Sürekli gorusmekten çok bunaldım ama ne yapacağımı bilmiyorum

Benim eşimin ailesi de böyle..Doğulular…Gelinlerden ikisiyle aynı apartmandalar…Biz başka şehirdeyiz, kayınvalidem ısrar kıyamet her yolu denedi bizide dibine getirmek için ama ne ben ne eşim kabul etmedik. Onlar sürekli dip dibeler…Bir misafirliğe bile cümbür cemaat gidiyorlar illa ki…Her an illa birbirlerine gidip gelecekler…Yemek yenecekse beraber, akşam çayı içilecekse beraber…Ben mesafeli olduğum için sınır koyduğum için benden hoşlanmazlar pek, ama umurumda mı değil? Çok iyi insan olmaları her an yan yana olmak zorunda olduğunuz anlamına gelmiyor ki. Tam tersi sürekli dip dibe olunca insanın tahammülü bitiyor, özlemeye fırsat kalmıyor, bu sefer en ufak şey bile batıyor, kavga çıkıyor bu durumu onlarda çok gördüm ama mazallah bir gün bile gitmeseler birbirlerine kan bağları kopar…
Eşler ne yazık ki bunu kabullenmek istemiyor, ailelerine karşı bir saldırı olarak algılayıp hemen savunmaya geçiyorlar.
 
Canım vicdan azabı çekiyorum sonrasında çünkü tam tersi olsaydı ne olurdu diyorum mesela hiç sormasalardi sevmeselerdi diyorum nankörlük etme diyorum kendime ama haftasonu sabahtan gidiyordum hatta eşimin calisipta kendim tek gittiğim bile oldu boş boş akşama kadar oturuyordum
yok tam tersi olunca daha rahat oluyor:) tecrübeyle sbit
 
Merhaba kızlar. Eşimle çok severek ve uzun zaman bekleyerek evlendik onun memleketinde oturuyoruz. 1 yıldır evliyiz bebegimiz olacak. Ben de çalışıyorum memurum
Eşimin ailesiyle sürekli görüşüyoruz. Her haftasonu nerdeyse her iki güne üç güne bir ilk aylarda da yadirgiyordum ancak eşim yoremizde böyle herkes böyle diyordu gozlemledim evet herkes böyle ve eşim hiç rahatsızlik duymuyordu o yüzden bende sesimi çıkartmadan görüştüm guleryuzumu hiç eksik etmedim ancak artık çok bunaliyorum eşime bu konuyu artık açıyorum ve sürekli tartışıyoruz ancak hiçbir şeye çözüm olmuyor. İşin kötü tarafı da eşimin ailesi çok iyi insanlar ve böyle düşündükçe vicdan azabı çekiyorum. Ben kendi ailemin yanına bile bir kere bir hafta kalmaya gittim eşim rahatsız olmasın diye annem beni çalışırken evdeyken hayatta aramaz aramadan önce mesaj atar musait miyim diye. Ama eşimin ailesi isimiz var mı yok mu hiç umurlarinda değil ve evlerimiz yakın olmasına rağmen sürekli burada da kalın burda da kalın diye baski yapıyorlar neden kabul ediyorsun derseniz kabul ediyordum bu zamana kadar arada cekingenligimiz vardı ancak artık o kadar rahatsız oluyorum ki hayır diyorum isimiz var diyorum disari çıkacağız diyorum kırmadan ancak bu sefer de on kere ısrar ediyorlar çok diretiyorlar yine onların istedigi oluyor ve şimdi asıl korkum bebegimiz olacak ve ben izine ayrılmayı düşünüyorum hergun çalışırken bile hafta da 4 kere görüşüyoruz ben evdeyken sürekli bebegimizi görmeye gelecekler veya sürekli ama sürekli biz gideceğiz ben gideceğim çünkü hayırdan anlamıyorlar çok bunaliyorum eşimle çok severek evlenmistik ama hiç özgür değiliz
Kibarca anlayin esinize. Aliskim degilim deyin. Eşiniz halledecek. Gelmeyelim diyecek sizi de one surmesin. Yorgunuz dinlenicez falan desin. Ha bubarada bebek olunca gelmelerino kadar da sorun olmayabilir biraz dinlenirsiniz hatta bebeği onpara birakip. Bir yil ben de evdeydim bebegimde. Hergun disarı cıkarıyirdum. Yakimsa siz de çikarirsıniz çıkmışken 5 dk ugrayayim da diyebilirsiniz. Cocuk varken iyi olur açıkçası. Hele 1 yasimdan sonra cok sosyallik ariyorlar. Tek bebek bakmak zor. Ama dedigim gibi bebek yokken işe gitip haftada 4 gunü birakın her hafta 1 gun bile gorusmek fazla bana gore de. Esiniz ayarlasın ama siz kaarismayin. Ha esiniz ayarlayamiyorsa da net bencil bir esiniz callvar demektir
 
