ben zaten poşet taşıma kısmını liseye gidenler için söylemiştimBöyle bir ortamda çocuğumun herkesle samimi olmasını asla isteme.
Tabi benim büyük oğlum 10 yaşında.
Şimdiye kadar hiç demedim büyüklerine yardım et poşet taşı filan diye.
Doğru bulmuyorum.
Çünkü iyiyi kötüyü ayırt edemeyecek düzeyde halen.
Bu sebeple bu kadar kozmopolit yapıldığımız bir ortamda müasade de etmem açıkcası.
Ancak temel insani özellikleri taşımasını isterim elbette:))
Biraz daha büyüdüğünde öğütlerim farklı olacaktır.
Ancak büyüklerine saygıyı teşekkürü kesinlikle bilmesi gerekir.
Bunda sıkıntı yok.
Bu yönde de uyarırım hep.
Ancak poşet taşıtmam yine de:))
ölürler yardım ederlerseGecende giyim magazasina girdim cocuk arabasi da var.kizimda var icinde iki merdivenli bir yeri arabayi kaldirarak cikardim.sonra ciktim ordan merdivenden inerken arabayi indirmekte zorlandim.. hemen dibimdeki iki kadin oyle bakiyor bi ucundan tutsaniz ne olur acaba dedim icimden kizdim.
aynen öyleBir dönem çocuk yetiştirmede inanılmaz baskıcı bir dönem yaşandı. Şimdi de bir o kadar rahatlık var. Henüz orta noktayı bulamadık. Çocuklar da bencil ve yüksek egolu yetişti. Bence bu konuyu açmanız çok iyi olmuş. Belki birilerinin dikkatini çeker de yapılan yanlışlardan dönülür.
elbette biliyorum daha büyük çocukları kastettiğiniben zaten poşet taşıma kısmını liseye gidenler için söylemiştim
10 yaşında ki bir çocuğa benim bile taşıyamadığım ağırlıkta ki poşetleri taşıtacak vicdanda değilim
Temel insani özellikleri derken?
Mesela hangileri
sizin kazandırmak istediğiniz temel insani özellikleri merak ettimelbette biliyorum daha büyük çocukları kastettiğiniPink_Women omen:))
espiriydi sadece.
temel insani özellikleri yazmama gerek var mı bilemedim.
Aynen..onlarda iki bayan ve bebek arabalari var ayy kardese bak diyorlar benim kiza..ölürler yardım ederlerse
bide kesin becerebilecek misin diye dikkatli dikkatli bakmışlardır
Aynen katılıyorum yorumunuza bende hamileyim taşıyamıyorum eşimle çıkıyoruz alışverişe kimseden beklenti içinde degilim bukadar bozuk bi ortamda kimseye güvenip çocugumu o sekilde egitemem kötü niyetli insan çok fazlaBöyle bir ortamda çocuğumun herkesle samimi olmasını asla isteme.
Tabi benim büyük oğlum 10 yaşında.
Şimdiye kadar hiç demedim büyüklerine yardım et poşet taşı filan diye.
Doğru bulmuyorum.
Çünkü iyiyi kötüyü ayırt edemeyecek düzeyde halen.
Bu sebeple bu kadar kozmopolit yapıldığımız bir ortamda müasade de etmem açıkcası.
Ancak temel insani özellikleri taşımasını isterim elbette:))
Biraz daha büyüdüğünde öğütlerim farklı olacaktır.
Ancak büyüklerine saygıyı teşekkürü kesinlikle bilmesi gerekir.
Bunda sıkıntı yok.
Bu yönde de uyarırım hep.
Ancak poşet taşıtmam yine de:))
neden?sizin kazandırmak istediğiniz temel insani özellikleri merak ettim
kimse kimseye yardımcı omuyor artık herkes potansıyel tehlıkelı genel olarak mutlu degılız ve bu mutsuzlugumuz her alana yansıyor takmayın kafanızaMerhaba Hanımlar...
Hayırlı Cumalar hepinize...
