Şu an tekrar yüzleştiğim iğrenç gerçek.....

Gerçekten o başlığı okuduğumdan beri ben de aynı şeyleri yaşıyorum.. Çocukken başımdan geçmiş çok benzer olaylar ve kendime bile hala itiraf edemediğim.. 34 yaşıma geldiğim halde kimseye söyleyemediğim öyle bi gerçek var ki bunu siz beni tanımayan insanlara bile bahsetmeye hala hazır olamadığım.. 1,5 yıl başka sebeplerden psikolojik terapi gördüğüm sırada psikoloğuma bile sansürleyerek bahsettiğim bi yabancı yapmış gibi anlattığım o iğrenç olay!! Allah böyle yaratıkların belasını versin!! Dünyada ve diğer dünyada acılar içince yansınlar kıvransınlar inşallah!! Yaşamaya hakları yok o pisliklerin!! Lütfen çocuklarınızı koruyun!! aileden bile olsa kimseyle yalnız bırakmayın!!
 
Dehşet ve İbretle okurken sonu daha çok acı verdi kardeşiniz ve sizin adına çok çok üzüldüm şu an ağlıyorum
 
eski jeneresyon anneler varya yatacak yeri yok sorumsuz dünyanın kv kp görümce üçgeninde döndüğünü sanan anneliğin doğurduğu çocukların karnını doyurmaktan başka bir işlev olmadığını düşünen o versiyonların hepsinin bebelri şimdi mutsuz öle yada böle.yeni nesil akıllı niye akıllı anne babalar akıllandı bilgili artık haberdar.konu sahibi gitmek istemiyormuş çocukken memlekete be kadın döveceğine bir dinle aslı astarı nedir.ee çok küçük evlendim sinirliyim oldu faturası bebeleredeli oluyorum deliii
 
12 yaşında kızım var benimde ve kanım dondu konuları okuyunca. Bu sene bir kız arkadaşı var kızımın okuldan erken çıktıklarında kızıma anahtarı veriyorum ya bize geliyorlar ya da onlara gidiyorlar evde sadece annesi ve 2 yaşındaki kardeşi var. Kızımın ders notlarında düşüş olduğu için eşim arkadaşınla bir araya gelip ders çalışmıyorsunuz o yüzden bir araya gelmeyin dedi. Tek gel evde otur ödevini yap ders çalış dedi kızımda tek korkuyorum baba evde dedi (yeni taşındığımız için henüz alışamadı). O zaman xxx amcanların dükkanına git 1-2 saat orada otur dedi eşim (xxx amca dediği eşimin kuzeni) kızım bir şey demedi o an bende bir şey demedim. Çocuklar uyuduktan sonra xxx amcanların yanına git derken ciddi miydin dedim eşime evet ne olacak ki dedi. Asla böyle bir şeye müsaade etmem dedim. Bu zamanda kimseye güven olmaz, bu senin kuzenlerin ya da benim kuzenlerim hiç fark etmez. Git otur dediğin dükkan benim kuzenime ait olsaydı yine göndermezdim dedim. Evet bugüne kadar bir kötü hareketlerini görmedim ama bu yine de görmeyeceğim anlamına gelmez. Dükkana kimin girip çıktığı bile belli değil dedim. Kızımın derslerindeki düşüş bir şekilde toparlanır ama başına kötü bir olay gelirse işte onun kızımda bırakacağı psikolojik çöküntüyü hayat boyu toparlayamayız dedim. Sonra eşim 10 dakika düşündü ve bana haklısın ben hiç öyle düşünmemiştim sonuçta kuzenim kızıma zarar verecek değil ya diye düşündüm bir an ama tabii bu vermeyeceği anlamına da gelmez dedi. Dün akşamda kızım baba yarın erken çıkacağım ne yapayım diye sordu (bizim konuştuklarımızdan haberi olmadığı için) babası da arkadaşınla ister buraya gelin isterseniz onlara gidin kızım dedi. Kızımda bana babana ne oldu kızıyordu şimdi izin veriyor diyor, çocuk işte.
 
