- 7 Ağustos 2018
- 30
- 29
- 3
- 40
3 senelik evliyim. 6 aylıkta hamile. Eşimle gelirlerimiz iyi. İkimizde çalışıyoruz. Standartların üzerinde maaşımız var ama...
İşte aması var..
Evlendik düğün vs yapmadık ki milleti eğlendireceğimize kendimize harcarız diye düşündük ya da sadece ben düşündüm çünkü düğün yapılacak parayla ev aldık. Onun borçlarını ödemeye başladık.
Eşyalara vs çok para vermedik ama yine de borca girdik.Maksimum bir senede kurtulabileceğimiz bir borçtu. Ailelerimiz dara düştü onlara destek olmaya başladık.En çokta benim aileme.Ev aldılar onlara da bir miktar kredi çekip verdim. (Eşim bu konuda herhangi bir şekilde müdahale etmedi).Ev kredisi aileye yardım kredi kartları vs diye diye biz kısmaya başladık ama kıstıkça para da biriktirdik.
Sonrasında çocuk düşüncesi ile ev değiştirmemiz gerektiğini düşünüyorduk (ısınma,üst kat vs sebeplerinden)
Ama kiraya çıkarız diye düşünürken yine ev aldık. EV üstüne EV alıyoruz. Yatırım iyi güzel hoş ama bu sefer benim maaş hepten kredilere onun maaşın bir kısmı kredi kredi kartı vs gitmeye başladı.
Velhasıl demem o ki evlendiğimden beri kısıyorum kısıyorum kısıyorum.
Eşime bunu söylediğimde ileride rahat etmek istediği için yaptığını çocuk vs sıkıntı çekmesini istemediğini falan söylüyor. Tamam diyorum ama biz yine para biriktiriyoruz ve yine borç ödüyoruz.Kendimi ot gibi yaşıyormuş gibi hissediyorum.
hafta sonları hiç bir şey yapmıyoruz ancak alışveriş. Sosyal hayatımız zayıf. Birilerinin peşine takılıp bir yerlere gidiyoruz. Çünkü onların arabaları var. Ya da biz bir şey yapmadan evvel şu muhabbet geçiyor.
''şimdi gidersek şu kadar para harcarız''.
Not; kişisel ihtiyaçlarımızdan kısmıyoruz.Önemli durumlarda gerekli harcamaları yapıyoruz.
Sadece sosyal hayatımızın zayıflığı beni üzüyor.
İşte aması var..
Evlendik düğün vs yapmadık ki milleti eğlendireceğimize kendimize harcarız diye düşündük ya da sadece ben düşündüm çünkü düğün yapılacak parayla ev aldık. Onun borçlarını ödemeye başladık.
Eşyalara vs çok para vermedik ama yine de borca girdik.Maksimum bir senede kurtulabileceğimiz bir borçtu. Ailelerimiz dara düştü onlara destek olmaya başladık.En çokta benim aileme.Ev aldılar onlara da bir miktar kredi çekip verdim. (Eşim bu konuda herhangi bir şekilde müdahale etmedi).Ev kredisi aileye yardım kredi kartları vs diye diye biz kısmaya başladık ama kıstıkça para da biriktirdik.
Sonrasında çocuk düşüncesi ile ev değiştirmemiz gerektiğini düşünüyorduk (ısınma,üst kat vs sebeplerinden)
Ama kiraya çıkarız diye düşünürken yine ev aldık. EV üstüne EV alıyoruz. Yatırım iyi güzel hoş ama bu sefer benim maaş hepten kredilere onun maaşın bir kısmı kredi kredi kartı vs gitmeye başladı.
Velhasıl demem o ki evlendiğimden beri kısıyorum kısıyorum kısıyorum.
Eşime bunu söylediğimde ileride rahat etmek istediği için yaptığını çocuk vs sıkıntı çekmesini istemediğini falan söylüyor. Tamam diyorum ama biz yine para biriktiriyoruz ve yine borç ödüyoruz.Kendimi ot gibi yaşıyormuş gibi hissediyorum.
hafta sonları hiç bir şey yapmıyoruz ancak alışveriş. Sosyal hayatımız zayıf. Birilerinin peşine takılıp bir yerlere gidiyoruz. Çünkü onların arabaları var. Ya da biz bir şey yapmadan evvel şu muhabbet geçiyor.
''şimdi gidersek şu kadar para harcarız''.
Not; kişisel ihtiyaçlarımızdan kısmıyoruz.Önemli durumlarda gerekli harcamaları yapıyoruz.
Sadece sosyal hayatımızın zayıflığı beni üzüyor.
, öyle sosyal hayata da para harcayan insanlar değiliz üstelik. Şaka bir yana Nereden nasıl kısıyorsunuz merak ettim doğrusu. Ama iki eve birden kredi ödemek biraz zor...
