- 26 Şubat 2019
- 4.653
- 6.771
- 158
Yani olabilir. Neticede bizler de bi ananın kuzusuyduk, hasta olduğumuzda bizle ilgilenen, corbamızı aşımızı getiren bir annemiz vardı
Yani olabilir. Neticede bizler de bi ananın kuzusuyduk, hasta olduğumuzda bizle ilgilenen, corbamızı aşımızı getiren bir annemiz vardıBu da bir yerde yetiştirme tarzı hatası işte, erkek çocuklarına ağa paşa muamalesi yapılıyor. Aman yemeğini önüne koyalım, ay şu tatlıyı sever akşama yetiştirelim, yatağını toplayalım.
Sonra temel ihtiyaçlarını bile karşılamaktan aciz primatlar yetişiyor
Annesi yapıştırmıyor. Çocuk anne karnında baba sesini dış ses olarak duyarken annesini direkt içeriden gelen ses olarak duyuyor ses telleri dolayısıyla. Emerken annesinin kokusunu duyuyor. Aylarca annesinin vücut salgısını içiyor.İşte ben babasi da optugunde aynı duyguyu yaşasınlar istiyorum. Ama annesinin kendine yapistirdigi çocuk bunu yapmıyor bence. Anneliğin tek özel kısmı gebeyken tekmelerini hissetmek olabilir. Emzirmek de pek benlik değildi işin açığı. Memelerim ortada inek gibi dolanmakdan mememin gündem olmasindan oldukça rahatsızdim. Ama aaa anne sütü çok önemli diye diye zehir edildi o süreçte.
Belki de annelik bana göre değil. Baba olmalıydim. Cinsiyet mi degistirsem
O linçi yapanlardan biri değilim, baba bakabilecek kapasitedeyse kesinlikle bu sorumluluğun altına sokulabilir. Erkeğin sorumluluktan kurtulma hakkı varsa kadının da varHerkes size hak vermiş ama burda da boşanmalarda çocuğu babasına veren kadınlara ne biçim annesin asla çocuğumu babaya vermezdim bir anne çocuğunu nasıl bırakır gibi eleştiriler geliyor. Bu da ilginç
Dünyaya gelirken hepimiz aynıydık, sorun cinsiyete göre değişen yetiştirme tarzı.Yani olabilir. Neticede bizler de bi ananın kuzusuyduk, hasta olduğumuzda bizle ilgilenen, corbamızı aşımızı getiren bir annemiz vardıama genel olarak her zaman o tarz bir muamele gormuyorduk. Kafalarının çok basmama, duygusal ve bilişsel zekalarının düşük olma sebebi bu (erkek evladımcılık) olabilir.
Bence bitmez.Ha şunuda soyleyeyim. Bahsettiginiz duzen anneler erkek cocugu yetistirmeyi ogrendiginde biter. Ağam, paşam, sen dur suyunu ben getireyim diye büyütülen, kazik kadar olmasina ragmen her hizmeti gorulen adamlara dogum izni verirsen adamlar eşine cinnet gecirtir.
Cogu baba cocugun aglamasindan oturu uyuyamiyorum diye yatak ayırıyor. Bu erkeklere kendi kendilerine bakma sorumlulugu bile verilmemis ki kendi cocuklarina baksinlar
Orada küçük bir ayrıntı var. Gelişim uzmanları erkek çocuklarını babalarının kız çocuklarını annelerinin yıkamasını öneriyor, hem mahremiyet hem gelişim açısından. Biz öyle yaptık, oğlumu babası kızımı da ben yıkadımBabasının kızının altına değiştirmesini, banyo yaptırmasini istemeyen rahatsız olan anneler var..
Hem kadının hem erkeğin kafasına yapısını değiştirmek bu ülkede oldukça zor. İlk önce kadınların değişmesi lazım.
