- 13 Ağustos 2025
- 79
- 37
- 3
- Konu Sahibi Dertlerler
-
- #61
Sizin eş aileslye ne gibi derdiniz vardı peki?
Sizin eş aileslye ne gibi derdiniz vardı peki?Ben de benzer şeyler yaşadım ama benimki ailesinden kopamıyor, namussuz da olsa arsız da olsa hırsız da olsa ailesiymişşş. İnşallah sizinki de böyle olmaz sonradan. ben beceremedim. Aslında ailesiyle çok derdim de yoktu da son zamanlarda bahanesi oldu işte. İnşallah siz mutlu olursunuz çok sevindim sizin adınıza
Kesin kopmaman daha iyi olmuş istersen görüşüyorsun kavgayla tüm ipleri kesmememişsinNiye zorunda olalım ki. O kim ve hangi hakla hayatımıza müdahale ediyor. Ben de canım isterse görüşüyorum. Hiç de umrumda değil.
Benim hakkımda atıp tutuyorlar, açıkça kıskandığını söylüyorlardı. Söylemediğim şeyleri söylemişim gibi yapıp kendi aralarında laf yayılıyordu. Çok şey duydum ama umursamıyordum açıkçası. Eşim de o zamanlar boşver onların şu an durumu iyi değil ( farklı olayları vardı ailevi, psikolojik olarak iyi olmadıklarını düşünüyordum. İşin komiği de destek olmak için fazla yıpranmıştım. ) sen de üzerlerine gitme falan diyordu. Alttan alıyordum. Uzakta sayılırdık pek önemsemedim, eşimin üzülmesini istememiştim daha doğrusu. Ama sonra artık canıma tak etti eşimin ailesini aradım, bayağı bi saydım. Bütün sorunlarımız neredeyse sizin yüzünüzden falan filan derken biz kendi aramızda anlaştık. Onlarla mesafe koyacaktık ama bu bayram seyran olayları yüzünden bir araya geldik ailesiyle. Tabii bize gelen kişi ile görüşmüyordum gelmesini de istemiyordum ama bir anda evimde buldum haberim olmadan. Sonra da çok uzun durmadım zaten bir şeyler bahane oldu 1-2 hafta içinde aile evine geldim ve hâlâ da burdayım. Yasal süre bekliyorum anlaşmalı boşanmak için.Sizin eş aileslye ne gibi derdiniz vardı peki?
Bu arada zamanında bana da öyle denilmiştiSenin şansın eşinin de görüşmemesi öylesi en güzeli ama bizde eşim kendi ailesini silmez yani sadece sen görüşme artık bundan sonra dedi
Bebek için mecbur görüşülecek onun da torunu, hem cocuguma da haksızlık etmek istemem. Kötü bi insan değil ama anlaşamıyoruz sevmiyorum görüşmüyoruz. Bensiz tabiki de göremezler bebeğimi. Sıradan bi misafir gibi ayda yılda görüşülür o kadar. Mesafeli davranıyorum zaten belli Bi cizgim var onu aştırmayı düşünmüyorum. Torun oldu diye zırt pırt gidip gelinmez eşime de dedim. 1,5 saatlik yol olan başka bi şehirde yaşıyorlar, kv kp ikisi de çalışıyor. Bizler de çalışan insanlarız. Herkesin haftada 1 gun tatili var zaten. Istesek de sıkı fıkı olmaya hayat sartlari da uygun değil ki zaten. Sağlıkla doğsun da bakacağız. Eşimle öncelik evimizin huzuru diye konuştuk. Dikkat edeceğini düşünüyorumEvet sorunlar bunlar başka bir sorunumuz yok seviyoruz birbirimizi bunlar hallolursa tamam kayınvalide için de çözüm görüşmemek diye düşündü o da kendisi ama bu mesela bebek olunca babaanne görmeyecek mi nasıl sürdürmeye düşünüyorsunuz siz olmadan eşiniz bebeği mi götürecek mesela bunları da düşünüyorum
20 yıllık eşim ailesini neden sevmediğimi bu bayram anladı daha düşün :) Gerçi 2- 3 yılda bir gidiyordum zaten artık tümden bitti.Maalesef olmuyor. Ben de esimin annesi ile sorun yasadim.esim bana "sen haklisin, bir daha asla gorusme" dedi. Aradan biraz zaman gecince, "benimle gelsen mi acaba" dedi. Biraz daha zaman gecince "yani sonsuza kadar kin mi tutacaksin" dedi. Ardindan "onlar icin degil, benim hatrim icin gorus" dedi. Sonlara dogru "ben de senin ailen ile gorusmemeyim mi yani" diye asiri baski yapmaya basladi. 2,5 yildir gorusmuyorum, bakalim nereye kadar dayanicam. Ama artik bu konu siddetli baski ve kavgaya gidiyor.
