Canım merhaba konunu okudum önceki konularını da biliyorum ama tam olarak hatırlamıyorum o yüzden sadece bu konuna göre cevap vereceğim.
Sanırım kendi ailenle ve eşinin ailesi ile aynı şehirde yaşıyorsunuz, bence en güzel çözüm başka uzak bir şehre taşınmak eşini bu konuda ikna edebilirsin, evliliğinin bitmesindense taşınmak daha mantıklı.
Kesinlikle bu insanlar eşinden tepki görmedikleri için bu şekilde davranabiliyorlar, öncelikle eşinin seni koruması kollaması gerekir. Bir eş bunu yapmayacaksa daha ne yapacak ki.
Benim buna benzer değil, ama eşimin ailesine karşı beni savunmaması problem olmuştu bunu iki kez yaptı, beni değil onların tarafında oldu bu beni çok kırdı, soğudum ondan.
Senin eşinin ailesinden korkması ses çıkaramaması onun için de kötü, o yüzden terk edersen anlattığın gibi boşandıktan sonra çok kötü olur.
O yüzden tayin isteyin gidin o şehirden eşin kabul ederse tabi kabul etmezse iş değişir, sen onlara katlanmak zorunda değilsin. Ayrılmakla tehdit et eşini, hem senden ayrılmak istemeyecektir hem de sen olmayınca ailesinin tekrar onunla uğraşacağını bilir.
Evlilik terapisti de bence faydalı bence bir deneyin, eşine bir şans daha ver.
Canım merhaba konunu okudum önceki konularını da biliyorum ama tam olarak hatırlamıyorum o yüzden sadece bu konuna göre cevap vereceğim.
Sanırım kendi ailenle ve eşinin ailesi ile aynı şehirde yaşıyorsunuz, bence en güzel çözüm başka uzak bir şehre taşınmak eşini bu konuda ikna edebilirsin, evliliğinin bitmesindense taşınmak daha mantıklı.
Kesinlikle bu insanlar eşinden tepki görmedikleri için bu şekilde davranabiliyorlar, öncelikle eşinin seni koruması kollaması gerekir. Bir eş bunu yapmayacaksa daha ne yapacak ki.
Benim buna benzer değil, ama eşimin ailesine karşı beni savunmaması problem olmuştu bunu iki kez yaptı, beni değil onların tarafında oldu bu beni çok kırdı, soğudum ondan.
Senin eşinin ailesinden korkması ses çıkaramaması onun için de kötü, o yüzden terk edersen anlattığın gibi boşandıktan sonra çok kötü olur.
O yüzden tayin isteyin gidin o şehirden eşin kabul ederse tabi kabul etmezse iş değişir, sen onlara katlanmak zorunda değilsin. Ayrılmakla tehdit et eşini, hem senden ayrılmak istemeyecektir hem de sen olmayınca ailesinin tekrar onunla uğraşacağını bilir.
Evlilik terapisti de bence faydalı bence bir deneyin, eşine bir şans daha ver.
ah canım başka bi şehre gitsek bile sorun eşim..yani sorunumuzuda beraberimizde götüreceğiz..nedenmi..çünkü beni ezen bana hakareteden tek kişi ailesi değil eşimin arkadaşları akrabaları hepsi hepsi beni görür görmez hakaret başlıyorlar eşimi benim yanımda küçük düşürüyorlar...eşim pısırık biri..çevresindeki herkes tarafından yıllarca horlanmış evlenenmemiş..sonra ben çıkmışım karşısına ve kesinlikle yanlış anlamayın nolur kendimi övmek gibi ne bir niyetim nede okadar özgüvenim kaldı...ben çıktım karşısına ve tanıştığımızda ben pırıl pırıl bakanın bidaha baktığı kariyerli ve bulunduğumuz ilçenin en köklü asaletli ailesinden biriydim...kimse beni eşime layık görememiş..şimdi anlıyorum..nişanlandık arkadaşları akrabaları yemin ediyorumki eşim yanımdan gider ditmez bana sen bununla nasıl evlendin bunu ne b...k sandın dediler yemin ederim annesi babası bile bunu dedi...bende eşimi horladım sonunda ancak o insanlar benide aşağılamay başladılar zamanla ve eşimden hiç korkmadıkları için sessiz kalan eşimin yanında yaptılar bunları...bende dayanamadım..çünkü çok güzel saygın bi aileden çıkıpta kurtlar çakallar sofrasında pısırık bi adamın karısı olmuştum..hatta bikaçker eşimin çok güvendiği arkadaşlarından ikisi bana sarkıntılık etti..eşime söyledim suç sendedir dedi...bişey yapmadı..gende konuştu onlarla ve ben o arkadaşlarıyla görüşmesini istemiyorum diye terketmişti beni...oofffff oofffff..şimdi çok pişman hepsini sildi ancak bende sosyal fobi oluştu eşimle bi ortama giremiyorum sanki onun yanında beni aşağılayacaklarda oda susacak gibi..ben yalnz olsam kimse tn diyemez ban okadar otoriterim yani..kızlar yardım edin iki zıt karakteriz onunla..hayatımın hatasını yapmışım...
arkadaşlarım hepinize ama hepinize çok teşekkür ediyorum inanınki ablamı aradım arkadaşımı aradım eşimi aradım ve hiçbişey söyleyemeden kapattım gene buraya geldim...bir insan sesine bi arkadaşa dosta ihtiyacım var kimsem yok....bende dışardan boşan dedim çogu arkadaşa ama bu evlilik öyle bişeyki ayağında prangalar var sanki elin kolun bağlı...canım acıyor biri sıkmış oturmuş yüreğime...canım acıyor..gençsin diyorsunuz bana evet daha 25 yaşındayım..daha bugün bile biyerde toplantımız vardı 25 kişi vardı ben salondan girince eksisksiz herkes dönüp ban baktı ve ben kendimi öylesine aşağılamışımki başımı önüme eğip utandım neden bakıyorlar diye....kocamdan 3 yıldır en ufak bir iltifat güzel söz duymadım birkere gözlerimin derinlerine bakmaz..özgüvenim sıfır...ağlıyorum şimdi..kocamda acıyorum nedenmi..çünkü sanırsam onada haksızlık ettim..herzaman onu hiç sevemediğimi buyüzden kendisinin er hareketinin bana battığını söylüyor..olabilirmi diyorum ama ben sevmeye çalıştım onu fakat etrafındaki insanlarla uğraşmaktan duygularıı dinlemeye gençliğimi yaşamaya romantik olmaya cinselliğe vakit bulamadımki..hayat nekadar çabuk geçiyormuş meğer..meğer insan kalabalıklar içindede nekadar yalnız olurmuş..ana baba bile yabancı olurmuş..sıcacık bir bakış bir umut hayal meğer nasılda ısıtırmış insanın içini...böyle zamanlarda hep bir anı arıyorum belleğimde tutunacak ama hep kötülükler hatırlıyorum ...beni bir paçavra gibi kullandılar...ölümü denedim defalarca..ahh babacığım saçlarımı koklardı şimdi sesimedehasret...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?