Dün yaşadığım bir olay bana bunu sorgulattı
'Biz toplum olarak ne zaman ve neden bu hallere geldik'
Eşim şehir dışında olduğu için alış verişi ben yapayım dedim
Götürmem sıkıntı olmasın diye ne kadar az almaya çalışmış olsam da elimde müthiş ağırlık oldu
Eve doğru yürürken parmaklarım artık hissetmez olmuştu
Yanımdan bir sürü liseye giden gençler geçti
Hiç biri yardımda bulunma teklifinde bile olmadılar (kesinlikle yanlış anlaşılmasın asla zorunda değiller)
Neyse bahçeye girdim 12-13 yaşlarında bir kız ve kardeşi apartmana doğru yürüyorlardı
Bende kapıyı açarlar poşetleri bırakmadan girerim demiştim
Ben hızlandıkça kız yavaşladı
Neyse kapıya benden önce gitti
Kardeşi kapının şifresini söylüyor bu girmedim bekledi zili çaldı
Neyse ben kapının açılmasını bekleyemeyeceğim için bıraktım poşetleri açtım kapıyı
Asansöre bineceğiz ya kapıyı bile tutmadı(zorunda değil tekrardan belirtiyorum)
Kendimi düşündüm sonra ben şimdi bile benden küçük veyahutta büyük olsun fark etmez
İnsanların kapısını açarım yeri gelir inecekleri katta asansörden çıkar kapıyı tutar inmeleri için yardımcı olurum.
Bunlar gerçekten çok ufak ve basit şeyler
Neden bu duygularımızı kaybettik
Tamam hergün haberlerde öyle kötü şeyler izliyoruz ki herkes korkuyor ama
Neden unuttuk güzel şeyleri?
aynen öyle.Aynen katılıyorum yorumunuza bende hamileyim taşıyamıyorum eşimle çıkıyoruz alışverişe kimseden beklenti içinde degilim bukadar bozuk bi ortamda kimseye güvenip çocugumu o sekilde egitemem kötü niyetli insan çok fazla
Ben 8 9 aylik hamile halimle cikiyorum bazen mecbur kaliyorum elimde posetler zar zor yürüyorum kimsenin umrunda olmuyir canim. Otobuse dolmusa bilerek binmiyorum yer vermeyecekler diye Allahtan arabamiz var ya arabasi olmayanlar napsin hep gencker oturuyorMerhaba Hanımlar...
Hayırlı Cumalar hepinize...
Dün yaşadığım bir olay bana bunu sorgulattı
'Biz toplum olarak ne zaman ve neden bu hallere geldik'
Eşim şehir dışında olduğu için alış verişi ben yapayım dedim
Götürmem sıkıntı olmasın diye ne kadar az almaya çalışmış olsam da elimde müthiş ağırlık oldu
Eve doğru yürürken parmaklarım artık hissetmez olmuştu
Yanımdan bir sürü liseye giden gençler geçti
Hiç biri yardımda bulunma teklifinde bile olmadılar (kesinlikle yanlış anlaşılmasın asla zorunda değiller)
Neyse bahçeye girdim 12-13 yaşlarında bir kız ve kardeşi apartmana doğru yürüyorlardı
Bende kapıyı açarlar poşetleri bırakmadan girerim demiştim
Ben hızlandıkça kız yavaşladı
Neyse kapıya benden önce gitti
Kardeşi kapının şifresini söylüyor bu girmedim bekledi zili çaldı
Neyse ben kapının açılmasını bekleyemeyeceğim için bıraktım poşetleri açtım kapıyı
Asansöre bineceğiz ya kapıyı bile tutmadı(zorunda değil tekrardan belirtiyorum)
Kendimi düşündüm sonra ben şimdi bile benden küçük veyahutta büyük olsun fark etmez
İnsanların kapısını açarım yeri gelir inecekleri katta asansörden çıkar kapıyı tutar inmeleri için yardımcı olurum.
Bunlar gerçekten çok ufak ve basit şeyler
Neden bu duygularımızı kaybettik
Tamam hergün haberlerde öyle kötü şeyler izliyoruz ki herkes korkuyor ama
Neden unuttuk güzel şeyleri?
Aynen yani görmemekten kastım o zaten. Bakıyorlar ama görmüyorlar. İletişim eksikliği bu sosyal olamamak empati yeteneğinin körelmesi zamanla bu düşüncesizliklere götürüyor insanı. Çok acı bir durum düşünsenize bu çocuklar geleceğin yetişkinleri gerçekten çok acıfarkındalıkları yok bence
yaşlıyı, hastayı fark edemiyorlar
bir dolmuşa biniyoruz yanımda öğrenci bir erkek oturuyor
yaşlı biri binince kalkar diye bekliyorum ama yok malesef
yanından ben kalkıp yaşlıya yer veriyorum
o halen anlamıyor bile yapması gerekeni
benimde her yerde gözlerim seni arıyordu inanBunun için mi konu açtınız. Daha poşetlere yardım etmeye, kapı açmaya gelene kadar bu ülke ne değerlerini kaybetti hanımefendi farkında mısınız? bu ülkede artık küçücük kız çocukları güvenli şekilde oyun oynayamıyorlar, ebeveynleri yanında olmayan hiçbir çocuk güvende değil. Tacize istismara hatta tecavüze uğrayıp atılıyorlar. Artık bu ülkede saygıtı bırakın ar kalmadı, sapıklık diz boyu. Sadece çocuklar değil biz yetişkinlerde güvende değiliz. Siz bir poşet için nasıl ülke olduk diyorsunuz?
