- 22 Mart 2016
- 683
- 653
- 18
- 35
Arkadaşlar canım çok sıkkın. Birileriyle paylaşıp rahatlamak istiyorum, artık dayanamıyorum...
Forumda ara sıra yazıyorum, ilişkiler konusunda tecrübeliyim. Lakin kendimi bir türlü düzeltemiyorum. Psikoloğa da gittim. Buralarda dinlemeden gönderiyorlar maalesef. Özel hastane falan da yok. İlaç kullanamam, bebeğim küçük, emziriyorum.
Sorunum şu; kendimden hiç memnun değilim. Sakin, normal biri olmaya çalışıyorum ama başaramıyorum. En ufak bir olayda bile aniden öfkelenip, bütün gemileri yakıyorum...
Doğu'da küçük bir ilde görev yapıyor eşim. Ben de haliyle buradayım. Tayinimizin çıkmasına iki ay kaldı ama ben bu şehirde çok boğuldum. Evden dışarı çıkamıyorum, komşuların gürültüsünden patırtısından bıktım. Bebeğimin uykusu çok hafif, çıt sesine uyanıyor. Apartmanda sürekli bir gürültü... Komşularla muhabbetim yok, kavga dışında tabii... Ben kızıyorum, onlar Türkçe bilmediği için cevap vermiyorlar.
En son bugün, camdan bakıyordum... Kafamdan patır patır bir şeyler döküldü. Bağırdım kızdım ama cevap vermeyip içeri girdi komşu. Sofra bezi çırptı kadın. Ben de bağırdım, yeter artık defalarca uyardım, elimde kalacaksınız dedim. O içeri girdi ama ben halen sakinleşmedim. 2 Senedir hep böyle, eşlerine de söyledim, belki defalarca kibarca uyardım. Ama artık dayanamıyorum. Bıçağı alıp, boğazlarını kesesim geliyor... Sinirim de halen geçmedi. Ne yapacağım bilemiyorum. Bıktım artık. Bıktım...
Bence bunalmissiniz sonuçta hiç alışık olmadiginiz biyerdesiniz kimseniz yok üstelik birde bebeğiniz var normal bence bukadar skntilı olmanız benmde bebeğim var çok bunaldigim zamanlar oluyor ama.ben gurbette değilim geçer bu günler üzülmeyin tayininizde çıkacakmış az kalmış sakin olmaya çalışın birazArkadaşlar canım çok sıkkın. Birileriyle paylaşıp rahatlamak istiyorum, artık dayanamıyorum...
Forumda ara sıra yazıyorum, ilişkiler konusunda tecrübeliyim. Lakin kendimi bir türlü düzeltemiyorum. Psikoloğa da gittim. Buralarda dinlemeden gönderiyorlar maalesef. Özel hastane falan da yok. İlaç kullanamam, bebeğim küçük, emziriyorum.
Sorunum şu; kendimden hiç memnun değilim. Sakin, normal biri olmaya çalışıyorum ama başaramıyorum. En ufak bir olayda bile aniden öfkelenip, bütün gemileri yakıyorum...
Doğu'da küçük bir ilde görev yapıyor eşim. Ben de haliyle buradayım. Tayinimizin çıkmasına iki ay kaldı ama ben bu şehirde çok boğuldum. Evden dışarı çıkamıyorum, komşuların gürültüsünden patırtısından bıktım. Bebeğimin uykusu çok hafif, çıt sesine uyanıyor. Apartmanda sürekli bir gürültü... Komşularla muhabbetim yok, kavga dışında tabii... Ben kızıyorum, onlar Türkçe bilmediği için cevap vermiyorlar.
En son bugün, camdan bakıyordum... Kafamdan patır patır bir şeyler döküldü. Bağırdım kızdım ama cevap vermeyip içeri girdi komşu. Sofra bezi çırptı kadın. Ben de bağırdım, yeter artık defalarca uyardım, elimde kalacaksınız dedim. O içeri girdi ama ben halen sakinleşmedim. 2 Senedir hep böyle, eşlerine de söyledim, belki defalarca kibarca uyardım. Ama artık dayanamıyorum. Bıçağı alıp, boğazlarını kesesim geliyor... Sinirim de halen geçmedi. Ne yapacağım bilemiyorum. Bıktım artık. Bıktım...
