- 27 Nisan 2025
- 133
- 38
- 13
- 26
- Konu Sahibi karamellipismaniye
-
- #21
Ay ne güzel yazmışsınız, çok teşekkür ederim tavsiyeleriniz için
Ay ne güzel yazmışsınız, çok teşekkür ederim tavsiyeleriniz içinKocanıza söylemeyin laf soktuğunda karşılık verin eşiniz sorduğunda ben anneni çok seviyorum hep beni yanlış anlıyor deyin sen benden bunu beklermisin deyin üste çıkın. Kurnazla kurnaz olmanız lazım malesef. Cevap verin her zaman olumlu olumsuz eşinizin yanındada aynı şekilde annen nasıl konuşuyorsa bende öyle konuşuyorum ne var bunda deyin kendinizi ezdirmeyin. Kayınvalideniz kendi acısını sizin üstünüzde ego tatmini yaparak atlatmaya çalışıyor. Kocam küser üzülür diye sakın düşünmeyin sizde küsüyorsunuz ama onun annesi melekse sizde meleksiniz kendi kıymetinizi bilin. Yemek yapmayıda kesin dışarıdan alsın kıymet bilmeyene ekmek yok.
Ahahah ben bu videoyu görüp zaten kendime benzetmiştüm… cidden aynısı, daha beteri oldusize bundan olmuş
Bana laf sokuyormus gibi değilde biraz patavatsizmis gibi geldi.Sizde gülerek anne bayrağı sizden devralmaya geliyorum deseydinizHep böyleydi, evlendiğimizden beri böyle. Her konuda laf sokuyor. Beni kontrol etmeye çalışıyordu ilk başlarda etti de. Sonra ben bunu farkedip geri çekilince daha da laf sokmaya başladı, her konuda laf sokuyor. Mesela eltim de geliyor onun evine, hep beraber oturuyoruz, biz eltimle bir şey konuşurken arkadan kocasına “konuşma yarışması başladı” dedi. Bu ben yeni evlendiğimde oldu, sürekli böyle…
Şunu unutmayın. Hiç bir kayınvalıde gelini kendı kızı gibi görmez göremez. Numaradan kızım falan filan der amacları kendilerine hizmet edilmesıdır. O yüzden beklenti içinde olup üzülmeyin derim. Laf sokuyorsa sende laf sok laf sokmaya hali varsa kalksın kendi işini de kendisi yapsın. Hiç yapma bırak.Evlenmeden önce kayınvalidemle aram çok iyiydi, beni çok sevdiğini sanıyordum, ben de onu anne gibi seviyordum. Evlilik süreçlerinde gerçek yüzünü gördüm, güle güle laf sokmaları, sürekli beni kullanması, oğlunu zaten kocası gibi görüyor. Neyse. Daha 8 aylık evliyim, son 1 aydır da kayınvalidemle arama mesafe koymaya çalışıyorum. Her gün arar, ne yaptığımı, ne yapacağımı sorar. Eşimden birinin geldiğini öğrenir, kaçta gelecek-gidecek, ne hazırlayacaksın vs her şeye karışır. Her şeyin içinde yani. İşte son 2-3 aydır bu sorulara doğru düzgün cevap vermiyorum, eşim eve çağırırsa ev dağınık toparlayamadım diyorum, eşim annesine gitmek isterse de genelde geçiştiriyorum (haftada bir illa gidiyorum) neyse. Evliliğimiz zaten çalkantılıydı, eşim evlendikten sonra ana kuzusuna dönüştü. Korkunç biri çıktı içerisinden. Tam evliliğimiz oturmaya başlar gibi, düzelir gibi olmuştu kayınvalidem meme kanseri tanısı aldı. Kayınvalidem zaten beni kullanmaya meyilli olduğundan (bir tane daha eltim var ama ondan hiçbşr şey istemez) gerekli gereksiz her işine ben koşturdum hastalık konusunda. Sadece doktor hasta gibi davranmayın, günlük işlerini, temizliğini yemeğini kenrisi yapabilir dediği için onu kendi haline bıraktım, bahanelerle gitmedim evine. Aralıklarla yemek gönderdim ama eskisi kadar işini yapmadım. Bu duruma çok sinirlendi, içindeki kötülük artık