Anne aslan olarak önce yavrularımı doyururum erkek aslan aç kalırsa anasının sürüsüne gitsin :)İşte hayvanlarla aramızdaki fark, biz sorguluyoruz, gelişiyoruz ve değişiyoruz. Onlar teknoloji çağına çıkamadı, yerleşik hayata, tarıma geçemedi halâ avlayıcı toplayıcı çağdalar
Alkışlıyorum.Annesi yapıştırmıyor. Çocuk anne karnında baba sesini dış ses olarak duyarken annesini direkt içeriden gelen ses olarak duyuyor ses telleri dolayısıyla. Emerken annesinin kokusunu duyuyor. Aylarca annesinin vücut salgısını içiyor.
Elbette doğal olarak anneyle arada başka bir bağ var.
Erkekler her konuda eşitim. Feministim de.
Ama çocuk benim. Anaerkil düzen aslında bu. Babası kim olursa olsun bu çocuk benim. Ben karnımda taşıdım. Ben doğurdum. Ben emzirdim. Benim kokumla sakinleşti. Anne kokusu diye bir şey var.
Ben babası olduğunu bildiğim için o adam baba olduğunu biliyor. Ben doğurdum kimsenin beyanına ihtiyacım yok. Erkekse kadın babası sensin dersen biliyor.
Dolayısıyla burada eşit değilim. Üstünüm. Çocuk en çok benim evet. Daha üstünüm. Kusura bakmasınlar kendi evladım derdiyle zoruyla yormasıyla üzmesiyle de en çok benim. Gururuyla, sevinciyle de en çok benim.
Bence bitmez.
Doğurdum kocam yanımda tek kaldı. Bana ve bebeğe baktı. Ben sezeryadan çıkmışım, ayağa kalkıp alamadım bile. Ama bebek eşimde değiş ben de sakinleşti. Çünkü daha anne karnından sesime alışıktı, kokuma alışıktı, süt bendeydi.
Büyüdü şu an altı yaşında, ben geceleri babaya bırakıp dışarı çıkan da bir anneyim. Haftasonu ikisi mutlaka parka bahçeye beraber baş başa inerler. Banyosunu babası yaptırır ilk günden bugüne. Her konuda eşit sorumluluk alır.
Ama oğlum canı acısın, korksun anne diye ağlar bana koşar. Düşünce bana öptürür dizini.
Aramızda organik bir bağ var.
Erkekler ne yaparsa yapsın bunu değiştiremez. Bu bizim süper gücümüz bence.
vazgeçmeye de hiiiç niyetim yok kendi adıma
Aynen öyle. Geçtiğimiz senelerde eşimle amcamlara yemeğe gittik, eşim çocukla ilgilenirken bende balkonda yengemle bir şeyler konuşuyordum. Amcam sürekli erkeğin sıpası olmaz, kızım çocuğu al diyip durdu. En sonunda patlamıştım.Cocugun anneye bagli olmasi ayri bisey, tum sorumlulugu annenin almasi ayri, ben sorumluluktan bahsediyorum bagdan degil. Mesela Cocugunuza baba ile beraber bakmissiniz banyosunu yaptirmis, gezmeye gitmisler, siz kendinize vakit ayirabilmissiniz bu kısmı kastediyorum yani. Bunlari yapmayan erkekler var. Cocuk kendilerinin degilmis gibi davraniyorlar
Aynen öyle. Geçtiğimiz senelerde eşimle amcamlara yemeğe gittik, eşim çocukla ilgilenirken bende balkonda yengemle bir şeyler konuşuyordum. Amcam sürekli erkeğin sıpası olmaz, kızım çocuğu al diyip durdu. En sonunda patlamıştım.
Ayyynen öyle. Eşim olur mu öyle şey, benim de kızım dediği zaman öylece kalmıştı. Doğurdum ya, neden baba ilgilensin ki? O çayını, kahvesini içsin, bittikçe tazeletsin, çocuk kendinin değil çünkü.Erkegin sıpasi olmaz mine kadar igrenc bir cumle. Orda 5dk cocuk bakinca erkekligi eksiliyor, karizma ciziliyor saniyolar
Ayyynen öyle. Eşim olur mu öyle şey, benim de kızım dediği zaman öylece kalmıştı. Doğurdum ya, neden baba ilgilensin ki? O çayını, kahvesini içsin, bittikçe tazeletsin, çocuk kendinin değil çünkü.