Insanlar esleri dogudayken gitmiyo mesela evini batida kuruyo kocalari arada git gel yapiyo tayini gelene kadar. Sen emek verip gitmissin ama olmuyo iste depresyona girmissin. Ozleyecekse ozlesin. Annen baban ne dusunur bilmem ama ben olsam kimin ne dediginden cok akil sagligimi dusunurum. Adam dogramam ama dovmek isterdim yaziyosun normal mi sence bu ruh haliOnu yapacağımı sanmıyorum. Sadece yapmak istiyorum.... Diğer sayfalari okuduysanız, görmüşsünüzdür zaten, geleli 2 ay olmadi. Yani şöyle söyleyeyim, Geçen sene Mayısta gittim annemlere, Ekim'de döndüm. Ocak ayinda gittim ve Martta geri döndüm. Bir kac hafta sonra tekrar gideceğim. Sizce bu durumda ailem benim hakkında ne düşünür? Esim bıktı artık. Gitme, özlüyorum diyor.
Arkadaşlar canım çok sıkkın. Birileriyle paylaşıp rahatlamak istiyorum, artık dayanamıyorum...
Forumda ara sıra yazıyorum, ilişkiler konusunda tecrübeliyim. Lakin kendimi bir türlü düzeltemiyorum. Psikoloğa da gittim. Buralarda dinlemeden gönderiyorlar maalesef. Özel hastane falan da yok. İlaç kullanamam, bebeğim küçük, emziriyorum.
Sorunum şu; kendimden hiç memnun değilim. Sakin, normal biri olmaya çalışıyorum ama başaramıyorum. En ufak bir olayda bile aniden öfkelenip, bütün gemileri yakıyorum...
Doğu'da küçük bir ilde görev yapıyor eşim. Ben de haliyle buradayım. Tayinimizin çıkmasına iki ay kaldı ama ben bu şehirde çok boğuldum. Evden dışarı çıkamıyorum, komşuların gürültüsünden patırtısından bıktım. Bebeğimin uykusu çok hafif, çıt sesine uyanıyor. Apartmanda sürekli bir gürültü... Komşularla muhabbetim yok, kavga dışında tabii... Ben kızıyorum, onlar Türkçe bilmediği için cevap vermiyorlar.
En son bugün, camdan bakıyordum... Kafamdan patır patır bir şeyler döküldü. Bağırdım kızdım ama cevap vermeyip içeri girdi komşu. Sofra bezi çırptı kadın. Ben de bağırdım, yeter artık defalarca uyardım, elimde kalacaksınız dedim. O içeri girdi ama ben halen sakinleşmedim. 2 Senedir hep böyle, eşlerine de söyledim, belki defalarca kibarca uyardım. Ama artık dayanamıyorum. Bıçağı alıp, boğazlarını kesesim geliyor... Sinirim de halen geçmedi. Ne yapacağım bilemiyorum. Bıktım artık. Bıktım...
Ama eşiniz haklı... üzgünüm..Eşim aslında genelde evde ama tam bir gerizekalı. Yüzüne soyleyemesem de burada söyleyeceğim artık. Dört dörtlük yetiştirilmiş. Asla kavga etmemeli, her zaman iyi insan olmalı, ayıp, günah, çingene misin sen, nereden geldin, sana yakışıyor mu, özür dile. Kendine bir konuda kızıp bağırıyorum ya, gelip bana çabuk özür dile diyor. Ben 5 yaşında çocuk muyum yahu.... Git söyle kocasına, gebertecem yoksa bu kadını, böyle böyle yaptı dedim, dediği şey şu, medeniyetsiz kadın! Sadece bunu söyledi. Şaka gibi...
Teşekkür ederim. Birazdan yapacağım bunu. Sinirlerim bayağı bir bozulmuş benim.bulbulu altin kafese koymuslar, diye baslar eski bir atasozu...
yerinizi yadirgamaniz kaynakli degisimler, asirililiklar sizi anormal yapmaz. o sebeple "normal biri olmaya çalışıyorum ama başaramıyorum" cumlesini zihninizden silin.
yurt disina geldim bu yaz, esimin gprevi geregi. cok luks bir sehirde, cok rahat bir hayat yasiyorum. ama hissettiginiz duygularin hepsini hissediyor, sikayet ettiginiz tum ozellikleri bunyemde ben de tasiyorum.
kendinize zaman ayirin. en basiti bir kahve kokusu, youtube'da acilmis eski bir sarki ile sukunet saglamaya calisin. bu bir surec. buna inanin.
