- 5 Nisan 2013
- 2.923
- 2.819
- 373
- Konu Sahibi parfumkokusu
-
- #1
herkese merhaba, sorum aslında başlıkta okuduğunuz şey.
kısaca eşimle ilgili bazı sorunlarım var. bu sorunlar bebek doğduktan sonra ortaya çıkmaya başladı. öncesinde 2 yıllık evliydim ve tek bir kavgamız bile yoktu. ama bebekten sonra eşim çok değişti. bebeğine karşı düşkün ama aşıırııı derecede.. yani ona birşey olduğunda panikliyor ama öyle böyle bir panik değil. herşeyi yıkıp dökecek bir panik haline bürünüyor.
olay şu: dün akşam bebek aşı olduğu için ve uyku vakti geldiği için mızıldanmaya başladı. ben de odaya geldim önce emzirip sonra uyutuyorum. her zamanki rutin. ama o kadar ağlama krızıne girdi ki emeyim derken fazla süt yuttu ve tıkandı. öksürmeye başladı. bi yandan da ağlıyor yırtıyor kendini. eşim girdi odaya hızla. aldı bebeği. sırtına falan vurdu etti. bende dedim " noluyo çocuğa böyle".. aldı hemen odadan çıkardı koridora. bende sakinleştirip uyutucam zaten uyumak için de ağlıyor. " nereye götürüyorsun çocuğu, getirsene" dedim. bana bağırdı birden " kes sesini" diye.. neye uğradığımı şaşırdım. girdi odaya. " ne bağırıyorsun dedim, sen kes sesini". yüzünü bir görseniz böyle birini dövecek gibi bakıyor. normal değil tavrı..
gitti odadan çocuğu sakinleştirdim uyuttum. geldi yanıma.. ben bişi demedim. sen panikledin diye öyle dedim falan dedi. kaldı ki ben paniklemedim bile. ne var bunda çok büyütüyorsun dedi. ellerim titriyor şuan anlatırken bile. kimseye de anlatamıyorum. bu mevzulardan ailem bile az çok haberdar. onlarla diyalog iyice bozuldu. bu olayı da anlatmak istemedim artık. buraya anlatmak istedim. ne yapmalıyım? siz ne yapardınız, nasıl tepki verirdiniz?
not: arada bebek olmasa boşardım ama o bile kolay olmuyor şu anda. bu kadar panikleyen adam bebeği alıp kaçar mı diye bile düşünüyorum. çünkü onun bebekle bağı bence sağlıklı bir bağ değil.
not 2: bebek yapmadan önce kesinlikle böyle bir yüzü yoktu. hiçbir şey sezmedim. sezseydim zaten çocuk yapmazdım. şimdi büyüdükçe çocuğun psikolojisinden korkar oldum.
kısaca eşimle ilgili bazı sorunlarım var. bu sorunlar bebek doğduktan sonra ortaya çıkmaya başladı. öncesinde 2 yıllık evliydim ve tek bir kavgamız bile yoktu. ama bebekten sonra eşim çok değişti. bebeğine karşı düşkün ama aşıırııı derecede.. yani ona birşey olduğunda panikliyor ama öyle böyle bir panik değil. herşeyi yıkıp dökecek bir panik haline bürünüyor.
olay şu: dün akşam bebek aşı olduğu için ve uyku vakti geldiği için mızıldanmaya başladı. ben de odaya geldim önce emzirip sonra uyutuyorum. her zamanki rutin. ama o kadar ağlama krızıne girdi ki emeyim derken fazla süt yuttu ve tıkandı. öksürmeye başladı. bi yandan da ağlıyor yırtıyor kendini. eşim girdi odaya hızla. aldı bebeği. sırtına falan vurdu etti. bende dedim " noluyo çocuğa böyle".. aldı hemen odadan çıkardı koridora. bende sakinleştirip uyutucam zaten uyumak için de ağlıyor. " nereye götürüyorsun çocuğu, getirsene" dedim. bana bağırdı birden " kes sesini" diye.. neye uğradığımı şaşırdım. girdi odaya. " ne bağırıyorsun dedim, sen kes sesini". yüzünü bir görseniz böyle birini dövecek gibi bakıyor. normal değil tavrı..
gitti odadan çocuğu sakinleştirdim uyuttum. geldi yanıma.. ben bişi demedim. sen panikledin diye öyle dedim falan dedi. kaldı ki ben paniklemedim bile. ne var bunda çok büyütüyorsun dedi. ellerim titriyor şuan anlatırken bile. kimseye de anlatamıyorum. bu mevzulardan ailem bile az çok haberdar. onlarla diyalog iyice bozuldu. bu olayı da anlatmak istemedim artık. buraya anlatmak istedim. ne yapmalıyım? siz ne yapardınız, nasıl tepki verirdiniz?
not: arada bebek olmasa boşardım ama o bile kolay olmuyor şu anda. bu kadar panikleyen adam bebeği alıp kaçar mı diye bile düşünüyorum. çünkü onun bebekle bağı bence sağlıklı bir bağ değil.
not 2: bebek yapmadan önce kesinlikle böyle bir yüzü yoktu. hiçbir şey sezmedim. sezseydim zaten çocuk yapmazdım. şimdi büyüdükçe çocuğun psikolojisinden korkar oldum.