Duydukça kanım donuyor.
Al işte bir hikaye daha, bir yaratık daha.. Allah bunların bin türlü belasını versin, bunlar insan değil, sapmış sapıtmış, kalbi mühürlenmiş ve şerefi namusu onuru olmayan yaratıklar.
Bu dünyada ceza çekmek yetmez, Allah iki dünyada da kahretsin perişan etsin onları.

Çok üzüldüm.. Bunları duyunca sade e beddua hakaret edesim geliyor. Ve yetiştirdiğim iki kızım için endişelerim kat kat artıyor, bütün çocuklarımız için de...
 
Okuyunca kanım dondu resmen. Böyle pisliklerin yeri bin kat cehennem olsun inşallah. Kaç çocuğun canını yakmış.
Ne kadar kötü bir dünyaya evlat getiriyorum allahım. Kendimizden başka herkesten korumak gerek masum yavruları.
 
Allahım yarabbim tuylerim diken diken oldu..

Yeminle hayat dersi aldım..

İlerde kızımı kımseyle yalnız bırakmam aslaaaa
Annem dayimlarda bile birakmazdi beni uc erkek iki kiz kuzenim vardi benden yasca epey buyuktu erkek olanlar. Nasil kizardim anneme neden bırakmıyor diye. Annem takıntılı derecede korumaya calisirdi bizi ama yine de koruyamamis ben de 6 yasinda falandim tacize uğramışım. O yaslarima ait aklıma gelen o lanet adam. Annem hep tembih ederdi aslinda ama o yaslarda anlamiyor muydum bilmiyorum adamin dukkanina girmiştim icerde kus var dediginde. Pislik sey 60 yasinda adamdı.

Hatirladikca ofkeden delirip cocuklarim konusunda iyice paranoyak oluyorum
 
bunu anlatamazsın kimseye, anlatsan da başına gelmeyen anlayamaz neden mi? merak ederler, nasıl oldu, ne zaman oldu, kimin yaptığını da sorarlar birde, hatta nasıl yaptı diye futursuzca sorarlar, anlatamazsın, anlattıkça aynı duguları yaşadığını anlamazlar çünkü, size ne daha sonra o pisliğe ne olduğundan, Allahından bulsun deyip geçemez misiniz? Sadece anlatmama izin veremez misiniz? Böyle bir yükü kimseye anlatmadan taşımak nasıl ağırdır bilir misiniz?
Ben bilirim, unutmayacaksın arkadaşım (bu platformda ilk kez birine arkadaşım diyorum çünkü ne hissettiğini biliyorum)
ne yaparsan yap unutamayacaksın, üstünü örtecek, bu ağırlıkla yaşamayı öğreneceksin ama bir an gelecek küçük bir ses, bir anı seni yine o duygulara sürükleyecek, sen sadece dua et, bundan sonra karşımıza Allah iyi insanlar çıkarsın, Allah evlatlarımızı korusun diye dua et. Şu an avaz avaz bağırıp ağlamak istiyorum Allahım sen evlatlarımızı koru yarabbim.
 
ben çocuk tacizini filmlerden falan öğrenmiş biriyim, o zaman bile kanım donmuştu, hani şu Amerikan filmlerinde. Ülkemizde bu olaylar yaşanmıyor diye sevinmişliğim bile vardır cahil aklımla. Ama bende çok ciddi bir korku oluştu yine de.
Şimdi de çocuk sahibi bir yetişkin olarak ne yapmalı, nasıl yapmalı sorularına yanıt arıyorum. Aşağıdaki makale fikir olarak çok destekleyici oldu tavsiye ederim.