Rica ederimm, İş işten geçti bizim bu da bahanesi olduGüzel dileklerin için teşekkür ederim.. sen içini ferah tut zaman herkese gerçekleri gösterir eşin de anlar önceliğinin eşi olması gerektiğini. Çok hırpalama kendini. Önce sen , sonrası sonra ..
Aaa sizde burdaymışsınız, ay bu kv kp derdi herkeste varmışBebek için mecbur görüşülecek onun da torunu, hem cocuguma da haksızlık etmek istemem. Kötü bi insan değil ama anlaşamıyoruz sevmiyorum görüşmüyoruz. Bensiz tabiki de göremezler bebeğimi. Sıradan bi misafir gibi ayda yılda görüşülür o kadar. Mesafeli davranıyorum zaten belli Bi cizgim var onu aştırmayı düşünmüyorum. Torun oldu diye zırt pırt gidip gelinmez eşime de dedim. 1,5 saatlik yol olan başka bi şehirde yaşıyorlar, kv kp ikisi de çalışıyor. Bizler de çalışan insanlarız. Herkesin haftada 1 gun tatili var zaten. Istesek de sıkı fıkı olmaya hayat sartlari da uygun değil ki zaten. Sağlıkla doğsun da bakacağız. Eşimle öncelik evimizin huzuru diye konuştuk. Dikkat edeceğini düşünüyorum
Kaynanam dövmelerim olduğu için benimle tanışmak dahi istememişti. Eşim tek başına gelip istedi. Her şeyden mahrum kaldık. Eşim hep destekçim oldu. Sonradan beni tanıdılar ve pişman oldular ama iş işten geçmişti. Başta bir şeyler nasılsa öyle gider ya. Tekrar konuşmayı kestik. Uzun zamandır konuşmuyorum. Eşimde bunun daha doğru olduğunu düşünüyor. Kötüde olsa Allah rızasi için ilgilenmeliyim diyor. Bende öyle düşünüyorum zaten. Eşim ne onlardan bana nede benden onlara bir şey getirir götürür. Bu dengeyi eş sağlamalı ve desteklemeli. Yoksa yürümez. Eşim böyle olmasa zaten çoktan biterdi.Bu şekilde gayet yürüyor demi evliliğiniz yani kaynanayla görüşmek zorunda değiliz evliyiz diye ayrıca siz neden böyle bir karar aldınız ve eşiniz nasıl karşılamıştı?
Kv kp derdi olmayan baştan annesiz babasız biriyle evlenmiştir benceAaa sizde burdaymışsınız, ay bu kv kp derdi herkeste varmış
Bu da bir seçenekKv kp derdi olmayan baştan annesiz babasız biriyle evlenmiştir bence
O kadar benziyor ki durumumuz benim de eşim annesiyle kavga ettiğimde telefonsa annesinin evindeydi ben kendi ailemin evindeydim ve bütün kavga boyunca sadece orada dinledi ne telefonu eline aldı ne onlara bişey dedi sonradan boşanıcam deyince iste tamam görüşme istediğim gibi olsun dedi ama üç gündür barışmış şekilde devam ediyoruz annesi teyzesi arıyor konuşuypr bunlar bana çok batıyor elimde değil o kadar nefret doluyum ki aramalarına eşimin telefonunda adlarını görmeye bile tahammülüm kalmadı sanırım en iyisi boşanmakBenim hakkımda atıp tutuyorlar, açıkça kıskandığını söylüyorlardı. Söylemediğim şeyleri söylemişim gibi yapıp kendi aralarında laf yayılıyordu. Çok şey duydum ama umursamıyordum açıkçası. Eşim de o zamanlar boşver onların şu an durumu iyi değil ( farklı olayları vardı ailevi, psikolojik olarak iyi olmadıklarını düşünüyordum. İşin komiği de destek olmak için fazla yıpranmıştım. ) sen de üzerlerine gitme falan diyordu. Alttan alıyordum. Uzakta sayılırdık pek önemsemedim, eşimin üzülmesini istememiştim daha doğrusu. Ama sonra artık canıma tak etti eşimin ailesini aradım, bayağı bi saydım. Bütün sorunlarımız neredeyse sizin yüzünüzden falan filan derken biz kendi aramızda anlaştık. Onlarla mesafe koyacaktık ama bu bayram seyran olayları yüzünden bir araya geldik ailesiyle. Tabii bize gelen kişi ile görüşmüyordum gelmesini de istemiyordum ama bir anda evimde buldum haberim olmadan. Sonra da çok uzun durmadım zaten bir şeyler bahane oldu 1-2 hafta içinde aile evine geldim ve hâlâ da burdayım. Yasal süre bekliyorum anlaşmalı boşanmak için.
