- 14 Nisan 2012
- 11.496
- 21.257
- 398
Haha babalarımız birbirini döver desene
Hayır o zaman için tamam da şimdi 30yaşındayım. Hala tatile falan gidecek olsam arabamın anahtarını bile saklamıştı. Düşün uçağa zor yetiştim
Haha babalarımız birbirini döver deseneahahaahahahahahha hahahahahahahha cok iyi
benimki de odam da benim tutmadigim takimin formasını bulmuş kesin sevgilisi var diyip mudureyi aramış dersime giren hocaları toplamışlar 1 saat toplantı yapmışlar babama anlatmislar falanbi ders boş geçti hocammmm toplantı mi vardi diyince evet kucuk hanım senin için yaptık dedi,espri sanip kahkaha attim gerçekmiş
Msn okumaları da bilgisayar da takılırken ben onlarin balkonu görüyormuş bilgisayarı,karda kışta çıkıp dikizliyormuş gizli gizli ne yapiyorum kiminle konusuyorum diyeperdeyi de içerden öyle ayarlamış ki kapali ama bi noktasi acik görebilmesi için bahsedince cok sirin geldiler ama gozume simdi
Babam başlarda pek bir şey demedi. Hatta beni alıp o gezdiriyordu. Ya inanılmaz tatlış evet ama saat 9olunca inanın nasıl kalkacağımı şaşırıyorum. Çünkü tam 9u 5 geçe mesaj atmaya başlar. Yani dışardan bakınca aman ne var diyeceksiniz ama bunalıyorum :/baban cok tatli!
bilemiyorumki, bende cok korunularak yetistirildim, ama hic boyle sikmalar bogmalar yasamadim aslinda. ozellikle bosandiktan sonra bana 'hadi kizim cik gez, hadi oturup durma evde, hadi biseyler planla' diye direttiler (ozellikle annem). eve kapanip gerilmeyeyim, stres atabileyim kafami hemen toparliim diye:) ki oylede oldu.
hic kalbini kirmasan mi. okadar destek olmus Allah razi olsun. bi sekilde onun ayarina gidecek sekilde idare et. mesajlarini kisa kisa cevaplarla gecistir filan.. iyiligini dusunuyor elbette ama 'calisma ben bakarim sana' kafasi filan elbette yanlis. tatlilikla cozebilirsin insallah.
Aslına bakarsanız ben de çok cesur , istediğini söyleyen , haklarını sonuna kadar savunan birisiyim. Ama babamın en büyük korkusu ya bir erkek kızıma göz dikerse ki diktievet bunaltıcı ama nasıl değişir bilemedim.
ben hiç babamla böyle sıkıntılar yaşamadım.
Annem yeterince darladığı için ona sıra gelmedi yada bilmiyorum.
üniversiteye başladığımda küçüktüm.
2. sınıfın 2. dönemiydi 18 im bittiginde, o kadar söyleyeyim..
ilk bir kaç ay tedirgin oldular.
hatta okuluma yakın dedem oturuyordu, o bile arada gelip okulun etrafında tur atardı
ama kendimi koruyabilecek biriyim.
sessiz değilim, başıma bir iş gelse ortalığı ayağa kaldırırım, haksızlığa uğrasam hakkımı söke söke alırım.
yaşım 18-19 olunca iyice bu özellikler baskın oldu.
sonrası ailemde şu şekilde gelişti;
turuncu kendi halleder,
turuncuya bir şey olmaz, karşısındaki korksun,
başının çaresine bakar
gibi.
bu arada bir şey değil çok şey olduama üstesinden gelmeyi bildim.
eğer karakterin daha narin, nazlı ise bu da bir sebep olabilir.