haftasonu sabahtan gidiyordum hatta eşimin calisipta kendim tek gittiğim bile oldu boş boş akşama kadar oturuyordum
Uyum sağlamak adına verdiğiniz bu tavizler size ısrar olarak geri dönüyor.Kayınvalideniz bebeğe bakmaya başlayınca evinizi kapatıp,onlarla yaşamanızı bile teklif ederlerse,hiç şaşırmayın.
Ayrı bir hayatınız olduğunu önce siz ve eşiniz benimseyin ki bunu onlarda anlasın.
 
ancak eşim yoremizde böyle herkes böyle diyordu

Şu cümle bana kurulsa "eee? Bundan bana ne?" der geçerim. Herkes yapınca normal mi oluyor? Öyle olsa bile yine de bundan bana ne? Sanirsin dünyanın ev misafirligi standartları bunların yöresine göre belirleniyor.

Eşimin ailesini seviyorum ve bir sorunumuz yok ve eşimi de çok seviyorum ama haftanın 4 günü ailesine gitmek zorunda kalsam eşim dahil herkes sevmediğim insanlar listesine üst siradan giriş yapardi.
Böyle bir şeyi nasıl kabul edebiliyorsunuz aklım almıyor gerçekten. Çalışan bir insan için ekstra ekstra zor ve kimin evine gittiğinizden bagimsiz olarak işkenceden farksız bir şey.

Eşinizle ters düşmeyi göze alıp ciddi ciddi konuşmadan bu mesele çözülmez.
Siz huzursuz olacaginiza eşiniz olsun. Olsun ki bir çözüm bulsun.
 
Benim de eşimin ailesi bize bir sokak ötede oturuyor. Ama bukadar yakın olmamıza rağmen, öyle sürekli gidip gelme olmaz. Biz çağırınca gelirler yada onlar çağırır müsait isek gideriz. Hafta da bir olur bu. 2 haftada bir olur. Eşim başından buna bir mesafe koydu iki tarafta mutlu. Bence herşey eşinizde bitiyor. Oturup konuşmayı deneyin
 
Benim ablam çalışan biri hergun kayınvalide cagirsa yok demez sanırım ilk evlendiklerinde ablamda mesafeliydi çocuğu oldu evlerine bile gtmke.istemedi kötü diye degl alismadigi için şimdi çocuklari iki tane hiç umrunda degl hatta kafasını dinliyor :). Çocuklar ordan çıkmıyor zaten benim kayınvalide uzak ama bende çalışan biriyim hergun cagirsa giderdim gitmek istemedigimde evde otururdm ama ne güzel ya birde iyi insanlarmis belki evliliginiz yeniyse daha aile olamamış olablrsnz mesela anneme de hergun gtsek sklmam ama.ikiside uzak kimsem yok belkide o yüzden
 
