- 1 Ocak 2023
- 2.545
- 7.861
- 73
- 33
- Konu Sahibi lattesizkitapsiz
-
- #61
yaa üstuste çok güzel yorumlar olduBende de var ama daha hafif şekilde.
Bazen beni de rahatsız ediyor ama genel olarak memnun gibiyim halimden.
Çok tatlısın bu arada
Sen ben olabilir misinBen de. Birisi yardım ediyor bir konuda, dünyam kararıyor nasıl karşılık versem diye. Abimin evine gidiyorum dolaptaki meyve suyunu içersem yenisini almadan huzur bulamıyorum. Hamileyim birisi bir eşyayı eğilip alsın benim için, milyonlarca kez teşekkür edesim geliyor. Birilerine maddi destek sağlıyorum 8383884 sene, bir kere bana yardım edilse şoklardan şoklara girip kendimi duvarlara vuruyorum. Normal olmadığım kesin, nasıl düzelir bilmiyorum. Konuyu inceleyeceğim.
öncelikle ambulans diyince insan böyle çok zor bir şey sanıyor ya ben merkezde bir yerde çalışıyorum insanlar hastane randevuları için ariyorlar ya ,Bence bu ön çocukluk ve sonrası dönemde size kazandırılmış bir özguvensizlik, değersizlik hissi gibi duruyor.
Ailenize bile minnet duygusu taşıyorsunuz. Halbuki sizi dünyaya getiren onlar olduğu için zaten maddi manevi tüm ihtiyaçlarınızi karşılamak zorundalar. Ama siz tam tersi bir bilinçaltına sahipsiniz. Bence buraya yoğunlaşın. Hatırlamaya çalışın, ne oldu, ne söylendi? Bunu bulursanız rahatlar ve asarsiniz. Ama eğer her şeyin suçlusu ailem vs moduna girerseniz o zaman işler sarpa sarar. Çünkü temel sorunu bulup suçlamak iyileştirmez, temel sorunu bulup anladım kabullendim demek gerekir.
Bir de başkalarına olan hoşgörünuz, kibarliginiz, affediciliginiz gerçek mi yoksa sahte mi? Yani başkalarına olan sefkatiniz kendinize de var mı? Bence aynı şefkati kendinize göstermiyorsunuz. Eğer kendinize şefkat duymuyorsaniz o zaman sizin ince, iyi bir insan olmanızın tam olarak faydası yok.
Peki neden başkalarından defalarca özür dileyecek ya da teşekkür edecek kadar kendinizi onlarin altında görüyorsunuz? (İnkar etmeyin çünkü kendinizi denk gördüğünüz birinin karşısında bu kadar ezilip buzulmezsiniz) Çünkü ozdegerinizin farkında değilsiniz. Bu da muhtemelen çocukluk yaşantılarınız, tecrubesizliginiz, yasinizdan kaynaklı. Tecrübe edip kirildikca degiseceksiniz ama inşallah o zaman da kalbiniz kararmaz. Çünkü en çok beyaz renk leke tutar. Kendinizi sevin. Bitkiden hayvana her canlının bu hayatta cok önemli bir görevi ve değeri olduğunu bilin. Siz de buna dahilsiniz. Yaşadığınız sürece dünyaya, insanlara, canlılara katkı sağlayabildiginiz kadar katkıda bulunun, guzellestirin. Denklem bu kadar basit aslında. Kimi ot gelir, saman gibi kurur gider. Kimi kendi kivilcimiyla dünyayı yakar. Kimi de güzeldir, güzel kokar, etrafı da güzel kokutur.
Ambulans doktorusunuz şu an galiba. Ne kadar çok insan size umut bağlıyordur. İnsanlara umut olmak güzel şey mesela
kesinlikle öyledir ,son yıllarda değer konusunda eskisinden çok daha iyi seviyedeyimBu düsüncenizin altinda yattigini tahmin ettigim değersizlik hissi için özellikle uzman yardımı almanızı öneririm. Ben bunu haketmiyorum diyorsunuz ince ince alt planda.
Ayrıca “fake it till make it” yani olmak istediginiz kisi olana kadar olmak istediginiz kisi nasil davranirsa oyle davranacaksiniz. Ozur dilemek yerine dilinizi isirarak baslayabilirsiniz.
aslında teşekkür etmek bence kibar bir ruhun işareti bende hep teşekkür ederimTamda boyle bi insanim ogretmenim veli ogrenciyi calistirdigi icin bile tesekkur ediyorum yahu cocuk onun...mesela birine bi iyilik yapiyorum saol ya diyerek geciyor bunu anormal bulmuyorum ama o bana benim yaptigimin yarisini yapsa nasil mahcup oluyorum nasil aciklamalar tesekkurler susmuyorum kendimi durduramiyorum...umarim saglam bi cozum gelir takipteyim
ahaha maalesef, daha yumuşak olmaya çalışıyorum bu da değiştirmek istediğim şeylerden biri.Burda bazı konulara verdiğiniz yorumlara denk gelmiştim. Çok net, kibar ama birazda despot bir tarzınız var yada bana öyle geldi bilemiyorum.. Özel hayatınızda da bu tarzı uygulayabilirsiniz. Ya da sadece her yarde kendiniz olun bakın o zaman çok rahatlayacaksıniz.