Eşimle neredeyse hiç sorunum yoktu ufak tefek tartışırdık o da her ilişkide olur. Ama en büyük sebebi ailesiydi. Ben istemediğimi söylediğimde onlardan vazgeçemem dedi. Vazgeçmesini istemiyordum ama en azından bir kere olsun karım haklı, yanlış yaptınız diyebilirdi. Uyarabilirdi. Yukarıda bahsettiğim olaylar eşimin yanında oldu ama sonradan eşim bunları bile hatırlamadığını söyledi. Ailesi yine mesele değil. Umrumda da değil ama eşimin beni ailesine karşı savunamaması, biz tartışırken izlemesi...
anneme, babama, abime haksız da olsalar haksız olduklarını söyleyemem, sen görmezden gel dedi. Onu da bir yere kadar hoş karşıladım. Ailesine saygısı var dedim. Ben de nasılsa susmadım yeterince cevabını verdim, eşimin bir şey demesine bile gerek kalmadı, onlar da anlamıştı. "Ama onların bana yaptığı saygısızlık ne olucak peki?" Diye düşündüğümde içimde çok şey kopmuştu. Ben ne kadar hakkımı savunmuş da olsam karşımdaki erkek, kocam dediğim adamın izlemesi çok komik geldi. Kendimce gülüyordum yine sorun etmiyordum ama son zamanda yaşadığım farklı bir sıkıntı ile hepsi yeniden gündeme geldi. Bunlar da bahanesi oldu. Ha sorsan ben çok mu rahatsızdım hayır. ama işte bir şeyler bahane oldu
Benim bunlara dair hiç ümidim kalmadı şuan eşim tamam biz devam edelim görüşme dese de biz görüşmesek de çocuk yapmayı düşünmem bu evlilikte ayrıca annesinin onu aramasına ve ikisinin telefonda konuşmasına bile tahammül edemiyorum kadına karşı aşırı nefret doluyorum sanırım devam edemicemBebek için mecbur görüşülecek onun da torunu, hem cocuguma da haksızlık etmek istemem. Kötü bi insan değil ama anlaşamıyoruz sevmiyorum görüşmüyoruz. Bensiz tabiki de göremezler bebeğimi. Sıradan bi misafir gibi ayda yılda görüşülür o kadar. Mesafeli davranıyorum zaten belli Bi cizgim var onu aştırmayı düşünmüyorum. Torun oldu diye zırt pırt gidip gelinmez eşime de dedim. 1,5 saatlik yol olan başka bi şehirde yaşıyorlar, kv kp ikisi de çalışıyor. Bizler de çalışan insanlarız. Herkesin haftada 1 gun tatili var zaten. Istesek de sıkı fıkı olmaya hayat sartlari da uygun değil ki zaten. Sağlıkla doğsun da bakacağız. Eşimle öncelik evimizin huzuru diye konuştuk. Dikkat edeceğini düşünüyorum
Biz görüşmicez bir daha o konuda eşime inanamıyorum ama ben annesi onu aradığında bile tahammül edemiyorum eşim asla kopmayacak onlardan ve bu şekilde ben çok huzursuzum hala gayet konuşup görüşüyorlar arıyorlar falan20 yıllık eşim ailesini neden sevmediğimi bu bayram anladı daha düşün :) Gerçi 2- 3 yılda bir gidiyordum zaten artık tümden bitti.