Size cok güldüm su an. Insallah ayni tarz insanların olduğu bir binada yaşamak zorunda kalmazsınız. Eşeğe bile dayak atılmaz, ama eşeğin beyni olmadığı için, vurarak dur kalk yaptırır sahipleri. Bunlar da o hesap, bin kere soylesen de anlamıyorlar. Size karşı biri sesini çıkarmayabilir. Ama ben, beni defalarca boyle seylere maruz bırakan birine her seyi yaparım. Ayrıca, gürültü olacak da kızım uyanacak diye 2 gün bulaşık yikamadigim oluyor benim. Tanimadan bu sekilde iftira atmanız cok yanlış olmuş bence.Bencede sorun sizde.once bir psikologa gidip tedavi olmani lazim.
ne demek oldurmek istemek,dovmek icin gurultu yapani bulmak icin kapailara dayanmak.valla benim kapima oyle biri dayanacak ceaareti kendinde bulamaz komsulariniz yine iyimis.imza toplayip attirmamislar apartmandan.
her aparymandada vardir boyle hic bir seye tahamul edemeyip rahatsiz olan tipler.eminim en cok gurultuyu siz yapiyorsunuzdur komsular sikayet etmiyor diyede kendinizi cok sakin saniuorsunuz.
insanin oldugu yerde harekete dolayisiyla ses olur issiz adada yasamiyoruz sonucta
Anneme gel diyorum gelmiyor. Memlekete gittigimde psikiyatriste gittim zaten. Ortam değişir dedi. Ama diger arkadaslara da anlattim. Resmen senenin yarısını ailemin yaninda gecirir oldum bu sebepten. Utanıyorum. Ailem de gelmez buraya. Terör yüzünden.Tam ah o komşuların gürültüsü beni de bıktırdı diyordum ki... bıçak kısmını görünce bir durdum.
Psikolog değil de psikiyatriste git lütfen. bebeğin de küçük sanırım. Doğum sonrası depresyon, bahar, yaşam koşulları... muhtemelen hepsi etkili ve artık baş edemiyorsun..
Sana destek olacak kimsen de yok sanırım bulunduğun yerde.. çağırsan kimse gelmez mi bir yakının arkadaşın falan, biraz arkadaşlık eder sana şu son iki ayda yükün hafifler birazcık...
Teşekkürler.Ama eşiniz haklı... üzgünüm..
siz muhtemelen artık son noktada olduğunuz için tahammül edemiyorsunuz, depresyonunuz var öfke nöbetleri geçiriyorsunuz ama evet asla kavga edilmemeli, iyi insan olmalı, ayıp günah... doğru bunlar.. özür dileme meselesi hele ki... elbette özür dilenir yakışmayan şeyler söylenince.. 5 yaşındaki dileyemez ama yetişkin olgun insan diler aksine..
Bakın, kendiliğinden iyilik diye bir şey yoktur şu dünyada, iyilik için çaba gösterilir, her konuda, istisnaları yoktur, içteki dürtüler kontrol edilmeye çalışılır ve insan yetiştirmeden bir eksikliği varsa bile ama uzman desteğiyle ama kendi başına bunu aşmaya çalışır.. insan olmak zaten bunu gerektirir.
ben tahammül edin o komşulara demiyorum. ama apartman hayatına uygun değilseniz kimseyi dövemezsiniz neticede.. ben de uygun değilim, ama gıkım çıkmadan elalemin çocuğunun gürültüsüne katlanıyorum. çünkü çocuk dediğin gürültü çıkarır ve ben bir apartmanda yaşıyorum. tahammül edemiyorsanız taşınmanız gerekir, ancak müstakil bir evde mutlu olabilirsiniz de bu durumda.
eşiniz de sizin gibi olsa ne olurdu kim bilir.. aynı huy değil böyle zıt kişilikler iyidir aslında, bence sizin şansızın o.. dengeleyici bir unsur da olmasa daha zor olurdu.
çözüm psikiyatrist, acil olarak devlet ya da özel.. aynen bize yazdıklarınızı söyleyin. konunun ciddiyetine göre emzirme ve ilaç konusu bile gerekirse masaya yatırılır..
hakkınızda hayırlısı...