Annem o kadar uysal , o kadar evcimen bir kadın ki. Zaten babama aşık resmen . Ne dese anneme göre kanun gibi bir şey. Baban haklı diyor sadece. Annem bir kere beni savundu , bu kız seni de yoldan çıkarttı falan dedi kadına .Bence annenizi araya sokun, babanızla o konuşsun, kız artık kendi sorumluluğunu alan genç bir kadın, üstüne gitme kendi yolunu kendi çizsin hayatını yaşasın diye. Siz konuşursanız kırıcı olabilirsiniz çünkü ama anne arayı yumuşatır gibi geliyor bana.
acikcasi o durumda bende cingar cikarabilirdim galiba:) abartmadigin surece sorun olmamali, saat 9 nedir ki canim.Babam başlarda pek bir şey demedi. Hatta beni alıp o gezdiriyordu. Ya inanılmaz tatlış evet ama saat 9olunca inanın nasıl kalkacağımı şaşırıyorum. Çünkü tam 9u 5 geçe mesaj atmaya başlar. Yani dışardan bakınca aman ne var diyeceksiniz ama bunalıyorum :/
Siz evlenirseniz anca babanız iflah olur o zaman valla işiniz zor yani ne diyeyim bilemedimAnnem o kadar uysal , o kadar evcimen bir kadın ki. Zaten babama aşık resmen . Ne dese anneme göre kanun gibi bir şey. Baban haklı diyor sadece. Annem bir kere beni savundu , bu kız seni de yoldan çıkarttı falan dedi kadına .
Evlenince de instadan taciz ediyorSiz evlenirseniz anca babanız iflah olur o zaman valla işiniz zor yani ne diyeyim bilemedim
Beni en iyi siz anlarsınız o halde.Babanızla inatlaşmayın bence onun istediği gibi çizin ölçülerinizi inanılmaz rahatlarsınız. Hiç bir gezme, kıyafet, eyeliner iç huzur kadar mühim değil. Bende aynı şeyleri yaşadım, yaşıyorum. Boşandım, maddi durumumuz iyi, babam üstüme titrer benzer işler yani. Çalışmamı istemiyor, hava kararmadan evde olayım, çok sık dışarı çıkmayayım vs vs.. Bunların tamamının dışına çıkıp sürekli tartışıyorduk beni gezenti aylakçı kafasının dikine giden biri olarak görüp çatışma çıkarıp laf sokuyodu. İnanın hiç değmez, aramız düzeldiğinde kızım bi sahlep yap da içelim demesi bunların hepsinden daha değerli bana göre. Hem nişanlıymışsınız evlenene kadar idare ediverin işte aksi halde bitmez bu çile..
Hani derler ya sakınan göze çöp batar diye. Beni gerçekten her şeyden sakınırdı . İlk evlendiğim kişiyi kendisi de sevmişti aslına bakarsanız. Çünkü o kişiliksiz de bana sürekli karışıyordu. Son zamanlarda bana sen neden böylesin çok mutsuzsun diyerek bana boşanma gücünü de bizzat baban verdi.Bu kadar korumaya rağmen yanlışlar yine de yaşanmış, yanlış bir evlilik yapılmış. Şimdiki nişanlınızı ne kadar seviyor da olsanız konularınızdan kafanızda bir soru işareti olduğu belli.
Babanızı karşınıza alıp bıkmadan usanmadan tekrar tekrar anlatacaksınız. “Böyle yaparak beni acele ettiriyorsun, iyiliğimi düşünüyorsun ama ben yanlış bir evlilik yapmak istemiyorum” diyebilirsiniz.
Akşam 9 da değil 10 da gelirsiniz eve 2 gün surat asar 3. gün düzelir. Başka bir zaman o saat de esnetilir. Her dediğine tamam derseniz kaç yaşına gelmiş bir kadına hala karışma hakkı bulur kendine. Evet babanız, evet aynı çatı altında yaşadığınız için eve giriş saatleri konusunda gönlünü yapmalısınız ama bu kadar taviz verilmemeli.
Babam da ablama az çok böyleydi, bana da bazı şeylerde karışır ama en başından ben “çirkeflik” yapmasaydım bu halde olmazdım. 1 ay evden hiç çıkmasam neden çıkmıyorsun demez işine gelir o derece. Ama geceyarısından önce eve geldiğim çok azdır, söyleniyor ama yapacak bir şey yok. Beni seviyor o yüzden kabul etmek zorunda kalıyor, bende onun sınırlarını bilir aynı evde yaşamanın verdiği sorumlulukları yerine getiriyorum.
Ne güzel bir baba keşke benim olsa.Merhabalar. Gün geçmiyor ki yeni bir konu açmayayım. Bu aralar en en en büyük derdim sevgili babacığım.