tamamen ortada, her fırsatta laf sokuyor. Ben normalde laf sokulsa da cevap veren birisi değilim, saygı gösteriyorum ona büyüğüm diye. Ama her konuda saldırganlaşmaya başladı. Dün akşam çok sabrımı taşırdı. Ben oraya kemoterapi öncesi yemeklerini yapmaya gittim, yemeği olsun evinde diye (ki yemek yapabilecek durumda olmasına rağmen asla yapmıyor, yemek yapmayı midesi kaldırmıyormuş). Otururken kendi annemle alakalı konu açıldı, annem de dul, babam ben küçükken vefat etmiş. Aska evlenmeyi de düşünmüyor (ki düşünebilir kimse karışamaz) bu benim kendi görüşüm değil sadece detay veriyorum. Annem kendi komşusuyla istanbula bir pazara gidecekti, ondan bahsettim. “Neden gidecek çeyiz mi düzüyor” apaçık annemin kendisine çeyiz mi düzdüğünü sordu (başka kardeşim yok). Ben bu lafına asla cevap veremedim, beynimden aşağı kaynar sular döküldü. Eşime söylesem “annem öyle bi şey demez, o anlamda demez” vs diyecek. Kendi içime attım. Bugün yine gittim kemoterapi sonrası, laf sokmaya yine devam etti. Çok yoruldum ya nasıl başa çıkacağım bilmiyorum. Biraz bugün soktuğu laflara cevap verdim, susmadım diye benim kedim üzerinden bile bana laf soktu “kediye de bi özgüven geldi son zamanlarda” falan diye. Bunun bir yolu yordamı yok mu arkadaşlar çok yoruldum nolursunuz
Daha yeni gerçekleşen başka bi laf sokması: Biz en çok nüfusa sahip şehirlerden birinde yaşıyoruz, şehrin merkezindeyiz. Köy ile alakamız yok. Bunlar köy hobisi edinmişlerdi, ben 2 haftalık gelinken yine bir şey diyemeyip fındık toplamaya falan gitmiştim. Ay uzattıkça uzatıyorum ama gerçekten köy tarla işini hiç sevmedim, o yüzden de eşime bir daha gelmeyeceğimi söylemiştim. Şimdi kayınvalidem hasta olduğu için karpuz vs ekilecekmiş, eşim ve abisi gidip ekebilir babasıyla. Neyse biz yine otururken “karpuz ekilecek ama sen mi gidersin kocan mı gşder bilmem” dedi şakayla karışık (çok alakasız) ben de “kocam gider ben gidemem” dedim, kocamın yanında bana “yemeye gelirsin ama” dedi gülerek. Ve eşim asla laf soktuğunu anlamıyor. Eve gidip “annen bana nasıl laf soktu gördün mü” dediğimde biz kavga ettik. Annesi asla kötü niyetle bir şey demezmiş, beni çok seviyormuş…
Bu arada kayınvalidem çok kurnaz, kocamın yanında sürekli bana sarılır, yılışık yılışık öper, aşkım bebeğim falan der. Ama bana sevgisi yok yani… böyel
Evlenmeden önce kayınvalidemle aram çok iyiydi, beni çok sevdiğini sanıyordum, ben de onu anne gibi seviyordum. Evlilik süreçlerinde gerçek yüzünü gördüm, güle güle laf sokmaları, sürekli beni kullanması, oğlunu zaten kocası gibi görüyor. Neyse. Daha 8 aylık evliyim, son 1 aydır da kayınvalidemle arama mesafe koymaya çalışıyorum. Her gün arar, ne yaptığımı, ne yapacağımı sorar. Eşimden birinin geldiğini öğrenir, kaçta gelecek-gidecek, ne hazırlayacaksın vs her şeye karışır. Her şeyin içinde yani. İşte son 2-3 aydır bu sorulara doğru düzgün cevap vermiyorum, eşim eve çağırırsa ev dağınık toparlayamadım diyorum, eşim annesine gitmek isterse de genelde geçiştiriyorum (haftada bir illa gidiyorum) neyse. Evliliğimiz zaten çalkantılıydı, eşim evlendikten sonra ana kuzusuna dönüştü. Korkunç biri çıktı içerisinden. Tam evliliğimiz oturmaya başlar