Merhaba kızlar. Eşimle çok severek ve uzun zaman bekleyerek evlendik onun memleketinde oturuyoruz. 1 yıldır evliyiz bebegimiz olacak. Ben de çalışıyorum memurum
Eşimin ailesiyle sürekli görüşüyoruz. Her haftasonu nerdeyse her iki güne üç güne bir ilk aylarda da yadirgiyordum ancak eşim yoremizde böyle herkes böyle diyordu gozlemledim evet herkes böyle ve eşim hiç rahatsızlik duymuyordu o yüzden bende sesimi çıkartmadan görüştüm guleryuzumu hiç eksik etmedim ancak artık çok bunaliyorum eşime bu konuyu artık açıyorum ve sürekli tartışıyoruz ancak hiçbir şeye çözüm olmuyor. İşin kötü tarafı da eşimin ailesi çok iyi insanlar ve böyle düşündükçe vicdan azabı çekiyorum. Ben kendi ailemin yanına bile bir kere bir hafta kalmaya gittim eşim rahatsız olmasın diye annem beni çalışırken evdeyken hayatta aramaz aramadan önce mesaj atar musait miyim diye. Ama eşimin ailesi isimiz var mı yok mu hiç umurlarinda değil ve evlerimiz yakın olmasına rağmen sürekli burada da kalın burda da kalın diye baski yapıyorlar neden kabul ediyorsun derseniz kabul ediyordum bu zamana kadar arada cekingenligimiz vardı ancak artık o kadar rahatsız oluyorum ki hayır diyorum isimiz var diyorum disari çıkacağız diyorum kırmadan ancak bu sefer de on kere ısrar ediyorlar çok diretiyorlar yine onların istedigi oluyor ve şimdi asıl korkum bebegimiz olacak ve ben izine ayrılmayı düşünüyorum hergun çalışırken bile hafta da 4 kere görüşüyoruz ben evdeyken sürekli bebegimizi görmeye gelecekler veya sürekli ama sürekli biz gideceğiz ben gideceğim çünkü hayırdan anlamıyorlar çok bunaliyorum eşimle çok severek evlenmistik ama hiç özgür değiliz
Ailelerin birbirine bağlı olmasını seviyorum ancak bağımlı olma durumu iyi değil
 
Benim ablam çalışan biri hergun kayınvalide cagirsa yok demez sanırım ilk evlendiklerinde ablamda mesafeliydi çocuğu oldu evlerine bile gtmke.istemedi kötü diye degl alismadigi için şimdi çocuklari iki tane hiç umrunda degl hatta kafasını dinliyor :). Çocuklar ordan çıkmıyor zaten benim kayınvalide uzak ama bende çalışan biriyim hergun cagirsa giderdim gitmek istemedigimde evde otururdm ama ne güzel ya birde iyi insanlarmis belki evliliginiz yeniyse daha aile olamamış olablrsnz mesela anneme de hergun gtsek sklmam ama.ikiside uzak kimsem yok belkide o yüzden
Canım benim iş arkadaşlarım da hergun birisi cagirsa da gitsek yemek yesek diyorlar örneğin ama yapı olarak ben öyle değilim ben hergun su hamile halimle iki çeşit üç çeşit yemegimi yaparım ve bundan keyif duyuyorum o yüzden bu rahatsızligim
 
Merhaba kızlar. Eşimle çok severek ve uzun zaman bekleyerek evlendik onun memleketinde oturuyoruz. 1 yıldır evliyiz bebegimiz olacak. Ben de çalışıyorum memurum
Eşimin ailesiyle sürekli görüşüyoruz. Her haftasonu nerdeyse her iki güne üç güne bir ilk aylarda da yadirgiyordum ancak eşim yoremizde böyle herkes böyle diyordu gozlemledim evet herkes böyle ve eşim hiç rahatsızlik duymuyordu o yüzden bende sesimi çıkartmadan görüştüm guleryuzumu hiç eksik etmedim ancak artık çok bunaliyorum eşime bu konuyu artık açıyorum ve sürekli tartışıyoruz ancak hiçbir şeye çözüm olmuyor. İşin kötü tarafı da eşimin ailesi çok iyi insanlar ve böyle düşündükçe vicdan azabı çekiyorum. Ben kendi ailemin yanına bile bir kere bir hafta kalmaya gittim eşim rahatsız olmasın diye annem beni çalışırken evdeyken hayatta aramaz aramadan önce mesaj atar musait miyim diye. Ama eşimin ailesi isimiz var mı yok mu hiç umurlarinda değil ve evlerimiz yakın olmasına rağmen sürekli burada da kalın burda da kalın diye baski yapıyorlar neden kabul ediyorsun derseniz kabul ediyordum bu zamana kadar arada cekingenligimiz vardı ancak artık o kadar rahatsız oluyorum ki hayır diyorum isimiz var diyorum disari çıkacağız diyorum kırmadan ancak bu sefer de on kere ısrar ediyorlar çok diretiyorlar yine onların istedigi oluyor ve şimdi asıl korkum bebegimiz olacak ve ben izine ayrılmayı düşünüyorum hergun çalışırken bile hafta da 4 kere görüşüyoruz ben evdeyken sürekli bebegimizi görmeye gelecekler veya sürekli ama sürekli biz gideceğiz ben gideceğim çünkü hayırdan anlamıyorlar çok bunaliyorum eşimle çok severek evlenmistik ama hiç özgür değiliz
Heh, ben de son kısma kadar Allah Allah bu b.k gibi evlilikte çocuk niye eksik kalmış diyordum. Onu da yapmışsınız zaten. Her şeye susan, ezilen kadınlar anne olmaya gelince aşırı cesaretli oluyor. Neyse üzülmeyin, çocuk boşanma sürecinizi hızlandırır. Burdan teselli bulun
 
