Yaa benim ki de erkekSeni çok iyi anlıyorum başından geçmiş biri olarak, ki benim bir de bebek isteğim yoktu şuan oğlum iyi ki olmuş, iyi ki var Allah herkesin evladını korusun ama hani daha anne olmayı düşünmezken olunca manen de alışmam zor oldu. Bir de zor bir bebekti canı sağ olsun, beni baya yaşlandırdı :)
Erkeklere öyle geliyor, eşime de çocuk bakmak çok kolay iş, ama sadece çocuk bakacak. Yemek ve temizliği dahil etmiyor. Düşen düştüğü yerde, aldığı bıraktığı yerde kalır :)
Babam da rahmetli annemden önce oturduğu koltuktan bir lavaboya gitmek için bir de yatmak için kalkardı. Şimdi market, pazar işiyle ilgileniyor, yemek yapıyor. Her gün ne yapacağım diye düşünmekten bıktım diyor geçen gün.Evi çekip çevirmek mi kolay yoksa çalışmak mı diyorum? Çalışmak diyor ya baba bir de bebek koy bunun içinde dedim adam arkasına bakmadan kaçtı
İnşallah geçecek bu günler, insan bir daha hiç eskisi gibi olamayacakmış gibi hissediyor biliyorum ama geçiyor.
Hissettiklerinizi eşinizle paylaşın, umarım sizi anlar..
O zaman geciktirme, hemen terapiyle başlayabilirsin . Doktorun uygun görürse emzirirken de kullanabileceğin ilaçlar önerir . Sorunun başlangıcında tedavi olmayı seçersen kısa sürede atlatırsın .Belki de 29 yaşındayım bu zamana kadar oldukça rahattım ama şimdi resmen boguluyorum
destek almaya ihtiyacım var gerçekten
Spor yapıyorum ama salona gitmiyorum yürüyüş ve evdemaalesef ki eşler düşünemeyebiliyor sizin ihtiyaçlarınızı.
o yüzden net olarak ifade etmekte fayda var.
örneğin spor salonuna yazılın ve haftada 3 akşam oraya gidin, o sürede eşiniz çocuğa baksın.
hem sosyalleşme, hem spor, hem evden uzak bir kaç saat iyi gelecektir.
veya ne bileyim arkadaşlarınız varsa, çocuksuz buluşmalar ayarlayın, yine eşiniz baksın.
yani biraz çocuktan ayrılmak gerekiyor, yoksa insan tüm gün sürekli aynı şeyi on kez söyleyerek iletişim kurduğunda normal iletişim yetenekleri zayıflamaya başlıyor, bunun sonucunda da özgüveni zedelenebiliyor, yanlızlaşabiliyor... vs vs bir sürü şey işte.
Sağol canım önerin içinO zaman geciktirme, hemen terapiyle başlayabilirsin . Doktorun uygun görürse emzirirken de kullanabileceğin ilaçlar önerir . Sorunun başlangıcında tedavi olmayı seçersen kısa sürede atlatırsın .
Sen de sagol .Sağol canım önerin için
Bu arada seninde basın sağolsun Allah diğer evlatlarına ömür versin
Yardım almalısın ,lohusa depresyonu gibi görünüyor . Ben de aynı yerlerden 3 kere geçtim ,bir de kaybım var . Hepsinde de depresyona girdim :) sanırım rahatına düşkün biri olmamdan kaynaklanıyor. Hayat standartları düşünce ,sadece çantanı alıp evden çıkamayınca ,sorumluluklar büyüyünce oluyor bazen . Yalnız uzman yardımı alırsan kısa sürede alışır ,yeni hayatına adapte olursun .ben öyle yaptım ve ruh sağlığımı kurtardım . Kolaylıklar diliyorum ,umarım bir an önce sağlığına kavuşur ve bebeğinle mutlu bir yaşam sürersin .
