- 2 Kasım 2013
- 7.796
- 37.040
- 748
- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
- #1
Evet tam olarak başlıktaki olay vuku buldu. Tıp dünyasında çığır açacak bir gelişme bence bu. Diş etlerimi hissetmiyorum. Yavaştan sol beyin lobuma doğru ilerleyen bir uyuşukluk mevcut. Çünkü niye olmasın ki.
Uzun zamandır ailemin evine gelmiyordum. Çünkü biliyorum ki ruh hastası ve cimri babamla, oldukça düz düşünen eşim bir araya geldiğinde ben delirme noktasına geliyorum.
Bir konuda daha bahsetmiştim bu durumdan. Herkes yadırgamıştı babamı hatta. Babamın, daha doğrusu erkek kardeşimin eski bir arabası var. Oldukça eski bir araba. Bunu belirtmemin sebebi, hani komple hurdaya çıksa bile ödeyebilirim araba parasını. Eşim de babamlara kırk yılda bir gelir. Bayramda, hastalıkta vs. Market eve biraz uzak olduğundan ve de bir arabayı sakınacaklarını tahmin etmediğinden, arabayla on dakikada gidip geliyor markete. Keşke "bu insanlar cimri ve ruh hastası. Ben istemeyeyim arabayı" diye düşünse. Velhasılı az önce yine babamı anneme bağırırken duydum. "hastanelik acil bir durum olsa alsın arabayı ama bok mu var markete giderken sürüyor" dedi. Eşim de babama çok saygı duyar, hiç kötü bilmez. Zira ben hep arayı bulayım, iyi bilsin diye çırpınırım. Fazla çırpınmış olmalıyım ki, çekinmez arabayı alırken. Hoş, araba kardeşimin olduğundan ve kardeşim zerre kadar sorun etmediğinden rahatça istiyor arabayı. Bu arada kullandığı süre en fazla on dakika.
Şu an kendimi tuvalete kapattım sakinleşmeye ve yıllarca babama karşı duyduğum soğukluğu tam düzeltmeye çabalarken yeniden açığa çıkmasına engel olmaya çalışıyorum.
Iki yıl önce oğlum kırk derece ateşle yanarken, sırf arabaya bir şey olmasın diye "bekleyin kardeşin gelsin o götürsün arabayla" deyip ateşli çocuğu bekleten bir adamın bugünkü davranışına şaşırmıyorum...
Velhasılı o kadar gerildim ki, az önce eşime "ota boka arabayı alıp durma. Sen iyi bilsen de babam cimri, erkek çocuğu kayıran biridir" dedim ve dediğim anda pişman oldum. Zira bugüne kadar ailemle ilgili tek olumsuz kelime duymamıştı benden. Lakin ben arada kalmaktan çok darlandım artık. Söylemek zorundaydım.
Şimdi muhtemelen eşim bu duruma çok şaşırdığı için bir daha buraya gelmek istemeyecektir. Zira kendisi asla malını sakınmaz. Sırf kardeşim beğendi diye yeni aldığı kıyafeti verir. Git yeğenlerine bir şeyler al onlar öksüz der. Ailem evime geldiğinde hürmette kusur etmez vs. He mükemmel bir adam mı, tabi ki değil. Ailemin beğenmediği huyları mevcut lakin asla o huylar ailemi birebir etkilemiyor. Özetle onları ilgilendirmiyor.
Şu an o kadar gerginim ki, ne yapacağımı bilmiyorum. Tuvaletten çıkmak istemiyorum. Eşim bozuldu, ona ne desem bilmiyorum. 4 yıldır idare etmekten, çaktırmamaya çalışmaktan çok yoruldum.
Daha önce de buna benzer bir konu açmıştım. Herkes ailenle arana mesafe koy dedi de, bu kadar koyabildim mesafeyi işte. Hepten bağımı koparamam ki. Eşin gitmesin diyeceksiniz, zaten çok nadir gelir. En son aylar önce gelmişti. Bayram diye geldi işte. Dönecek o, ben bir iki gün daha kalacağım. Zerre kadar kalma isteğim kalmadı da, söz verdim diye hala vicdan yapıyorum.