İs isten geçmiş.
Artık boyle devam .
Çünkü baştan sinir koyulmamis ki koyulsa bile böyle aileler ayrı gayriyi kabul etmez.
Eşinde o kafada zaten.
 
Çok yorgunum, çok başım ağrıyor, hastayım diye diye eşinizi yalnız göndermeye uğraşın. Öyle öyle onlar da alışır ve gelmek istemiyor herhalde diyip yakanıza yapışmayı bırakırlar.
 
Sizin çocuklarınıza kaynananız bakacağı için aynısını sizin çocuklarınız da yapacak tabii ki de..
Canım eşimin yeğenleri de var ve eşimin annesine yani anneannelerine o kadar baglilarki kayinvalidem kendine o kadar bağladıki çocuklar annelerini istemiyorlar sürekli bugün bizde kalın bugün bizde kalın çocuklar onun arkasından agladiklarinda çok mutlu oluyor bana gitme dediler arkamdan ağladılar diye anlatıyor

Gitmeyin, uymayın planlarına? Böyle bir hayatı nasil yaşayabiliyorsunuz çok sıkıcı ya
Canım çok bunaldım bir hafta öncesinden haftasonunun planini ayarliyorlar haftaicinin planini ayarliyorlar daha biz eşimle konuşmadan pazartesi eşimi arayip cumanin planını yapiyorlar yani bize olan yapmaya fırsat bile kalmiyor

Siz ne yaptınız gittiniz mi? Ya bu ne korkunç bir durumdur. Bu insanlara iyi diyorsunuz ama bu iyilik falan degil. Evli oğullarının 4 gün onlarla olmasını istiyorlarsa evlendirmeselerdi. Ya da oğullarına bu 4 gün bile az geliyorsa evlenmeseydi! Tövbe ya cidden yukarida arkadaşın yazdığı gibi allahım nasip etme
boş gunumken aradılar bir kez seni alalım kahvaltıya gidelim dediler yok dedim hayır dedim ne dediysem dedim yarım saat sonra aradilar aşağıda seni bekliyoruz diye
 