Dediğim gibi bana da öyle gelmiş olabilirahaha maalesef, daha yumuşak olmaya çalışıyorum bu da değiştirmek istediğim şeylerden biri.
Aslında çok empatik bir insanım ama sanırım aktarma kısmında henüz yeterince iyi değilim
özel hayatimda da tamamen böyleyimdir çok net ve kibar biriyim. Yakın Arkadaşlarımla ve sevgililerimle ilgili böyle yük hissim yok , alma kısmında dengeli olduğumu düşünüyorum
ama diğer herkese her şeye karşı bu his var ,
bide yeni bir işe başlayınca bambaşka seviyeye evrildi
Ben terapiyle bunun aşılacağını düşnmüyorum. Bunu siz isteyince bitecek bakın o zaman her anlamda çok iyi hissedeceksiniz.kesinlikle öyledir ,son yıllarda değer konusunda eskisinden çok daha iyi seviyedeyim
bu iyi seviye yani
herkes sağ olsun terapi önerdi ama ben daha önce bir çok başka konu için uzun sayılabilecek konularda terapiye başvurdum
hiçbir etkisini göremedim, daha spiritüel yollar işe yarar mı diye düşünüyorum.
Sürekli kusura bakma demekten vazgeç, psikolojide sürekli bu kelimeyi kullanman insanlara ben kusura bakılacak şeyler yapıyorum mesajı vermektir , dik dur ...Başlığa yazdığımı daha nasıl açıklayabilirim diye düşünüyorum şu an tam anlamıyla böyle çünkü.
kendimi sürekli yük gibi hissediyorum özellikle şu sıralar yeni bir işe başladım ve işte eksikliklerim var çünkü benim daha önce hiç çalışmadığım eğitim aldığım alana değil ama eğitim programıma pek uymayan farklı bir yerde çalışmaya başladım.
Yanımdaki insanlar fazlasıyla deneyimli ve samimiler.
Ama ben en ufak bir eksiklik ya da hata yaptığımda o kadar çok kusura bakmayın diyorum,özür diliyorum vs ki herhalde günde 30 ya da 40 kere diyorumdur
Ve ben şunu fark ettim ben bunu deyince aslında hatalarım insanların gözünde daha da büyüyor kibar naif bir insan olmuyorum ezik bir insan oluyorum.
Çalıştığım yerde ekip lideri benim ama hiçbir otorite kuramadığım gibi insanların gözünde daha en başından saygımı kaybetmekten korkmaya başladım.Ve çok çok pasiflesiyorum işimde.
Ögrencilikte de böyleydi,hiçbir şey için izin istemezdim asistanlardan vs(bu bizim ögrencilikte herkesin yaptığı bir şey ondan bu örneği verdim)
Bu sadece iş hayatımda böyle değil özel hayatımda da yoğun şekilde böyle.
İnsanlar bana en ufak bir yardım yaptığı zaman borçlu hissediyorum kendimi , seviyemi görmeniz için şöyle söyleyeyim buradaki hanımlar konumla derinden ilgilenip bana uzun uzun cevaplar yazdığında bile hissediyorum bunu.
Buraya 'taşınmalı mıyım' diye bir konu açmıştım ve oradaki özellikle bir hanımefendinin yorumlarıyla bu durumu artık tamamen aydım diyebilirim(Kendisine sevgiler)
Ailemin evinde kaldığım için onlara bile yük olduğumu hissediyorum,beni uzun okuttuklari için (üniversiteyi biraz uzatmistim) bu his arşa çıkmıştı
Bu arada iki kardeşiz,tek kızları benim ve evi olabildiğince düzenli toplu tutmaya çalışırım yemekleri ben yaparım her anlamda hayatlarını kolaylaştırmaya da çalışıyorum;
yük oluyorum diye düşünüyorum derken insanların aklına sanki her şeyi yapıyorum da böyle hissediyorum gibi kalmasın.
Ve bu karşımdaki aslında her kim olursa olsun muhtemelen onu da rahatsız ediyor, koşulsuz vermenin tadını da yaşatmıyorum kimseye.
Eskiden bu yük olma hissiyatı çok daha fazlaydı sanki bir tık daha azaldığını düşünüyorum ama iş hayatımda olanlar beni çok fazla tetiklemeye başladı.
Ben karakter olarak net ve sınırları olan bir kadınım değerlerime çok önem veririm; bu yüzden kendime çok saygı duyuyorum
Kendime değer vermiyorum gibi bir şeyin söz konusu olmadığını düşünüyorum ama almaya bu kadar kapalı olmamı ne ile açıklayabilirim bilmiyorum.
Çok yakın arkadaşlarımda sanki bunu hissetmediğimi düşünüyorum
Çok dağınık yazdığımı biliyorum ama nasıl toparlayıp anlatabilirdim onu bilemedim.