Bir daha gelmem için ısrar ederse s.... gidebilir.
Benimki de sağlar ama ben genel olarak dayanamıyorum onların hayatımızda olmasına annesinin oğlunu yine istediği zaman arayabiliyor oluşuna konuşmalarına katlanamıyorum ayrılsam hepsinden kurtulsam diyorumKaynanam dövmelerim olduğu için benimle tanışmak dahi istememişti. Eşim tek başına gelip istedi. Her şeyden mahrum kaldık. Eşim hep destekçim oldu. Sonradan beni tanıdılar ve pişman oldular ama iş işten geçmişti. Başta bir şeyler nasılsa öyle gider ya. Tekrar konuşmayı kestik. Uzun zamandır konuşmuyorum. Eşimde bunun daha doğru olduğunu düşünüyor. Kötüde olsa Allah rızasi için ilgilenmeliyim diyor. Bende öyle düşünüyorum zaten. Eşim ne onlardan bana nede benden onlara bir şey getirir götürür. Bu dengeyi eş sağlamalı ve desteklemeli. Yoksa yürümez. Eşim böyle olmasa zaten çoktan biterdi.
Gerçekten çok benziyormuş, ben direkt olarak ailenle görüşme demedim ama çalışma saatleri zaten fazlaydı, akşamları evdeyken falan telefonla konuşmasan benle ilgilensen daha iyi olur falan dedim. Bütün konuşma işlerini işteyken hallet dedim. Belli bir süre böyle devam etti, akşamları bana vakit ayırdı, anlamadı bile ailesi ile yanımda görüştüğünden rahatsız olduğumu.O kadar benziyor ki durumumuz benim de eşim annesiyle kavga ettiğimde telefonsa annesinin evindeydi ben kendi ailemin evindeydim ve bütün kavga boyunca sadece orada dinledi ne telefonu eline aldı ne onlara bişey dedi sonradan boşanıcam deyince iste tamam görüşme istediğim gibi olsun dedi ama üç gündür barışmış şekilde devam ediyoruz annesi teyzesi arıyor konuşuypr bunlar bana çok batıyor elimde değil o kadar nefret doluyum ki aramalarına eşimin telefonunda adlarını görmeye bile tahammülüm kalmadı sanırım en iyisi boşanmak
Çocuk işi sıkıntı olmuş bu süreçte bebek varken aileyle ister istemez ömürlük bir bağ devam edicek eşin ailesine gösterecek sizin bebek sebebiyle barışma durumunuz var mıGerçekten çok benziyormuş, ben direkt olarak ailenle görüşme demedim ama çalışma saatleri zaten fazlaydı, akşamları evdeyken falan telefonla konuşmasan benle ilgilensen daha iyi olur falan dedim. Bütün konuşma işlerini işteyken hallet dedim. Belli bir süre böyle devam etti, akşamları bana vakit ayırdı, anlamadı bile ailesi ile yanımda görüştüğünden rahatsız olduğumu.
Tabii bu sürede ben hep şüphelenir ayıp oldu bayağı ama telefonunda ailesi ile kendin hakkında konuşma var mı diye merak edip bakardım gizlice.. ki olurdu da.. olmasa bari o kadar önemli değil de benim hakkımda atıp tutuyorlardı gördüm, eşim de cevap bile vermemiş, güyaa arayıp uyarmış haberim yokmuş o yüzden falan. Neyse bir süre daha böyle devam etti alttan aldım o da görüşmelerini dışarıdayken halletti. Sonra bazen mecburiyetten falan akşamları da konuşmak zorunda kaldılar ve benim hiç oralı olmadığımı hoşlanmadığımı fark etti. Fark edince zorladı konuşturmak için. Benim kimseyle anlaşamadığımı falan söyler, halbuki anlaşmak istemiyorum artık. Bir de bunlar ailecek o kadar gerikafalı ki ya da eşimi benden soğutmak için yapıuorlar bilmiyorum, benim konuştuğum görüştüğüm birisi daha olabilirmiş demeye getirdiler lafı. Sonra helallik falan istedi ama ben uzak durdum sonradan hep mesafemi koydum. Eşim de fark ediyordu başta da hak veriyordu, sonradan tekrar samimi olalım istedi. Ben istemiyordum, bu olaylardan ötürü. Sonra benim şeytan kaynanam eşimi arayıp, eşime benden rahatsız olduğunu, samimiyet göstermediğimi neden anne demediğimi falan sorun etmiş. Ben de çok sinirlendim aynı günün akşamı aradım, kaynanamla güzel bir konuşma yaptım, özür diledi. Yeniden... Ya insan belli şeyler yaşayınca ister istemez samimiyet kuramıyor ki. Ben şimdi hamileyim, bu zamana kadar bunları yine de dert etmiyordum, boşanma konusu olacak kadar önemli değildi. Ailesi cahil yaşlı okumamış görmemiş insanlar diyip geçiyordum. Ama ne zaman ki eşim onlara hak verdi beni kusurlu gördü o an soğumaya başladım.
