Tereyağlı pilav ile özlem arasındaki o ince çizgi

bende saskinlikla okudum yorumlari
hic boyle seyler hissetmiyorum
ben bir bireyim ve cok uzun zamandir kendi ayaklarim uzerinde duruyorum , anne baba dostlar kardes vs uzaktaysa ozlenir tabi ama sadece ozlenir o kadar
ben mi garibim hic anlamadim

Şükür yalnız değilmişim.
Aksine kendi başıma olmak bana her zaman daha gurur verici olmuştur.
Şartlara hızla ayak uydurmaya ve sorunları en kısa yoldan çözemeye, kendini kendiyle mutlu edebilmeye yatkiniz bence.
Aşırı duygusallık ve kırılganlık bana göre degil. Hayatı kaçırmakla eş değer geliyor bana.
 
Arkadaşlar, kimisi aileye yakın olmak ister ,kimisi uzak .. bunda yadirganacak bir durum yok , abartılmadığı taktirde. .

Mesela ben , annemi severim ama çok düşkün değilim .babamı severim ama çok aşığım ..dokuz sene farklı şehirlerde yaşadık ,alisamadan kaybettim ..bu , bağla alakalı ..genelde kızlar anneleriyle takılmayı sever ama ben babamla takılırdım .. eşsiz bir babaydı, alisamamam çok normal :/
 
Pisligini biz temizlerdik ama yinede guzeldi o zamanlar
 
Bana da yorucu geliyor.
Hayatı çözümsüz duygularımla dolduracak kadar vaktim yok.
 
Ben sizin hep bu minvaldeki yorumlarınızı görüyorum.Asla normal değil ama bu bunu sizi kırmak için değil durumunuzun farkına varmanız için söylüyorum.Bence yardım alması gereken bi seviyedesiniz.
 
Ben sizin hep bu minvaldeki yorumlarınızı görüyorum.Asla normal değil ama bu bunu sizi kırmak için değil durumunuzun farkına varmanız için söylüyorum.Bence yardım alması gereken bi seviyedesiniz.
Teşekkür ederim ..yardım alıyorum zaten ..yalnız babamı kaybettim onun için ..Babamdan başka kimseye de böyle bir bağlılığım yok ..
 
Anneni ve babanı özlemişsin. Evine çağır veya sen ziyaretlerine git. Bunu erteleme. Hasret giderin biraz.
 
Teşekkür ederim ..yardım alıyorum zaten ..yalnız babamı kaybettim onun için ..Babamdan başka kimseye de böyle bir bağlılığım yok ..
Biliyorum kaybettiğinizi nickinizi okuyunca bile duygulanıyorum sizin adınıza.Eminim çok zordur ama kaldıramıyor gibisiniz dışarıdan bakınca da bunu ifade etmek istemiştim zaten farkındaymışsınız.Allah sabrınızı daim etsin babanızı da cennetine alsın Inşallah.
 
Ben anladım ne demek istediğini ,sıkıntı yok ..

Gerçekten kaldıramıyorum ..bazen günlerce evime girmiyorum ..onun evine gidince de bir köşeye çekilip anılarımızı izliyorum .hic gitmiyor gözümün önünden ..

Amin ,çok teşekkür ederim ..
 
Bunu bende çok sık düşünüyorum,bende ailemden çok uzağım ve herşeye uzak kalarak ömür geçiyor,mesela yeğenlerim var büyüyolar ailem hep bir arada her anlarına şahit ama ben değilim,her gittiğimde baba evimi biraz daha değişmiş buluyorum,biraz daha yabancı geliyor evet alışılıyor uzaklığa,alışıyorsun nasip diyorsun ama bazen o kadar çok ihtiyaç duyuyorsun ki tarifi imkansız,çok isterdim bir gün sabah uyanıp bugün de kahveye anneme gideyim diyebilecek kadar yakın oturmayı ama imkansız eşimin işinden dolayı..
 
Hep bu bahsettiğiniz özlemden korktum. Çocukluktan beri.. insan ailesiyle birlikteyken bazen kıymet bilemiyo.. üniversiteyi başka şehirde okudum. Ve 3 sene başka şehirde çalıştım. Toplamda 7 sene uzak kaldım. Hep bir vicdan azabı ile.. sonra onlardan ayrılmamak uzere evime döndüm. Evlenmeyecektim. Ama eşim beni bırakmadı. Ne istersen kabulum yeter ki evlenelim dedi. Şimdi aynı mahallede oturuyoruz. Evlerimiz birbirini görüyor. Çok yakınız 100 metre kadar uzakta. Genelde onların yanındayım kendi evimden çok. . Hala beni ozlerler mi diye vicdan yapabiliyorum. Sizi cok iyi anlıyorum. . Allah kavuştursun. Onlardan daha kıymetli ne olabilir ki hayatta..
 
Yaşadığım şehirde erkekler tükenmiş miydi acaba diye çok vurdum kafamı hala vuruyorum.
Bu benim hiç bir zaman kabullenemeyeceğim bir salaklığımdır.
Yaram derin çok konuşturma kısacası
 

Tam da beni tarif etmişsiniz. .Yigenlerimde yaptıklarını anlatıyor annem büyük bir hevesle telefonda. İlk evlendigimde sanmıştım ki annem babam ben olmadan ne yapar hali perde ne alırsa benim fikrimi alırdı annem haftasonunu beklerdi gidip bakardik fikrime inancı vardi. Ve her gittiğimde bakıyorum ki bensiz hayat devam ediyor yeni başka eşyalar eklenmiş eve biraz zormuş gidiyor . Ama mutlu oluyorum bensiz bir düzen oturtmuslsr kapıyı ilk açtığında annem var gücüm bir ağlamak istiyorum sanki çok derdim varmis gibi hissettiğim oldu aslında gucenmisim ya bensiz adaptasyonlarina yeni eşya alislari koydu ya da ne biliyim hersey bir başka iste
 
Basını bile açıyorum konunun eşime. Aslında söyle başladı mevzu ben evlilik kararı aldigim dönemde abim işsiz kaldı ve eşiyle birlikte amerikaya gitmek zorunda oldular hayatlarını devam ettirmek için ben onlar var diye yanlarında şehirdışına gitme planı çok koymamisti ama şimdi terkedilmislik hissi var mıdır ? Ben olsam üzülürdum ikimizde aynı gün çektik gittik.profosyonel yaklaşım sergiliyor duygularımla mantigim paralel aslında çünkü çocuk gibi trip yapıp eşime hayatı zindan edemem Nitekim ben seçtim bu hayatı beraber söz verdim yaşamaya sadece duygusal anlat boşluklar benim gibi yaşayan oluyor mu diye merak ettim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…