gibi, düzelir gibi olmuştu kayınvalidem meme kanseri tanısı aldı. Kayınvalidem zaten beni kullanmaya meyilli olduğundan (bir tane daha eltim var ama ondan hiçbşr şey istemez) gerekli gereksiz her işine ben koşturdum hastalık konusunda. Sadece doktor hasta gibi davranmayın, günlük işlerini, temizliğini yemeğini kenrisi yapabilir dediği için onu kendi haline bıraktım, bahanelerle gitmedim evine. Aralıklarla yemek gönderdim ama eskisi kadar işini yapmadım. Bu duruma çok sinirlendi, içindeki kötülük artık tamamen ortada, her fırsatta laf sokuyor. Ben normalde laf sokulsa da cevap veren birisi değilim, saygı gösteriyorum ona büyüğüm diye. Ama her konuda saldırganlaşmaya başladı. Dün akşam çok sabrımı taşırdı. Ben oraya kemoterapi öncesi yemeklerini yapmaya gittim, yemeği olsun evinde diye (ki yemek yapabilecek durumda olmasına rağmen asla yapmıyor, yemek yapmayı midesi kaldırmıyormuş). Otururken kendi annemle alakalı konu açıldı, annem de dul, babam ben küçükken vefat etmiş. Aska evlenmeyi de düşünmüyor (ki düşünebilir kimse karışamaz) bu benim kendi görüşüm değil sadece detay veriyorum. Annem kendi komşusuyla istanbula bir pazara gidecekti, ondan bahsettim. “Neden gidecek çeyiz mi düzüyor” apaçık annemin kendisine çeyiz mi düzdüğünü sordu (başka kardeşim yok). Ben bu lafına asla cevap veremedim, beynimden aşağı kaynar sular döküldü. Eşime söylesem “annem öyle bi şey demez, o anlamda demez” vs diyecek. Kendi içime attım. Bugün yine gittim kemoterapi sonrası, laf sokmaya yine devam etti. Çok yoruldum ya nasıl başa çıkacağım bilmiyorum. Biraz bugün soktuğu laflara cevap verdim, susmadım diye benim kedim üzerinden bile bana laf soktu “kediye de bi özgüven geldi son zamanlarda” falan diye. Bunun bir yolu yordamı yok mu arkadaşlar çok yoruldum nolursunuz
Daha yeni gerçekleşen başka bi laf sokması: Biz en çok nüfusa sahip şehirlerden birinde yaşıyoruz, şehrin merkezindeyiz. Köy ile alakamız yok. Bunlar köy hobisi edinmişlerdi, ben 2 haftalık gelinken yine bir şey diyemeyip fındık toplamaya falan gitmiştim. Ay uzattıkça uzatıyorum ama gerçekten köy tarla işini hiç sevmedim, o yüzden de eşime bir daha gelmeyeceğimi söylemiştim. Şimdi kayınvalidem hasta olduğu için karpuz vs ekilecekmiş, eşim ve abisi gidip ekebilir babasıyla. Neyse biz yine otururken “karpuz ekilecek ama sen mi gidersin kocan mı gşder bilmem” dedi şakayla karışık (çok alakasız) ben de “kocam gider ben gidemem” dedim, kocamın yanında bana “yemeye gelirsin ama” dedi gülerek. Ve eşim asla laf soktuğunu anlamıyor. Eve gidip “annen bana nasıl laf soktu gördün mü” dediğimde biz kavga ettik. Annesi asla kötü niyetle bir şey demezmiş, beni çok seviyormuş…
Bu arada kayınvalidem çok kurnaz, kocamın yanında sürekli bana sarılır, yılışık yılışık öper, aşkım bebeğim falan der. Ama bana sevgisi yok yani… böyel
O kadar haklısınız ki çok teşekkür ediyorumŞunu unutmayın. Hiç bir kayınvalıde gelini kendı kızı gibi görmez göremez. Numaradan kızım falan filan der amacları kendilerine hizmet edilmesıdır. O yüzden beklenti içinde olup üzülmeyin derim. Laf sokuyorsa sende laf sok laf sokmaya hali varsa kalksın kendi işini de kendisi yapsın. Hiç yapma bırak.