O zaman lütfen tekrar gidin psikiyatriste. ben gerçekten durumunuzu iyi görmedim. sinirleriniz laçka artık bebek bir yanda, mahrumiyet bölgesi bir yanda. gidemiyorsanız internette online terapistler bile var. o da olmadı bir psikiyatriste online danışın. biraz araştırın. netten bir şeyler çıkabilir. benim bir arkadaşım online terapi görüyordu.. tabi bilemiyorum ne kadar verimli olur..Anneme gel diyorum gelmiyor. Memlekete gittigimde psikiyatriste gittim zaten. Ortam değişir dedi. Ama diger arkadaslara da anlattim. Resmen senenin yarısını ailemin yaninda gecirir oldum bu sebepten. Utanıyorum. Ailem de gelmez buraya. Terör yüzünden.
Ben de ruh halimden şikayetçiyim ya zaten. Başlık o yüzden sorun bende...Insanlar esleri dogudayken gitmiyo mesela evini batida kuruyo kocalari arada git gel yapiyo tayini gelene kadar. Sen emek verip gitmissin ama olmuyo iste depresyona girmissin. Ozleyecekse ozlesin. Annen baban ne dusunur bilmem ama ben olsam kimin ne dediginden cok akil sagligimi dusunurum. Adam dogramam ama dovmek isterdim yaziyosun normal mi sence bu ruh hali
Ah canım ya Allah yardimcin olsun. Apartmanimizda en küçük cocuk orta sona gidiyordu. Bir ay once yanımıza veevkli bir aile taşındı. Bebegin sesinden rahatsız olmuyorum . onun sesinden ne olacak. Ama bir patırtı... Merdivenden her inip çıkmalarında aşırı bir gürültü... Kapıyı çalmadan kolu tutup acmaya çalışmalar.... Ev kapısını rahat rahat girip cikmak icin dış kapı yapmislar sanirim :) Az kaldı, gececek insallah2yildir sinir harbindeyim inan. Bir tanede benim üst katımda bin kez güzellikle dedim olmadi.kendime tartışmayı yakıştıramadım hiç ama sonunda kapısına gittim sanki suçlu benim ben onu rahatsız ediyorum o derece pişkin hemde bildiğin turk Karadenizli. Gorgusuz cahil sonradan gorme.
Seni nasıl anlıyorum , her dk üstünde tepinen arsız çocuklar küçük bebeğim temizlik hastası bi kadın herşeyi silkiyir balkonu kullanamıyorum ve işin kotusu bu benim evim ...ne hayallerle aldık aklıma gelmezdi.yeni bina herşey çok guzel İstanbul un iyi bir semtindeyim
Ama.yemin ederim ev alma komşu al dedikleri .. Bu evde mutsuzum kredimiz var sekiz sene.kadar yanı elim de mahkum
Beni hatırla ve lütfen gdicisin ve evin değil diye moral bul
Canim 2 ay kalmis zaten sabret. İnan oyleleri için nefesini tüketmeye değmez anlama özürlüler ve edepsizler çünkü. Ayni durumlari bende yaşıyorum gürültüsü pisliği bitmiyor. O kadar kavgalar ettikkibiz zabita bile cagirdik. Kadim nuh diyor peygamber deniyor. Daha 10 dakika önce yine hali silkeliyordu. Ciktim yeter artikbu be ya rüyamda mu gördün sabahsabah haliyi , topla halini gir içeri cikarsam sacini basini yolacamartik sabah sabahbeni zivanadan cikarma dedim. Kadim neler neler saydi kancık dedi bana ben sokArkadaşlar canım çok sıkkın. Birileriyle paylaşıp rahatlamak istiyorum, artık dayanamıyorum...
Forumda ara sıra yazıyorum, ilişkiler konusunda tecrübeliyim. Lakin kendimi bir türlü düzeltemiyorum. Psikoloğa da gittim. Buralarda dinlemeden gönderiyorlar maalesef. Özel hastane falan da yok. İlaç kullanamam, bebeğim küçük, emziriyorum.
Sorunum şu; kendimden hiç memnun değilim. Sakin, normal biri olmaya çalışıyorum ama başaramıyorum. En ufak bir olayda bile aniden öfkelenip, bütün gemileri yakıyorum...
Doğu'da küçük bir ilde görev yapıyor eşim. Ben de haliyle buradayım. Tayinimizin çıkmasına iki ay kaldı ama ben bu şehirde çok boğuldum. Evden dışarı çıkamıyorum, komşuların gürültüsünden patırtısından bıktım. Bebeğimin uykusu çok hafif, çıt sesine uyanıyor. Apartmanda sürekli bir gürültü... Komşularla muhabbetim yok, kavga dışında tabii... Ben kızıyorum, onlar Türkçe bilmediği için cevap vermiyorlar.
