Ben cok üzüldükten sonra bakmadım cokta yani yasalar ne olur ki benim dostum bana yamuk yaparsa düşmanım olmaz isterim ki hep ziyarette olsunlar ama benim masamda degil cokta zevk almam başkasının üzülmesinden esasencanınızı çok yakan herhangi bir insanın sonradan canının yandığını gördünüz mü? ya da size yıllar sonra hatasını anlayarak döndüler mi ?
Bir de insan ağzından çıkan her temenniye dikkat etmeli.
Annem genç kızken ev sahibi annemi sürekli sinir edermiş. Annem de bir gün adamın ardından "İnşallah geberirsin." demiş.
Denk mi geldi bilinmez ama adam o gün kaza geçirip vefat etmiş.
Annem halen keşke öyle bir cümle kurmasaydım der.
Bu yüzden ben de mümkün mertebe kötü söz söylemem
Valla hayır görmedim. Birkaç istisna dışında öyle kötülük eden belasını bulur olayına da inanmıyorum. Acı ama gercek.canınızı çok yakan herhangi bir insanın sonradan canının yandığını gördünüz mü? ya da size yıllar sonra hatasını anlayarak döndüler mi ?
Dönen de oldu dönmeyen de ama size tavsiyem bir gün hatalarını anlayacaklarını aynı durumla olacaklarını düşünerek bir hayat yaşamayın daha iyi yerde de olabilirler bu düşüncede kalırsanız mutsuz olursunuzcanınızı çok yakan herhangi bir insanın sonradan canının yandığını gördünüz mü? ya da size yıllar sonra hatasını anlayarak döndüler mi ?
Bence haklı bir yorum, şu da bir gerçek ki çoğu zaman insanlar kendi kusurlarını görmez başkalarınınki ise dağ gibi görünür.Aynen canım tüm dünya sizin etrafınızda dönüyor, size kötülük yapanların ağzı gözü yamulacak çarpılacaklar çok acı çekecekler, size kötülük yaptıkları için o kadar pişman olup o kadar acı çekecekler ki sizin ayağınıza kapanıp özür dileyecek ama yine de acı çekmeye devam edecekler çünkü siz o kadar pirüpak insanlarsınız ki Allah sizin gibi müthiş insanlara kötülük yapılmasına dayanamayıp onlara azap edecek dünyada.
Evet dünyada sadece size kötülük yapılıyor, ve sadece size kötülük yapanlar acı çekiyor aynen.
Ya yanlış anlamayın ama belki sizi küçümsemek için söylememiştir hayatınızda sevip sevileceğiniz size iyi davranan biri olsun istemiştir cesaretlendirme amacıyla. Aklıma böyle bir ihtimal geldi benim.Arkadaşım bana kaç yaşına geldin ciddi bir ilişkin bile yok bak bize en azımdan hayatımıza birileri girp çıkıypr bizi beğeniyorlar flört ediyoruz. Sen rahibe gibi evde kalacaksın demişti. Ben şu an evliyim kendisi "kimseyi bulamıyorum depresyondayım ciddi ilişkim bile yok bırak evlenmyi" diye beni atıyor. Bence bu ilahi adalet
Bu hayatta sizin gibi biri olmak lazım. Birinin başına bir şey gelsin diye değil de hem kendimize hem başkasına zarar vermemek için. Kalbiniz temiz demek ki .Hiçbirine hiçbir şey demedim. Mesafemi koydum kavga etmedim uzaklaştım. Ama içimde sanki bir köy yıkıldı gibiydi. Beddua da etmedim. Hatta kuzenimin bebeği yoğun bakıma girince çok üzüldüm. Ama o zerre pişman değildi yaptığına. Pişman olsalardı yüreğim sönerdi. Ama cidden onlar da yaşasın bulsun falan gibi bi duam olmadı
Aslında af dilense affeden biriyim. Yeter ki samimi olsun. Bi kaç çevremi affettim. Mesela şimdi hamileyim. Arayıp sormayan ve bu yüzden bi daha beni aramasın dediğim bi kuzenim sosyal medyada "ailemize bir yakışıklı katılıyor" yazmış. Sanki ben yeniden hamile kalınca kızımı unuttum onun yaptığını da unuttum. Ama öyle değil işte. Mesela bana özelden yazsa. Güzel haberine çok sevindim kardeşim. Kırgınlıklarımız oldu ama ben çok sevindim dese belki yumuşayacağım. Ama o gidip bi bu haberi arkadaşlarımla paylaştığımdaki videomun altına yorum yapıyor. Sosyal medya showu. Aslında affetmek çok kolay. Bir satıra bakar "hatalıyım özür dilerim. Pişmanım. Sen benim için değerlisin..."Bu hayatta sizin gibi biri olmak lazım. Birinin başına bir şey gelsin diye değil de hem kendimize hem başkasına zarar vermemek için. Kalbiniz temiz demek ki .
Tam da bunu demek istemiştim. Aslında bizi değersizleştirmelerini hazmedemiyoruz. Çünkü biz onlara değer verdik.Görmedim ben. Ama kimin hayatında ne yaşadığını bilmiyorsunuz. İçi kötü insanların gerçekten mutlu olabileceğine inanmıyorum ben. Benim görmek istediğim de zaten başına bir şey gelmesi değil de pişman olduğunu görmek oluyor. Beni üzmüş olmanın onu rahatsız etmesi oluyor.
Ha bu arada tam tersi de oldu, ben de ergenken beni seven ve benim de aslında sevdiğim birine çok çok kötü bir şey söylemiştim. İlk zamanlar ne kadar kötü olduğunu idrak edememiştim hatta o kişiyi kaybetmemiştim bile ama sonra birden içime bir pişmanlık ve vicdan azabı duygusu gelmişti ki o acı çok büyük. Yani en az çektirdiğim kadar acı çekmişimdir. Ama bakarsanız somut bir şey gelmedi başıma. Ya da geldiyse de fark etmedim. Böyle de olabiliyor bazen.
En iyisi insanları affetmek (affetmek derken hayatımıza geri alalım anlamında değil, o kişinin kendisine kalmış) ve yolumuza bakmak. En sağlıklısı bu gibi geliyor bana. Öteki türlü yıpranıyorsunuz.
Aynen öylee ama insanlar kendi kusurlarına objektif bakamıyor. Ha bir de şöyle bir ihtimal var yüzü de olmayabilir iletişime geçmeye.Aslında af dilense affeden biriyim. Yeter ki samimi olsun. Bi kaç çevremi affettim. Mesela şimdi hamileyim. Arayıp sormayan ve bu yüzden bi daha beni aramasın dediğim bi kuzenim sosyal medyada "ailemize bir yakışıklı katılıyor" yazmış. Sanki ben yeniden hamile kalınca kızımı unuttum onun yaptığını da unuttum. Ama öyle değil işte. Mesela bana özelden yazsa. Güzel haberine çok sevindim kardeşim. Kırgınlıklarımız oldu ama ben çok sevindim dese belki yumuşayacağım. Ama o gidip bi bu haberi arkadaşlarımla paylaştığımdaki videomun altına yorum yapıyor. Sosyal medya showu. Aslında affetmek çok kolay. Bir satıra bakar "hatalıyım özür dilerim. Pişmanım. Sen benim için değerlisin..."
Kimse kin gibi ağır bi yükü ya da beddua gibi ağır bir cümleyi üstünde taşımak istemez bence. Ben istemezdim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?