bu sürede cok boşluğa düştüm, kurtulabildiğim tek nokta Kuranı kerim okumak oldu.. lütfen yanlış anlamayın ya da kimseye ahkam kesmek değil amacım gercekten tavsiye ederim (acıkcası arapçasını bilmediğim için türkçesini okudum ve bir cok sorumun cevabını buldum)... daha sonrası mağlum, beklemediğim bir anda geldi minişimiz... şimdi yolun sonundayım ve yarın inşallah bebeğimi kucağıma alacağım, bu süreçte forumda cok şey öğrendim,cok destek aldım, elimden geldiğince sizlere destek olmaya çalıştım...
daha duygusal şeyler yazmak isterdim ama galiba elimden bu kadarfı geliyo:) arkadaşlar inşallah hepinizin gönlünde olanı Rabbimiz sizin için hayırlı kılar ve nasip eder, tüm arkadaşlara destekleri için teşekkür ederim, bebek bekleyenler hayırlısıyla hepiniz sağ sağlim kurtulur tamamına erersiniz, bebek isteyen arkadaşlarda inşallah sizlerde en kısa zamanda muratlarınıza erersiniz (lütfen umutsuzluğa kapılmayın, ummaktan vazgeçtiğiniz anda herşeye sahip olursunuz ya hani Rab insana kendi ana babasından daha merhametliymiş ve merhameti şevkati azabını kat kat içine alabilecek kadar büyükmüş...))... yarın hepiniz dualarımda olacaksınız.. sizlerde benden esirgemeyin...