Vah yazik senin cocuklarinin ogretmeninekızım ilkokul 1 , oglum 1.5 yasında ...kaygılıyız nasıl ögretmen gelicek cunku bu butun hayatını etkilicek.. cünkü biz anneler kaygılıyız evladımıza iyi bi gelecek hazılamak için...cocuklarımıza uykusuz gecelerle emek verdik .. onların bi gülücüğü için dunyaları bagışlarız...eger sizin böyle düşünceniz gibi ögretmenimizde düşünüyosa vayyy halimize vayyy bizim emeklerimize vayyy bizim evladlarımıza......
Son pragrafta bahsettiginiz anne evde çocuğu nasıl tembihliyor merak ettim :)Konu sahibini güzel haşlamışsınız da okulda öf püf diyerek bu düşüncelerini belli ederek öğretmenlik yapmıyor ya. Nasıl bankacısı, doktoru vs burada dert yanıyo o da aynen bunu yapmış.
%99 bütün öğretmenler bunalarak çalışıyodur arkadaşlar azıcık mantıklı düşündüğümüzde zaten hak vermemek elde değil.
Benim ablam okul öncesi öğretmeni bi'gün ziyaretine gittim ve velileri artık neredeyse kovmasına rağmen güle oynaya duran çocuklarına "ay bensiz yapamaz" diye diye çıkmamaya direttiler. Siz öyle derseniz o çocuk durur mu?
Evde sizin of dediğiniz bir çocuğa karşılık onlar kaç tanesini idare etmeye çalışıyo. Çocukların şımarıklıklarını da hesaba kadarsak ohooo. Şimdi hiç biriniz kabul etmeyecek ama evde süt dökmüş kedi görünümlü o çocuklar okulda dünyanın en şımarığı gibi davranıyolar.
Bi'ara ablam özelde çalışırken bi'öğrencisi istediği olmadığı zaman "anneme öğretmenim bana vurdu diyim de gör" diyodu
Ben de bölüme tek tercihle yerleştim ve meslek sevgim hakkında tek laf ettirmem. Ayrıca meslaktasim olan arkadaşınız belli ki sizinle ilk haftalar yaşadığı sıkıntıları paylasmamis. Ilk hafta çok güzel çok eğlenceli geçer diyen okul öncesi öğretmeni yalan söyler. Bakın bunu mesleğine aşık bir okul öncesi öğretmeni söylüyor. Evet mesleğim çok güzel ve Eğlenceli dir ancak ilk 1 ay zordur iki iki dört.Evet buraya bir doktor gelse ve "üff haftaya yine hastaneye bir sürü insan gelecek, onların hastalıklarını dinleyeceğim, kapının önündekiler dır dır edecekler, şimdiden sıkıntı bastı" tarzı birşey söylese ona da benzer cevabı yazardım..
Okul öncesi öğretmenliğini tercih ederken kaç yaş aralığında çocuklara öğretmenlik yapacağınızı bilmeden mi tercih yapıyorsunuz?
evet ben mesleğimi severek yapıyorum, birgün bile offf demedim...ama konu ben değilim, beni soran arkadaşa cevap sadece :)
Ps: tanıdığım o.öncesi öğretmeni var, kendisi tek tercihle oraya girmiş birisi, ondan ayakta durmanın verdiği yorgunluk dışında bir şikayet hiç duymadım.. ağlayan öğrencileri yada velileri hakkında...
Anasınıflarında ne yapıldığını da çok iyi bilirim, bir dönem boyunca her gün derslerine katıldım.
Ben de bölüme tek tercihle yerleştim ve meslek sevgim hakkında tek laf ettirmem. Ayrıca meslaktasim olan arkadaşınız belli ki sizinle ilk haftalar yaşadığı sıkıntıları paylasmamis. Ilk hafta çok güzel çok eğlenceli geçer diyen okul öncesi öğretmeni yalan söyler. Bakın bunu mesleğine aşık bir okul öncesi öğretmeni söylüyor. Evet mesleğim çok güzel ve Eğlenceli dir ancak ilk 1 ay zordur iki iki dört.
