Önceki konumda var çok uzun olur diye detaylı yazmadım. Aile yapılarımız kültür olarak biraz farklı. İkimiz de üniversite mezunuyuz ama ben istanbulda okudum yurtdışına falan gittim çevrem takıldığım ortamlar farklı. Bunu övünmek için söylemiyorum lütfen yanlış anlaşılmasın. Şu an onun arkadaşlarıyla gittiği yerler yapmaktan keyif aldığı şeyler benimkiyle farklı. İkimiz baş başayken hayal kuruyoruz evlenince yurtdışına gideriz şunu alırız bunu alırız gezeriz falan diye ama geçmişteki alışkanlıklara bakınca farklı olduğumuzu hissediyorum. Sevgim yeter diyodum ama evlenip hayat kaygısı olunca yetmiyomuş sanırım.ben neden ayrıldığınızı anlamadım. işi yok diye mi?
Zaman geçtikçe muhtemelen farklı yönlere evrileceksiniz. Zor ortak noktada sorunsuz buluşmak. Anneniz haklı diyorum benÖnceki konumda var çok uzun olur diye detaylı yazmadım. Aile yapılarımız kültür olarak biraz farklı. İkimiz de üniversite mezunuyuz ama ben istanbulda okudum yurtdışına falan gittim çevrem takıldığım ortamlar farklı. Bunu övünmek için söylemiyorum lütfen yanlış anlaşılmasın. Şu an onun arkadaşlarıyla gittiği yerler yapmaktan keyif aldığı şeyler benimkiyle farklı. İkimiz baş başayken hayal kuruyoruz evlenince yurtdışına gideriz şunu alırız bunu alırız gezeriz falan diye ama geçmişteki alışkanlıklara bakınca farklı olduğumuzu hissediyorum. Sevgim yeter diyodum ama evlenip hayat kaygısı olunca yetmiyomuş sanırım.
Önceki konumda var çok uzun olur diye detaylı yazmadım. Aile yapılarımız kültür olarak biraz farklı. İkimiz de üniversite mezunuyuz ama ben istanbulda okudum yurtdışına falan gittim çevrem takıldığım ortamlar farklı. Bunu övünmek için söylemiyorum lütfen yanlış anlaşılmasın. Şu an onun arkadaşlarıyla gittiği yerler yapmaktan keyif aldığı şeyler benimkiyle farklı. İkimiz baş başayken hayal kuruyoruz evlenince yurtdışına gideriz şunu alırız bunu alırız gezeriz falan diye ama geçmişteki alışkanlıklara bakınca farklı olduğumuzu hissediyorum. Sevgim yeter diyodum ama evlenip hayat kaygısı olunca yetmiyomuş sanırım.
Merhabalar herkese. Yazma sebebim derdim var diye değil aslında içimi dökmek istedim sadece sizlere. Önceki konumdan okuyanlar olabilir 1 yıllık bi ilişkim vardı. Erkek arkadaşım huy olarak çok iyiydi ancak somut olan şeylerde ailem denk olmadığımızı düşünüyordu. Erkek arkadaşım ve ailesi maddi olarak bizden iyilerdi ama yaşam tarzı açısından onlar biraz daha mütevazi bir hayat yaşıyorlardı. Erkek arkadaşım hep bana sen benim hayallerimde bile göremeyeceğim gibisin diyodu hem güzellik hem de donanım açısından. Başlarda bu ilgi alaka çok hoşuma gidiyordu prenses gibiydim. Ailemle zaten bu yüzden 1 yıl boyunca çekiştim. Sevgi yeter dedim. Annemin şöyle bir bakış açısı var. Aşk sevgi önemli evlilikte, ama bi insanı tanımadan önce bi mantık süzgecinden geçirmek lazım. Çünkü yoğun kalbi duygular evliliğin ilerleyen yıllarında azalıyor ve o zaman denk değilsen hayat görüşün uymuyorsa olmuyor o evlilik. Başta çok karşı çıktım seviyorum yeter diye düşündüm buraya konu açıp fikir aldım ve bi süre daha devam ettim. Aslına bakarsanız hala seviyorum ama bazı şüphelerim var bu yüzden bitirdim. Ailem bana hiç bu denli karşı çıkmamıştı. Şu an onun bir işi yok sınava çalışıyor ama her şey yolunda giderse atanmasına 1-1,5 sene var. 25 yaşındayım. Belki şu an beni kaybetmemek için çok çalışıyor çünkü hep ittire ittire okumuş. Bu gurur verici ama meslek sahibi olunca belki bırakacak çalışmayı. Baş başayken çok mutluyum sohbetinden bakışlarından sarılıp bana yakın olmasından çpk keyif alıyorum ama nedense onu üniversitedenarkadaşlarımla tanıştırmaya çekiniyorum. Belki kendini eksik hisseder mi diye düşünüyorum. Bazı aile dostlarımız onun bana uygun olmadığını söylediğinde ben bu adamı seviyorum işini alınca evlenicez diyemiyorum çünlü ailemin uyarıları geliyor aklıma. Lafın kısası belki beni çok seven ve yanında iyi hissettiğim bi adamı mantığımı kullanarak heba ediyorum belki de kendimi 5-10 sene sonra 2 çocukla istemediğim bi hayattan kurtarıyorum. Şu an onsuz kalmak üzücü ama asıl olan arkamda boynu bükük masum birini bırakmış olmanın ağırlığı var. Doğru mu yaptım bilmiyorum ama ilk defa bu kadar kesin olmaz diyen ailemi daha fazla karşıma almak istemedim.
