- 2 Mart 2012
- 24.007
- 55.979
- 798
- Konu Sahibi pirayegibi
-
- #41
Bu his durumu en az 1 sene sürüyor.
Ben o dönemi 3 kızımda da yaşadım.
Hep eşimden boşanma düşüncesiyle geçti. 1 yıl dolunca normale döndüm.
Hormonlar ancak dengeyi buldu galiba :)
Bu his durumu en az 1 sene sürüyor.Ortada birsey yok ama içimden eşimle konuşmak dahı gelmiyor
Bilmiyorum eve bile gelmese olur o dereceyim
Konuşmak paylaşmak istemiyorum hiç birşey
Ha derseniz ki adam sana birsey mi yaptı yok ortada belli başlı hiç birşey yok
38 yasındayım ve tüp bebek tedavisi görüyorumTabii canım, ben çok derdim biri gelse de 5 dk nefes alsam, dinlensem falan diye. Neden hayatım bu kadar değişti? Anne olmak bunu mu gerektiriyor yani her şeyden vazgeçmek mi, bundan sonra acaba kaç senem daha böyle geçecek diye çok düşündüm. Ama değil işte aslında şartlarla da alakalı biraz. Herkesin hayatı değişiyor elbette ama ne kadar değiştiği şartlara bağlı.
Biz de hep atıştırmalık kolay şeyler yiyorduk bu arada, her şeye birden yetişemiyordum o orada ağlayınca ben gerilip strese giriyordum, bir işi 10 kez bırakıp yapınca insan daha çok yoruluyor.
38 yasındayım ve tüp bebek tedavisi görüyorum
tam da bu korkulara sahibim.
bu yalıma kadar rahat özgür yasadım
korkularım cok cok fazla
evet erteleye erteleye 38 e geldimHerkes bir parça korkar, bende hazır olmadığım için henüz istemiyordum ama hayat bizim planlarımızı çok fazla sallamıyor işte :)
Şuan 20 aylık bir kuduruk annesiyim
Ama çok tatlılar, büyüdükçe zorluğuyla doğru orantılı olarak güzelliği de artıyor.
Beni görünce anniiiğ demesi, koşması, o gülüşü, her şeyin dikkatini çekmesi, hele o anlamsız kelimeleri. Daha küçükken karşılık veremediği için pek fazla anlayamıyorsun
Özgürlük resmen başa bela bu arada, alışınca insan vazgeçemiyor..
O kadar hissediyorum ki bunu defalarca kez arkadaşlarımla dertlesirken söylemişligim varYorgunum evet
Ama fiziksel değil... ruhum yorgun
Bebeğim olduktan sonra herşeyle tek başıma mücadele etmekten yoruldum...
Eşim ilk zamanlar destekti ama şimdi yok işten geliyor bebekle 15-20 dakika ilgileniyor hooop tamam
Suan ücretsiz izindeyim
ama evde olmam benim yorulmadığım anlamına mı geliyor?
Yoruluyorum artık sinir krizi geçirerek hale geldim
Sadece anlatacak kimsem olmadığı için yazıyorum
Okuyanlardan Allah razı olsun
evet erteleye erteleye 38 e geldim
zaten son birkaç senedir de olmadıgını öğrendim
bir yanım anneliği tatmak isterken bir yanım da çok korkuyor
bazı kişilerin hiç korkusu yok hatta benim korkularım da onlara garip gelıyor
hep o kafada olmak istiyorum şuanda
allah yavrunuzu size bağışlasın , sağlıklı uzun ömür versin
ne güzel yazmışsınız yaa, peçeteye sarıp götürme kısmı beni çok duygulandırdı, ben öyle büyüdüm çünkü yani annem hep öyle yapardı işten dönerken. Hepimiz evlatlarımızla güzel günler görelim inşallah. İnsan ne için yaşıyor ki zaten...İlk zamanlar çok zor oluyor ama iki üç yaşına geldiğinde bıcır bıcır sizinle konuşmaya başladığında "can yoldasınız " olacak.Alisverislerinizde fikrini bile söyleyecek size.Birlikte girilen kabinler eğlenceli hale gelecek.Erkeklerin hayatında da bebekle beraber değişiklik elbette ki oluyor ama annenin hayatı tamamen değişiyor.Su an eşinle konuşmak istemiyorsun çünkü buyuk olasilikla birseyin değişeceğini de onun tarafından anlaşılabileceğini de düşünmüyorsun.Yasadiklarini ve hissettiklerini anlıyorum ve benzer şeyler yaşıyorum.Sacimi en son doğumdan birkaç gün önce kestirdim ve kuzum su an 10 aylık!! Etrafimda bebegi birakabilecegim kimse yok.Ailemin bulunduğu şehre gitsem ve bebegi birakip banyoya gitsem annemi uyurken buluyorumSu an esim gece 00:30 da eve geliyor.Sansliysam aksam birka saat diger kizimi alip gorev yaptıgi yere götürüyor. Yasadigim yer ilce merkezinden uzak ve toplu tasima minubusle yapiliyor ... 30 dakikada bir .Minubus dolu geçerse digerini iki cocukla ve kocaman bir pusetle beklemeyi gozum yemedigi icin sadece hafta sonu merkeze iniyorum.Diger zamanlar aksam 7 ye kadar ev...sonra park gezmesi. Bu surecin gecici oldugunu söylemek istiyorum.İsyerindeyken veya öğle arasında yemekte ansizin onu ozleyecegini,
kuzunun sevdiği bir yiyeceği eve dönünce ona yedirmek için peceteye sardigin gunlerin geleceğini biliyorum.Kuzunu kokla benim için.
