Bir adam var. En yakın arkadaşımdı iyi kötü her anımda benimleydi. Evimin önünde yatardı beni görmeye gelirdi gece yarısı. Aşık olmuştuk birbirimize. Sonra bana olmaz gelecegimiz yok dedi. Ben de bir gelecek değil sadece bir yoldaş istiyordum onu yanıma. Yani yanımda olsun istiyordum. Dengesiz davranmasın açık olsun bir öyle bir böyle konuşmasın istiyordum. Sonra bir gün beni zor anımda bıraktı. Giderken çok kötü konuştu kalbim paramparça olmustu 3 ay konusmamamıştık. O sırada hayatıma başka biri girdi. Ve bu eskiden aşık olduğum adam aradı beni tekrar. Hayatımda başka biri var dedim. Çünkü onun yüzünden çok üzülmüştüm her an gideceğini bilerek yanında olmak zordu. Bir daha seni bırakmayacağım bir sürü şey söyledi. Yanında olacağım arkadaşın olacağım dedi. Hayatımda biri olduğu için kabul etmedim. Onu her gördüğümde her bana gelişinde yelkenlerim suya iniyor. Evet haklı onunla geleceğimiz yok. Ama onu çok özlüyorum. Beraber vakit gecirisimizi. Onun bana hissettirdiklerini. Kapıma geldiginde ona git diyemiyorum. Yanına gitmiyorum ama uzaktan ona bakmak bana huzur veriyor. Biliyorum gormemeliyim onu ama kendimi alıkoyamıyorum. Bu aşk değil sevgi değil. Bu ne bilmiyorum.Siz bir şey söyleyin bana. Ne yapmam lazım?