Bahsettiğiniz örneğe göre doktor hastadan şikayet ediyor ancak bunu konuya uyarlarsak doktor hastanın yanındaki ebeveynden şikayetçi yeterince açık anlatabiliyormuyuz? Öğretmen değilim çok daha farklı bir alandayım ancak gördüklerim, okuduklarımdan banada gına geldi. Yıllar boyunca çocukları bir birey olmaları için yetiştirmek yerine ana kuzusu yapınca kimsenin gelipte burda öğretmenlere ah vah etmeye bir hakkı kalmıyor malesef. Öğretmen çocuklarla güzel ilgilenecek bile olsa yanından ayrılmayan aileleri yüzünden sorunlar yaşanıyor. Gelip okulu görüp, öğretmenle tanıştıktan sonra ne bekleniyor hala. Sınıfa girip gözü yaşlı çocukları izlemenin mantığı ne? Annem çalıştığı için 3 seneye yakın anaokuluna gittim. Tahmin edersiniz ki 4 yaşlarıma denk geliyor. Okul ailem tarafından önceden gidip görülmüştü ki beni oraya verdiler. Daha sonrasında annem ile babam elimden tutup beni okula götürdü etrafı gezdirdiler ve öpüp gittiler. Üzüldüm mü evet, beni nereye bıraktılar diye içimde bie korku oldu ancak daha sonra okula girip arkadaşlarımla tanışınca oyuna daldım anneymiş babaymıs aklımın ucunden bile geçmedi. Yeterince açık anlatmaya çalıştım. Ve sizin puanınız düşük die tercih ettiniz galiba diye aşağılamaya çalıştığınız anaokulu öğretmenimi hala gördükçe ellerini öperim. Benim için mükemmel bir kadındı.Evet buraya bir doktor gelse ve "üff haftaya yine hastaneye bir sürü insan gelecek, onların hastalıklarını dinleyeceğim, kapının önündekiler dır dır edecekler, şimdiden sıkıntı bastı" tarzı birşey söylese ona da benzer cevabı yazardım..
Okul öncesi öğretmenliğini tercih ederken kaç yaş aralığında çocuklara öğretmenlik yapacağınızı bilmeden mi tercih yapıyorsunuz?
evet ben mesleğimi severek yapıyorum, birgün bile offf demedim...ama konu ben değilim, beni soran arkadaşa cevap sadece :)
Ps: tanıdığım o.öncesi öğretmeni var, kendisi tek tercihle oraya girmiş birisi, ondan ayakta durmanın verdiği yorgunluk dışında bir şikayet hiç duymadım.. ağlayan öğrencileri yada velileri hakkında...
Anasınıflarında ne yapıldığını da çok iyi bilirim, bir dönem boyunca her gün derslerine katıldım.
Bahsettiğiniz örneğe göre doktor hastadan şikayet ediyor ancak bunu konuya uyarlarsak doktor hastanın yanındaki ebeveynden şikayetçi yeterince açık anlatabiliyormuyuz? Öğretmen değilim çok daha farklı bir alandayım ancak gördüklerim, okuduklarımdan banada gına geldi. Yıllar boyunca çocukları bir birey olmaları için yetiştirmek yerine ana kuzusu yapınca kimsenin gelipte burda öğretmenlere ah vah etmeye bir hakkı kalmıyor malesef. Öğretmen çocuklarla güzel ilgilenecek bile olsa yanından ayrılmayan aileleri yüzünden sorunlar yaşanıyor. Gelip okulu görüp, öğretmenle tanıştıktan sonra ne bekleniyor hala. Sınıfa girip gözü yaşlı çocukları izlemenin mantığı ne? Annem çalıştığı için 3 seneye yakın anaokuluna gittim. Tahmin edersiniz ki 4 yaşlarıma denk geliyor. Okul ailem tarafından önceden gidip görülmüştü ki beni oraya verdiler. Daha sonrasında annem ile babam elimden tutup beni okula götürdü etrafı gezdirdiler ve öpüp gittiler. Üzüldüm mü evet, beni nereye bıraktılar diye içimde bie korku oldu ancak daha sonra okula girip arkadaşlarımla tanışınca oyuna daldım anneymiş babaymıs aklımın ucunden bile geçmedi. Yeterince açık anlatmaya çalıştım. Ve sizin puanınız düşük die tercih ettiniz galiba diye aşağılamaya çalıştığınız anaokulu öğretmenimi hala gördükçe ellerini öperim. Benim için mükemmel bir kadındı.