Kızlar merhaba,
Annemin onaylamadığı bir ilişkim var, 1 yıl kadar oldu. Önceki konumdan bilen bilir sebep erkek arkadaşımın ailesinin köyden şehre göçmüş olması ve erkek arkadaşımın okuduğu okulların benimkinden biraz düşük olması. Bunlar annemin fikirleri. Erkek arkadaşım 2 yıllık okuyup 4 e tamamladı, bunu sorun ediyor. Neyse. Biz kpss kursunda tanıştık, benim bugünlerde Ankara' ya atamam oldu, 1 hafta sonra işe başlayacağım. Erkek arkadaşım bu sene tekrar girecek sınava, çok çalışıyor. O işini aldıktan sonra evlenmeyi düşünüyoruz kısmetse. Ben işim oldu diye seviniyorum, bir adım attık gelecekle ilgili diyorum. Annem bugün dedi ki inşallah arkadaşınla vedalaşıp gidersin Ankara' ya, bu iş olursa ben yokum, git ordan kendine yakışacak seni taşıyabilecek birini bul dedi. Anneme göre eşim benden daha iyi okullarda okumuş, şu an işi olan, askerliğini yapmış birisi olmalı. Bu durumda benden 3-4 yaş büyük olması gerekiyor. Mümkünse şehirde büyümüş olmalı. Erkek arkadaşım daha işe başlamadı ama bekliyoruz zaten henüz. 25 yaşındayız. Okul da sonuçta lise mezunu değil ki sonradan dörde tamamlamışsa nolmuş yani. Biz oturup konuşabiliyoruz, kafamız denk. İşe başlarsa inşallah konum olarak aynı durumda olacağız ve bu benim için önemli değil zaten. Efendi, merhametli, dürüst birisi. Kimle tanıştırdıysam olumlu konuşuyor onunla ilgili. Daha vakit var ama annem şimdiden bi nebze yumuşamadı. İki aylıkken söyledim, şu an 1 yıl oldu tanışmak bile istemiyo ikna edemiyorum. Erkek arkadaşımdan eminim ama annemi ikna edip kalp kırmadan güzellikle bu yola çıkmak istiyorum. Ne yapmalıyım?
Ayrilmanin asil nedenleri bunlar. Annen konusa konusa seni de etkilemis. Bir daha ki sefere annene cv'sini yolla.
Ben erkek olsam etiket pesinde olan boyle bir aileye kesinlikle girmezdim.
Laale sizi hep aklı başında bulmuşumdur severek okurum yorumlarınızı. Ben istanbuldan memleketime kamu sınavlarına hazırlanmak için geldim. Şehirde hiç arkadaşım kalmamıştı kardeşim şehir dışında yaşıyo ve ben çok yalnızdım. Böyle bi çevrede onun düzgün karakteri bana yaklaşımı beni çekti sanırım. Bi yanım hep hayal kurdu bu adam beni çok seviyo ben de seviyorum beraber her şeyi yapabiliriz diye bi yanım da alttan alta hep bi adım geride durdu bu okul aile vs mevzuları. Şimdi ayrıldık ama birine umut verip suçu yokken arkamda bıraktım diye çok vicdan yapıyorum. Ve bu adam beni 1 sene boyunca hiç üzmedi. Acaba yanlış mı yapıyorum diyorum ama benim ailem bunun en güzel örneği. İkisi de melek gibi ama anlaşamıyolar. Umarım doğru karar vermişimdir.Bence hayırlı olan olmuş.
Belli ki sevginiz yeterli değilmiş.
Ahh ahhh çok yakın bir arkadaşım vardı.Anadolu lisesi, 9 eylül mezuniyetleri vs vardı.Annesi kimseleri begenmezdi.Sadece kendi kızı için degil bizim erkek arkadaşlarımıza bile laf söylerdi.Meşhur lafı " nerden buldunuz bunu ip oğlu kınnap " derdi.Herkese bir kulp taktı taktı da ne oldu? Kendi kızı ip oğlu kınnap'ın dibi ile evlendi.Parasızlıktan çocuk bile yapamadılar.Evlenecekleri zaman kadın geldi bana aglaya aglaya yalvardı nolur kızımın gözunu aç ayır onları diye.
Yani diyecegim o ki tüm anneler kızlarını saraydan çıkma sanıyorlar, damat adaylarını begenmiyorlar ama sonra ip oglu kınnaplara gidebiliyor bu kızlar. Anlayan anladı sanırım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?