SormaNe ayiplamislardir ama
Bence bitmez.
Doğurdum kocam yanımda tek kaldı. Bana ve bebeğe baktı. Ben sezeryadan çıkmışım, ayağa kalkıp alamadım bile. Ama bebek eşimde değiş ben de sakinleşti. Çünkü daha anne karnından sesime alışıktı, kokuma alışıktı, süt bendeydi.
Büyüdü şu an altı yaşında, ben geceleri babaya bırakıp dışarı çıkan da bir anneyim. Haftasonu ikisi mutlaka parka bahçeye beraber baş başa inerler. Banyosunu babası yaptırır ilk günden bugüne. Her konuda eşit sorumluluk alır.
Ama oğlum canı acısın, korksun anne diye ağlar bana koşar. Düşünce bana öptürür dizini.
Aramızda organik bir bağ var.
Erkekler ne yaparsa yapsın bunu değiştiremez. Bu bizim süper gücümüz bence.
vazgeçmeye de hiiiç niyetim yok kendi adıma
Ne güzel açıklamışsın. Anneyle baba nasıl bir olabilir ki? Öncesinde de sorumlulukları paylaşırdık ama ikinci çocuktan sonra tamamen eşit düzene geçtik biz. Ama benim içimde büyüyen, benden doğan, benim vücudumdan beslenen bir canlı bu. Tabii ki çocuk bana daha bağlı olacak. Babayla eşit olmayı beklemek biraz abes geldi bana.Annesi yapıştırmıyor. Çocuk anne karnında baba sesini dış ses olarak duyarken annesini direkt içeriden gelen ses olarak duyuyor ses telleri dolayısıyla. Emerken annesinin kokusunu duyuyor. Aylarca annesinin vücut salgısını içiyor.
Elbette doğal olarak anneyle arada başka bir bağ var.
Erkekler her konuda eşitim. Feministim de.
Ama çocuk benim. Anaerkil düzen aslında bu. Babası kim olursa olsun bu çocuk benim. Ben karnımda taşıdım. Ben doğurdum. Ben emzirdim. Benim kokumla sakinleşti. Anne kokusu diye bir şey var.
Ben babası olduğunu bildiğim için o adam baba olduğunu biliyor. Ben doğurdum kimsenin beyanına ihtiyacım yok. Erkekse kadın babası sensin dersen biliyor.
Dolayısıyla burada eşit değilim. Üstünüm. Çocuk en çok benim evet. Daha üstünüm. Kusura bakmasınlar kendi evladım derdiyle zoruyla yormasıyla üzmesiyle de en çok benim. Gururuyla, sevinciyle de en çok benim.
Evet kadınlar.Bunu en çok yapan yine kadınlar. Herkes mükemmel anne sorun babaninda ise dahil olması gerektiğini düşünen annede gibi davranılıp annelik sorgulanıyor.
Aslında biraz alıştırmak ve ilgiyle de alakalı bence. Mesela kuzenimin çocuğu babasına daha düşkündür, bebekliğine ve anne babasının ilgisine bizzat şahit olmuştum yardım için çağırmışlardı beni. Çocuk abartmıyorum gece 5 kez ağlar, uyanır asla uyutmazdı bizimkileri ve hep babası kalkar uyuturdu. Çocuğa yemek yemeği bile babası öğretmiş brokoli yediriyordu en son gördüğümde :) Yani demek istediğim bu zor süreci, sorumlulukları baba da üstlenirse çocuk babayı da anne gibi arar.Bu biraz şey gibi oldu ama ya “bebeği neden anne taşıyor 9 ay neden baba değil’’
Çocuk anneye muhtaç bence kendi çocukluğumdan yola çıkarak söylüyorum bebekli çevremde bebek anne memesinde hep baba ilgileniyor ama bir anne kadar olamıyor haliyle emziren kadın olunca , en başa dönmek gerek bebeği neden 9 ay taşıyor kadın
Annenin rolü daha çok demek ki doğanın kanunu
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?