O zaman eşinin evde olduğu günler ona bırak canım ben seni çok iyi anlıyorum. Benim de kızlarım küçük. Ben her hafta sonu mutlaka eşime bırakıp çıkıyorum. Markete bile gitsem yalnız bana yetiyor.Malesef yakında değiller
Bebeği bırakıp gidemiyorum
Her yere beraber gidiyoruz bundan asla şikayetçi değilim ama o zaman da kendime zaman ayıramıyorum
Yaa benim ki de erkek
Herşeyi o kadar zor kiii
Eşim yoruluyorsan yemek yapma diyor dışarıdan söyleriz
Ama hangi bir gün yapmayayım
Bide tek problem yemek değil ki
O belkide en basit kısmı yada dinlendirici
Anne olmak kutsal ama bu demek degilki 24 saat ilgilensen bile yorumlayacak, bikmayacaksın
İlk zamanlar çok zor oluyor ama iki üç yaşına geldiğinde bıcır bıcır sizinle konuşmaya başladığında "can yoldasınız " olacak.Alisverislerinizde fikrini bile söyleyecek size.Birlikte girilen kabinler eğlenceli hale gelecek.Erkeklerin hayatında da bebekle beraber değişiklik elbette ki oluyor ama annenin hayatı tamamen değişiyor.Su an eşinle konuşmak istemiyorsun çünkü buyuk olasilikla birseyin değişeceğini de onun tarafından anlaşılabileceğini de düşünmüyorsun.Yasadiklarini ve hissettiklerini anlıyorum ve benzer şeyler yaşıyorum.Sacimi en son doğumdan birkaç gün önce kestirdim ve kuzum su an 10 aylık!! Etrafimda bebegi birakabilecegim kimse yok.Ailemin bulunduğu şehre gitsem ve bebegi birakip banyoya gitsem annemi uyurken buluyorumEvde kalmıyoruz aslında yürüyüş yapıyoruz ama dedigim gibi hep bebeğimle beraber olduğu için kendime vakit ayıramıyorum
Zor geçen bir hamilelik sonrası daha .. genelde ucuz atlattım ,herşey süperdi ,diyenini duymadım :) çünkü farklı bir düzene geçiyoruz ,dahaa önceden alışık olmadığımız karmaşık bir hayata ..o kötü zamanları atlatinca herşey güzel oluyor .hatta sabah saç baş yolarken akşam uykusunda izleyip "iyi ki "demiyor muyuz :) iyi ki hayaatimizdalar, iyi ki varlar ,iyi ki dogurmusuz :) insanoğlu çok garip bir yaratık :) sonuç olarak her ortama uyum saglayabiliyoruz .aksi durumlarda da bu işin uzmanı olan kişilerin yardımına ihtiyaç duyuyoruz . Bunun için varlar ,tereddütsüz kapılarını çalmamız gerektiğini bilmek gerek .hiçbirimiz süper kahraman olmadığımıza göre,arada tazelenmek için şart bu..Siz de kendimi gördüm, bende doğumdan sonra çok aradım eski rahatlığımı hatta inanmayacaksınız belki ama eskiden çantamı alıp pat diye çıktığım günler aklıma gelirdi sizinde söylediğiniz gibi. Tek yapmam gereken ışığı, ocağı kontrol etmekti :) Balkondan bakardım işe giden özellikle bayanların arkasından baka kalırdım böyle, nasıl özenirdim anlatamam..
Bende depresyonu arttıran hepsinin aynı anda gelmesi oğlum çok zor bir bebekti tam 16 ay çektim, net. Uykusu problemliydi gece sabaha karşı uyurdu, dalma problemi vardı. Genellikle ağlardı. Huysuzdu çok bilemiyorum nedenini, huysuzlukta bir huymuş ya.. Sonrasında eski statümü geçtim, çevremde arkadaşım yoktu hepsi başka semtlerde, uzak, kimisi çalışıyor. Yalnızlık bir taraftan, hayat standardımızın aynı şekilde düşmesi (2 kişi çift maaş iken 3 kişi tek maaşa düştük)
Emziriyorum diye doktora gitmedim işte ben, gittim de süte geçmeyen ilaç yok deyince tedavi de olamadım olan saçlarıma oldu işte, oğlum hatıra olarak bir kaç yıldız bıraktı.
Allah sağlık versin yeter ki, geçti her şey şükür.