Kısaca aile hayatımdan bahsederek (sizi de fazla sıkmayarak ) başlamak istiyorum .
Ben bir abisi , bir erkek kardeşi olan (maalesef) bir evin bit kızıyım. Herkes bana her zaman bu durum için imrense de gerçekten çok zor bir şey.
Ezelden beri sürekli babamın ve annemin aklı bendeydi. En iyi kolejlerde okuttu beni sırf yanlış çevrem olmasın diye. Gittiğim kolejde daha çok mutaassıp ailelerin çocuklarının okuduğu bir okuldu. Dolayısıyla çevrem de hep aynı yöne bakan insanlarla çevrili oldu. Lise bitti üniversiteye gelince , güzel bir okul kazandım. Babam illa özelde okutayım diye yine baskılarına devam etti. Sanki her an sapmaya hazırmışım gibi. Dediğini yapmadım ve kendi bildiğim yolda devam ettim. Üniversite hayatında yaşadığım zorlukları anlatsam Manas destanı olur. Ama şu kadar söyleyeyim korktuğu şeylerin pek çoğunu yapmış buldum. Sevgilim oldu, nargile cafeleri öğrendim, okulu kırarak bol bol gezdim vs.
Şimdi asıl konuya gelelim. Herkes artık biliyordur talihsiz bir evlilik yaptım ve boşandım. İlk boşandığım zaman maddi durumum ayrı bir eve çıkmaya el veriyordu. Çalışıp , kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan bir kadınım. Ama babam başka eve çıkarsan hakkım haramdır, asla seni affetmem dedi. E tabi böyle olunca bende ayrı eve çıkmadım. Bir anlaşma yaptık. Evimiz 2katlı ve ben üst katta kendime aitmiş gibi yaşamak istediğimi söyledim. Başlarda bunu da sorun etti, tek başına olmaz. Terastan biri ya içeri girerse vs vs. Neyse buna ikna oldu.
Boşandıktan sonra bana inanılmaz destek oldu. Gerçekten bir dediğimi 2etmedi. Eee sorun ne Kaj canına mı susadın diyeceksiniz ama sorun şu ki ben hiç dilediğim gibi yaşayamıyorum. Saat 9 olunca whatsaaptan başlıyor yardırmaya. Nerdesin? Daha kaç saat kalacaksın ? (Arabam olduğu halde) Gelip alayım vs. Ve ben kaç kere kavga etmeme rağmen bana sürekli ben babayım endişe ederim diyor.
İş hayatıma tamamen karşı. İhtiyacın yok çalışma ben bakarım diyor. Sabah giydiğim kıyafete hatta çektiğim eye linera kadar karışıyor. Durum öyle bir hal aldı ki , nişanlımla buluşacağımı bile söylemiyorum. Çünkü onun yanında da mutlaka alakasız bir mesaj atıyor. Eve gel diye başlıyor konuşmaya. E mübarek işten çıkıyorum 6 da , trafik malum en aşağı 1saat sürüyor. Zaten yemek yiyoruz sonra muhabbet derken saat oluyor 9. İstanbul'da yaşayanlar iyi bilir hayat 9 dan sonra başlıyor.
Bende bu zamana kadar hep he diyip geçiştirdim. Ama artık he demek istemiyorum. Bana tutturdu bir an evvel evlen. Düğününü ben yapacağım diye
Sizce bu saaten sonra babamla nasıl konuşmalı ve ne yapmalıyım ?
Bu arada okuyan herkese teşekkür ederim.
Şaka bir yana bütün bunları sizi çok sevdiği ve değer verdiği için yapıyor.Dozu ayarlayamıyor olabilir.İncitmeden evlenene kadar idare edin derim.Bugün varız yarın yokuz.Şimdi hayatta diye bunlar size dert olarak görünüyor.”Keşke yanımda olsaydı da bunları yaşasaydım”deme pişmanlığını yaşamayın diye diyorum.Merhabalar. Gün geçmiyor ki yeni bir konu açmayayım. Bu aralar en en en büyük derdim sevgili babacığım.
Kısaca aile hayatımdan bahsederek (sizi de fazla sıkmayarak ) başlamak istiyorum .
