kızlar çok sıkıntıdayım nolur akıl verin yoksa biticek bu evlilik biz 1 yıllık evliyiz eşimin ailesi elinden gelse bizden hiç çıkmayacaklar her geldiklerinde yatıyolar evi altüst edip üstüme atıp gidiyolar kaynanam çok görgüsüz bi kadın gerçi eşim hariç hepsi öyle sanki kendi evleriymiş gibi davranıyolar kumanda hep onlarda bilgisayarım onlarda birde üstüne üstlük kaynanam bize gelince kardeşlerini kardeşlerinin karısını bacısını hep bize davet ediyo tabi hiç bana sormadan sürekli bana laf vurmalar artık dayanamıyorum 3 gün önce yine bize geldiler zaten meyilliler dilin ucundan eşime bizi eve bırak dedi kaynanam saat gecenin 12 si olmuş eşimde burda yatın yarın gidersiniz dedi bende kapıyı hızla çarpıp odama gittim tabi elime bişey geçse eşimin katili olucam eşimde hemen arkamdan geldi neden öyle yaptın diye bitti artık senden boşanmak istiyorum dedim sarılmaya kalktı güya gönlümü alıcak öyle bi tokat attımki sesi onlarada gitti içeri girmiş ortalığı yatıştıracak aklınca gelininiz beni hep böyle dövüyo diye suratım 5 karış yataklarını hazırladım yatak odama geldim kanepeye kendime yatak hazırladım karyolayıda eşime açtım odaya geldi buda ne ayrımı yatıcaz dedi evet dedim artık kocam değilsin beraber yatmayı düşünmüyosun umarım dedim eşim kolumdan tutup çekti deli deli konuşma ne boşanması boşanma felan yok dedi bende görürsün varmı yokmu dedim ozaman kendimi öldürürüm dedi isabet olur dedim o pislik ailenle bütün bağım kopmuş olur dedim biliyorum çok ağır konuştum ama sinir krizi geçirdim beni yumuşatmak için noldu canım sana ters bişey mi söylediler dedi işte patladığım an kapıyı açtımki sesim daha net gitsin diye bağırmaya başladım evleri yokmu defolup evlerine gitsinler bıraksınlar bizi yetr artık dayanamıyorum ne yapışkan insanlarmış görgüsüz yüzsüzler diye bi defa kal bile demedim şimdiye kadar hangi yüzle kalıyolar diye eşim beni sakinleştirmeye çalıştı onuda ittim banyoya girip bi duş aldım sonra eşimin iknasıyla beraber yattık sabah uyandım kahvaltılarını yapmış çekip gitmişler eşim neden öyle yaptın dedi sen benim ne kadar sinir olduğumu bile bile neden onlara kal dedin dedim tamam bidaha olmuycak dedi yemin ettirdim izin vermeyeceksin kendileri kalsa bile dedim peki dedi belki çok sert bi tepki verdim ama beni bu hale onlar getirdiler ben öyle sakin bi insandımki şimdi sinir hastası oldum geçen gün bulaşık yıkarken tabak tam temizlenmemiş diye bütün takımlarını dolaptan indirip hepsini paramparça ettim psikolojim allak bullak buraya yazdıklarım binde biri daha neler neler şimdi kızlar ne yapmamı öneriyorsunuz bu evlilik devam ederse birgün canıma kıyıcam gitsem eşim vazgeçmiyo almanyada abim ablam var hiç bişey söylemeden oraya kaçıp gitmek geçiyo aklımdan nolur bana akıl verin aslında eşimide çok seviyorum ama beni boşanmaya itiyolar
...
Eşinizin bir ailesi var.. Bunu kabul etmeli...
Ancak eşinizin ailesinin, evlendikten sonra kim olduğunu da düşünmeli bir durup...
"Büyüklere Saygı" kesinlikle örfümüzden gelen ve riayet edilmesi gereken bir şey... Ancak... Seviyesini yüksek tutup, büyüklüğünün hakkını veren ve bu nedenle gerçekten "Büyük ve Olgun" olan büyüklere saygı benim tasvip ettiğim... Seviyesini düşüren, gelinini rakip gören, olgunluğun zerresini taşımayan, eziyet eden kişi, yaşı kaç olursa olsun, hayat tecrübesinden zerre nasip almamış, dolayısıyla büyümemiş sadece yaşı artmış biridir benim için.... Bu durumda sevgiyle yaklaşır ve saygının ne olduğunu, onun kendi iyiliği için de ona göstermeyi tercih ederim...
Demek istediğim, biraz fazla reaksiyon vermiş olabilirsiniz... Ancak sanırım uzun süredir sabır gösteriyorsunuz, dolayısıyla bir patlama anı yaşamış olabilirsiniz..
Keşke onlar evdeyken bu kadar patırtı çıkmamış olsaydı da, eşinizle baş başa bu konuyu görüşseydiniz...
Boşanma düşüncesini aklınızdan çıkarın, zira eşiniz sizi çok seviyor anladığım kadarıyla...
Zor olan her şey güzeldir...
Soğukkanlılığınızı ve sabrınızı muhafaza edin.. Eşinize de, çiftlerin birlikte yaratıldığını ve tek amaçlarının (dünyaya gelişte) üremek olduğunu, bu nedenle asıl ailenin "evlenerek kurduğu aile" olduğunu, ve fakat, anne ve babasının da hakkını muhafaza etmesi gerektiğini sabırla anlatın... Anne hakkı elbette üstündür... Ancak "Kul hakkı ve eş hakkı" da ne yazık ki üstündür.. Kimseyi kırmadan ve adilane hareket ederse, herkes haddini bilecektir.. Siz de.. annesi de...
Farz-ı misal, evinize geldiler.. o ev size ait... Size sormadan bir şey yapamayacakları gibi, canları istedikçe kalamazlar da... ne yazık ki bu böyle... Çünkü ortaklığı birlikte kurdunuz ve en az eşiniz kadar sizin de o evde hakkınız var.. Kimse, hiçbir statü ile, sizin o hakkınızı elinizden alamaz... Ancak bunu tatlılıkla halledin...
Kayınvalidenizi bir çocuk olarak görün ve sevin.. sevmeye çalışın... Nasıl ki 6 yaşında ki bir çocuk evinize gelip aynı şeyleri yapmaya çalıştığında bir merhamet duyacaksınız.. ona da aynısını duyun... Yaşı ilerlemiş olmak büyümek değildir... ona öğretmeye çalışın.. Saygısızlık mı yapıyor... Devam mı ediyor? Eşinizle bu konuyu görüşün ve sizde oluşturduğu baskıyı anlatın... Ama büyüklüğü elinizden sakın bırakmayın... Büyüklük sizde kalsın...
Zira yapılan hiçbir kötülük karşılıksız kalmaz... Mutlaka başına bir şey gelecektir... Geri kalan bekar çocuklarından veyahut benzer bir şekilde sizden...
Yaptıklarında haksızlar... anlattığınız olay uzun sürede sabır tüketici...
Velakin.. sizde yaptığınızla haksız konuma düşmüşsünüz...
En güzeli... Onlar ne kadar saygısız ve düşük olursa olsun... Sizin gayet saygıdeğer ve üstün durmaya çalışmanız gerekmekte...
Büyüklüğünüzün hakkını verin...
umarım haddimi aşmadım,
Selamlar