Ay haklısınız umarım yapabilirim teşekkür ederimEşine söyleme, hemen savunmaya geçer. Laf soktuğunda dalga geç onunla. Benimde annem çok laf sokar, ben öyle yapıyorum artık. Önceden cevap verir, kavga ederdim, hiç gerek yokmuş. Mesela sana karpuz yemeye gidersin ama dediyse, giderim tabi bayılırım karpuza de. Annen çeyiz mı düzüyor derse evet benim annem genç kız gibi zaten de. Bir yerden sonra bakarki seni sinir etmeyi başaramıyor pes eder.
Evet inanın eltimle biz de bu duruma şaşırıyoruz. Bir de o kadar iyi oyuncu ki, hem hiçbir şeyden ders almıyor hem de oğullarının yanında bize “yemek veya temizlik yapmanıza gerek yok, benim yanımda olun yeter” mavalı anlatıyor. Bne kaç kere gittim yanına eşim yokken hep iş yaptırdı, kendisi gitti salona yattı tv izledi (ki bu olayların bazıları hastalığı yokkendi). Değişen hiçbir şey yok. Kocam her akşam işten çıkıp annesine gidiyor, bugün eve gelecek oldu ilk defa, aradım nasılsın diye sormak için, laf arasında eşimin eve geleceğini söyledim, yok yok ben konuşurum buraya gelir o dediHayır insan nasıl başına gelenlerden ders almaz da hareketlerine konuşmalarına dikkat etmez?Böyle insanlara çok acıyamıyorum.İyi niyetinizin suistimal edilmesine izin vermeyin.Siz de laf sokun ben olsam öyle yapardım. Hayır bi durul,kanser olmussun hayatını bi gözden geçir gelinine dua et.ne bu azgınlık? Aslında komple yüzüstü bırakmak lazım da işte o da olmaz.
Çok haklısınız ama inanın ben de başta böyle yaklaştım, hem evinde yemek yaptım hem yemek gönderdim, her gönderdiğime laf etti. Her yemeğimi eleştirdi. Halsizliği yok çok şükür ama midesi bulanıyormuş yemek yaparken (denemedi hiç). Tavuk ciğeri, işkembe çorbası yerken midesi bulanmayınca bana bi tuhaf gelmeye başladı. Bir de doktora da sordu eşim, hasta psikolojisine sokmayın ilaçların etkisi 1 hafta sürer dediler. Bilmiyorum herkesin tedavisi belki farklıdırKayınvalidenizin kötülüğü hakkında yorum yapmayacağım birebir ilişkisi olan sizsiniz siz laflarının altındaki niyeti herkesten iyi bilirsiniz. Sadece yemek yapmama bahanesi ile ilgili yorum yazmak istedim.
Annemde meme kanserini atlattı. Hem kemoterapi hem de radyoterapi gördü. Kemoterapi gördüğü vakit o iştahlı, her şeyi seçmeden yiyen ne olursa olsun iştahı asla gitmeyen kadın, bir sonraki terapi vaktine kadar iştahsız ve halsiz sürekli yatıyordu.
Kemoterapide verdikleri ilaç zehir gibi bir şey bünyeyi aşırı sarsıyor. Kayınvalidenizin yemek yapmak istememesi bahane değildir inanın. Şu an çok ağır bir süreçten geçiyor.