Uzun zamandır ailemin evine gelmiyordum. Çünkü biliyorum ki ruh hastası ve cimri babamla, oldukça düz düşünen eşim bir araya geldiğinde ben delirme noktasına geliyorum.
Bir konuda daha bahsetmiştim bu durumdan. Herkes yadırgamıştı babamı hatta. Babamın, daha doğrusu erkek kardeşimin eski bir arabası var. Oldukça eski bir araba. Bunu belirtmemin sebebi, hani komple hurdaya çıksa bile ödeyebilirim araba parasını. Eşim de babamlara kırk yılda bir gelir. Bayramda, hastalıkta vs. Market eve biraz uzak olduğundan ve de bir arabayı sakınacaklarını tahmin etmediğinden, arabayla on dakikada gidip geliyor markete. Keşke "bu insanlar cimri ve ruh hastası. Ben istemeyeyim arabayı" diye düşünse. Velhasılı az önce yine babamı anneme bağırırken duydum. "hastanelik acil bir durum olsa alsın arabayı ama bok mu var markete giderken sürüyor" dedi. Eşim de babama çok saygı duyar, hiç kötü bilmez. Zira ben hep arayı bulayım, iyi bilsin diye çırpınırım. Fazla çırpınmış olmalıyım ki, çekinmez arabayı alırken. Hoş, araba kardeşimin olduğundan ve kardeşim zerre kadar sorun etmediğinden rahatça istiyor arabayı. Bu arada kullandığı süre en fazla on dakika.
Şu an kendimi tuvalete kapattım sakinleşmeye ve yıllarca babama karşı duyduğum soğukluğu tam düzeltmeye çabalarken yeniden açığa çıkmasına engel olmaya çalışıyorum.
Iki yıl önce oğlum kırk derece ateşle yanarken, sırf arabaya bir şey olmasın diye "bekleyin kardeşin gelsin o götürsün arabayla" deyip ateşli çocuğu bekleten bir adamın bugünkü davranışına şaşırmıyorum...
Velhasılı o kadar gerildim ki, az önce eşime "ota boka arabayı alıp durma. Sen iyi bilsen de babam cimri, erkek çocuğu kayıran biridir" dedim ve dediğim anda pişman oldum. Zira bugüne kadar ailemle ilgili tek olumsuz kelime duymamıştı benden. Lakin ben arada kalmaktan çok darlandım artık. Söylemek zorundaydım.
Şimdi muhtemelen eşim bu duruma çok şaşırdığı için bir daha buraya gelmek istemeyecektir. Zira kendisi asla malını sakınmaz. Sırf kardeşim beğendi diye yeni aldığı kıyafeti verir. Git yeğenlerine bir şeyler al onlar öksüz der. Ailem evime geldiğinde hürmette kusur etmez vs. He mükemmel bir adam mı, tabi ki değil. Ailemin beğenmediği huyları mevcut lakin asla o huylar ailemi birebir etkilemiyor. Özetle onları ilgilendirmiyor.
Şu an o kadar gerginim ki, ne yapacağımı bilmiyorum. Tuvaletten çıkmak istemiyorum. Eşim bozuldu, ona ne desem bilmiyorum. 4 yıldır idare etmekten, çaktırmamaya çalışmaktan çok yoruldum.
Daha önce de buna benzer bir konu açmıştım. Herkes ailenle arana mesafe koy dedi de, bu kadar koyabildim mesafeyi işte. Hepten bağımı koparamam ki. Eşin gitmesin diyeceksiniz, zaten çok nadir gelir. En son aylar önce gelmişti. Bayram diye geldi işte. Dönecek o, ben bir iki gün daha kalacağım. Zerre kadar kalma isteğim kalmadı da, söz verdim diye hala vicdan yapıyorum.
Son düzenleme:
