#hayatımda yediğim ilk linçten sonra mecburi ön ek#:
bu konuya cevap veren çok tatlı, çok nahif, konuyu bana kişisel bir saldırı yapmadan yanıtlayabilecek kadar olgun ve anlayışlı hanımefendilere öncelikle teşekkür ederim.
geri kalan elit mahalle içinde kümelenen, sitede herhangi bir siber zorbalık yapabilecekleri alan olunca adı muhtemelen Kadınlar Matinesi falan olan WhatsApp gruplarına koşup birbirlerini konu başlığına çağırıp kümülatif şekilde egosunu tatmin ede ede lince girişen tatsız ablalara iki çift sözüm olacak.
aşağıda okuduğunuz metinde
"kendime cimriyim epey",
"yüksek lisans öğrencisiyim",
"okul dönemlerinde ayda on bine çıkan harcamam okul yokken 1-2 bin lira oluyor",
özellikle "BU AY ALDIĞIM HARÇLIK 2,5 BİN LİRAYDI",
"aylık 60 bin lira alsam 30 bin lirayı(YANİ MAAŞIN YARISINI) kendime ayırsam...",
"babam bir çalışıyor bir çalışmıyor, annemi ona emanet etmekten çekiniyorum"
cümlelerine rağmen, fakir istikrarsız bir hayat yaşadığım halde yüksek lisans yapma azmimi falan görmezden gelerek acaba gerçekten nasıl oldu da benim cimri, pespaye, anasına değer vermeyen bir insan olduğum çıkarımını yaptınız?
annemi babama emanet edemediğim için bir ev almak istediğim alt metni çok açık mesela. ya da babam bana istikrarsız bir hayat bahşettiği için mecburen kendimi hayatta kalmaya çalışan "kafası kopuk bir hamam böceği" moduna aldığım gayet bariz değil mi ablalar? rahat yaşantılardan geçmişsiniz, böyle hayatlar size iğreti ve tiksinti verici geliyor anlıyorum ama insan yaşamadığı hayatın kibriyle bu kadar üstten yorumlarda bulunmaz.
üstüne bir de tüm metinde her şey ayan beyan olduğu halde gelip benim anlatımımda sıkıntılar olduğunu söyleyip bir de oradan aşağıladınız, biriniz vizyonsuz olduğumu söyledi, öbürünüz zevksiz olduğumu söyledi, KIYAFET ALMAYA PARA HARCAMAYI LÜZUMSUZ GÖRDÜĞÜMÜ SÖYLEDİĞİM İÇİN...
müze geziyorum, karşılayabileceğin miktarda tüm etkinliklere sanat aktivitelerine katılmaktan keyif alıyorum dedim biriniz ona bile sen zevksizsin dedi 
çok komik geldi açıkçası bu ufak tefek cinayetler dizisindekilere benzer burjuva elitist "kıymetli" kadın tavırlarınız. bu kadar açıklama yapıyorum ki benden daha zayıf olan başka insanları yaşamadığınız hayatların cahilliğiyle üzüp kırmayın.
konuyu sorduğum soru hariç her yere çektiniz. halbuki sorduğum soru çok basitti: "hayatta kalma düzeyinde yaşamaya alışmış bir insanım, harcamam fazla değil, şu kadar maaşla şu kadar birikim yapıp krediye bulaşmadan bir ev almam mümkün mü?"
Teşekkürlerr.
#ön ek sonu#
önümüzdeki aylarda işe girme durumum var. bugünün hesabıyla yaklaşık 60-70 bin lira civarı bir gelirim olacak başlangıçta. aile evinde yaşıyorum, nişanlıyım ve nişanlımın ailesinin bir evi var. evlilikte kira sıkıntısı çekeceğimizi düşünmüyorum, düğün masrafı falan da açıkçası ben yapmak istemiyorum nişanlımın ailesi biraz zorbalıyor bu konuda. onun önünü almak için de siz borca girecekseniz düğün yapılır yoksa benim böyle bir isteğim yok diyorum şimdiden.
şimdi plan yaparken aşırı pollyanna mı kalıyorum diye şüpheye düşüyorum bazen. benim aylık harcamam aşırı düşüktür, kendime epey cimriyim açıkçası kıyafet bile almam bakar bakar vazgeçerim almaktan, boşa giden para gibi görüyorum yani aylık harcamam yaklaşık maksimum on bin lira kadar oluyor(yüksek lisans yaptığım için harcamam bu seviyede ama okulun olmadığı dönemlerde aylık harcamam maksimum bin-2 bin lira oluyor, bu ay aldığım harçlık iki buçuk liraydı birikimimle geçiniyorum... yani harcama yapmadan, hamam böceğinin kafası kopunca günlerce yaşadığı gibi yaşama yeteneğine sahibim gibi biraz
)
bu durumda diyorum ki kötü ihtimalle 60 bin lira alsam bunun hadi diyelim kafayı kırdım sefillerden hallice yaşantımdan bıkıp bir çılgınlıkla 30 bin lirasını kendime ayırdım; 30 bin lirasını da her ay altına yatırsam gelir artışını falan da hesaba katarak aynı oranda bir artışla bu yatırımlara devam etsem üç dört yılda faizsiz, bankasız, kredisiz ev alacak bir duruma gelinebilir mi sizce? bu sürece nişanlımın parasını hiç dahil etmeden hesap yapıyorum ki daha gerçekçi olsun, o da hesap yaparken benim alacağım maaşı dahil etmiyor asla
krediye karşıyım, bir ev kendime bir ev de bankacıların zengin çocuklarına almış gibi hissederim ben, krediye bulaşırsam kendime yediremem açıkçası. ailem kirada yaşıyor ama babam bir çalışıyor bir çalışmıyor, emekli maaşı var kendisine pek güvenemiyorum yine de annemin azıcık rahat yaşaması batıyor kendisine bazen. tek öngöremediğim kısım da burası zaten. annemi babama emanet edememe korkusu yaşıyorum biraz. siz ne dersiniz sizce mümkün mü böyle bir durumda krediye bulaşmadan ev almak ve evlilik yapmak?
ben gislaya özellikle hak falan vermiyorum 24 yaşında koca kazık kadar adama kimse bakmak zorunda değil üveymiş özmüş ben bilmem ama bu konuyla hiç ilgin yok inatla yazıyorsun