Son düzenleme:
Merhaba kızlar. Eşimle çok severek ve uzun zaman bekleyerek evlendik onun memleketinde oturuyoruz. 1 yıldır evliyiz bebegimiz olacak. Ben de çalışıyorum memurum
Eşimin ailesiyle sürekli görüşüyoruz. Her haftasonu nerdeyse her iki güne üç güne bir ilk aylarda da yadirgiyordum ancak eşim yoremizde böyle herkes böyle diyordu gozlemledim evet herkes böyle ve eşim hiç rahatsızlik duymuyordu o yüzden bende sesimi çıkartmadan görüştüm guleryuzumu hiç eksik etmedim ancak artık çok bunaliyorum eşime bu konuyu artık açıyorum ve sürekli tartışıyoruz ancak hiçbir şeye çözüm olmuyor. İşin kötü tarafı da eşimin ailesi çok iyi insanlar ve böyle düşündükçe vicdan azabı çekiyorum. Ben kendi ailemin yanına bile bir kere bir hafta kalmaya gittim eşim rahatsız olmasın diye annem beni çalışırken evdeyken hayatta aramaz aramadan önce mesaj atar musait miyim diye. Ama eşimin ailesi isimiz var mı yok mu hiç umurlarinda değil ve evlerimiz yakın olmasına rağmen sürekli burada da kalın burda da kalın diye baski yapıyorlar neden kabul ediyorsun derseniz kabul ediyordum bu zamana kadar arada cekingenligimiz vardı ancak artık o kadar rahatsız oluyorum ki hayır diyorum isimiz var diyorum disari çıkacağız diyorum kırmadan ancak bu sefer de on kere ısrar ediyorlar çok diretiyorlar yine onların istedigi oluyor ve şimdi asıl korkum bebegimiz olacak ve ben izine ayrılmayı düşünüyorum hergun çalışırken bile hafta da 4 kere görüşüyoruz ben evdeyken sürekli bebegimizi görmeye gelecekler veya sürekli ama sürekli biz gideceğiz ben gideceğim çünkü hayırdan anlamıyorlar çok bunaliyorum eşimle çok severek evlenmistik ama hiç özgür değiliz
evliligimin ilk zamanlarini okur gibi oldum. cok iyi insanlar olmasi ayri,hosgorulu olmak ayri. esiniz ve ailesi hosgorulu degil. calisan birisniz, hem beden yorgunlugu hem de zihin yorgunlugunu insan evinde atabiliyor. siz de benim gibi cok taviz vermissiniz. simdi esiniz tartisir, bir sure sonra da esinizin ailesi tartisir sizinle, ayni seyleri yasadim cunku.
 
Bizde de var öyle biri başta gelin ses etmedi sadece pazar günü izinleri vardı her pazar erkeğin annesinde geçti evleri 40 dk 1 saat uzak olmasina rağmen çoğu zaman cumartesi gününden gittiler ona rağmen görüşemiyoruz görüşemiyoruz diyordu sürekli kaynanası gelin de ses etmiyordu sonradan siniri bozulmaya başladı normalde sevgi göstermeyen kayınvalide şapur şupur oğlunu öpmeye başladı görüşemiyoruz deyip durdu sürekli pazartesi gününden arayıp pazar gününün planını yaptı senelik izinde kızın evine gittiler 10 gün kaldılar evleri yakın olmasına rağmen kız sesini çıkarmadı ama doldukça ağladı adam da böyle olmaz mesafe koymamız lazım demeye başladı annem bize çok bağlandı falan diye hafta içi de sürekli gitmeye başladı kayınvalidesi orda kalmaya falan başladı kocasını bırakıp en son kızı ikna ettim de işe başladı izinleri cuma günü kullaniyorlar bu defa da kayınvalide trip atıyor ağlıyor adamın duygularıyla oynuyor kız ne yapacağını şaşırdı sürekli görüşmekten bıktı resmen ne olacak bilmiyorum
 
Canım vicdan azabı çekiyorum sonrasında çünkü tam tersi olsaydı ne olurdu diyorum mesela hiç sormasalardi sevmeselerdi diyorum nankörlük etme diyorum kendime ama haftasonu sabahtan gidiyordum hatta eşimin calisipta kendim tek gittiğim bile oldu boş boş akşama kadar oturuyordum
yani kusura bakmazsanız sizin hiç mi hobiniz yok hiç mi arkadaşınız yok?
ne zaman spor yapıyor, ne zaman kitap okuyor ne zaman kendi arkadaşlarınızla görüşüyorsunuz?
hayatınız bu kadar boş olursa sadece k.valide evine gidip boş boş oturabilirsiniz belki ama bana mesela bırak k.valideye annem dese gel akşama kadar otur...benim öyle bir vaktim yok ki. ben haftada 1 gün akşama kadar boş otursam benim tüm hayatımın şirazesi kayar.
 