Teşekkür ederim, ailecek cimriler açıkçası asla böyle bir şey yapmazlar. Ayrıca kayınvalidem eşime sürekli “gelinler bana bakmak zorunda” diyor. Eşim de zorunda gibi bir şeysin gözüyle bakıyor duruma. Ben ona yoruldum dedikçe eltime sarıyor. Eltim de kendine göre haklı… her şey benim üzerime üzerime geliyor gerçekten.Biz de evliliklerin çoğu neden böyle ya. Birini sevip hayat kurmaya kalkıyorsun. Senin mutlu olmaya hakkın yok diyorlar. Bonus olarak kayinvalideyle ugrasiyorsun. Size ne ki kocanizin annesinden. Herkes kendi annesiyle ilgilensin. Kadin sessiz kaldığınız için bu şekilde. İyice yüz bulmuş. Kocanız anlassin bir restoranla. Kemoterapi aldığında yemekleri göndersinler. Bana fenalık geldi. Allah sabır versin.
Ay evettt çok mantıklı, yapacağım teşekkür ederimBence siz orada cok neseli olun onun laflarindan sonra yüzünüzü aşmayın aksine çok mutlu durun. sizin anlamış moralini bozduğunu ondan yapıyor. Arsizsa arsiz olun. Hasta adam da bunlarla uğraşacak vakit ve hal nasıl buluyor anlamiyorum.
Eşinle aranda bir problem var mı yokmu tam anlayamadım ama bence var. Siz eşinize aileniz size yapıldığı gibi davransa ailenizi uyarırsınız değil mi çünkü eşiniz. Çünkü yanınızda her daim olan o mesela ben eşimi aileme hiç bir şekilde ezdirmem hiçbişry diyemezler ama o aynısını yapmazsa affetmen çünkü önceliği ben değilsem ailesiyse derim ki bye git onlarla mutsuz dul bir hayat yaşa ve bende kendi hayatıma bakıyım geri eski benliğime dönüyüm. Hata kv değil hata sizin eşinizde bence onu değiştirin yada atın gitsin.Evlenmeden önce kayınvalidemle aram çok iyiydi, beni çok sevdiğini sanıyordum, ben de onu anne gibi seviyordum. Evlilik süreçlerinde gerçek yüzünü gördüm, güle güle laf sokmaları, sürekli beni kullanması, oğlunu zaten kocası gibi görüyor. Neyse. Daha 8 aylık evliyim, son 1 aydır da kayınvalidemle arama mesafe koymaya çalışıyorum. Her gün arar, ne yaptığımı, ne yapacağımı sorar. Eşimden birinin geldiğini öğrenir, kaçta gelecek-gidecek, ne hazırlayacaksın vs her şeye karışır. Her şeyin içinde yani. İşte son 2-3 aydır bu sorulara doğru düzgün cevap vermiyorum, eşim eve çağırırsa ev dağınık toparlayamadım diyorum, eşim annesine gitmek isterse de genelde geçiştiriyorum (haftada bir illa gidiyorum) neyse. Evliliğimiz zaten çalkantılıydı, eşim evlendikten sonra ana kuzusuna dönüştü. Korkunç biri çıktı içerisinden. Tam evliliğimiz oturmaya başlar gibi, düzelir gibi olmuştu kayınvalidem meme kanseri tanısı aldı. Kayınvalidem zaten beni kullanmaya meyilli olduğundan (bir tane daha eltim var ama ondan hiçbşr şey istemez) gerekli gereksiz her işine ben koşturdum hastalık konusunda. Sadece doktor hasta gibi davranmayın, günlük işlerini, temizliğini yemeğini kenrisi yapabilir dediği için onu kendi haline bıraktım, bahanelerle gitmedim evine. Aralıklarla yemek gönderdim ama eskisi kadar işini yapmadım. Bu duruma çok sinirlendi, içindeki kötülük artık tamamen ortada, her fırsatta laf sokuyor. Ben normalde laf sokulsa da cevap veren birisi değilim, saygı gösteriyorum ona büyüğüm diye. Ama her konuda