Kaldı ki madem eşiniz yok yalnızsınız o kadar şey almayıverseydiniz acil olanları alsaydınız diğerlerini eşiniz gelince alsaydınız. Hepsi mi acildi yani.. sanmıyorum.. alıp alıp sonra yardım etmediler demeniz garip. Hem de zorunda değiller diye eklemişsiniz değillerse neden şikayet ediyorsunuz?
Konumda bir kaç küçük örnekle anlatmak istediğim tamda buyduPoşet konusunda teklif etmemeleri normal geldi bana,zira öyle bir devirde yaşıyoruz ki,kimin ne tepki vereceğini kestirmek zor. Tersleyebilirsiniz,yardım teklifini yanlış anlayabilirsiniz diye düşünmüşlerdir,yada akıllarına dahi gelmemiştir yardım etmek.
Çocuklarında yaşları itibariyle yapmadıklarını düşündüm. Düşünemediklerini ayrıca.
Kimse çocuğunun yabancılarla sıkı fıkı olmasını istemiyor artık,dolayısıyla yardım et ,selam ver vb söylemlerde bulunmuyorlardır. Ha doğru mu tabiki keşke böyle olmasa ama birazda ortamın kötü olmasi bizi bu hale getiriyor.
Kendi çocukluğumu hatırlıyorum,sokakta oynarken komşu sepet sallardı camdan,seslenir marketten şunu alırmısın derdi,bende paşa paşa alırdım o istediğini. O teyze bana para üstüyle kendinede çikolata al derdi onu dahi almazdım,paranın üzerini vermeye çalışırdi onuda kabul etmezdim. Sonradan siparisıne eklerdi atıyorum bir ekmek bir çikolata diye,alıncada çikolata senin derdide öyle ısrar kıyamet alırdım. Asla karşılığı olacağı için değil,bana öğretilen,doğru olan o diye yapardım.Annemde bana al kızim x teyzenin istediğini derdi yani. Ama kızımı düşünüyorum muhtemelen sokakta tek başına oynayamayacak,sepet sallayıp rica eden bir komşu olmayacak kapı önündeyse,zira ben sınırlarımı çizip,mesafemi korurum diye düşünüyorum. Benim çocukluğumdaki gibi değil hiç birşey çünkü.
Öte yandan çok suratsız bir millet olduk,bu benide üzüyor. Ne bileyim bir markete gidiyoruz,orada çalışana bir kolay gelsin,iyi günler dahi demeden geçiyoruz. Buna üzülüyorum. Her sabah yürüyüşe çıktığımda o parkuru temizleyen yaşlı yaşlı adamlar var,dalları,çöpleri falan temizliyorlar,işleri bu. İnsanlar geçiyor gidiyor yanlarından kolay gelsin demeden. Ben diyorum,artık onlarda beni uzaktan görünce gülümseyip günaydın diyorlar. İlk selam verdiğimde adam çok şaşırmıştı,gözlerinde o şaşkınlık ifadesini gördüm,sevindide. Ben kendi adıma buna dikkat ederim. Selam veririm insanlara,amvde temizlikçi görsem kolay gelsin derim,marketteki görevliyede derim. Hatta kızım 4 yaşında bana dedi ki" anne yabancılarla konuşulmaz" okulda öğrendi sanırım. Bende anlattım emek veriyor bak sokağımızı temizliyor,bende bu yüzden kolay gelsin dedim,sokağımız tertemiz bak vs diye.
Bilemiyorum bana doğru olan bu kendi adıma ama kızıma daha mesafeli durulsun istiyorum. Kimse kucağına almaya çalışmasın,mıncıklamasın vs. Bizim millette çocuk mıncırma hastalığı var ,şapur şupur öpme hastalığı,o kimseye kolay gelsin,günaydın demeyen insanlar çocuk görünce canavara dönüşüyorlar buda tam bir çelişki.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?