Herkese okuduğunuz için ve fikirleriniz için çok teşekkür ederim Umarım benim gibi hissedip kendini tamamen almaya açmış olan kadınların muhteşem önerileri hepimize ışık olur.
örnek nefismiş , çok teşekkür ederimŞimdi genel olarak bir mesleği düşününce tecrübesizi lider yapmazlar ama sizin zaten mesleğiniz gereği sağlıkta tepedesiniz. İlk defa bu alanda çalışacaksanız da normaldir her şeye hakim olmamanız.
Eğer genellersem manuel vitesli araç için eğitim aldınız. Otomatik vitesli araba aldığınızı düşümün. Hem araba sürerek tecrübe kazanacaksınız hem de otomatik vitesli arabaya alışacaksınız.
Rica ederim. PCR cihazı örneği verecektim ama bu ne diyor derler diye genelleyeyim dedimörnek nefismiş , çok teşekkür ederim
yok eleştiride de bulunabilirsiniz zaten sorun değil,Yetistirme tarzi yazan arkadaslara katiliyorum. Arkadasina gidecek olursun, birsey verirlerse yeme derler. Misafirlige gidersin, ev sahibi 2.kurabiyeyi verir anne hemen atlar o tok diye, birisi hediye aldiysa begenmesen bile cok begenmis gibi sevin. Teşekkür et, gülümse, rica et, birisiyle goz göze gelince gulumse diyerek belki dogru olani öğrettiler ama ayni zamanda baski da olustu ustumuzde.
bunu elestiri olarak algilamayin lutfen, sadece birsey farkettim. Bazen diger konulara yaptiginiz yorumlara denk geliyorum, hissettiginiz rahatsiz edici duygulara ayni zamanda baglisiniz, o duygular esliginde tavsiye ya da fikir veriyorsunuz. Kirmaniz gereken bir kabuk var. Bunu tek basiniza yapamıyorsanız destek almalisiniz.
Birde iş konusuna takilmayin. Rutin olarak hepimizin basina bilmedigimiz/az bildigimiz konular çıkıyor. Bakip, sorup oylr yapiyoruz. Teşekkür etmek guzel birseu ama surekli ozur dilemenizi gerektirecek birsey yapmiyorsunuzdur kendinizi sınırlandırmaya çalışın.
yok eleştiride de bulunabilirsiniz zaten sorun değil,
sizin yorumlarınızı hep beğeniyorum biliyorsunuz.
ben diğer yorumlarda da belirttim çizgileri olan net biriyim ; bunun çok çok sevdiğim yanları da var ama hayatta beni kısıtlıyor ayrıca spiritüel olarakta beni çok kısıtlıyor .
şu yaşıma kadar böyle yaşamaktan çok memnun sayılırdim ama hayata bakış açım gittikçe değişiyor, neden bu kadar katiyim diyorum
bu özümde var (fıtrat olayı ve ben bu olaya kesin inanıyorum)
birazda alışkanlık açıkçası.Yorumlara elbette yansımıştır çünkü ben halihazırda böyle yaşıyorum.
ama bu katiligim asla empati kurmama engel değil empatik ve duygusal biri olduğumu düşünüyorum bunu ifade ediş şeklim yeterince istediğim gibi olmayabilir.
evet değişmek istiyorum ama terapi olayına karşı inancımı kaybettim , çok kere denedim uzun denemelerimde oldu ama bir arpa boyu yol ilerlemedi ( yardım almak istediğim konular bu değildi)
o yüzden nasıl bir yol izleyebilirim bilmiyorum
gerçekten kendine her güzel şeyi layık gören kadınlar böyle mi yetişiyor ?
bu sonradan kazanilanilecek bir şeydir diye düşünmek istiyorum
yok eleştiride de bulunabilirsiniz zaten sorun değil,
sizin yorumlarınızı hep beğeniyorum biliyorsunuz.
ben diğer yorumlarda da belirttim çizgileri olan net biriyim ; bunun çok çok sevdiğim yanları da var ama hayatta beni kısıtlıyor ayrıca spiritüel olarakta beni çok kısıtlıyor .
şu yaşıma kadar böyle yaşamaktan çok memnun sayılırdim ama hayata bakış açım gittikçe değişiyor, neden bu kadar katiyim diyorum
bu özümde var (fıtrat olayı ve ben bu olaya kesin inanıyorum)
birazda alışkanlık açıkçası.Yorumlara elbette yansımıştır çünkü ben halihazırda böyle yaşıyorum.
ama bu katiligim asla empati kurmama engel değil empatik ve duygusal biri olduğumu düşünüyorum bunu ifade ediş şeklim yeterince istediğim gibi olmayabilir.
evet değişmek istiyorum ama terapi olayına karşı inancımı kaybettim , çok kere denedim uzun denemelerimde oldu ama bir arpa boyu yol ilerlemedi ( yardım almak istediğim konular bu değildi)
o yüzden nasıl bir yol izleyebilirim bilmiyorum
gerçekten kendine her güzel şeyi layık gören kadınlar böyle mi yetişiyor ?
bu sonradan kazanilanilecek bir şeydir diye düşünmek istiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?