Zor geçen bir hamilelik sonrası daha .. genelde ucuz atlattım ,herşey süperdi ,diyenini duymadım :) çünkü farklı bir düzene geçiyoruz ,dahaa önceden alışık olmadığımız karmaşık bir hayata ..o kötü zamanları atlatinca herşey güzel oluyor .hatta sabah saç baş yolarken akşam uykusunda izleyip "iyi ki "demiyor muyuz :) iyi ki hayaatimizdalar, iyi ki varlar ,iyi ki dogurmusuz :) insanoğlu çok garip bir yaratık :) sonuç olarak her ortama uyum saglayabiliyoruz .aksi durumlarda da bu işin uzmanı olan kişilerin yardımına ihtiyaç duyuyoruz . Bunun için varlar ,tereddütsüz kapılarını çalmamız gerektiğini bilmek gerek .hiçbirimiz süper kahraman olmadığımıza göre,arada tazelenmek için şart bu..
Umarım senin için de herşey güzel olur .ilaçlara güvenemedigin vakitlerde de terapiyi dene
Ahh ne şanslı kadınmışSizin bebekle ayni yasta komsumun oglu var aralik dogumlu kadin çalışıyor,belki inanmayacaksınız ama kocasi da çalışıyor ama serbest bir meslek. Bebegi yıkıyor adam,tırnaklarını kesiyor,giydiriyor,altını değiştiriyor mamasini yediriyor
Kadın işten geliyor 3 4 saat oglunu görüyor zaten sonra yatiyor
Adam gun icinde carsiya falan gidicekse bebegi koyuyo arabasina götürüyor yaninda.
Saka gibi dimi
Ne sansli kadin
Adam yengec burcu
Ya zaten evdeyken hiç is bitmiyor malesefTabii canım, ben çok derdim biri gelse de 5 dk nefes alsam, dinlensem falan diye. Neden hayatım bu kadar değişti? Anne olmak bunu mu gerektiriyor yani her şeyden vazgeçmek mi, bundan sonra acaba kaç senem daha böyle geçecek diye çok düşündüm. Ama değil işte aslında şartlarla da alakalı biraz. Herkesin hayatı değişiyor elbette ama ne kadar değiştiği şartlara bağlı.
Biz de hep atıştırmalık kolay şeyler yiyorduk bu arada, her şeye birden yetişemiyordum o orada ağlayınca ben gerilip strese giriyordum, bir işi 10 kez bırakıp yapınca insan daha çok yoruluyor.
hayır öyle düşünme işte erkekler bizim gibi değil onlar düşünemez canım sakın o hataya düşme lütfenAhh ne şanslı kadınmış
Oğlumu çok seviyorum ama 2. Bir çocuğu düşünemiyorum
Eşim hiç birşey yapmaz kendine göre yapıyormuş
Aslında o benden talep et diyor
Ama inanın ona bile halim yok birisi düşünsün alsın diyorum bende
Evet ağızla soylenemize gerek yok bence kendisinin düşünmesi gerekir ama gözlemlediğim çoğu erkek böyle. Henuz cocugum yok ama benim esiminde boyle olcagina eminim.Ahh ne şanslı kadınmış
Oğlumu çok seviyorum ama 2. Bir çocuğu düşünemiyorum
Eşim hiç birşey yapmaz kendine göre yapıyormuş
Aslında o benden talep et diyor
Ama inanın ona bile halim yok birisi düşünsün alsın diyorum bende
Sen uyurken bebek aglasa kalkar sut veririm uyuturum diyordu simdide diyorki cocuk olunca tüm herseyi bana yıkacaksın sen ...Ya zaten evdeyken hiç is bitmiyor malesef
Ben bebeğimle ilgileniyorum ama galiba aşırı çok ilgileniyorum o yüzden aksam olunca sıkılıyorum herseyden
İşi felan eşim gelince yapıyorum
Bebek uyuyunca uyuyorum oda olmuyor ahh ahhh bilmiyorum ne doğru ne yanlış
Eşinizin yanında ufak bir cinnet işi çözer belki.Yorgunum evet
Ama fiziksel değil... ruhum yorgun
Bebeğim olduktan sonra herşeyle tek başıma mücadele etmekten yoruldum...
Eşim ilk zamanlar destekti ama şimdi yok işten geliyor bebekle 15-20 dakika ilgileniyor hooop tamam
Suan ücretsiz izindeyim
ama evde olmam benim yorulmadığım anlamına mı geliyor?
Yoruluyorum artık sinir krizi geçirerek hale geldim
Sadece anlatacak kimsem olmadığı için yazıyorum
Okuyanlardan Allah razı olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?