http://www.ademgunes.com/ciglik-atma-egitimi-cocuklari-korur-mu/


Ama bunun yanı sıra kendi ailemi örnek almaya çalışıyorum. 3 kız büyütmüşler en nihayetinde. Peki ne yaptılar. Amcamlar halamlar falan hep aynı bahçeye bakan evlerimiz vardır. Kapı kilidi yok, destursuz her eve girebilirsin o şekilde. Ama bir gece bile kendi evim dışında bir evde kalmadım. Sadece başka şehirde yaşayan dedemlerin evinde diğer kardeşlerimle birlikte ve lise çağına geldikten sonra ailelerin de tanış olduğu arkadaşlarımın evinde. O da sık değil, çok nadir olan bir durum. Bir organizasyon için evden ayrı olmamız gerekse, gece saat kaç olursa olsun, babam geldi aldı arabayla, bu gece de orada kalın demedi. Yaz kış bizim peşimizdeydiler gerçekten. Hiç bir zaman kimseyle aşırı samimi olmamıza izin vermediler, laubali davranışlar sevmem derdi babam, aynı cinsiyet veya farklı. Babannem dışında hiç bir akraba ile yatağımı paylaşmadım, böyle bir düzen ailem tarafından hiç bir zaman uygun görülmedi. Cümbür cemaat, bir evde kalmadım, bizim eve o tarz bir misafir güruhu davet edilmesi zorunlu olduğunda, düğün vs gibi durumlarda, daha uygun başka bir evde kaldım ailemin denetimi ile... Velhasıl kötü tecrübelerim yok.

Ama bir yandan da oğlumun bir çok kuzeni var, insan özeniyor, yaz tatilinde göndersem kuzeninin yanına, ya da o gelse... neyse hiç gerek yok. anne babanın yanında olsun tüm çocuklar.
 
Allahım sen böyle ruh hastalarını kahrettt ...Tüylerim diken diken oldu,insanoğlundan nefret ettim.Ah canım adınıza çok çok üzüldüm.Abin ne durumda şuan. Onunla hiç konuştunuz mu ? Hayatını düzene koyabildi mi (
 
abinin arkanda olması güzel olmuş
keşke sende itiraf etseydin
destek alsaydın
zor ama
unutmaktan başka çare yok sanırım
 


Yazdiklarınizi aglayarak okudum cok uzuldüm . Nasil bir sapıklıktir Allah kahretsin .Ben de ortaokulda dershaneye giderken otobuste tacize ugramistim kendi yaslarımda biriydi o an ne oldugunu anlayamadım tepki veremedim kucuktum sonra eve gidince anladim agladim anneme anlattim sizinki kadar agir degildi belki ama aklima geldikce igreniyorum nefret ediyorum niye tepki vermedim o an diye kendime kızıyorum. Simdi otobuse bindigimde kolum dahi biri degsin hemen korkuyla cekiliyorum
 
çok çok benzerini yaşadım, yıllarca unutamadım, hala evimize girer çıkar ve ben hatırlamıyo gıbı davranırım, halbuki herseyı hatırlıyorum.....allah kahretsın, ben şimdi kızıma çok çok dıkkat edıyorum, benım yasadıgım psıkolojıyı yasamasın dıye, allah evlatlarımızı esırgesısn..okuyunca çok kotu oldum..çok üzüldüm yeniden...
 
Unutursam, anmazsam, anlatmazsam yeterince yok sayarsam hiç yaşanmamış gibi olur, hiç incitilmemiş, hırpalanmamış gibi olurum diye düşündünüz belki.

Ama yapmayın. Yani burada anlatın ya da yakınlarınıza anlatın demiyorum ama bi uzmanla muhakkak konuşmanız lazım.

Psikolojik travmalar günlük hayatınızı fark edilir şekilde etkilemediği sürece göz ardı ediliyor, kişi tedaviye ihtiyacı olduğunu fark edemiyo o an için. Ama aslında göründügünden cok daha fazla etkisi var karakteriniz üzerinde, olaylara verdiginiz tepkilerde, şu anda ya da ileride büyüteceginiz cocuklara ögreteceklerinizde.

Kendi başınıza atlatmaya çalışmayın lütfen. Yoksa böyle her duydugunuz kötü olayda artarak geri dönecek o duygular.
 
offff çok kötü oldum yaa.Abin ve kendin için bir psikologdan yardım al canım bu adamı abin hapse attırabilir bnce annenle konuşsan çünkü tahminim çok yavrunun canını yaktı,adi pislik!
 

Bence icinize atmayın o igrenc kisinin evinize yaklasmasina bile izin vermeyin her gordugunuzde sizi yipratmasindansa biriyle paylasin o cezasini ceksin
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…