Nerden başlasam.. birini çok sevdim tek birini birtek onda hissettim sevdiğimi sevildiğimi ben.. ama kıymetini bilemedim şimdi 29 yaşındayım herseyi şimdi anlıyorum.. onu terk ettimiştim neden?? karşıma daha iyileri cıkar diye ben okumuşum o okumamış diye ailem akrabalarım ne der bana diye ve daha iyisini beklemek üzere onu terkettim.. onu başkası ile görünce içimde açılan yaraların pişmanlıklarını tarifi yoktu piskolojik tedavi bile gördüm ailemden nefret ettim bana destek olmadılar onu begenmediler eleştirdiler diye.. annem benim o halimi gördüğünde senin onu bu kadar sevdiğini bilseydim babanın karşısında dağ olurdum bile dedi ama geç oldu gecen yıl evlendi allah onu çok mutlu etsin cok agır konuştugu da oldu giderken ama şimdi anlıyorum haklıydı ben bu acıyı cekmeyi haketmiştim dibine kadar çektimde...
Velasıl ben artık iyileşmem bu yara ile yaşamaya alışırım ama kimseyi artık sevemem derken hayatım gencliğim böyle akıp gitti yeniden güldüm eğlendim onu umutmak için cok zor bi mücadeledem geçtim başardımda derken.. asıl buralara kadar konu açmama sebep olacak bişey oldu
Ondan dahada imkansız biri cıktı karşıma üstelik bendem tam 5 yaş küçük.. neden imkansız olduğunu anlatsam satırlar yetmez .. ama inanırmısınız bu duygunun kıymetini bildiğim için kolay kolay kolay aşık olmadığım içim gel dese evlenelim dese koşa koşa gider dünyanın en mutlu insanı olabilirdim.. cünkü bem hem aşk acısını hemde 29 yaşında bircok insan evde kaldın diye alay etsede yalnızlığın ne demek olduğunu bilen biri olarak aşk duygusunun kıymetini öyle iyi biliyorm ve ona öylesine açım ki .. ona aşık oluverdim.. başta sadece begeniyordum çok çok çok yakışıklı diye hayran hayran izliyordum ama aşık oldum
Sonra ne mi oldu vedalaştık.. içimden hep dedim bi ışık olsa gideceğim.. ama annesi ile aramda 14 yaş var şaka gibi malum 18 yasında doğurmuş bizimkini :) :) onunda benimle hiç ciddi düşünmemesini anlıyorum..
biz vedalaştıktam 24 gün sonra ki bem günleri saymışım düşünün.. instgrama resim attı ekli değiliz ama herkese acık profili bi kızla
Velasıl ben artık iyileşmem bu yara ile yaşamaya alışırım ama kimseyi artık sevemem derken hayatım gencliğim böyle akıp gitti yeniden güldüm eğlendim onu umutmak için cok zor bi mücadeledem geçtim başardımda derken.. asıl buralara kadar konu açmama sebep olacak bişey oldu
Ondan dahada imkansız biri cıktı karşıma üstelik bendem tam 5 yaş küçük.. neden imkansız olduğunu anlatsam satırlar yetmez .. ama inanırmısınız bu duygunun kıymetini bildiğim için kolay kolay kolay aşık olmadığım içim gel dese evlenelim dese koşa koşa gider dünyanın en mutlu insanı olabilirdim.. cünkü bem hem aşk acısını hemde 29 yaşında bircok insan evde kaldın diye alay etsede yalnızlığın ne demek olduğunu bilen biri olarak aşk duygusunun kıymetini öyle iyi biliyorm ve ona öylesine açım ki .. ona aşık oluverdim.. başta sadece begeniyordum çok çok çok yakışıklı diye hayran hayran izliyordum ama aşık oldum
Sonra ne mi oldu vedalaştık.. içimden hep dedim bi ışık olsa gideceğim.. ama annesi ile aramda 14 yaş var şaka gibi malum 18 yasında doğurmuş bizimkini :) :) onunda benimle hiç ciddi düşünmemesini anlıyorum..
biz vedalaştıktam 24 gün sonra ki bem günleri saymışım düşünün.. instgrama resim attı ekli değiliz ama herkese acık profili bi kızla