Kızlar okulöncesi öğretmeniyim uyum haftası yaklaşıyor diye sıkıntı basıyor beni.ağlayan öğrencilerim, orayı burayi karıştıran küçük kardeşleri, çocuklarının stresini arttıran, sınıftan çıkmak istemeyen anneler, onlarla ilgilenirken koca yaz beklemiş gelip biz çocuğumuzu kaydettiricez diyen veliler.... of oof işimin en zor tarafı ilk haftaları.
Kusura bakmayın ama size kesinlikle katılmıyorum. Biz o konuma gelebilmek için yıllarca eğitim alıyoruz ve öğretmeni oraya koydulars öğretmen de bişey diyorsa bilki bildiği vardır. Ayrıca çocuğunuzu sizden iyi tanıyan kimse olamaz ama onu öğretmene tanıtma şekli bu değil. İlk gümler uyum sürecinde öğretmeni ne kadar dinlerseniz o kadar başarılı olursunuz. çocuğunuzu da uyum süreci atladıldıktan sonra aile katılımları ve formlar ile sizlegerekirse diyalog halinde öğrenip tanıycaz. Şu yorumu yağtığınız öğretmenler sizin okul çağına kadar kazandıramadığınız davranışları kazandkrıp yolluyo çocuklarınızı okul hayatına. Biraz daha empati kurarak youm yapın derim. At gözlüğüyle bakınca olaya çözülmüyor malesef. Etraflıca düşünmek gerek.Ben çocuklarımı hiç ağlatmadım, o yüzdendir ki büyük oğlum ana sınıfı hariç hiç bir dönem zorlanmadı eğitim hayatında.. çünkü anasınıfı hariç diğer öğretmenleri çok tecrübeli ve dinlemeyi biliyorlardı..
anasınıfımız kabustu, oğlumun çekingen olmasını "şımarıklık" olarak adlandıran yeni mezun bir öğretmenimiz vardı.. derdini anlatamayınca ağlayan oğluma "ağlasın açılır" derdi..
mesela burada konu sahibi esprili cevap vermeme rağmen "evde 404 le yapışmış gibi geziyoruz" deyince nedenini sorgulama bile gereği görmeden "bağımlı" damgasını yapıştırdı.. işte bunlar hep tecrübesizlik ve tahammülsüzlük..
arkadaşlar fakülte hayatından bahsetmiyorsunuz, bunlar anasınıfı.. evinden kopup geliyor, tanımadığı onlarca çocuk arasına.. velilerin sürekli müdahale etme isteği normal, çünkü çocuğunu en iyi tanıyan o, size tanıtacak olan da o.. çocuk kalkıp da "selam" deyip size kendinden bahsetmeyecek.. ama herkes de durumundan şikayet etmiyor, özellikle ileri yaşta ki eğitimciler..
Kusura bakmayın ama size kesinlikle katılmıyorum. Biz o konuma gelebilmek için yıllarca eğitim alıyoruz ve öğretmeni oraya koydulars öğretmen de bişey diyorsa bilki bildiği vardır. Ayrıca çocuğunuzu sizden iyi tanıyan kimse olamaz ama onu öğretmene tanıtma şekli bu değil. İlk gümler uyum sürecinde öğretmeni ne kadar dinlerseniz o kadar başarılı olursunuz. çocuğunuzu da uyum süreci atladıldıktan sonra aile katılımları ve formlar ile sizlegerekirse diyalog halinde öğrenip tanıycaz. Şu yorumu yağtığınız öğretmenler sizin okul çağına kadar kazandıramadığınız davranışları kazandkrıp yolluyo çocuklarınızı okul hayatına. Biraz daha empati kurarak youm yapın derim. At gözlüğüyle bakınca olaya çözülmüyor malesef. Etraflıca düşünmek gerek.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?