Ha şimdi ne olacak, gereksiz samimiyet kurulacaktı çocuk için ister istemez. Çünkü benim eşim çocuğu göstermek isteyecek, gelip görmesini isteyecek, ben de istemeyeceğim. Daha büyük problemler olacak belki çocuk etkilenecek vs.
Şimdi ben bu anlattıklarımla yuvanı yıkmak istemem, ama ne kadar söz de verilse, özür de dilense insan gerçekten ailesi ne kadar kötü olursa olsun vazgeçemiyor, yine söylüyorum ben vazgeçmesini hiç istemedim. Ama beni de ezdirmek zorunda değil. Ben kendime bu saygısızlığı yaptıramam artık yeter dediğim an benim için bitti.
Eşim sonradan sorun çözmek için beni dinledi, ben de bir kaç sıkıntımı söylememe rağmen yine ailesini haklı görüyor. Artık benim yapabileceğim bir şey yok. Evime gelmesin gitmesin diye kimseyle kavga edecek halim de yok. Zaten adam olsalar bu münakaşaya hiç izin vermezler. Sınır çizerler. Değer verdikleri için saygı duyar, ezdirmezler yani.
Adam illa konuşur, eve de çağırır, yatılı misafir de alır. Benimki söz verdiği halde yaptı. Sonra da bana insanlarla geçinemediğimi falan söyler. Hahsütten çıkma ak kaşıklar, sanki anlaşmak isteyen var o münasebetsizlerle, ah bir de yüzsüz yüzsüz evime gelmiş hiç bir şey olmamış gibi oturuyordu. Annelerini aradım, bu ne yüzsüzlük dedim. Allah affetsin içimdeki nefret ateşi sönmüyor. Allah uzak eylesin. Çocuğumdan da benden de
Telefonda konuşma olayı kendisi arayacaksa ben yokken arıyor ama onlar aradığında açıyor elbette. Bi ara başka odaya gidiyordu rahatsız olurum diye ama ben gerek yok dedim istediğin yerde konuş. Özledikçe gidip 1 gece kalıp geliyor. Komşu şehirde yaşıyorlar aynı şehirde değiliz çünkü arabamız da olmadığından günübirlik gidip gelmek yorucu ve günün yarısı yollarda geçmiş oluyor. İstediğin kadar kal istediğin gibi git diyorum sonuçta onun ailesi. Beni yüz göz etmediği sürece sorun yok. Böyle dememe rağmen ayda 1 anca gidiyor o da 1 gecelik. Çocuk olunca bilmiyorum göreceğiz nolcak. Ben de seyrek de olsa çocuğu göstermek için görüşmek zorunda kalacağım ama dediğim gibi onda da iyi düşünüp sınırı koruyacak şekilde davranmak istiyorum. Bunu eşime de söyledim yani supriz olmayacak bu tavrım. Siz gözden çıkardıysaniz bu kadarına da tahammül edemem derseniz tek yol çocuk yokken ayrılmak olur haklısınız. Benim de görmeye tahammülüm olmasa da eşimi cok seviyorum ve bir sorunumuz yok başka hiçbir konuda. Bu yüzden ayrılmayı da düşünmedimBenim bunlara dair hiç ümidim kalmadı şuan eşim tamam biz devam edelim görüşme dese de biz görüşmesek de çocuk yapmayı düşünmem bu evlilikte ayrıca annesinin onu aramasına ve ikisinin telefonda konuşmasına bile tahammül edemiyorum kadına karşı aşırı nefret doluyorum sanırım devam edemicem
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?