bende bi öğretmenim ve şunu söyleleyim öğretmenlerinde psikolojileri var bozulan biz sinirleri çelikten yapılmış robotlar değiliz ben kaç kere okuldan gelip o sinirle eşime ters konuşup kavga ettiğimi bilirim benim aile sağlığıma ruh sağlıgıma yazık değil mi??? ha beğenmiyorsan işi bırak dersen o zaamanda evi kim geçindircek bizimde hayatlarımızı idame ettirmek için paraya ihtiyacımız var maalesefki eğitim fakültesi bitirmişiz ama inanın o fakülteyi yazarken bu kadar üzüleceğimi bilmezdim
hayaller bambaşkaydı tabi...zaten velisi ilgili olan çocuk kendini gerek dersleriyle gerek davranışlarıyla belli oluyor ama çogu veli evde çocuğuyla ilgilenmiyor oğlum/kızım okulda bugun naptınız ne öğrendiniz aç kitabını defterini bi bakalım okulda güzel durdun mu demiyor ama okulda öğretmen çocuğuna bi kızsa bağırsa hemen okulu basıyor yani sizin evde eğitemediğiniz tek bi çocuğu bizler okulda 50 sini birden idare etmeye çalışıyoruz oyuzden herkes kendi önüne bi baksın.ha bi de sınıfta öğretmen yüzünden dalga geçildim demişsin bizde öğretmn ve büyük olarak sınıfta dalga gecilir hale geldik ve o zaman sınıfta düştüğümüz durumu ve psikolojimizi düşün bi de bnmle dalga gecen çocuga gel canım seni çok seviyorum olsun sen gec dalganı mı diyelim
Ya kilifima sigamiyorum yazilanlari okudukca
Biz hic siddet gormedik hadi ben gormedim sessiz bir cocuktum o yuzden diyelim hic susmayan dersi dinlemeyen cocuklar vardi derste kalkip gezinen hatta..
Hic bir ogretmen kalkip bir fiske bile vurmadi vuramazda..
Bu terbiyesizlik yapan cocuklarda gayet bazi hocalarin dersinde mum oluyordu..
Neden? O hoca vurdugu icin degil disiplini saglayabildigi icindir..
Benim annemde ogretmen tek bir cocuga vurmuslugu yoktur oyle bir hakkida yoktur kendiside biliyor bunu.. Cocuklar ders ortaminda mum oluyor mum..
Ama kutlama zamanlarindada en cok cicek alan ogretmen yine annemdir..
Yani o "hafif vurmak gerekiyor bazen disiplin ugruna" diyenler ogretmenliklerini sorgulasinlar lutfen..
Vurmadan disiplini saglayan meslekdaslarindanda ozel ders alsinlar..
Anlamiyorum birde ogretmenlerin tutumu boyleyken gerektiginde vururum kafasini yasiyorlarken nasil bukadar saygi duyulacak bir meslek oldugu dusunuluyor..
Herkesin evladi kendine kiymetlidir o diplomalari egitimci olun diye veriyorlar elalemin cocuklarina vurma hakki saglamiyor o diplomalar..
Cocuk simarik olsun olmasin bende simarik cocuk hic sevmem..
Bu yuzdendir ki ogretmen ol denildiginde yok benlik bir meslek degil dedim herkese..
Butun ogretmenlerde keske uniye girmeden once kendini tartsaydi..
Bu dusuncede ogretmenlerin olmasi cok sasirtti beni..
Ben de bir kere 3-5 öğrenciyi okkalı bir şekilde dövdüm, yüzlerinde 5 parmağımın izi çıktı. Yıllar geçti aradan hala pişman değilim, aynı hareketi yine görsem yine aynısını yapar ve zerrece pişmanlık duymam.
Amaan sanki ogretmenler tekme tokat girişiyor kucucuk cocuklara. Hafifce kafasina dokunmak ne zaman dövmek oldu yaaaa.
Buradaki yorumlara göre ne yaptıkları farkeder mi ki?Sorulsun gibi yazmışsınız ben sorayım o halde
Ne yapıyorlardı?
Buradaki yorumlara göre ne yaptıkları farkeder mi ki?
Asla ve kata dayak atılamaz değil mi?
Yani nasıl desem, yaptığınız şey çocukların yaptığı iğrenç bir şey yüzünden muhtemelen. Olay da sinirlendiğiniz için oluşmuştur.
Ama dayak atmanız çocukların yaptıklarını bir daha yapmalarını sağlar. Sadece siz görmediğiniz zaman yaparlar.
Siz buna göre karar verin.