O kadar hissediyorum ki bunu defalarca kez arkadaşlarımla dertlesirken söylemişligim var
Ruhum duygularım yorgun herşey ağır geliyor yük yük üstüne biniyor insan daraloyor .
Benim inişli çıkışlı bı hayatım var hep böyleydi paldır küldür yaşıyorum ki hayatı bedenim kaldırsada ruhum kaldırmıyor artık
Bunun soyledigimde bana yüklenen bile olmuştu
O kadar zor ki
Sende ki sanırım lohusa depresyonu denilen o ve ya bu kadın olmak gerçekten çok zor yük ustune yük alıp omuzlamak
Allah yardımcın olsun ins
Belki de hayatndda biseyler i değiştirerek mutlu olabilirsin fikir olarak dedim aklımda hiç bişey yok aslında
Emin ol bende karmakarışıgim ve çok yorgunum
Çok güzel anlatmışsin o tipleriHa bir de o kesim vardı değil mi? Destek olacağına köstek olan..
Bana da at gitsin o zaman çöpe diye dalga geçer bir üslupla cevap veren olmuştu.
Ve ya bak çok konuşuyorsun diye hissettiklerimi anlatmamı isyanla bağdaştırıp Allah elinden alır görürsün bak diyen.
Allah uzun ömürler versin evlatlarımıza.
Hani ortada psikoloji bozulacak bir durum yok..
En komiği de bu insanlar 2 saat uykusunu az alsa ertesi gün iyi uyuyamadım diye sinirli, gergin olan rahatlığından asla ödün vermeyen tipler ama size geliyorlar bir alışamadın, zor geldi sana, herkes çocuk yapıyor diyebilecek kapasitedeler. Hep derim biraz empati, illa başına gelmesi gerekmiyor.
Malesef yakında değiller
Bebeği bırakıp gidemiyorum
Her yere beraber gidiyoruz bundan asla şikayetçi değilim ama o zaman da kendime zaman ayıramıyorum
Zaten aslında mutsuzluğumun temel sebebi de ise başlayacak olmamİlk zamanlar çok zor oluyor ama iki üç yaşına geldiğinde bıcır bıcır sizinle konuşmaya başladığında "can yoldasınız " olacak.Alisverislerinizde fikrini bile söyleyecek size.Birlikte girilen kabinler eğlenceli hale gelecek.Erkeklerin hayatında da bebekle beraber değişiklik elbette ki oluyor ama annenin hayatı tamamen değişiyor.Su an eşinle konuşmak istemiyorsun çünkü buyuk olasilikla birseyin değişeceğini de onun tarafından anlaşılabileceğini de düşünmüyorsun.Yasadiklarini ve hissettiklerini anlıyorum ve benzer şeyler yaşıyorum.Sacimi en son doğumdan birkaç gün önce kestirdim ve kuzum su an 10 aylık!! Etrafimda bebegi birakabilecegim kimse yok.Ailemin bulunduğu şehre gitsem ve bebegi birakip banyoya gitsem annemi uyurken buluyorumSu an esim gece 00:30 da eve geliyor.Sansliysam aksam birka saat diger kizimi alip gorev yaptıgi yere götürüyor. Yasadigim yer ilce merkezinden uzak ve toplu tasima minubusle yapiliyor ... 30 dakikada bir .Minubus dolu geçerse digerini iki cocukla ve kocaman bir pusetle beklemeyi gozum yemedigi icin sadece hafta sonu merkeze iniyorum.Diger zamanlar aksam 7 ye kadar ev...sonra park gezmesi. Bu surecin gecici oldugunu söylemek istiyorum.İsyerindeyken veya öğle arasında yemekte ansizin onu ozleyecegini,
kuzunun sevdiği bir yiyeceği eve dönünce ona yedirmek için peceteye sardigin gunlerin geleceğini biliyorum.Kuzunu kokla benim için.
İlgisizlikten ziyade aslında hayata bakış acımız aynı değilBence bebegin yoegunlugumdan ziyade esinizin ilgisizligi yoruyor sizi.
Alin karsiniza komusun seffaf olun bu konuda..belki yaptiginin farkinda bile degildir
Ailelerden benim Ailem arada sırada geliyor annem o arada bakıyor ama dışarı çıkamıyorum yine de başkasının kucağına alması bile rahatlatıyor beniLohusa depresyonu olabilir ve ailelerden kimse gelmiyor mu yaniniza yardıma.
Allah yardım etsin kolayliklar versin zor durumdasiniz kolay değil ve haklisiniz.
Sürekli bu sekilde iyi olmanız mucize olurdu ama lütfen bu gidise bi son verin.
Yardim alın ailelerden gezin sosyallesin.
Her seye kosturmayin ve kendinizi tuketmeyin şu an bebeginizle mutlu mwsut olmaniz gereken zamanlardasiniz ve inşallah olursunuz. Allah sabır versin.
Ahh ne iyi olurdukeşke bana komşu olsaydım vallahi bebege bakardım sende biraz kendine gelirdin ,
ohh bizde bebek severdik biraz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?