Ben bir abisi , bir erkek kardeşi olan (maalesef) bir evin bit kızıyım. Herkes bana her zaman bu durum için imrense de gerçekten çok zor bir şey.
Ezelden beri sürekli babamın ve annemin aklı bendeydi. En iyi kolejlerde okuttu beni sırf yanlış çevrem olmasın diye. Gittiğim kolejde daha çok mutaassıp ailelerin çocuklarının okuduğu bir okuldu. Dolayısıyla çevrem de hep aynı yöne bakan insanlarla çevrili oldu. Lise bitti üniversiteye gelince , güzel bir okul kazandım. Babam illa özelde okutayım diye yine baskılarına devam etti. Sanki her an sapmaya hazırmışım gibi. Dediğini yapmadım ve kendi bildiğim yolda devam ettim. Üniversite hayatında yaşadığım zorlukları anlatsam Manas destanı olur. Ama şu kadar söyleyeyim korktuğu şeylerin pek çoğunu yapmış buldum. Sevgilim oldu, nargile cafeleri öğrendim, okulu kırarak bol bol gezdim vs.
Şimdi asıl konuya gelelim. Herkes artık biliyordur talihsiz bir evlilik yaptım ve boşandım. İlk boşandığım zaman maddi durumum ayrı bir eve çıkmaya el veriyordu. Çalışıp , kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan bir kadınım. Ama babam başka eve çıkarsan hakkım haramdır, asla seni affetmem dedi. E tabi böyle olunca bende ayrı eve çıkmadım. Bir anlaşma yaptık. Evimiz 2katlı ve ben üst katta kendime aitmiş gibi yaşamak istediğimi söyledim. Başlarda bunu da sorun etti, tek başına olmaz. Terastan biri ya içeri girerse vs vs. Neyse buna ikna oldu.
Boşandıktan sonra bana inanılmaz destek oldu. Gerçekten bir dediğimi 2etmedi. Eee sorun ne Kaj canına mı susadın diyeceksiniz ama sorun şu ki ben hiç dilediğim gibi yaşayamıyorum. Saat 9 olunca whatsaaptan başlıyor yardırmaya. Nerdesin? Daha kaç saat kalacaksın ? (Arabam olduğu halde) Gelip alayım vs. Ve ben kaç kere kavga etmeme rağmen bana sürekli ben babayım endişe ederim diyor.
İş hayatıma tamamen karşı. İhtiyacın yok çalışma ben bakarım diyor. Sabah giydiğim kıyafete hatta çektiğim eye linera kadar karışıyor. Durum öyle bir hal aldı ki , nişanlımla buluşacağımı bile söylemiyorum. Çünkü onun yanında da mutlaka alakasız bir mesaj atıyor. Eve gel diye başlıyor konuşmaya. E mübarek işten çıkıyorum 6 da , trafik malum en aşağı 1saat sürüyor. Zaten yemek yiyoruz sonra muhabbet derken saat oluyor 9. İstanbul'da yaşayanlar iyi bilir hayat 9 dan sonra başlıyor.
Bende bu zamana kadar hep he diyip geçiştirdim. Ama artık he demek istemiyorum. Bana tutturdu bir an evvel evlen. Düğününü ben yapacağım diye
Sizce bu saaten sonra babamla nasıl konuşmalı ve ne yapmalıyım ?
Bu arada okuyan herkese teşekkür ederim.
nişanlı el oğlu çünkü,babanız el oğlu mu?Bunları nişanlı yapsa " hemen ayrıl" falan denir ama yapan kişi "baba" olunca tatlış (!) oluyor.
Demek istediğim o değildi. " babanla bu konuyu konuş, bu kadar baskı çok fazla" gibi şeyler diyen çoook az kişi var.nişanlı el oğlu çünkü,babanız el oğlu mu?
Demek istediğim o değildi. " babanla bu konuyu konuş, bu kadar baskı çok fazla" gibi şeyler diyen çoook az kişi var.
30 yaşındaki birine de bu kadarı çok fazla.
Ben 23 yaşındayım. Benzer şeyleri ve belki çok daha fazlasını yaşıyorum. Bu baskılar yüzünden kendimi 13 yaşında gibi hissediyorum. O yüzden bu tür konularda ayrıca sinirim tepeme çıkıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?