İnsanlar bazen duracaklari yeri bilmiyor keşke en başından mesafesini korusaydiniz.Saygisizlik yapmadan kibarca uzak dursaydiniz çok iyi olurdu.Yavas yavaş uzaklasin
 
Eşim gitmekten gelmekten rahatsız olmuyor ve ne diyeceğini de bilmiyor diyelimki kendisi de gitmek istemiyor ne deyim diye bana soruyor yani insan kendi ailesine ya biz bugün gelmeyeceğiz demekten neden bu kadar korkar
Merak ettim eşiniz kültür olarak hangi bölgeden ? Eşime çok benzettim de. O da anne babasına bir şey diyemez. Tuhaf gelir bana değişik bi saygı anlayışları var hatta ben istemediğim bir şeyi aileme söylesem saygısız falan olurum ona göre 😂 O diyemiyorsa siz deyin ne yazık ki en baştan sınırı net çizmek gerekiyor ben de sizinle aynı durumdayım üstelik bizde 900 km var arada şark bitince memleketine gittiğimizde ne yapacağımızı bile bilmiyorum sürekli iç içeler komün gibi.Siz bir de çalışıyormuşsunuz bahane edin bunu sürekli baktınız olmuyor açık açık belirtin böyleleri bundan anlıyor ne diye kendinizi bunaltıyorsunuz.
 
Merhaba kızlar. Eşimle çok severek ve uzun zaman bekleyerek evlendik onun memleketinde oturuyoruz. 1 yıldır evliyiz bebegimiz olacak. Ben de çalışıyorum memurum
Eşimin ailesiyle sürekli görüşüyoruz. Her haftasonu nerdeyse her iki güne üç güne bir ilk aylarda da yadirgiyordum ancak eşim yoremizde böyle herkes böyle diyordu gozlemledim evet herkes böyle ve eşim hiç rahatsızlik duymuyordu o yüzden bende sesimi çıkartmadan görüştüm guleryuzumu hiç eksik etmedim ancak artık çok bunaliyorum eşime bu konuyu artık açıyorum ve sürekli tartışıyoruz ancak hiçbir şeye çözüm olmuyor. İşin kötü tarafı da eşimin ailesi çok iyi insanlar ve böyle düşündükçe vicdan azabı çekiyorum. Ben kendi ailemin yanına bile bir kere bir hafta kalmaya gittim eşim rahatsız olmasın diye annem beni çalışırken evdeyken hayatta aramaz aramadan önce mesaj atar musait miyim diye. Ama eşimin ailesi isimiz var mı yok mu hiç umurlarinda değil ve evlerimiz yakın olmasına rağmen sürekli burada da kalın burda da kalın diye baski yapıyorlar neden kabul ediyorsun derseniz kabul ediyordum bu zamana kadar arada cekingenligimiz vardı ancak artık o kadar rahatsız oluyorum ki hayır diyorum isimiz var diyorum disari çıkacağız diyorum kırmadan ancak bu sefer de on kere ısrar ediyorlar çok diretiyorlar yine onların istedigi oluyor ve şimdi asıl korkum bebegimiz olacak ve ben izine ayrılmayı düşünüyorum hergun çalışırken bile hafta da 4 kere görüşüyoruz ben evdeyken sürekli bebegimizi görmeye gelecekler veya sürekli ama sürekli biz gideceğiz ben gideceğim çünkü hayırdan anlamıyorlar çok bunaliyorum eşimle çok severek evlenmistik ama hiç özgür değiliz
Oysaki evlenirken neler hayal etmiştin. Sex romantizm
Ama anne baba gönlü etmekten kendine bakmaya vakit bulamıyorsun.
vicdan azabı cekme. Mesafe candır. Bebek olunca evden çıkmazlar eşinde hiç destek olmaz. Boşanma eşiğine hoşgeldin
 
Canım inanki kendi anneme de katlanamam ki annemde benim böyledir o yüzden böyle yetistim yine de elimden geleni yaptım bu zamana kadar ama beni arıyorlar yok diyorum eşimi arıyorlar eşimde zor bela yok dese bu sefer ertesi gün haftasonu sabahtan arıyorlar yani gerçekten çok bunaldım ne yapacağımı bilemiyorum
Bebek doğmadan, davetlerin çoğuna güçlü ve kararlı, bir şekilde hayır diyebilirseniz alışabilirler.. Bebekten sonra çok, fazla oldu bittiye gelebilirisniz. Sürekli farklı programlar yapın. Varsa arkadaşlarınız akraba bs davet edin, veya siz sürekli bir yetlere gisin bir süre bu sebepşe hayır diyerek alıştırın. Allah kolaylaştırsn diliyorum
 
Back
X