Merhaba kızlar uzunca bir yazı okumak isteyen okusun kusura bakmayın bu özet hali .Benim derdim unutamadığım bir dert
Çocukluğum mükemmeldi yani ben hep öyle zannettim ta ki anlatacaklarımı öğrenene kadar yani 3 yıl öncesine kadar .Bundan 3 yıl önce sokakta gündüz sapığın biri peşime takıldı çok yakınımdaydı hızlandıkça geldi arkamdan ,kaçtım beni kovaladı evimize yakın bir yerdi ne kadar bağırsam da sesimi duyup yardımıma gelen olmadı
çok korktum adam bir şey yapmadan kaçtı ne kadar bağırdıysam artık polise falan gitsek de adam kaçtı gitti ve bu olay bana yıllar önce yaşadığım acı bir olayın ilk ipuçlarını hatırlattı .Beni kuCağına oturtmuş bir görüntü ve korkan ağlayan ben
tek hatırladığım yer burasıydı malesef (iyiki hatırlamamışım o zaman asla evlenmezdim).Zaten çocukluğumdan beri erkeklere asla güvenmedim nefret ettim ama nedenini hiç bilememiştim
.Bu minik görüntü üzerine ben altüstü oldum yıllarca hatırlamadığım ve hatırlamak istediğim olayın peşine düştüm.
Terapi gördüm geçmişe bir yolculuk 7 ay süren bir çalışma idi ve devamını getirmedim oysa öğreneceğim çok şey vardı kaçtım daha fazlasını kaldıramazdım.Terapi ile öğrendiğim şey ise; Küçüğüm mahalleye yeni taşınan albino hastası bir yaratık vardı(belki 40 yaşlarında) ilgimi çekerdi saçları kaşı kirpiği bembeyaz beni evine çağırdı zaten yakındı evlerimiz gittim işte başıma gelecekleri bilemezdim.
Bana evde beslediği yavru kedileri gösterecekmiş
kucağına oturttu ben tabi ne olduğunu bilmiyorum sallıyor kucağında beni falan sonra gitmek istiyorum korkuyorum bırakmıyor ağlıyorum sessizce ne olduğunu anlamıyorum sadece bırakmıyor diye ağlıyorum ben devamında beni banyoya yüzümü yıkamak için diye götürüp zorla bana bir yerlerine dokundurup öptürüyor
devamında dövüyor kusuyorum ama hala sessizce ağlıyorum çünkü beni tehdit ediyor aileme zarar vermekle (ben 5 yaşındayım)sonra evden çıkartıyor güzelce tembihleyip ,sonrası yok aileme anlattım mı ?ağladım mı kimse bir şey anladı mı??(Bu adamı ne zaman görsem nefret ederdim ama ne olduğunu hatırlamazdım)gerisi yok ta ki 29 yaşıma gelene dek hiç bir şey hatırlamadan yaşadım bazen korkularım tetikliyormuş ama hiç hatırlamadım .Sadece erkelerden yıllarca kaçtım babama bile sarılmadım abime bile bana zarar verecekler korkusuyla
yıllarım nedenini bilmediğim asosyal hayatımla, eve tıkılıp kalmakla, kızımı babası dahil baba, kb,dayı,amca ve diğerleri kimseye güvenmeyip bırakmamamla geçti hala da kimseye terapiye rağmen güvenmem babası hariç.toplu taşıma araçları taksi ne varsa beni kaçıracaklarını tecavüz edeceklei korkusuyla hiç binmediğim dönemlerle geçti .Adım okulda rahibeydi .bu adamı mahkeme vermeye karar verdim zaman aşımı yıllar öncesi sonuçta ama ne olursa olsun intikam alacaktım falan günlerce ölmesini diledim tabi önce yüzleşmeliydim mahallemde gördüm hesap sordum hala orada karısa ölmüş perişan halde yaşıyordu beter olsun
kabullenmedi tabi ama artık babamın yüzüne bakmayıp kaçıyormuş pislik ve yalvarışımı duydu Rabbim ve 3 ay önce çocukluk arkadaşım geberdiğini söyledi.Kız erkek farketmez evladınız size tuhaf geliyorsa inceleyin derdini sorun korkutmayın yeri gelince arkadaş gibi olun herşeyini anlatabilsin size ve onlara inanın .