Tereyağlı pilav ile özlem arasındaki o ince çizgi

2 aylik evliyim ben de baska sehire geldim.gecen sabah kalktim cocuk gibi annemi ozledim diye agladim.zaman zaman ben de ayni duygulari yasiyorum omur gecerken onlari yalniz biraktim mi diyorum ama onlarda ayni yollardan gecti.hayati bagimli olarak geciremeyiz.guzel anilarimiz var birgun hayat bitse de ne guzel yasadik diyecegim.cok guzel anilar biriktirdik birlikte bunlari yasayamayanlarda var diyecegim ve diyorumda.
 

Tam bunu diyecektim, siz yazmissiniz.

Konu sahibiyle ayni yastayim, annemi 1,5 sene evvel kaybettim. Ve ne zaman anne kiz gorsem icim sizlar. Her bayram esime sarilir aglarim, annemle oturdugum eve cok yakin suan evim, onunden gecsem icim sizlar. Cocuklugumu ozlemeye vakit kalmiyor annemi ozlemekten.
Gercekten sukredin...
 
Şehir değiştirmek ne ki.. Ablam dünyanın bir ucuna Avustralya ya gitti. Sonra boşandı, ama yeğenin oranın vatandaşı ve babası izin vermediği için tr ye dönüş yapamıyor. Senede bir görürsek şanslıyız..
Çocuk bebekliğinden beri kesit kesit hafızamda. 6 aylık hali var, ama 1,5 yasında nasıldı neler yapardı bilmiyorum mesela
 
Evet ben yapıyorum ve tıpkı anne kokuyor o zmn ev
 
Ben ayni şehirdeyim ailemle ama inanlı her gidip geldiğimde onlardan ayrılmak cok üzüyor ki 2gune bi beraberiz ama cok ozluyorum eve gelince bile hemen telefona sarılıyorum 1 senelik evliyim herseyi takıyorum gulsem bile onlar yanımda yokken gülemiyorum üzülüyorum kaynanama anne bile diyemiyorum anneme ihanet etmiş gibi hissediyorum annem kızıyor ayip.de diye ama yapamıyorum cok zor .sukur yaşıyorlar birgün bisey olacak diye gece bile kalkıp ağlıyorum
 
Artık bir yetişkinsiniz.
O tereyağlı pilavı kendiniz yapacak yaştasınız.
Defalarca yazılmış ama ben de yazayım herkes ailesinin dizinin dibinde otursa yeni aileler oluşmazdı.
Hayat bu kadar duygusallığı kaldırmıyor.
 
Evet en azından aynı sehirdeymişsiniz büyük şans ben misafir geleceği zaman bile keşke biri olsa ne biliyim annem akraba en uZak tanıdığım biri bile olsa gorusmek istiyorum kimse yok yaşadığım şehirden daha zor
 
Kis aylarinda ozellikle aksamlari disari ciktigimda havadaki komur kokusu, sabah erken uyandigimda hala cizgi film izlemem, karanlikta tv isigi ile oturmak, soba, salam kizartmak gibi seyler de bana cocuklugu hatirlatir. Annemi ve babami. Simdi ikisi de yok. Bu yuzden ne gittigim sehrin önemi var ne de baska seyin.
 
Allah rahmet eylesin. O halde bu saydillarinizin bendede yeri büyük
 
Sen sehir degistirmissin ben ulke degistirdim sevdigim adam icin. Sen yine istedigin zaman gidip gorebilirsin ben ha deyince gidip goremiyorum. 4 senede 1kez gittim oda toplasan 10 gun etmez. 24 yasindayim. Bence sukredecegin cok sey var. Dusunuyorum bazen gurbetlik gercekten cok zormus....
 
Sukur ama uzak yakın evden çıktığın zaman aynı özlem başlıyor ALLAH başımızdan eksik etmesin
 
Sizin için daha zordur .araya vize bilmem ne olaylarıda girse iyice gözüm korkar karamsarliga kapilirdim ama belkide böylesi hayirliymis diyorum canları sağ olsun .inşallah kısa vadede kavusursunuz sevdiklerinize
 
Bende aynı senin gibiydim bırakıp başka bisehire gitmiştim dua et hayattalar ben babamı kaybettim ama bu psikolojiden cikmalisin olurda Allah korusun onlardan birini kaybettiginde kendini asla affetmiyosun o suçluluk duygusuyla yaşamak öyle zorki
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…