O yapılan sizin çocuğunuza sürekli yapılsaydı eminim ki olay polise kadar falan giderdi:) Karşıdakiler de çocuk ama diye anlayışla karşılamayacağınıza eminim. Maalesef ki aile ve çocuk komple engelli, okuma yazma bilmeyen insanlar olduğundan bu tarz hak arama konularında bilgisizlerdi. Köyün okumuş insanlarını çözüm olarak görürlerdi (müdür, öğretmen, muhtar vs).
O yüzden dayak atmayın diye kuru savunmayı, ezberden konuşmayı asla kabul etmiyorum.
Evet dayak olmamalı, hele alışkanlık haline gelmemeli. Bağırıp çağırarak eğitim olmamalı ancak o anki olayın vehametini gidermek için de çözüm olabiliyor nadiren de olsa. Ciddi bir durumla defalarca karşı karşıya kalıp, konuşmanın, çözümlerin, başka insanların konuşmalarının kar etmediğini farkederseniz zarar gören çocuğu korumak adına olabiliyor.
Birinin olayları anlamasını, kendini düzeltmesini beklerken, iyilikle yaklaşırken bir diğer çocuk hırpalanıyor, belki hayatında kapanmayacak yaralar açılıyor. Bu durumda da suçsuz olanı ezilmesine müsaade edemeyiz onu da korumak zorundayız.
Yani öyle 2+2=4 gibi sıradan durumlarla karşılaşılmıyor her zaman. Çözümsüz, sonuçsuz, kararsız kaldığınız çok komplike olaylar çıkıyor karşınıza. Ödev yapmamak, arkadaşının saçını çekmek, ama o da bana vurdu demek o kadar komik ki artık, gülüyorum böyle sorunlara.
Ve belirteyim o olaylar da ailenin belirttiğine göre bir daha tekrarlanmadı. Keşke dedim, daha önce yapıştırsaymışım tokatı madem konuşmaktan anlamıyorlarmış. Evet insanın içi acıyor ama pişmanlık duydum mu hayır.
Sahsen benim cocuguma hafifce de dokunamaz.Benim de ona dokunmam cok agir olur cunku.Ona hafifce dokunma yetkisini kimse vermedi.aldigi diploma da cocuklara hafifce dokunabilirsiniz dovebilirsiniz yazmiyor ki onun aldigi diploma da beni kesmez.Yillarca oturup dirsek curuttugu daha sonra da diploma alma cagina geldigi o siralari kafasina gecirirm onun.vesselam.
Beklediğim gibi bir olay çıktı.
Ben çocuklara acıdığım için dayak atılmaması taraftarı değilim.
Şiddet gören çocuk kendine göre yanlış bulduğu bir durumda başkasına çoğunlukla şiddet uygular ileride.
Sizin attığınız dayak başkalarına dönebilir yani.
Ben sizden daha acımasızım aslında. Muhtemelen yaptıkları suç teşkil ediyordur, ciddi anlamda şikayet eder peşini bırakmazdım. Ama dediğim gibi, ben sonuçlarından bahsediyorum.
Bu kadar kritik olaylarda sinirlerinize hakim olamamanız normal. Ben de taciz gibi olaylarda nasıl tepki vereceğimi garanti edemem.
Bu bahsettiğiniz durum sürekli şiddet gören çocuklar için geçerli, bir kere olduğunda değil.
Ben de olayları dayakla bastırmaya çalışan bir öğretmen değilim. Ancak bahsettiğim gibi durumlar çok spesifik şeyler ve insanın bazen düşnmeye bile zamanı olmuyor yahut sinirleri yıpranıyor. O yüzden "öğretmen dokunamaz, bir kere bile vuramaz, elleyemez" gibi yorumlara katılmıyorum. Çocuklarına inanılmaz güvenen ailelerin asıl olayları öğrenince nasıl yıkıldıklarını, krizlere girdiklerini de gördük çünkü.
Elbette bu meslekte çok verimsiz hatta psikolojisi bozuk, faydasız insanlar da var. Ancak en ufak durumda da öğretmene kin beslemeyi de doğru bulmuyorum. Anlamadan dinlemeden okul basmayı düşünen velilere de şaşıyorum.
Ben velilerimle sürekli işbirliği halindeyim ve onlardan da çok memnunum. Hiç bir olayda da bana hesap sorar gibi yaklaştıklarını, ters davrandıklarını görmedim. Bir gün de böyle ittirmek, kaktırmak gibi hataya düşersem de eminim ki okulu basmazlar, gaza gelmezler, olması gerektiği gibi olay öğrenirler ve sorunu çözeriz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?