tercih meselesi tabii ama el oğlu diye baktığım bir insandan çocuk doğurmak nasıl bir şey anlayamadım.sevdiğim, sevildiğim ,eşim dediğim kişinin benim için yeri ve değeri tartışılmaz.ki ona olan hislerimle evlat sahibi olmaya karar vermişimdir,iyi bir baba olabileceğine inanıp güvendiğim için.[bu arada evlilikte 17. yılımız,yeni evli,eşine bu yüzden düşkün imajı vermek istemiyorum]
bu çok bağımlı anneler de anlayacak ki misafirler uçup gidince yuvada yine en başındaki gibi iki kişi kalacak.hayatı çocuğunun üstünden yaşamaya çalışmak boş ve sonuçta ileride çok sorunlar yaratan bir yaklaşım.
herkes eşiyle olan ilişkisine de yatırım yapabilse,çocuklarını hayatın merkezine koymasa,onlar gittiğinde boşluğa düşme,depresyona girme,çocuksuz hayatı anlamsız bulma gibi yanlışlar yapmasa keşke.
nasıl ki anne babamızdan da önce kendi çekirdek ailemizi düşünüyoruz,çocuklarımızın da yaşayacağı durum bu.ve olması gereken de tabii.
uzun lafın kısası eşim diyorum..önce o gelir benim için, mutlu çocuklar yetiştirebilmemizin formülü de sağlıklı ilişkimizdir..bir düşünün derim..
tercih meselesi tabii ama el oğlu diye baktığım bir insandan çocuk doğurmak nasıl bir şey anlayamadım.sevdiğim, sevildiğim ,eşim dediğim kişinin benim için yeri ve değeri tartışılmaz.ki ona olan hislerimle evlat sahibi olmaya karar vermişimdir,iyi bir baba olabileceğine inanıp güvendiğim için.[bu arada evlilikte 17. yılımız,yeni evli,eşine bu yüzden düşkün imajı vermek istemiyorum]
bu çok bağımlı anneler de anlayacak ki misafirler uçup gidince yuvada yine en başındaki gibi iki kişi kalacak.hayatı çocuğunun üstünden yaşamaya çalışmak boş ve sonuçta ileride çok sorunlar yaratan bir yaklaşım.
herkes eşiyle olan ilişkisine de yatırım yapabilse,çocuklarını hayatın merkezine koymasa,onlar gittiğinde boşluğa düşme,depresyona girme,çocuksuz hayatı anlamsız bulma gibi yanlışlar yapmasa keşke.
nasıl ki anne babamızdan da önce kendi çekirdek ailemizi düşünüyoruz,çocuklarımızın da yaşayacağı durum bu.ve olması gereken de tabii.
uzun lafın kısası eşim diyorum..önce o gelir benim için, mutlu çocuklar yetiştirebilmemizin formülü de sağlıklı ilişkimizdir..bir düşünün derim..
tercih meselesi tabii ama el oğlu diye baktığım bir insandan çocuk doğurmak nasıl bir şey anlayamadım.sevdiğim, sevildiğim ,eşim dediğim kişinin benim için yeri ve değeri tartışılmaz.ki ona olan hislerimle evlat sahibi olmaya karar vermişimdir,iyi bir baba olabileceğine inanıp güvendiğim için.[bu arada evlilikte 17. yılımız,yeni evli,eşine bu yüzden düşkün imajı vermek istemiyorum]
bu çok bağımlı anneler de anlayacak ki misafirler uçup gidince yuvada yine en başındaki gibi iki kişi kalacak.hayatı çocuğunun üstünden yaşamaya çalışmak boş ve sonuçta ileride çok sorunlar yaratan bir yaklaşım.
herkes eşiyle olan ilişkisine de yatırım yapabilse,çocuklarını hayatın merkezine koymasa,onlar gittiğinde boşluğa düşme,depresyona girme,çocuksuz hayatı anlamsız bulma gibi yanlışlar yapmasa keşke.
nasıl ki anne babamızdan da önce kendi çekirdek ailemizi düşünüyoruz,çocuklarımızın da yaşayacağı durum bu.ve olması gereken de tabii.
uzun lafın kısası eşim diyorum..önce o gelir benim için, mutlu çocuklar yetiştirebilmemizin formülü de sağlıklı ilişkimizdir..bir düşünün derim..
zaten eşlerimizde yeri geldiğinde çocuklarımız oluyorlar onlarada aynı ilgiyi alakayı göstermiyor muyuz ben ayırt edemiycem her ikiside değerli benim için...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?