En son bugün, camdan bakıyordum... Kafamdan patır patır bir şeyler döküldü. Bağırdım kızdım ama cevap vermeyip içeri girdi komşu. Sofra bezi çırptı kadın. Ben de bağırdım, yeter artık defalarca uyardım, elimde kalacaksınız dedim. O içeri girdi ama ben halen sakinleşmedim. 2 Senedir hep böyle, eşlerine de söyledim, belki defalarca kibarca uyardım. Ama artık dayanamıyorum. Bıçağı alıp, boğazlarını kesesim geliyor... Sinirim de halen geçmedi. Ne yapacağım bilemiyorum. Bıktım artık. Bıktım...
o kadar komik geliyor ki arkadaşım bi al başını otur düşün millet neler yaşıyor sana rahatlık batmış..millet eş bulamıyor..millet çocuk yapamıyor... bi dua et ...logusalık ta seni bu hale getirmiş olabiir ama herkes kendinin psikoloğu olucak..bence yapma bu kadar söylenme..ben söylene söylene her şeyimi kaybettim..şükret devamlı elim tutuyor de bebeğim yuvam eşim var de yapma..bu sitede gezinmen bile senin bir problemin olmadığını görmen için geçerli.Arkadaşlar canım çok sıkkın. Birileriyle paylaşıp rahatlamak istiyorum, artık dayanamıyorum...
Forumda ara sıra yazıyorum, ilişkiler konusunda tecrübeliyim. Lakin kendimi bir türlü düzeltemiyorum. Psikoloğa da gittim. Buralarda dinlemeden gönderiyorlar maalesef. Özel hastane falan da yok. İlaç kullanamam, bebeğim küçük, emziriyorum.
Sorunum şu; kendimden hiç memnun değilim. Sakin, normal biri olmaya çalışıyorum ama başaramıyorum. En ufak bir olayda bile aniden öfkelenip, bütün gemileri yakıyorum...
Doğu'da küçük bir ilde görev yapıyor eşim. Ben de haliyle buradayım. Tayinimizin çıkmasına iki ay kaldı ama ben bu şehirde çok boğuldum. Evden dışarı çıkamıyorum, komşuların gürültüsünden patırtısından bıktım. Bebeğimin uykusu çok hafif, çıt sesine uyanıyor. Apartmanda sürekli bir gürültü... Komşularla muhabbetim yok, kavga dışında tabii... Ben kızıyorum, onlar Türkçe bilmediği için cevap vermiyorlar.
En son bugün, camdan bakıyordum... Kafamdan patır patır bir şeyler döküldü. Bağırdım kızdım ama cevap vermeyip içeri girdi komşu. Sofra bezi çırptı kadın. Ben de bağırdım, yeter artık defalarca uyardım, elimde kalacaksınız dedim. O içeri girdi ama ben halen sakinleşmedim. 2 Senedir hep böyle, eşlerine de söyledim, belki defalarca kibarca uyardım. Ama artık dayanamıyorum. Bıçağı alıp, boğazlarını kesesim geliyor... Sinirim de halen geçmedi. Ne yapacağım bilemiyorum. Bıktım artık. Bıktım...
Zaten çoğu zaman görmezlikten geliyorum da nefis bu iste... Kafama şap şap yemek artığı düşünce kan beynime sıçradı. Ekmek cirpsalar neyse. Nasil yemek yiyorlarsa artik. Saçımda patlıcan salatasi artığı vardi kocaman. Banyo yapali iki saat olmamıştı. Bi de ben yikanmayi cok sevmiyorum. Usuyorum çünkü. Koridorumiz çok soguk.Canim 2 ay kalmis zaten sabret. İnan oyleleri için nefesini tüketmeye değmez anlama özürlüler ve edepsizler çünkü. Ayni durumlari bende yaşıyorum gürültüsü pisliği bitmiyor. O kadar kavgalar ettikkibiz zabita bile cagirdik. Kadim nuh diyor peygamber deniyor. Daha 10 dakika önce yine hali silkeliyordu. Ciktim yeter artikbu be ya rüyamda mu gördün sabahsabah haliyi , topla halini gir içeri cikarsam sacini basini yolacamartik sabah sabahbeni zivanadan cikarma dedim. Kadim neler neler saydi kancık dedi bana ben sokbölgeleriyle uğraşmaya gelmez. Bizde ev bakiyiruz cikacaz zaten. Seninde 2 ayin kalmis sabret biraz daha canim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?