saldırganlaşmaya başladı. Dün akşam çok sabrımı taşırdı. Ben oraya kemoterapi öncesi yemeklerini yapmaya gittim, yemeği olsun evinde diye (ki yemek yapabilecek durumda olmasına rağmen asla yapmıyor, yemek yapmayı midesi kaldırmıyormuş). Otururken kendi annemle alakalı konu açıldı, annem de dul, babam ben küçükken vefat etmiş. Aska evlenmeyi de düşünmüyor (ki düşünebilir kimse karışamaz) bu benim kendi görüşüm değil sadece detay veriyorum. Annem kendi komşusuyla istanbula bir pazara gidecekti, ondan bahsettim. “Neden gidecek çeyiz mi düzüyor” apaçık annemin kendisine çeyiz mi düzdüğünü sordu (başka kardeşim yok). Ben bu lafına asla cevap veremedim, beynimden aşağı kaynar sular döküldü. Eşime söylesem “annem öyle bi şey demez, o anlamda demez” vs diyecek. Kendi içime attım. Bugün yine gittim kemoterapi sonrası, laf sokmaya yine devam etti. Çok yoruldum ya nasıl başa çıkacağım bilmiyorum. Biraz bugün soktuğu laflara cevap verdim, susmadım diye benim kedim üzerinden bile bana laf soktu “kediye de bi özgüven geldi son zamanlarda” falan diye. Bunun bir yolu yordamı yok mu arkadaşlar çok yoruldum nolursunuz
Daha yeni gerçekleşen başka bi laf sokması: Biz en çok nüfusa sahip şehirlerden birinde yaşıyoruz, şehrin merkezindeyiz. Köy ile alakamız yok. Bunlar köy hobisi edinmişlerdi, ben 2 haftalık gelinken yine bir şey diyemeyip fındık toplamaya falan gitmiştim. Ay uzattıkça uzatıyorum ama gerçekten köy tarla işini hiç sevmedim, o yüzden de eşime bir daha gelmeyeceğimi söylemiştim. Şimdi kayınvalidem hasta olduğu için karpuz vs ekilecekmiş, eşim ve abisi gidip ekebilir babasıyla. Neyse biz yine otururken “karpuz ekilecek ama sen mi gidersin kocan mı gşder bilmem” dedi şakayla karışık (çok alakasız) ben de “kocam gider ben gidemem” dedim, kocamın yanında bana “yemeye gelirsin ama” dedi gülerek. Ve eşim asla laf soktuğunu anlamıyor. Eve gidip “annen bana nasıl laf soktu gördün mü” dediğimde biz kavga ettik. Annesi asla kötü niyetle bir şey demezmiş, beni çok seviyormuş…
Bu arada kayınvalidem çok kurnaz, kocamın yanında sürekli bana sarılır, yılışık yılışık öper, aşkım bebeğim falan der. Ama bana sevgisi yok yani… böyel
Kurnazsa sizde kurnaz olun birakin alınganlık etmeyi..eşinize yansitmadan ama... eşinizin yanında annesini çok sevdiğinizi söyleyin arayın sorun ilgilenin .. eşiniz yokken yapın yapacağınızı...ha bu arada sakın çocuk yapmayın şu süreç bı geçsinEvlenmeden önce kayınvalidemle aram çok iyiydi, beni çok sevdiğini sanıyordum, ben de onu anne gibi seviyordum. Evlilik süreçlerinde gerçek yüzünü gördüm, güle güle laf sokmaları, sürekli beni kullanması, oğlunu zaten kocası gibi görüyor. Neyse. Daha 8 aylık evliyim, son 1 aydır da kayınvalidemle arama mesafe koymaya çalışıyorum. Her gün arar, ne yaptığımı, ne yapacağımı sorar. Eşimden birinin geldiğini öğrenir, kaçta gelecek-gidecek, ne hazırlayacaksın vs her şeye karışır. Her şeyin içinde yani. İşte son 2-3 aydır bu sorulara doğru düzgün cevap vermiyorum, eşim eve çağırırsa ev dağınık toparlayamadım diyorum, eşim annesine gitmek isterse de genelde geçiştiriyorum (haftada bir illa gidiyorum) neyse. Evliliğimiz zaten çalkantılıydı, eşim evlendikten sonra ana kuzusuna dönüştü. Korkunç biri çıktı içerisinden. Tam evliliğimiz oturmaya başlar gibi, düzelir gibi olmuştu kayınvalidem meme kanseri tanısı aldı. Kayınvalidem zaten beni kullanmaya meyilli olduğundan (bir tane daha eltim var ama ondan hiçbşr şey istemez) gerekli gereksiz her işine ben koşturdum hastalık konusunda. Sadece doktor hasta gibi davranmayın, günlük işlerini, temizliğini yemeğini kenrisi yapabilir dediği için onu kendi haline bıraktım, bahanelerle gitmedim evine. Aralıklarla yemek gönderdim ama eskisi kadar işini yapmadım. Bu duruma çok sinirlendi, içindeki kötülük artık tamamen ortada, her fırsatta laf sokuyor. Ben normalde laf sokulsa da cevap veren birisi değilim, saygı gösteriyorum ona büyüğüm diye. Ama her konuda saldırganlaşmaya başladı. Dün akşam çok sabrımı taşırdı. Ben oraya kemoterapi öncesi yemeklerini yapmaya gittim, yemeği olsun evinde diye (ki yemek yapabilecek durumda olmasına rağmen asla yapmıyor, yemek yapmayı midesi kaldırmıyormuş). Otururken kendi annemle alakalı konu açıldı, annem de dul, babam ben küçükken vefat etmiş. Aska evlenmeyi de düşünmüyor (ki düşünebilir kimse karışamaz) bu benim kendi görüşüm değil sadece detay veriyorum. Annem kendi komşusuyla istanbula bir pazara gidecekti, ondan bahsettim. “Neden gidecek çeyiz mi düzüyor” apaçık annemin kendisine çeyiz mi düzdüğünü sordu (başka kardeşim yok). Ben bu lafına asla cevap veremedim, beynimden aşağı kaynar sular döküldü. Eşime söylesem “annem öyle bi şey demez, o anlamda demez” vs diyecek. Kendi içime attım. Bugün yine gittim kemoterapi sonrası, laf sokmaya yine devam etti. Çok yoruldum ya nasıl başa çıkacağım bilmiyorum. Biraz bugün soktuğu laflara cevap verdim, susmadım diye benim kedim üzerinden bile bana laf soktu “kediye de bi özgüven geldi son zamanlarda” falan diye. Bunun bir yolu yordamı yok mu arkadaşlar çok yoruldum nolursunuz
Daha yeni gerçekleşen başka bi laf sokması: Biz en çok nüfusa sahip şehirlerden birinde yaşıyoruz, şehrin merkezindeyiz. Köy ile alakamız yok. Bunlar köy hobisi edinmişlerdi, ben 2 haftalık gelinken yine bir şey diyemeyip fındık toplamaya falan gitmiştim. Ay uzattıkça uzatıyorum ama gerçekten köy tarla işini hiç sevmedim, o yüzden de eşime bir daha gelmeyeceğimi söylemiştim. Şimdi kayınvalidem hasta olduğu için karpuz vs ekilecekmiş, eşim ve abisi gidip ekebilir babasıyla. Neyse biz yine otururken “karpuz ekilecek ama sen mi gidersin kocan mı gşder bilmem” dedi şakayla karışık (çok alakasız) ben de “kocam gider ben gidemem” dedim, kocamın yanında bana “yemeye gelirsin ama” dedi gülerek. Ve eşim asla laf soktuğunu anlamıyor. Eve gidip “annen bana nasıl laf soktu gördün mü” dediğimde biz kavga ettik. Annesi asla kötü niyetle bir şey demezmiş, beni çok seviyormuş…
Bu arada kayınvalidem çok kurnaz, kocamın yanında sürekli bana sarılır, yılışık yılışık öper, aşkım bebeğim falan der. Ama bana sevgisi yok yani… böyel
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?